Το Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κορώνου κατέλαβε την 5η θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Δημιουργικής Έκφρασης Μαθητών Δημοτικών Σχολείων με Θέμα: «Ας φανταστούμε το Σχολείο των Ονείρων μας»
Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κορώνου. Ποιος θα το πίστευε πριν από μερικές δεκαετίες… Μαθητές 4. Η μάχη καθημερινή της δασκάλας (Παρασκευή Ατσαλίνου) για να μπορέσει να δώσει κίνητρα στους μαθητές της… Και το αποτέλεσμα το διαβάζουμε… 5η θέση στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Δημιουργικής Έκφρασης Μαθητών Δημοτικών Σχολείων με Θέμα: «Ας φανταστούμε το Σχολείο των Ονείρων μας» για το σχολικό έτος 2014-2015. Κι όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του σχολείου “σύμφωνα με την εισήγηση της ειδικής επιτροπής κρίσης του διαγωνισμού, η πρόταση που υποβάλαμε στην κατηγορία Τέχνη του λόγου: ποίηση/παραμύθι/εικονογραφημένο παραμύθι/νουβέλα/μύθος/δοκίμιο, τυγχάνει ειδικής τιμητικής διάκρισης καθώς κατέλαβε την 5η θέση!¨” Η συμμετοχή των παιδιών με ένα πολύ δύσκολο ποίημα εμπνευσμένο από το τραγούδι «Κεμάλ» των Γκάτσου – Χατζηδάκι που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες αντιδράσεις ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν.
Ακούστε την ιστορία των παιδιών του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου Κορώνου που ήλπιζαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο ξεκινώντας πρώτα από το σχολείο τους.
Δυο κορίτσια και δυο αγόρια ξύπνησαν μία φορά
για να πάνε στο σχολείο μα με κάποια διαφορά.
Σηκωθήκανε στις δέκα έβαλαν αθλητικά
και τις δύο πρώτες ώρες είχανε εικαστικά.
Ζωγραφίζανε σε τοίχους του χωριού και στα σκαλιά
έδιναν ζωή και χρώμα και θυμίζαν τα παλιά.
Σαν τελειώναν πλέναν χέρια και με όρεξη πολύ
έτρωγαν το κολατσιό τους και μιλούσαν στην αυλή.
Τα μαθήματα ήταν ίδια αλλά γίνονταν αλλιώς
όπως στη Γεωγραφία ταξίδια αεροπορικώς.
Γύριζαν όλο τον κόσμο και γνωρίζανε παιδιά
έβλεπαν πως είναι ίσα όλα δίχως διαφορά.
Μαθηματικά sudoku λύναν σπαζοκεφαλιές
και μοτίβα σχηματίζαν με πολύχρωμες ελιές.
Τη Γραμματική στη Γλώσσα μάθαιναν τραγουδιστά
κι έγραφαν ορθογραφία σε χαρτιά χρωματιστά.
Στη Μελέτη είχαν ζώα και παρτέρια στην αυλή
προστατεύαν και φροντίζαν το περιβάλλον τους πολύ.
Στην Ιστορία συζητούσαν όπως στα Θρησκευτικά
και μαθαίναν γεγονότα μόνο βιωματικά.
Δεν υπήρχαν δυσκολίες, στενοχώριες, προσβολές
όλα τα παιδιά ήταν ίσα ενωμένα σαν γροθιές.
Το σχολείο ήταν γεμάτο με χαρούμενα παιδιά
και δασκάλους που τα είχαν όλα μέσα στην καρδιά.
Καληνύχτα σε όλους, το όνειρο για ένα τέλειο σχολείο δε θα σβήσει ποτέ!
