Ανάγκη θέσπισης πρωτοκόλλου για το bullying – H Ελλάδα βρίσκεται στις 4 πρώτες χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά μαθητών που εμπλέκονται σε περιστατικά εκφοβισμού μαζί με τη Λιθουανία, την Εσθονία και τη Λετονία
Η ανάγκη εξειδικευμένης αντιμετώπισης των κρουσμάτων bullying με θύματα παιδιά επισημάνθηκε, χθες, σε εκδήλωση στο υπουργείο Παιδείας από το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν, η Ελλάδα βρίσκεται στις 4 πρώτες χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά μαθητών που εμπλέκονται σε περιστατικά εκφοβισμού μαζί με τη Λιθουανία, την Εσθονία και τη Λετονία, με το 6,3% των εφήβων να δέχεται διαδικτυακό εκφοβισμό σε διάστημα 4 μηνών και ένα 3,6% να δηλώνουν ότι οι ίδιοι έχουν γίνει δράστες.
Ενώ αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, δεν φαίνεται να υπάρχει συστηματική αύξηση του διαδικτυακού εκφοβισμού (cyber bullying), με τις παραδοσιακές μορφές εκφοβισμού να παραμένουν οι πιο συχνές.
Σημειώνεται επίσης ότι το 42% των εκπαιδευτικών πιστεύει ότι τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας υποβαθμίζονται ή αποσιωπούνται, ενώ μόνο το 1 στα 10 παιδιά που βιώνει οποιαδήποτε μορφή βίας στην Ελλάδα λαμβάνει την ανάλογη επαγγελματική υποστήριξη από ειδικούς.
Η Ομάδα Δικαιωμάτων του Παιδιού, η οποία αποτελείται από παιδιά εθελοντές του Οργανισμού, που έχουν ως κύρια αποστολή την εφαρμογή και προώθηση της γνήσιας Παιδικής Συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων, προτείνει στην πολιτεία τη θέσπιση πρωτοκόλλου που θα ακολουθείται απαρέγκλιτα κατά την εμφάνιση του φαινομένου, όπως επίσης και την ενίσχυση της εκπαιδευτικής κοινότητας ώστε να μη μένουν απροστάτευτοι οι εκπαιδευτικοί που καταγγέλλουν περιστατικά, όπως και την εισαγωγή θεματικής bullying με κύριο σκοπό την ενδυνάμωση και ενίσχυση των παιδιών.
Επιπλέον, τα παιδιά ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να είναι σε θέση να εντοπίσουν και να διαχειριστούν περιστατικά εκφοβισμού, να απευθύνονται σε ειδικούς όταν δεν μπορούν οι ίδιοι να διαχειριστούν την κατάσταση και να συνεργάζονται με τους γονείς όταν προκύπτουν περιστατικά bullying.
Τέλος, τα παιδιά απευθύνονται στους γονείς, του οποίους καλούν να μην ενθαρρύνουν βίαιες συμπεριφορές και να έχουν υποστηρικτικό και συμβουλευτικό ρόλο προς τα παιδιά τους, να τα ακούν, ενθαρρύνοντας τον διάλογο και να παρατηρούν τυχόν αλλαγές. Ενώ στο παιδί που εκφοβίζεται, του λένε να μιλήσει σε κάποιον, σε ένα φίλο, σε έναν εκπαιδευτικό, στους δικούς του ανθρώπους.
