Από την πανέμορφη Ανάφη, η Σοφία Κολυδά στέλνει το δικό της μήνυμα στους υποψήφιους φοιτητές και ενόψει της οριστικοποίησης του μηχανογραφικού τους λέει «Και να μην ξεχνάνε, ότι δρόμος υπάρχει για όλους, αρκεί να τον βρεις».
«Επειδή πολλά παιδιά ανησυχούν για την επαγγελματική τους αποκατάσταση συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό τους δελτίο θα ήθελα να τους πω την δική μου ιστορία. Και να μην ξεχνάνε, ότι δρόμος υπάρχει για όλους, αρκεί να τον βρεις…» Αυτό αναφέρει ανάμεσα στα άλλα, η Σοφία Κολυδά που μένει στην πανέμορφη αλλά … ακριτική για τα δεδομένα των Κυκλάδων, Ανάφη. Βλέποντας την αγωνία της μικρότερης αδελφής της που έδωσε φέτος Πανελλαδικές εξετάσεις και με δεδομένο ότι υπολείπονται ακόμη μερικές ημέρες (20 Ιουλίου) για την οριστικοποίηση των μηχανογραφικών δελτίων από τους υποψήφιους για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση , πήρε το θάρρος και μετέφερε στο χαρτί μέσα από την σελίδα του naxospress.gr την δική της ιστορία…
Τίτλος του κειμένου «Ενήλικη ζωή, ώρα μηδέν» και μας λέει για την δική της «μάχη».. Για τους καθηγητές που έγιναν και φροντιστές, για την επιστολή προς Πρωθυπουργό και υπουργούς μπας και διοριστεί ένας ακόμη εκπαιδευτικός ώστε να μπορεί επί .. ίσοις όροις (σ.σ. λέμε και κανένα αστείο) να συναγωνιστεί τα παιδιά από άλλα μεγαλύτερα σχολεία … Και στο τέλος; Λέει σε όλους ότι «Η ζωή έχει πολλές πόρτες και πολλά παράθυρα για να μπεις σε όποιος σημείο σε ενδιαφέρει. Τα ταλέντα σας θα αναγνωριστούν, όταν εσείς θα έχετε τα κατάλληλα εφόδια ώστε να τα αναδείξετε. Η ζωή δεν έχει εγχειρίδιο χρήσης, οπότε CARPE DIEM !»
Αναλυτικά η ανοιχτή επιστολή της Σοφίας Κολυδά προς όλους τους υποψήφιους για την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
“Μέρες τώρα διαβάζω οδηγίες συμπλήρωσης μηχανογραφικού, οδηγίες προς ναυτιλομένους γονείς, διαφημιστικά ιδιωτικών σχολών και παρατηρώ τις ποικίλες αντιδράσεις γονέων , μαθητών και παρατηρητών.
Δεν είναι μόνο η μετάβαση της σχολικής βαθμίδας που τους ανησυχεί θεωρώ, αλλά και η μετάβαση στην ενήλικη ζωή. Εκεί δηλαδή, που οι αποφάσεις βαραίνουν το ίδιο το άτομο και μαθαίνει να ασκεί την αυτοκυριαρχία του.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, όσα δηλαδή πέρασα και εγώ απ αυτήν την κατάσταση, παρατηρώ τους ανωτέρω μέχρι που φέτος έλαχε να είναι και 3η κατά σειρά αδερφή μου. Ένιωθα τις αγωνίες της, έβλεπα τους κόπους της και την αλλαγή κέντρου προσοχής της.
Σαν μεγάλη αδερφή αλλά και λίγο μαμά για εκείνη προσπαθούσα να την κάνω να νιώσει ασφάλεια και να είναι δυνατή με όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα της. Έγραψα και εγώ πανελλήνιες εξετάσεις, μα μόνο στην γλώσσα. Το μόνο που έβλεπα ήταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου της , και την απώλεια άγχους. Την θαύμαζα σκεπτόμενη το δικό μου άγχος κάθε φορά που δίνω εξετάσεις ακόμα και μέχρι τα 27 μου.
Ποιο εκπαιδευτικό σύστημα θα μπορούσε να συναξιολογίσει την ικανότητα της Α να οδηγά καΐκι; Την Π που μπορεί από μικρή ηλικία να ”κρατήσει” ένα ολόκληρο μαγαζί μόνη της; Τον Γ που μπορεί με μεγάλη άνεση να φτιάξει οτιδήποτε ηλεκτρονικό;
Στην Ελλάδα , σίγουρα κανένα. Παρ’ ότι η μετάβαση από την δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι λίγο ”άτσαλη”, τα Πανεπιστήμια μας χαίρουν αρτιότητας κατά το πλείστον. Επειδή πολλά παιδιά ανησυχούν για την επαγγελματική τους αποκατάσταση συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό τους δελτίο θα ήθελα να τους πω την δική μου ιστορία. Και να μην ξεχνάνε, ότι δρόμος υπάρχει για όλους, αρκεί να τον βρεις.
Πίσω στο 2010, καθώς έγραφα επτά (7) μαθήματα στις πανελλήνιες, τα τέσσερα (4) εκ των οποίων δεν τα διδασκόμουν στο σχολείο. Φροντιστήριο δεν είχαμε, οι ίδιοι οι καθηγητές μου, ανιδιοτελώς που προσέφεραν τις γνώσεις τους .
Ο κ. Θοδωρής Παράσχος με δίδασκε Φυσική κατεύθυνσης, όντας Γεωλόγος. Βλέπετε, το υπουργείο τους θεωρούσε ισοδύναμους, οπότε , διαβάζαμε παρέα. Η κ. Ιωάννα Σωτηρίου μου δίδασκε οικονομικά και διοίκηση μέσω skype, όντας αναπληρώτρια η οποία έκανε μεταπτυχιακό στην Ρόδο. Κάπου στον Ιανουάριο, αφού πολλάκις είχα ενοχλήσει η ιδία υπουργούς και ο διευθυντής μου κ. Διονύσης Μαρούλης τους αρμόδιους για την παιδεία, αποφασίσαμε να στείλω η ίδια επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, κοινοποιώντας την σε 12 γραφεία μεταξύ αυτών υπουργών παιδείας, βουλευτών Κυκλάδων και άλλων.
Το αποτέλεσμα ήταν να μου στείλουν καθηγητή μέσα σε 15 μέρες. Την κ. Αναστασία Παπαδοπούλου που ήρθε στην Ανάφη ωσάν Ανάσταση για μένα. Έγραψα 12.233 μόρια , πέρασα στο ΤΕΙ Χαλκίδας Λογιστικής και δεν κοίταξα ξανά μόρια και σχολές. Ότι με ενδιέφερε, ασχολήθηκα. Θέατρο, ψυχολογία, δίπλωμα σκαφών, πολιτικά ζήτημα , αρθρογραφία. Τίποτα δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο.
Μπορούσα να φτάσω μέχρι εκεί που μπορούσα να σκεφτώ. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια, τα καλοκαίρια δούλευα στο εστιατόριο της μητέρας μου, όπου έφτασα στο σημείο να ασχολούμαι μόνο εγώ με τα θέματα διοίκησης. Στις δημοτικές εκλογές του 2019 εκλέχτηκα δημοτική σύμβουλος και πλέον περιμένω τον διορισμό μου στον Δήμο Ανάφης .
Γυρνάω εκεί που ξεκίνησα, χωρίς να με εμποδίζει να κάνω μεταπτυχιακά, αλλά και ότι άλλο εμπνευστώ. Αυτό που έγινα το οφείλω στους γονείς μου, που δεν με πίεσαν ποτέ, αλλά περισσότερο στους καθηγητές μου. Που μου έμαθαν να μην το βάζω κάτω παρά την όποια δυσκολία συνάντησα.
Αν τα καταφέρνω εγώ , μπορείτε και εσείς. Η ζωή έχει πολλές πόρτες και πολλά παράθυρα για να μπεις σε όποιος σημείο σε ενδιαφέρει. Τα ταλέντα σας θα αναγνωριστούν, όταν εσείς θα έχετε τα κατάλληλα εφόδια ώστε να τα αναδείξετε.
Η ζωή δεν έχει εγχειρίδιο χρήσης, οπότε CARPE DIEM !”
Διαβάστε εδώ όλες τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από τις σελίδες του naxospress.gr
Δείτε εδώ όλες τις ειδήσεις μέσα από την πλατφόρμα του google news…
