Με μια επιστολή που δεν μασάει τα λόγια της και τιτλοφορείται «Ο Λυώνας της Γάζας», τρεις προσωπικότητες με ισχυρούς δεσμούς με την περιοχή – η καθηγήτρια Δήμητρα (Μιμίκα) Μάγκουρα, ο ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Νίκος Σακελλαρίδης και ο Ιωάννης Γερασιμίδης-Αξαόπουλος, αντιπρόεδρος συλλόγων Ελληνο-Ελβετικής φιλίας – επιτίθενται ανοιχτά στη Δημοτική Αρχή Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, για την περίφραξη με συρματόπλεγμα σε χώρο του Λυώνα, στην Κόρωνο.
Καταγγέλλουν ότι η παρέμβαση του Δήμου έγινε μεροληπτικά υπέρ ενός επιχειρηματία και εις βάρος της κοινότητας και του φυσικού τοπίου, χαρακτηρίζοντας την πράξη «επένδυση στον διχασμό».
Παρομοιάζουν, με σκληρή ειρωνεία, την εικόνα του οικισμού με τη Γάζα – όχι για να εξισώσουν τη φρίκη του πολέμου, όπως διευκρινίζουν, αλλά για να τονίσουν τον αποκλεισμό, την ασχήμια και την ασφυξία που προκαλεί το συρματόπλεγμα.
Αμφισβητούν τη νομιμότητα και την ανάγκη της περίφραξης, επισημαίνοντας τόσο τον πρόχειρο και επικίνδυνο χαρακτήρα της, όσο και την πλήρη έλλειψη διαβούλευσης με τους κατοίκους.
Τέλος, ζητούν την απομάκρυνση της κατασκευής και προσφέρονται να καταθέσουν αρχιτεκτονική πρόταση για μια αισθητικά και λειτουργικά κατάλληλη λύση.
Αναλυτικά, η ανοιχτή επιστολή με τίτλο “Ο Λυώνας της Γάζας” αναφέρει:
” Η Γάζα, δυστυχέστατα, θέτει πάμπολλα παραδείγματα προς αποφυγή. Ένα κύριο είναι η αποφυγή των συνεπειών που επέρχονται, όταν οι ιθύνοντες επενδύουν στο διχασμό και τη διχόνοια, αντί στην ειρήνη και στην ειρηνική συνύπαρξη. Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που έγινε στην περίπτωση του Λυώνα, όταν η Δημοτική Αρχή αποφάσισε να αναλάβει δράση υπέρ του ενός ταβερνιάρη στην περιοχή ενάντια στον άλλο.
Δύσκολο να καταλάβουμε πως δεν αντιλαμβάνεται η Δημοτική Αρχή τη μεταφορά αυτή, ως όφειλε, στο μακροσκελές Δελτίο Τύπου που εξέδωσε σήμερα 26/5, αφού εικονογραφεί επ ακριβώς τη στάση της. Συγκεκριμένα είναι γνωστή η μόνιμη αντιπαράθεση που έχουν οι δύο ταβέρνες του Λυώνα. Όμως εμάς, κατοίκους-ιδιοκτήτες και ιδιοκτήτριες θερινών κατοικιών-τουρίστες και τουρίστριες δεν μας αφορούσε καθόλου, μέχρι που η Δημοτική Αρχή αποφάσισε να υλοποιήσει τη προτίμηση της στη μία ταβέρνα, τοποθετώντας ένα άθλιο συρματόπλεγμα ακριβώς μπροστά στην άλλη!
Αποτέλεσμα να αποκλείεται μία πανέμορφη μικρή πλατεία 45 τ. μ., που επιτρέπει στον/στην κάτοικο ή τον επισκέπτη και την επισκέπτρια να σταθεί στη μπασιά του παραδεισένιου αυτού ορμίσκου και να απολαύσει το μοναδικό θέαμα της καταπληκτικής, αισθητικά ύψιστης αρμονίας θάλασσας, ακτής, βουνοπλαγιάς και ανθρωπίνων κτισμάτων.
Άνθρωποι, από κάθε γωνιά της γης, παίρνουμε αεροπλάνα, τραίνα, πλοία και καίμε τα φρένα των αυτοκινήτων μας να κατεβούμε το δρόμο των ορυχείων για να σταθούμε σε αυτό το μαγικό βήμα της πλατειούλας και να ρουφήξουμε την ομορφιά του Λυώνα.
Όμως όχι πιά! Από τη Δευτέρα 19 Μαΐου ένας πρόχειρος και επικίνδυνος φράκτης έχει στηθεί μπροστά μας. Έωλη η δικαιολογία της «ασφάλειας των πολιτών» που προτάσσει η Δημοτική Αρχή: έβαλαν τη πρώτη σειρά «μπλέγμα» ύψους περίπου 1.20 μ (δεν έχει ο Δήμος πλέγμα ύψους 1,5 μ ?) και προκειμένου να φτάσει το 1,50 της εντολής, έκοψαν κακήν-κακώς και μια σειρά ακόμα και την πέρασαν στις πολύ λεπτές σιδερόβεργες – που ήδη λυγίζουν τυχαία προς κάθε κατεύθυνση- με αποτέλεσμα τα ελεύθερα άκρα της 2ης σειράς να σκίζουν όποιο δέρμα τα πλησιάσει.
Μερικοί ακόμα από τους σημερινούς άνεμους και η αλμύρα της θάλασσας πολύ σύντομα θα αυξήσουν και άλλο την επικινδυνότητα αυτής της απαράδεκτης κατασκευής, που υψώνεται σε αρκετά σημεία στο 1,80 μ. παρανομώντας δηλαδή αφού το επιτρεπόμενο ύψος περιφράξεων είναι 1.50 μ. Επιπλέον ο ανεκδιήγητος αυτός φράκτης τοποθετήθηκε στην εσωτερική πλευρά και όχι την εξωτερική, εκεί δηλαδή που υπάρχει κάποια υψομετρική διαφορά με την παραλία.
Άξιο απορίας είναι επίσης ότι στο Δελτίο Τύπου χαρακτηρίζεται ως παράνομη αυτή πλατεία, έργο που υλοποιήσαν αρκετοί πρόεδροι και δήμαρχοι. Γιατί λοιπόν η Δημοτική αρχή δεν τους εγκαλεί μέσα από τις κατάλληλες οδούς εδώ και πολλά χρόνια και το θυμήθηκε τώρα? Και γιατί λοιδορεί το ενδιαφέρον του νυν και του πρώην Προέδρου της Κορώνου? Από που πηγάζει αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον για την ασφάλεια μας εμάς των κατοίκων?
Δεδομένου ότι η Δημοτική Αρχή δεν ρώτησαν κανένα στη Κόρωνο-Λυώνα – ούτε είναι «ονειρευάμενοι ψηλοχωριανοί» οπότε αποκλείουμε τη περίπτωση φώτισης -, δεν απομένουν και πολλές εξηγήσεις για αυτή την ξαφνική συνειδητοποίηση ότι υπάρχει Νάξος και πέραν της Απειράνθου, ότι υπάρχει η Κόρωνος και ο Λυώνας, ότι υπάρχει μια μικρή πλατεία εκεί που μπορεί να πέσεις στην άμμο, αλλά δεν έχει πέσει κανένας/καμμία μέχρι σήμερα (μαρτυρία κ. Καραμπίνη, Δικηγόρου της Δημοτικής Αρχής). Δεν εξηγείται γιατί η Δημοτική Αρχή δεν έλαβε ποτέ της υπόψη τις εκκλήσεις του νυν Προέδρου της Κορώνου για την επικινδυνότητα του παρακείμενου γκρεμισμένου κτηρίου.
Εμείς που είμαστε απόγονοι σμυριδωρύχων τιμούμε αυτό το κτήριο που ξεκουραζόταν οι παππούδες μας και θλιβόμαστε για την κατάντια του, αλλά και την επικινδυνότητα του – η επόμενη πέτρα που θα γκρεμίσει, σε ποιο κεφάλι θα πέσει? Σιγή ασυρμάτου από τη Δημοτική Αρχή, όσον αφορά αυτό το κτήριο ή τις αφύλακτες εισόδους των ορυχείων -κάθε καλοκαίρι γλυτώνουμε και μερικούς τουρίστες- και μια και τα λέμε δεν βάζουμε και καμιά κίτρινη γραμμή στο οδόστρωμα εκεί στα ορεινά, ώστε όταν πέφτει ο ομίχλη να μη δούμε τον Λυώνα από ψηλά για μια τελευταία φορά?
Εμείς οι ψηλοχωριανοί έχουμε πολλές φωτογραφίες του Λυώνα μας και μπορούμε να σας τις στείλουμε για να δείτε ότι η πλατεία ήταν ένα απλό, μικρό πρανές που δέχτηκε τα βουλίδια όταν κατέρρευσε το κτήριο των εργατών σμιριγλιού και έγινε ένας σωρός-υγειονομική βόμβα. Αυτό τον όγκο μπάζων κάλυψε με πολύ όμορφο τρόπο η πλατεία, που ήταν σημείο ψυχικής ανάτασης για όλους και όλες μας. Τα περί τραπεζιών ταβέρνας κλπ τα ακούμε βερεσέ. Έχουμε να δούμε εκεί τραπέζια και καρέκλες πάνω από δεκαετία και έχουμε και φωτογραφικό υλικό να το αποδείξουμε.
Κύριοι της Δημοτικής Αρχής, ας μην σας εργαλειοποιούν μικρο-συμφέροντα. Αποσύρετε αυτό το έκτρωμα και δώστε μας πίσω το πλατεάκι μας. Ευχαρίστως να σας παραδώσουμε και αρχιτεκτονική μελέτη για τη σωστή, ασφαλή και αισθητικά αποδεκτή περίφραξη από τη μία μεριά της πλατείας. Εν τω μεταξύ, περιμένουμε να δούμε και ανάλογη περίφραξη και στα ξενοδοχεία που κρέμονται πάνω στα βράχια της Γρόττας, μη χάσουμε δα και κανένα ξένο.
Δήμητρα (Μιμίκα) Μάγκουρα (εκ μητρός Αξαοπούλου), MD, PhD
Καθηγήτρια – Ερευνήτρια
Νίκος Σακελλαρίδης, MD, PhD
Ομότιμος Καθηγητής Ιατρισκής Σχολής Λάρισας
Ιωάννης Γερασιμίδης-Αξαόπουλος
Αντιπρόεδρος του Συλλόγου της Ελληνο-Ελβετικής Φιλίας / Αντιπρόεδρος του Συλλόγου «Αγία Κυριακή» Λωζάνης”
Ο συγκεκριμένος χώρος ήταν διώροφο κτίριο και στέγαζε στο παρελθόν τα γραφεία των Σμυριδωρυχείων. Το 2004, ο τότε Δήμος Δρυμαλίας ζήτησε από την Κτηματική Υπηρεσία την παραχώρηση τόσο του εν λόγω κτίσματος όσο και ενός παρακείμενου, που χρησιμοποιούνταν ως χώρος ανάπαυσης των σμυριδεργατών, με σκοπό την αποκατάσταση και αξιοποίησή τους ως κομμάτια της ιστορίας του τόπου. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Το ένα ακίνητο ανακατασκευάστηκε και σήμερα αποτελεί τον υποδειγματικό χώρο «Ταρσανά», άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της σμύριδας. Αντίθετα, το δεύτερο ακίνητο μετατράπηκε παράνομα σε πλατεία στο ίδιο επίπεδο με παρακείμενο κατάστημα, αφού πρώτα κατεδαφίστηκε εν μέρει, επιχωματώθηκε, τσιμεντοστρώθηκε, πλακοστρώθηκε από αγνώστους, με την ανοχή των τότε αιρετών, “θεματοφυλάκων” της δημόσιας περιουσίας. Με την ολοκλήρωση των παραπάνω παράνομων εργασιών, ο χώρος παραχωρήθηκε σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, το οποίο τοποθέτησε τραπεζοκαθίσματα, έχοντας ξαφνικά θέα τη θάλασσα ! Όμως, η διαδικασία παραχώρησης κρίθηκε μη νόμιμη!
