Εντονες αντιδράσεις προκαλεί στην ξενοδοχειακή αγορά η προοπτική να γίνει αποδεκτή από το υπουργείο Εσωτερικών η πρόταση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ)να αυξηθεί το τέλος παρεπιδημούντων που επιβάλλεται επί του κύκλου εργασιών, από το 0,5% σήμερα στο 2%.
Το τέλος, που πληρώνεται υπέρ των εσόδων των δήμων προκειμένου να συντηρούν τις υποδομές και να καλύπτουν τα επιπλέον έξοδα που προέρχονται από τον τουρισμό, έχει μειωθεί στο 0,5% από 2% προηγουμένως τον Ιανουάριο του 2009, ενώ μέρος του παρακρατείται σήμερα υπέρ του Δημοσίου.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ) Γιάννης Χατζής προειδοποίησε ότι «σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να προστατεύσουμε την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος της χώρας», αλλά «δυστυχώς παρατηρούμε ότι συμβαίνει το αντίθετο», καθώς «ένα χρόνο μετά τις ανακοινώσεις για την επιβάρυνση του ξενοδοχειακού προϊόντος με το τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, το υπουργείο Εσωτερικών εξετάζει το ενδεχόμενο αύξησης του τέλους παρεπιδημούντων, επαναφέροντάς το στα επίπεδα προ του 2009».
Μιλάει δε για διάψευση των προσδοκιών για νέα χρονιά-ρεκόρ στα έσοδα φέτος, καθώς «είναι πλέον σαφές ότι οι περισσότεροι τουριστικοί προορισμοί της χώρας μας δεν εμφανίζουν τη δυναμική που είχαν τα προηγούμενα δύο χρόνια» και «παρά την αύξηση στις αφίξεις φέτος, οι επισκέπτες που έρχονται στη χώρα μας αφήνουν λιγότερα χρήματα σε σχέση με πέρυσι». Το 2019 παραμένει για τον πρόεδρο της ΠΟΞ, σε όρους πραγματικού ΑΕΠ, η χρονιά-ρεκόρ για τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος εκτιμά ότι η προσαρμοσμένη για τον πληθωρισμό μέση κατά κεφαλήν δαπάνη των ξένων ταξιδιωτών ήδη το 2023 ήταν 13% χαμηλότερη από αυτή του 2019.
«Με λύπη διαπιστώνουμε ότι, ενώ πολλοί κλάδοι ωφελούνται από την επιτυχία του ελληνικού τουρισμού, ο ξενοδοχειακός κλάδος είναι και πάλι ο μόνος που καλείται να πληρώσει το τίμημα αυτής της επιτυχίας. Ισως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε αντίθεση με άλλους κλάδους της οικονομίας, εμείς δεν μπορούμε να μεταφέρουμε τις επιχειρήσεις μας στο εξωτερικό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Χατζής, επισημαίνοντας πως η χώρα διαθέτει 10.500 ξενοδοχεία, εκ των οποίων τα 8.000 είναι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, η ανταγωνιστικότητα των οποίων θα πληγεί σημαντικά από μια τέτοια επιβάρυνση.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου Γαΐτη – Σίμωσι, ο Δήμος Ιητώνκαι η Λορέττα Γαΐτη διοργανώνουν τα εγκαίνια του Μουσείου Γιάννη Γαΐτη – Γαβριέλλας Σίμωσι στην Ίο, τα οποία θα γίνουν το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024, και ώρα 19:00.
Το Μουσείο θα εγκαινιάσει η Α.Ε. η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παρουσία και της Υπουργού Πολιτισμού Κας Λίνας Μενδώνη.
Πριν από την τελετή των εγκαινίων θα λάβει χώρα η ημερίδα «Γιάννης Γαΐτης – Πλουραλισμός και Πολυέργεια» με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, και με τη συμμετοχή της Διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου Συραγώς Τσιάρα, του Iστορικού και Kριτικού Tέχνης Ντένη Ζαχαρόπουλου, του Ζωγράφου Δημήτρη Αληθεινού και του Ιστορικού Τέχνης Γιάννη Μπόλη.
Ιστορικό της δημιουργίας του Μουσείου
Το Μουσείο Γαΐτη – Σίμωσι δημιουργήθηκε μέσα από τη σύμπραξη του Δήμου Ιητών – με Δήμαρχο τον Γκίκα Γκίκα – και της Λορέττας Γαΐτη, μοναδικής κληρονόμου του Γιάννη Γαΐτη και της Γαβριέλλας Σίμωσι.
Το Μουσείο στην Ίο Δημήτρης Φουτρής
Μετά από συλλογικές προσπάθειες ετών, η κατασκευή του κτιριακού συγκροτήματος του Μουσείου ολοκληρώθηκε το 2009, επί Δημαρχίας Γεωργίου Πουσσαίου. Το έργο μελετήθηκε και κατασκευάστηκε από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Ιητών, με χρηματοδότηση από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ». Πρόσθετες εργασίες συντήρησης έγιναν πρόσφατα (2022-2023) από τον Δήμο Ιητών με χρηματοδότηση από το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Ειδικού Σκοπού Ν. Αιγαίου.
Το κτιριακό συγκρότημα του Μουσείου ανήκει, κατά κυριότητα, στον Δήμο Ιητών, ο οποίος το έχει παραχωρήσει, κατά χρήση, στην Εταιρεία του Μουσείου. Τα έργα της μόνιμης συλλογής, αποτελούν μακροχρόνια παραχώρηση της Λορέττας Γαΐτη. Το Μουσείο λειτουργεί με τη μορφή Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, η οποία ιδρύθηκε το 2017 και χρηματοδοτείται, για τα λειτουργικά του έξοδα, από τον Δήμο Ιητών.
Το κτίριο και η συλλογή έργων του Γαΐτη
Το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι στεγάζεται σε ένα κτίριο επιφανείας 1.600 τ.μ., που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Λορέττα Γαΐτη και Jacques Charrat προκειμένου να στεγάσει τη μόνιμη έκθεση του Μουσείου αλλά και παράλληλες, περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις.
Είναι κτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, στη θέση «Τσουκαλαριά», με πανοραμική θέα στη Χώρα και το λιμάνι της Ίουκαι τα νησιά Σίκινο, Πάρο και Νάξο, με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Οι εκθεσιακοί χώροι αρθρώνονται εκατέρωθεν ενός υπαίθριου «δρόμου» που ξεκινά από τον φυσικό άξονα αυτής της μαγευτικής θέας και μοιάζει να αποτελεί προέκταση των στενών δρόμων που καταλήγουν στο Μουσείο, ξεκινώντας από το λιμάνι του νησιού και διασχίζοντας τη Χώρα.
Gaïtis Wing Δημήτρης Φουτρής
Μια σειρά υπερμεγέθη κεφάλια από «ανθρωπάκια» σηματοδοτούν την είσοδο στον «δρόμο» και προσκαλούν τον επισκέπτη στο Μουσείο.
Η μόνιμη συλλογή διαρθρώνεται σε δύο βασικά κτίρια. Στην αριστερή πλευρά συναντούμε το διώροφο «Κτίριο Γαΐτη», στο ισόγειο του οποίου βρίσκεται η υποδοχή του Μουσείου. Η συλλογή εξελίσσεται χρονολογικά από τον κάτω όροφο, όπου παρουσιάζονται οι παλαιότερες περίοδοι του ζωγράφου, προς τον επάνω όροφο, ο οποίος είναι αφιερωμένος στους πίνακες, τις εγκαταστάσεις και τις κατασκευές γύρω από τα περίφημα «ανθρωπάκια».
Αυτά συνεχίζουν να είναι παρόντα και στην αρχιτεκτονική του κτιρίου αφού, η καμπυλότητα της οροφής του Κτιρίου Γαΐτη βασίζεται στο σχέδιο των καπέλων τους, ενώ η πόρτα της εισόδου του στο σχέδιο ενός κεφαλιού ιδωμένου από μπροστά.
Gaïtis Wing Δημήτρης Φουτρής
Εξερχόμενοι από την πτέρυγα του Γαΐτη, μας περιμένει ένα υπερυψωμένο προαύλιο με μια ελιά, απ’ όπου μπαίνουμε στο «Κτίριο Σίμωσι». Στη Σίμωσι άρεσε το λευκό Τα γλυπτά είναι λευκά, οι τοίχοι είναι ασβεστωμένοι και λευκό μάρμαρο διατρέχει το δάπεδο και τα βάθρα. Παρουσιάζονται δώδεκα μνημειώδη γλυπτά από λευκή ρητίνη σε βάθρα, γύψινα γλυπτά παλαιότερων περιόδων, καθώς και κολάζ.
Πέραν της μόνιμης συλλογής, το συγκρότημα του Μουσείου ολοκληρώνεται με μια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων και ανεξάρτητα κτίρια για το καφέ και τη διοίκηση του Μουσείου. Στο τέλος του εσωτερικού «δρόμου» του Μουσείου, ένα μικρό ημικυκλικό θέατρο επιτρέπει στους επισκέπτες να κάθονται και να ατενίζουν τη μοναδική θέα του νησιού της Ίου.
Όραμα
Η Λορέττα Γαΐτη αναφέρει: “Έχοντας ως θεμελιώδη στόχο τη συγκρότηση και λειτουργία ενός μόνιμου μουσείου όπου θα εκτίθεται μέρος της πολυσχιδούς εικαστικής παραγωγής των Γιάννη Γαΐτη και Γαβριέλλας Σίμωσι, το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι εστιάζει στην προώθηση και ανάδειξη του έργου των δύο καλλιτεχνών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Περαιτέρω, το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι, φιλοδοξεί να είναι ένας σύγχρονος, αειφόρος οργανισμός, συντεταγμένος με τον διευρυμένο ρόλο των Μουσείων. συμπεριλαμβάνοντας στη δραστηριότητά του την κοινότητα χωρίς αποκλεισμούς, και προσφέροντας ένα σύνολο δράσεων και εμπειριών όπως περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις, αλλά και εκπαιδευτικά προγράμματα.”
Το Μουσείο στην Ίο Δημήτρης Φουτρής
Γιατί το Μουσείο Γιάννη Γαΐτη και Γαβριέλλας Σίμωσι στην Ίο;
Η Λορέττα Γαΐτη εξηγεί: “Ο Γιάννης και η Γαβριέλλα, κατάγονται και οι δύο από το Αιγαίο: ο πατέρας μου από την Τήνο, εύφορη γη για πολλούς καλλιτέχνες, η μητέρα μου από τη Μήλο και την Εύβοια.
Ωστόσο, όταν έπρεπε να επιλέξω τον τόπο ανάπαυσης του πατέρα μου, ο οποίος πέθανε νέος, σε ηλικία 61 ετών, διάλεξα την Ίο. Εδώ έχτισα ένα μικρό λευκό εκκλησάκι κοντά στο σπίτι του, όπου και οι δύο αναπαύονται σήμερα.
Ο Γιάννης Γαΐτης, ο Αθηναίος, ανακάλυψε την Ίο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του με τον φίλο του Jean-Marie Drot. Και οι δύο αγάπησαν τον τόπο και αποφάσισαν να «κάνουν ένα σύμφωνο με το νησί και να ριζώσουν σε αυτό το βραχώδες έδαφος». Πολύ σύντομα, το 1964, ο Γαΐτης σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή του σπιτιού του Jean-Marie Drot στην Ίο, ενώ η Γαβριέλλα Σίμωσι κατασκεύασε επιβλητικά γλυπτά, μέσα στο σπίτι και έξω στις ταράτσες που βλέπουν στη θάλασσα.
Το Μουσείο στην Ίο Δημήτρης Φουτρής
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Γιάννης Γαΐτης ξεκίνησε την κατασκευή του δικού του σπιτιού, στην άλλη πλευρά του ίδιου μικρού όρμου. Τα δύο σπίτια στέκουν ακόμα και σήμερα αντικριστά, χαράζοντας σε αυτόν τον αξιοθαύμαστο χώρο μια αιώνια συνύπαρξη.
Ο Γιάννης έχτιζε υπομονετικά το σπίτι του για σχεδόν δέκα χρόνια, έργο ευτυχίας και ελευθερίας. Εκεί δούλεψε τους πίνακές του μέχρι το θάνατό του στις 22 Ιουλίου 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της μεγάλης αναδρομικής έκθεσής του στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας. Η Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργός Πολιτισμού, τον τίμησε όπως τιμούσαν στην αρχαία Ελλάδα τους πολίτες που είχαν δοξάσει την πόλη τους.
Η θέληση να κρατήσω ζωντανό το έργο των γονιών μου ήταν επιβεβλημένη για μένα και το νησί της Ίου ήταν μια προφανής και πιστή επιλογή.
Το 1997, ξεκινήσαμε μαζί με τον συνεργάτη μου Jacques Charrat τα πρώτα σκίτσα για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του μουσείου. Η χαρά μου ήταν μεγάλη που η μητέρα μου πρόλαβε να δει τη μακέτα του μελλοντικού μουσείου πριν από το θάνατό της, στις 27 Μαΐου 1999, λίγο πριν από τα εγκαίνια της αναδρομικής της έκθεσης στο Παρίσι, στο Couvent des Cordeliers.
Gaïtis Wing Δημήτρης Φουτρής
Χάρη στην αμέριστη στήριξη του Δήμου Ιητών σε κάθε βήμα, και με την πολύτιμη βοήθεια του Υπουργείου Πολιτισμού, αυτό το βαθύ όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, αφού το 2009 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Μουσείου. Με τον Γιώργο Πουσσαίο που ξεκινήσαμε μαζί, στη συνέχεια με τον Μιχάλη Πετρόπουλο, και τέλος με τον Γκίκα Γκίκα, που με τις συνεχείς προσπάθειές του, έκανε δυνατή την ολοκλήρωση.
Χωρίς αμφιβολία, ο Γαΐτης και η Σίμωσι, οι αγαπημένοι μου γονείς, με δίδαξαν ότι ήταν απαραίτητο, κάθε μέρα, ακούραστα, με αποφασιστικότητα, και μερικές φορές μέχρι εξαντλήσεως, να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες χειρονομίες στην υπηρεσία ενός έργου και ενός ευγενούς σκοπού, γνωρίζοντας ότι τελικά αυτή είναι η μόνη στάση ζωής.
Αυτές οι χειρονομίες όλων, αυτή η σύγκλιση τόσης ενέργειας και καλής θέλησης, αποτελούν την απαρχή αυτού του Μουσείου, το οποίο θα σηματοδοτήσει, ελπίζω, την ένταξη του Γαΐτη και της Σίμωσι στην εθνική κληρονομιά του ελληνικού λαού και θα επιτρέψει στους λάτρεις της Τέχνης να κατανοήσουν καλύτερα την ποικιλομορφία, τον πλούτο και τον νεωτερισμό του έργου τους.
Simossi Wing
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2024 εγκαινιάζεται επίσημα το Μουσείο Γαΐτη-Σίμωσι, σχεδόν 27 χρόνια μετά την αρχική σύλληψη της ιδέας και της αρχιτεκτονικής μελέτης. Ελπίζω ότι η συνεισφορά των παιδιών μου και εμού, αλλά και του Δήμου και του Δημάρχου Γκίκα Γκίκα, θα επιτρέψει σε επισκέπτες από όλο τον κόσμο να ανακαλύψουν αυτό το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα μουσείο. Παραδίδουμε στους Νιώτες αυτή την ιερή παρακαταθήκη ώστε και αυτοί στη συνέχεια με τη σειρά τους και για το μέλλον, να την αγαπήσουν, να την εκτιμήσουν και να την τιμήσουν.
Όλοι εδώ, που μοιραζόμαστε αυτό το φως,
Σας ευχαριστούμε θερμά.”
Με καταγωγή από την πιο ζεστή γωνιά της Ελλάδας, το Άργος και χωρίς να έχω γονείς, που να διαθέτουν παραθαλάσσιο εξοχικό, η μοίρα με έφερνε να περνάω τα καλοκαίρια μου σαν παιδί με τη Ζαφειρία, τον Αντωνάκη, τους παπούδες και τις γιαγιάδες μου. Δεν μπορώ να πω ότι με χάλαγε.
Όλα τα είχα έτοιμα στο πιάτο μου και άκουγα ιστορίες, που με συντροφεύουν μια ζωή. Πλέον στα 31 αντιλαμβάνομαι πως αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο. Το μόνο κακό της υπόθεσης ήταν ότι με έβαζαν νωρίς για ύπνο και ότι μετά το καλοκαίρι γύριζα στην Αθήνα συν 3 κιλά μίνιμουμ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο και τον αγιασμό ήμουν πάντα το πιο στρουμπουλό και μαυρισμένο παιδάκι, μα δεν με ένοιαζε. Ήμουν χαρούμενος. Οι βάσεις μου ήταν η ξακουστή Προσύμνη Αργολίδας και η Λυγιά Κορινθίας, σε ένα μικρό σπιτάκι που νοίκιαζαν ο παπούς Κώστας και η γιαγιά Μίνα.
Μπορεί οι γονείς μου εξοχικό να μην είχαν, όμως η Ζαφειρία και ο Αντωνάκης είναι δύο από τους πιο κουλ γονείς αυτού του πλανήτη, έτσι το καλοκαίρι του 2010 πριν τη χρονιά της 3ης Λυκείου με άφησαν να πάω στη Νάξο για 15 μέρες μαζί με τον αγαπημένο μου ξάδερφο τον Θανάση. Μου φαινόταν κάτι εξωπραγματικό το ότι θα πήγαινα μόνος μου διακοπές σε ένα νησί. Μέσα μου έλεγα ότι «Κοίτα να δεις μεγαλώνω». Αργότερα βέβαια κατάλαβα πως αυτό απείχε πολύ από την πραγματικότητα τελικά. Όταν κατεβήκαμε από το καράβι στις 11 το βράδυ δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση. Στα αριστερά η Πορτάρα που ορθώνεται δίπλα στο λιμάνι της Νάξου και πάντα δημιουργεί απορίες για το τι αντιπροσωπεύει και έπειτα η παρέα του ξαδέρφου μου, η οποία μας περίμενε ήδη για να πάμε στο πιο γνωστό κλαμπ του νησιού.
Πάντα είναι παράξενο όταν μπαίνεις σε μία νέα παρέα και νιώθεις λίγο περίεργα στην αρχή μέχρι να τους γνωρίσεις όλους. Αντιλήφθηκa πως οι κώδικες αυτής της συγκεκριμένης είναι εύκολοι και μόλις τους αποκωδικοποιούσες, τότε μπορούσες να γίνεις μέλος της. Αρκούσε το να σου αρέσουν τα «κρύα» αστεία, να θεωρείς τη Νάξο το πιο ωραίο μέρος της γης ή τουλάχιστον πιο ωραία από την Πάρο, το φαγητό και οι περιπέτειες. Εκείνος ο Αύγουστος ήταν ένας από τους πιο ωραίους της ζωής μου και τον θυμάμαι με νοσταλγία. Μάλιστα πέρασα τόσο ωραία που τον επόμενο ξαναπήγα χωρίς τον ξάδερφό μου. Σύντομα ανακάλυψα ότι η παρέα των Δημήτρη, Μάριου, Θανάση, Μαρίνας, Γιάννη, Κυριάκου, Γιώργου, Οδυσσέα, Παναγιώτη, Λίνας, Λήδας, Κατερίνας, Άννας Μαρίας, Αλεξίας και πολλών ακόμη έχει ένα χαρακτηριστικό, που έμοιαζε με μια παράξενη «φυλή».
Πάνε παντού μαζί, κανένας δεν μένει ποτέ πίσω, όλοι θα κάνουν τα πάντα για να βρίσκεται μαζί η παρέα χωρίς απουσίες και για όσο διάστημα βρίσκονταν εκεί, η αγάπη για το νησί είναι πάντα στο επίκεντρο. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, αφού γνώρισα πολλούς από αυτούς περισσότερο, είναι πως αυτή η ιδιαίτερη «φυλή», συγκεντρωνόταν στη Νάξο κάθε καλοκαίρι αλλά τον χειμώνα χανόταν και δεν είχε επαφές. Αυτό δεν εμπόδιζε όμως κάθε πρώτη της μάζωξη να είναι σαν να μην πέρασε καθόλου καιρός από την τελευταία.
Μετά από το πρώτο καλοκαίρι στη Νάξο το 2010 ακολούθησαν πολλά ακόμα. Έχω πάει με όλους στη Νάξο. Έχω ταξιδέψει με τους γονείς μου, με σχέσεις και με άλλους φίλους. Το βλέπω ως το πιο όμορφο μέρος του κόσμου ξέροντας ότι δεν είναι έτσι. Αν μπορούσα θα πήγαινα κάθε καλοκαίρι και θα έδειχνα το νησί σε όσους περισσότερους μπορούσα, μαζί με το κλασικό σφιξιματάκι στο στομάχι. Αυτό που αισθάνεσαι όταν θες να δείξεις σε ένα πρόσωπο, που έχει σημασία για σένα, κάτι που εσένα σου δημιουργεί τα πιο όμορφα συναισθήματα και έχεις τις πιο ωραίες αναμνήσεις. Τα καλοκαίρια με τη «φυλή» με έκαναν να «δεθώ» πολύ με το μέρος.
Μαζί τους είδα πράγματα από το νησί, που νομίζω δεν θα είχα ευκαιρία σε διαφορετική περίπτωση. Ανέβηκα στην Πορτάρα γιατί σαν καλύτερος δημότης διεκδικούσα τα κλειδιά της, έφαγα την επική βάφλα με παγωτό στο Waffle House και πήγα στη Μουτσούνα. Εκεί δηλαδή που έτρωγε ψάρια ο Αλέξης Τσίπρας.
Μια -όπως φαινόταν βαρετή- μέρα πριν 12 χρόνια δέχθηκα ένα τηλεφώνημα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ήταν 22 Αυγούστου και πληροφορήθηκα ότι ο Δημήτρης, μία από τις πιο ωραίες προσωπικότητες της παρέας «έφυγε» από τη ζωή. Ηταν μια τεράστια απώλεια για τη «φυλή». Για πρώτη φορά έβλεπα τους γύρω μου περισσότερο λυπημένους και όχι αυτό που είχα συνηθίσει μέχρι τότε.
Ο Δημήτρής ήταν πάντα χαμογελαστός, Πασόκος, «άρρωστος» οπαδός του Ολυμπιακού και μόλις είχε πάρει το πτυχίο του από τη Φαρμακευτική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σε κάθε κουβέντα που κάναμε μαζί, πάντα είχες να «κερδίσεις» από αυτόν. Κάτι που δεν γνώριζες, κάτι που σε προβλημάτισε έπειτα ή ένα καλό ανέκδοτο που θα έλεγες σους φίλους στην Αθήνα, προσποιούμενος ότι το έχεις σκεφτεί εσύ. Σε κοίταγε πάντα στα μάτια και κρατούσε έναν χαρακτηριστικό μαύρο αναπτήρα. Του άρεσαν οι Iron Maiden και κάθε φορά «λιώναμε» στο αμάξι του ένα CD με τα best of κομμάτια τους. Είναι λίγες οι μέρες που κάτι δεν μου τον φέρνει στο μυαλό. Με στεναχωρεί που εκείνος έμεινε για πάντα 24 και ότι φέτος το καλοκαίρι ήταν στην Πλατεία Κοραή στον Πειραιά ο μάγος Ζιοβάνι, που τον λάτρευε, και δεν μπορέσαμε να πάμε να τον δούμε παρέα.
Μετά από αυτό το γεγονός τα καλοκαίρια της «φυλής», νομίζω, έχασαν λίγο από την αθωότητά τους. Μπορεί πάλι αυτό να είναι ιδέα μου και να συνέβη γιατί όντως μεγαλώναμε. Η «φυλή» βέβαια συνειδητοποίησε ότι στη ζωή τίποτα δεν έχει σημασία αν δεν μπορείς να το μοιραστείς με τους φίλους σου, έτσι η παρέα άρχισε να μαζεύεται και τους χειμώνες στην Αθήνα. Τα βράδια του καλοκαιριού στο Λύκειο του Δήμου Τραγαίας με την πανσέληνο πάνω από τα κεφάλια των μελών της, μεταφέρθηκαν στην πρωτεύουσα από το Αιγάλεω μέχρι το Γκύζη και το Πικέρμι.
Δημιουργήθηκαν αδερφικές φιλίες, κουμπαριές, ζευγάρια που παντρεύτηκαν. Κάποιοι με τον καιρό χάθηκαν ή πήραν αποστάσεις. Αυτό είναι όμως λογικό στους ρυθμούς ζωής που ζούμε πλέον.
Ακόμα και τώρα όμως όταν βρίσκονται όλοι μαζί, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τα ίδια αστεία, οι ίδιες ατάκες, οι ίδιες ματιές σε κάνουν να «λυγίζεις» από τα γέλια και να αναπολείς.
Αναπολείς εκείνα τα καλοκαίρια της «φυλής» στη Νάξο.
Στις Κυκλάδες φτιάχνονται πολλά εξαιρετικά τυριά. Κάποια θα τα έχετε πετύχει στον τόπο τους, κάποια σε τυράδικα, ψαγμένα μπακάλικα και σούπερ μάρκετ στην Αθήνα ή κάποια άλλη πόλη της ηπειρωτικής Ελλάδας, σίγουρα όμως είναι αρκετά ακόμη που αξίζει να γνωρίσετε. Κάθε νησί έχει τους μικρούς του θησαυρούς, καθένας από τους οποίους έχει τη δική του παράδοση, τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τη δική του γοητεία.
Αμοργιανό
Σκληρό, κυρίως κατσικίσιο, δίμηνης και πλέον ωρίμανσης. Έχει μεστή και δυνατή γεύση, σύνθετη, με έντονη γεύση γάλακτος.
Από το οικοτεχνικό τυροκομείο του Γιώργου Βλαβιανού.Πωλείται μόνο στην Αμοργό.
Ανθότυρο ξηρό Νάξου
Αιγοπρόβειο ώριμο και στεγνό τυρί, με γλυκιά και ελαφρώς αρμυρή γεύση, γινωμένη και περίπλοκη, ανάλογα με τη διάρκεια ωρίμανσής του. Σε αρκετά νησιά βρίσκουμε και φρέσκα ανθότυρα.
Τυροκομεία Μπαμπούνη, Κουφόπουλου. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Καραμανλίδικα του Φάνη, Νάξια Επιλογή, Μανδραγόρας.
Αρσενικό ΠΟΠ Ορεινής Νάξου
Το βουνίσιο Αρσενικό Νάξου / φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου
Φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου
Απαστερίωτο αιγοπρόβειο πολύμηνης ωρίμανσης, με ελάχιστο τους 4 μήνες. Ονομάζεται και κεφαλοτύρι, είναι σκληρό με βουτυρένια υφή και ιδιαίτερα πικάντικη γεύση, ξηροκαρπάτη, με αρωματική επίγευση κατσικίσιου γάλακτος.
Τυροκομείο Μπαμπούνη. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Καραμανλίδικα του Φάνη, Παραδοσιακό Μπακάλικο, Αλεξανδρής, Μανδραγόρας.
Βολάκι της Άνδρου και της Τήνου (τηνιακό τυράκι)
Φρέσκο διήμερης ωρίμανσης, αλλά και ξερό μηνιαίας ωρίμανσης. Ένα βουτυράτο τυρί από τα χαρακτηριστικότερα των Κυκλάδων, με χρήση ως επιτραπέζιο, για σαλάτες, ζυμαρικά, κ.λπ. Στην Τήνο παράγεται σε μεγάλο βαθμό και από οικιακή τυροκόμηση.
Τυροκομεία: Ασούτη, Παραδοσιακές Γεύσεις της Ιωάννας, Συνεταιρισμός Τήνου, Μανταλένα. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Οι Συμπέθεροι, Αλεξανδρής, Μιράν, Μαντρί.
Βραστό Μυκόνου και Ρήνειας
Πρόβειο 12μηνης και πλέον ωρίμανσης, ένα ιδιαίτερα αρωματικό τυρί με πλούσια και ελαφρώς πικάντικη γεύση, στην κατηγορία της κεφαλογραβιέρας.
Δίμηνης-τρίμηνης και πλέον ωρίμανσης, κυρίως από αγελαδινό ή πρόβειο γάλα. Οι γραβιέρες των Κυκλάδων είναι γνωστές για τα πλούσια, βουτυράτα αρώματα και τη γλυκοπικάντικη γεύση, ανάλογα με τον χρόνο ωρίμανσης. Οι μακράς ωρίμανσης γραβιέρες, π.χ. 12μηνες και 18μηνες, στέκονται πλάι σε μεγάλα ευρωπαϊκά τυριά. Σε ορισμένα νησιά, όπως στην Πάρο και στη Νάξο, υπάρχουν και κατσικίσιες γραβιέρες.
Ενδεικτικά τις βρίσκουμε σε όλα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και σε πολλά παντοπωλεία.
Αλατισμένο πέτρωμα παστεριωμένο. Παλαιότερα, κατσικίσιο απαστερίωτο και πλέον αγελαδινό, 4μηνης ωρίμανσης μέσα σε καρίκι (φλασκί, νεροκολοκύθα). Ένα τυρί μοναδικό και ιδιαίτερο, που ανήκει στην κατηγορία των μπλε τυριών. Το απαστερίωτο βγαίνει από το φλασκί με «σπηλαιώσεις», διαβάθμιση χρωμάτων και εναλλαγή πλούσιων γεύσεων, ένα τυρί που ταυτόχρονα είναι και στίλτον, και γκοργκοντζόλα, και ροκφόρ, και κοπανιστή. Το καρίκι από παστεριωμένο γάλα χάνει μεν μεγάλο κομμάτι αυτών των χαρακτηριστικών, αλλά εξακολουθεί να είναι από τα πιο ενδιαφέροντα τυριά που αναβίωσαν τελευταία.
Τυροκομεία: Αγροτικός Συνεταιρισμός Τήνου και Μανταλένα. Ενδεικτικά το βρίσκουμε στα: Καραμανλίδικα του Φάνη, Αλεξανδρής, Μαντρί.
Κεφαλίσιο ή Κεφαλάκι Πάρου
Σκληρό, ελαφρώς αλμυρό τυρί από γάλα αγελαδινό, που τρώγεται ως επιτραπέζιο, αλλά κυρίως τριμμένο στα μακαρόνια.
Τυροκομείο Αγροτικού Συνεταιρισμού Πάρου. Το βρίσκουμε μόνο στην Πάρο.
Κεφαλοτύρι Ίου, Μήλου και Νάξου
Ένα ώριμο, πλούσιο στο στόμα, μεστής γεύσης τυρί κυρίως από αγελαδινό γάλα.
Τυροκομεία: Νιώτικο, Πιτταράς, ΕΑΣ Νάξου, Το Μιτάτο του Κωσταδιού. Ενδεικτικά το βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης, ΑΒ, Μασούτης, Κρητικός και στα μπακάλικα Αλεξανδρής, Μουλκιώτης, Μανδραγόρας.
Παραδοσιακά από αιγοπρόβειο ή, πλέον, μεικτό με αγελαδινό ή από σκέτο αγελαδινό γάλα. Ιδιαίτερα γνωστή αυτή της Μυκόνου, 6μηνης τουλάχιστον ωρίμανσης. Βγάζουν επίσης σε Τήνο, Σύρο, Κέα, Αμοργό, Ηρακλειά, Κύθνο και αλλού, με διαφορετική σε κάθε νησί διαδικασία παραγωγής. Στη Μύκονο φτιάχνουν επίσης τη νιαρή (νεαρή), μια μεσαίας ωρίμανσης (2 μήνες) κοπανιστή (Mykonos Farmers). Τυρί της Μπουρνιάς (Ασούτης) λένε την κοπανιστή στην Άνδρο, με 2-3 μήνες και πλέον ωρίμανση. Μυζήθρα του λάινα λέγεται μια ιδιαίτερη εκδοχή που παράγεται στη Σέριφο, με 4 και πλέον μήνες ωρίμανση.
Ενδεικτικά τα βρίσκουμε: Σούπερ Μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, παντοπωλεία Μιράν, Μαντρί, Παραδοσιακό Μπακάλικο, Πανδαισία, Καραμανλίδικα του Φάνη.
Λαδοτύρι
Επειδή η ονομασία είναι κατοχυρωμένη ως ΠΟΠ μόνο για τη Λέσβο, τα «λαδοτύρια» των Κυκλάδων δεν δικαιούνται την ονομασία αυτή. Ωστόσο κυκλοφορούν ωριμασμένα τυριά βαπτισμένα και γινωμένα μέσα σε λάδι, όπως το αρσενικό Νάξου και η γραβιέρα της Πάρου.
Τυροκομεία Κουφόπουλου και Πάριον. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Μιράν, Μανδραγόρας.
Μανούρα χλωρή και γυλωμένη της Σίφνου
Μανούρα Σίφνου / φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος
Αιγοπρόβειο τυρί που πωλείται χλωρό ή με 2-3 μήνες χρόνο ωρίμανσης, τυλιγμένο μέσα σε οινολάσπες (γύλη), οπότε και αποκτά κόκκινο περίβλημα, πικάντικη και αιχμηρή γεύση με αίσθηση κρασιού.
Τυροκομείο Αγρόκτημα Τσικάλι. Ενδεικτικά τη βρίσκουμε: Οι Σύντεκνοι, Μιράν, Καραμανλίδικα του Φάνη, I Fratti, Μανδραγόρας.
Μανούρα Φολεγάνδρου
Ένα τυρί μέτριας ωρίμανσης, αιγοπρόβειο, επιτραπέζιο, με ωραία αρώματα, το οποίο στην πλήρη του ωρίμανση αποκτά προστιθέμενη γευστική αξία σαν «ξερό τυρί» του νησιού, περασμένο ή όχι από γύλη.
Τυροκομείο Λιβάδι. Διατίθεται μόνο στο νησί.
Μηλέικο ή Ημίχλωρο Μήλου
Η ώριμη μανούρα της Μήλου από κατσικίσιο γάλα, 6μηνης ωρίμανσης και άνω, κάποιες φορές και αλειμμένη με λάδι. Ορισμένοι την ωριμάζουν σε φυσικές σπηλιές. Σκληρό, πλούσιο σε λιπαρά, πιπεράτο και πικάντικο.
Τυροκομείο Χαραλαμπάκη. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Μιράν, Αλεξανδρής, Madonna Uppermarket.
Ξεροτύρι της Κέας
Από αγελαδινό γάλα της άνοιξης – παλαιότερα αιγοπρόβειο ή μεικτό με αγελαδινό–, με χρώμα κίτρινο χρυσίζον, με γλυκιά και συνάμα πικάντικη γεύση, με έντονα αρώματα.
Τυροκομείο Τυράκειον.Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Τυράκειον.
Ξερό τυρί Φολεγάνδρου
Αιγοπρόβειο, γυλωτό ή μη. Από τα πλέον ξηρά τυριά των Κυκλάδων με συμπυκνωμένα, πλούσια αρώματα, τρίβεται στα ζυμαρικά (ματσάτα) και συνοδεύει το τσίπουρο.
Παράγεται σε πολύ μικρή κλίμακα και δεν διατίθεται εκτός νησιού.
Ξινοτύρι
Ένα είδος ξινομυζήθρας που τη βρίσκουμε στα περισσότερα νησιά με πολλές ονομασίες, όπως σουρωτό, μαλακό, χλωρό, ξινό, ξινότυρο, και με μικρές παραλλαγές στη γεύση και την τεχνική. Είναι φρέσκο τυρί πρώτης τυροκόμησης, σε κάποιες περιπτώσεις με ωρίμαση μέχρι 1 μήνα, συνήθως αιγοπρόβειο, αλλά και αγελαδινό ή ανάμεικτο. Απαλά αλατισμένο, φίνο, με οξύτητα και γαλακτερή γεύση, από τα δημοφιλέστερα των Κυκλάδων, ως επιτραπέζιο με μέλι, για πίτες, σαλάτες, κ.λπ.
Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Καραμανλίδικα του Φάνη, Αλεξανδρής.
Ξινότυρο Μυκόνου, Σύρου και Νάξου
Ξινότυρο από τη Μύκονο/ φωτογραφία: Χριστίνα Γεωργιάδου
Παραδοσιακά αιγοπρόβειο, 7ήμερης έως και 3μηνης ωρίμανσης. Σήμερα φτιάχνεται από αγελαδινό ή μεικτό γάλα. Συνήθως μπαίνει σε μικρά καλούπια. Τα πιο φρέσκα έχουν υφή αντίστοιχη με το βολάκι και τα ωριμότερα είναι στεγνά, πιο σκληρά και με μεστή, πολύπλοκη γεύση.
Τυροκομεία Μυκόνου, Mykonos Farmers, Κουφόπουλος, Πιτταράς, Τυροσύρα. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: ΑΒ Βασιλόπουλος, Μιράν, Καραμανλίδικα του Φάνη, Μανδραγόρας, Μαντρί.
Πέτρωμα στην Τήνο, Πετρωτή ή Αρμεξιά στην Άνδρο
Σημαντικά για την κυκλαδίτικη γαστρονομία, νωπά φρέσκα τυριά πρώτης τυροκόμησης, 1-2 ημερών, από τα οποία έχει αφαιρεθεί υγρασία με πίεση – πλέον, κυρίως αγελαδινά. Μαλακά και ουδέτερα γευστικά, με χρήση σε πίτες, σαλάτες, γλυκά κ.λπ. Τυροκομεία: Ασούτη, Συνεταιρισμός Τήνου. Ενδεικτικά τα βρίσκουμε: Αλεξανδρής, Μιράν, Nora’s deli.
Σαν Μιχάλη ΠΟΠ Σύρος
Φωτογραφία: Άκης Ορφανίδης
Αγελαδινό, 4μηνης και πλέον ωρίμανσης. Πικάντικο, γινωμένο τυρί, αρωματικό, με σύνθετη γεύση, αίσθηση ξηρών καρπών και βουτύρου.
Τυροκομεία Ζωζεφίνος και Τυροσύρα. Ενδεικτικά το βρίσκουμε σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και στα περισσότερα ενημερωμένα παντοπωλεία και delicatessen.
Σκοτύρι Ίου και Σκωτύρι Μήλου
Νιώτικο σκοτύρι /φωτογραφία: Γιάννης Συκιανάκης
Από κεφαλοτύρι ανάμεικτο με μυζήθρα, με προσθήκη θρούμπης μέσα σε ασκό (ασκοτύρι) από δέρμα ζώου ή σε πιο σύγχρονα δοχεία. Πιπεράτο, κρεμώδες τυρί με κοκκώδη υφή.
Τυροκομεία Νιώτικο και Χαραλαμπάκη. Ενδεικτικά το βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης, ΑΒ Βασιλόπουλος, Μασούτης, Κρητικός και σε πολλά παντοπωλεία.
Τουλουμοτύρι Πάρου και Νάξου
Αιγοπρόβειο 2μηνης τουλάχιστον ωρίμανσης, πικάντικο, με ώριμη, προχωρημένη γεύση και υφή κρεμώδη με μεγάλα κομμάτια ενδιάμεσα.
Τυροκομεία Κουφόπουλου και Πάριον. Ενδεικτικά το βρίσκουμε: Μιράν, Πρατήριο Κουφόπουλου.
Τυρί του Λάκκου ή Σερφιώτικο κεφαλίσιο
Αιγοπρόβεια κεφαλογραβιέρα που αλείφεται με το κατακάθι του κρασιού ή του λαδιού, μπαίνει σε πήλινα πιθάρια με ντόπια βότανα όπως θρούμπη, σφραγίζεται και θάβεται σε λάκκο μέσα στη γη. Ωριμάζει για τουλάχιστον 3 μήνες και αποκτά αψάδα, πιπερίζει, έχει σκληρή και κοκκώδη υφή. Τυροκομείο Οικοτεχνίας Παρασκευόπουλου. Ενδεικτικά το βρίσκουμε στον Μιράν.
Τρίμμα ή Τρίφτης ή Ζυμωτό Κύθνου
Από αιγοπρόβειο ή σκέτο κατσικίσιο γάλα, με ωρίμανση 1-3 μηνών. Τριφτό, φρέσκο και δροσερό τυρί με οξύτητα, που χρησιμοποιείται σε ντάκο, σε πίτες, κ.λπ.
Τυροκομείο Κύθνιος Τυρός. Ενδεικτικά το βρίσκουμε στον Μανδραγόρα.
Τυροβολιά Μυκόνου και Σύρου
Φρέσκο τυρί πρώτης τυροκόμησης, 2 ημερών, παραδοσιακά αιγοπρόβειο, πλέον και αγελαδινό ή μεικτό. Έχει ήπια γεύση, απαλή οξύτητα και λίγο αλάτι.
Παράγεται από το Τυροκομείο Μυκόνου αλλά και οικιακά. Τη βρίσκουμε μόνο στο νησί.
Φλέγκα ή Τυρός ή Τυρί της Κέας
Από αιγοπρόβειο γάλα, τοπικό είδος φέτας 3μηνης ωρίμανσης, μέτριας σκληρότητας, με την ιδιαιτερότητα ότι η αναλογία πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος είναι 50-50. Παλαιότερα ωρίμαζε μέσα σε τουλούμι ζώων. Είναι σπάνιο τυρί οικιακής τυροκόμησης.
Χλωρό Σαντορίνης
Μαλακό και δροσερό τυρί οικιακής τυροκόμησης από απαστερίωτο κατσικίσιο γάλα, φρέσκο και μαλακό. Είναι σπάνιο τυρί πλέον.
Σημείωση: Κάποιες ονομασίες τυριών στις Κυκλάδες είναι κοινές, άλλοτε σημαίνουν το ίδιο τυρί και άλλοτε διαφορετικό (ως προς το αποτέλεσμα ή τη διαδικασία παραγωγής του). Κάποια ίδια τυριά, μάλιστα, μπορεί να εμφανίζονται με διαφορετική κατά τόπους ονομασία.
Ο Δήμος Σύρου-Ερμούπολης προσκαλεί κάθε νέο ενδιαφερόμενο ή μαθητή της Φιλαρμονικήςνα υποβάλει αίτηση εγγραφής ή επανεγγραφής στα τμήματα εκπαιδευτικής χρονιάς 2024-2025 από την 01 έως και τις 30 Σεπτεμβρίου 2024 για τα κάτωθι μουσικά όργανα:
Τα μαθήματα είναι ατομικά και θα παραδίδονται από Δευτέρα έως Παρασκευή, κυρίως κατά τις απογευματινές ώρες. To εκπαιδευτικό έτος θα ολοκληρωθεί στις 14 Ιουνίου 2025.
Για πληροφορίες: κ. Alice Labarche
Κινητό: 6985763768 ή από Δευτέρα έως Παρασκευή στους χώρους της Φιλαρμονικής και ώρες 13:00-17:30
Η Μήλος, σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, κερδίζει, πέρα από τις παραδοσιακές, ακόμα και τις πιο μακρινές αγορές, όπως η Ινδία, η Αυστραλία και η Αμερική. Πρόσφατα, το κυκλαδίτικο νησί, αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά για τις εναλλακτικές του δυνατότητες μέσω της ινδικής ταξιδιωτικής ιστοσελίδας Outlook Traveller και συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στα 10 καλύτερα ελληνικά νησιά για «τους μοναδικούς βραχώδεις σχηματισμούς και της αμμώδεις παραλίες της».
Το Outlook Traveler είναι το πιο ευρέως διαβασμένο ταξιδιωτικό περιοδικό και ιστότοπος της Ινδίας με σημαντική επιρροή στην επιλογή ταξιδιών.
Η Μήλος όμως συγκαταλέχτηκε και ανάμεσα στα ελληνικά νησιά που προτείνει και το αυστραλιανό περιοδικό Signature Luxury Travel που αναφέρει ότι “Το ηφαιστειογενές νησί της Μήλου φημίζεται για το σεληνιακό του τοπίο από σκληρό μαύρο βράχο λάβας και απαλή λευκή πέτρα τούφας, που σχηματίζουν μια εντυπωσιακή ακτογραμμή από βράχους που περιτυλίγονται από τιρκουάζ νερά.
Η Μήλος είναι εύκολα προσβάσιμη με αεροπλάνο και με πλοίο καθώς πραγματοποιούνται δρομολόγια από και προς τον Πειραιά, τη Σαντορίνη, την Ίο, τη Σίφνο, τη Φολέγανδρο και άλλα. Το ταξίδι μεταξύ της Μήλου και της Σαντορίνης με πλοίο διαρκεί μόνο δύο ώρες.
Αυτό που πρέπει να κάνετε στη Μήλο είναι να περάσετε μια μέρα κάνοντας yachting. Υπάρχει μεγάλη πληθώρα γιοτ που κάνουν τον γύρο του νησιού, δίνοντας στον επισκέπτη την ευκαιρία να απολαύσει τα μικροσκοπικά ψαροχώρια βαμμένα σε χρώματα καραμέλας, καθώς και τους εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς βράχων, τις αμμώδεις παραλίες και τις παράκτιες σπηλιές, μερικές από τις οποίες μπορείτε και να κολυμπήσετε”.
Το Signature Luxury Travel & Style είναι ένα περιοδικό, με έδρα την Αυστραλία, το οποίο εκδίδεται σε έντυπη και ψηφιακή μορφή και είναι εξειδικευμένο στο lifestyle και στα ταξίδια πολυτελείας. Θεωρείται δε, ότι είναι ένα από τα πιο κορυφαία περιοδικά στον τομέα του luxury travel παγκοσμίως.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μήλος σύμφωνα με στοιχεία επιβατικής κίνησης πλοίων για κρατήσεις μέσω του Ferryhopper ανέφερε μάλιστα ότι επισκέπτες από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, που έκαναν έντονη την παρουσία τους το φετινό καλοκαίρι στα νησιά, “φάνηκε να προτιμούν τους παραδοσιακά πιο τουριστικούς προορισμούς όπως τη Μήλο”
Μπορεί τον περασμένο Απρίλιο να έλεγε ότι “μάλλον θα σταματήσω”, όμως η αγάπη του για την πορτοκαλί μπάλα είναι τέτοια που το “σταματάω” πήρε παράταση για έναν ακόμη χρόνο.
Αλλωστε, από μικρό παιδί μέλος της οικογένειας του Πανναξιακού(σ.σ. ακόμη κι όταν έφυγε για λίγο, ποτέ δεν σταμάτησε να είναι δίπλα του) έχει κατακτήσει τα πάντα με την ομάδα της Νάξου και 22 χρόνια μετά η δίψα του παραμένει αστείρευτη.
Ο λόγος για τον Σπύρο Μάκαρη, ο οποίος έδωσε τα χέρια με την διοίκηση της ομάδας και πλέον θα μπει στον 23ο χρόνο προσφορά τους στον σύλλογο, όντας ο παλαιότερος εν ενεργεία αθλητής.
Μάκαρης
Η ανακοίνωση του Πανναξιακού:
❤🏀 ΑΝΑΝΕΩΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ…
😉🤝 Με χαρά ανακοινώνουμε την ανανέωση της συνεργασίας με τον Ναξιώτη αθλητή Σπύρο Μάκαρη.
💪 Η προσφορά του Σπύρου στον σύλλογο μας είναι τεράστια, καθώς σήμερα είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία αθλητής με 22 χρόνια συμμετοχής στις διοργανώσεις που έχει συμμετάσχει η ομάδα μας.
🔝 Σε αυτά τα 22 χρόνια έχει κατακτήσει τα πάντα με τον Πανναξιακό, από επίπεδο αναπτυξιακών, μέχρι και το ανδρικό πρωτάθλημα, έχοντας συμμετοχή σε κατακτήσεις πρωταθλημάτων και σε ανόδους στη Γ’ Εθνική.
💪💪🏀🏀 Ανήκει στη ”χρυσή γενιά” των Ναξιωτών αθλητών του Πανναξιακού που τον κράτησε στην κορυφή των Κυκλάδων μέχρι σήμερα, με πολλούς από αυτούς να προσφέρουν από διαφορετικές θέσεις ή σαν υποστηρικτές.
⬆️⬆️ Ο 37χρονος, ύψους 2,00μ. φόργουρντ, στην 23η του χρονιά στον Πανναξιακό θα φέρει όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το περίσσιο πάθος, τη δύναμη και πάνω από όλα αγάπη για τον σύλλογο, που τον καθιστούν πολύτιμο.
❤🏀 Σπύρο, σου ευχόμαστε η 23η χρονιά να είναι η καλύτερη που έχεις ζήσει μέχρι σήμερα. Να έχεις υγεία και πολλές επιτυχίες.
Άδειες έχουν δοθεί για 2 γεωτρήσεις υδρευτικής χρήσης σε δύο ξενοδοχεία της Σίφνου και της Σχοινούσας.
Ειδικότερα, η Διεύθυνση Υδάτων Νοτίου Αιγαίου χορήγησε άδεια διάνοιξης υδρευτικής γεώτρησης στον κ. Κωνσταντίνο Κουλούρη του Πέτρου, στη θέση Μαύρο Βουνί της Σίφνου, με σκοπό την υδροδότηση ξενοδοχείου, μόνο εφόσον σε επόμενο στάδιο εκδοθεί άδεια χρήσης νερού.
Σημειώνεται ότι το μέγιστο βάθος της διάτρησης είναι 80 μέτρα, ενώ η προθεσμία για την εκτέλεση του έργου και τη χρήση νερού, ορίζεται σε 3 χρόνια από την ημερομηνία έκδοσης της άδειας.
Παράλληλα, η Διεύθυνση Υδάτων Νοτίου Αιγαίου, χορήγησε άδεια διάνοιξης γεώτρησης για υδρευτική χρήση, στη θέση Γερολιμνιώνας Μεσσαριάς της Σχοινούσας, για λογαριασμό της επιχείρησης ΣΧΟΙΝΟΥΣΑ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Ι.Κ.Ε., με σκοπό την υδροδότηση ξενοδοχείου, μόνο εφόσον σε επόμενο στάδιο εκδοθεί άδεια χρήσης νερού.
Σημειώνεται ότι το μέγιστο βάθος της κάθε γεώτρησης ορίζεται στα 660 μέτρα, ενώ η προθεσμία για την εκτέλεση του έργου εκπνέει σε 3 χρόνια από την ημερομηνία έκδοσης της άδειας.
Η Ελλάδα θρηνεί. Η Ελλάδα είναι πιο φτωχή από χθες… Ο Χρήστος Γιανναράς “έφυγε” από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας πίσω του πλούσιο συγγραφικό έργο αλλά και μια μακρά και καταξιωμένη ακαδημαϊκή πορεία στον χώρο της φιλοσοφίας.
Το συγγραφικό του έργο περιστράφηκε κυρίως γύρω από την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, ενώ βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.
Τη θλιβερή είδηση γνωστοποίησε ο γιος του Σπύρος, μέσω ανάρτησής του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. «Απεβίωσε σήμερα το απόγευμα ο πολυαγαπημένος μου πατέρας, Χρήστος Γιανναράς», έγραψε χαρακτηριστικά.
Ο Χρήστος Γιανναράς δίδαξε φιλοσοφία για μια περίοδο περίπου 20 ετών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ εκείνος πέρασε ως επισκέπτης καθηγητής και από πολλά άλλα κορυφαία ακαδημαϊκά ιδρύματα.
Ηταν διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου. Υπήρξε, επίσης, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, του St. Vladimir’s Orthodox Seminary της Νέας Υόρκης, του ΕΚΠΑ και της Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης.
Ο Χρήστος Γιανναράς είχε επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο με θεματολογία που σχετίζεται με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Το βιβλίο του «Η ελευθερία του ήθους» θεωρείται ότι όρισε τον πυρήνα αυτού που αργότερα ονομάστηκε «νεορθοδοξία» και έχει χαρακτηριστεί «ο Μάης του ’68 στην Ορθόδοξη θεολογία και ηθική». Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 10 τουλάχιστον ευρωπαϊκές γλώσσες.
Από το 1993 έως και μόλις λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, ο Χρήστος Γιανναράς αρθρογραφούσε στην Καθημερινή, ενώ στο βιβλίο του με τον τίτλο «Να Επαναστατήσει η Αξιοπρέπεια» συγκεντρώνει τμήμα των Επιφυλλίδων που είχαν δημοσιευθεί στην Καθημερινή της Κυριακής.
Το χρονικά τελευταίο άρθρο του δημοσιεύθηκε στην «Κ» τον περασμένο Φεβρουάριο.
Το τελευταίο βιβλίο του, με τον τίτλο «Αντιπαλεύοντας την Παρακμή», κυκλοφόρησε πέρυσι, το καλοκαίρι του 2023, από τις εκδόσεις Αρμός.
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Απριλίου 1935. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Βόννη και στο Παρίσι. Από το 1982 μέχρι το 2002 υπήρξε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα, αρχικά στο τότε ενιαίο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών και μετά στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.
Δίδαξε φιλοσοφική ορολογία και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία. Επίσης, δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας κ.ά.
Ανοίγει ο δρόμος για την λειτουργία Super Market Lidl στη Νάξο; Δεν αποκλείεται. Λέτε η 3η προσπάθεια (2015, 2019 και 2023) να είναι και η τυχερή;
Αλλωστε, πρόσφατα έγινε γνωστό ότι απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά (σ.σ. Α3 Ακυρωτικό Τμήμα) η αίτηση αναστολής του Εμπορικού Συλλόγου Νάξου (συν δύο πολιτών) κατά της απόφασης 183/2023 του Δημοτικού Συμβουλίου Νάξου και Μικρών Κυκλάδωνγια άδεια ίδρυσης υπεραγοράς τροφίμων στην εταιρεία LIDL…
Η σχετική απόφαση (Ν34/2024) μιλάει για την εκδίκαση της υπόθεσης που έγινε την 13η Ιουνίου μετά την αίτηση αναστολής που κατατέθηκε την 26η Απριλίου από δύο πολίτες της Νάξου και τον Εμποροεπαγγελματικό Σύλλογο Νάξου. Αίτηση που ήρθε κατά των αποφάσεων τόσο του Υπουργείου Εσωτερικών, του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων αλλά και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου.
Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε την 21η Ιουνίου, υπογραφές μπήκαν την 26η Ιουνίου και θεωρήθηκε την 28η Ιουνίου, απορρίπτει την αίτηση αναστολής.
Ποιοι οι λόγοι;
Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Εκκρεμεί η αίτηση ακύρωσης, όπως όπως αναφέρουν δικηγόροι, “η απόρριψη της αίτησης αναστολής, αποτελεί πρόκριμα και για απόρριψη της αίτησης ακύρωσης”.
Ιστορικό
Είναι δηλαδή στο χέρι πλέον της εταιρείας να επιλέξει εάν θα ανοίξει το κατάστημα για το οποίο γίνεται λόγος από το καλοκαίρι του 2015 (!!!) Τον Απρίλιο του 2019 (η δεύτερη προσπάθεια) υπήρχε ομόφωνη αρνητική απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά με απόφαση της η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, (σ.σ. μετά από προσφυγή της εταιρείας “LIDL ΕΛΛΑΣ και ΣΙΑ Ο.Ε.”, ακύρωσε την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και άρχισε εκ νέου το .. παιχνίδι για την λειτουργία της επιχείρησης.
Τον Οκτώβριο του 2023 το θέμα επανήλθε. Και πέρασε με τις ψήφους της πλειοψηφίας (πλην του Ηλία Ορφανού) ώστε να δοθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργείας του Super Market LIDL στη Νάξο. Αρνητικές ήταν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης καταθέτοντας τα επιχειρήματά τους… Η συνεδρίαση είχε και την κατάθεση απόψεων και επιχειρημάτων τόσο από τον Εμποροεπαγγελματικό Σύλλογο διά του προέδρου του Νίκου Κουτελιέρη, τον Νομικό Σύμβουλο του Συλλόγου όσο και από τους εκπροσώπους δύο τοπικών επιχειρήσεων (Κουτελιέρης – Βασαλάκης)
Τελικά, με ψήφους δέκα υπέρ (εκτός ο Ηλίας Ορφανός) – επτά (από τη πλευρά Χατζηανδρέου, ο Αντώνης Βασιλάκης και ο Γιάννης Κορρές) κατά, και δύο “παρών” (Βρούτσης – Βασιλάκης) η άδεια λειτουργίας από τη Δημοτική Αρχή πέρασε και στη συνέχεια όπως είχε ενημερώσει η διοίκηση του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου πήρε το δρόμο για το Ανώτερο δικαστήριο. Σημείο αναφοράς το … μέγεθος (βλ 1500 m2) κάτι που λειτούργησε ανασταλτικά όταν έγινε αντίστοιχη κίνηση σε Πάρο και Σαντορίνη…
# Να σημειωθεί τέλος, ότι το νέο κατάστημα που αναμένεται να λειτουργήσει η LIDL, θα κατασκευαστεί στη θέση “Άγιος Ιωάννης”, στην επαρχιακή οδό Νάξου – Χαλκείου. Το οικόπεδο είναι 12 στρέμματα. Το κατάστημα θα έχει εμβαδόν 2.471,04 τ.μ. (1.482,36 τ.μ. χώρος πώλησης, 175,65 τ.μ. χώρος προσωπικού, 665,95 τ.μ. εμβαδόν αποθήκης και 147,08 τ.μ. χώρος υπογείων).
