Μ. Βάβουλας: “Χάθηκε το δικαίωμα η Νάξος να διεκδικήσει ένα πραγματικό πρότυπο αθλητικό κέντρο”.

4 Μαΐου 2025

Με αφορμή την πρόσφατη φιέστα που διοργανώθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του κλειστού γυμναστηρίου στη Χώρα της Νάξου για την ανάπλαση ενός πρώην χώρου στάθμευσης, αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετηθώ δημόσια.

Κείμενο: Μανώλης Βάβουλας (ανάρτηση στα social media)

Ως ενεργός πολίτης, παρατηρώ με ανησυχία τη συστηματική απουσία ουσιαστικού διαλόγου για σημαντικά ζητήματα που αφορούν τον δημόσιο χώρο και το μέλλον της πόλης μας. Η ανάπλαση αυτή, που παρουσιάστηκε πανηγυρικά, έρχεται να υπενθυμίσει όχι μόνο την απώλεια ενός πολύτιμου δημόσιου πάρκινγκ, αλλά και τη χαμένη ευκαιρία για τη δημιουργία ενός πρότυπου αθλητικού κέντρου στο νησί.

Το παρόν κείμενο καταγράφει γεγονότα, αλλά κυρίως εκφράζει μια προσωπική άποψη για τον τρόπο που σχεδιάζεται – ή μάλλον δεν σχεδιάζεται – το μέλλον της Νάξου.

“Με αφορμή την σημερινή φιέστα που στήθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του κλειστού γυμναστηρίου στην Χώρα της Νάξου για την ανάπλαση του μέχρι χθες πάρκινγκ, θα ήθελα ως ενεργός πολίτης να τοποθετηθώ έστω μέσο διαδικτύου μιας και τέτοια θέματα δεν εγκρίνονται έπειτα από διαλογική συζήτηση στο Δημοτικό συμβούλιο αλλά μας ανακοινώνονται.

Για την ιστορία τον Σεπτέμβριο του 2019 αν δεν κάνω λάθος τον μήνα, μας ανακοινώθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, η πρόθεση του Υπουργού Εργασίας τότε και συντοπίτη μας κ Βρούτση, να ενοικιάσει στον δήμο Νάξου ένα οικόπεδο 27 στρεμμάτων για 99 χρόνια του τότε ΟΑΕΔ και σήμερα ΔΥΠΑ για την δημιουργία αθλητικών και σχολικών εγκαταστάσεων.

Την πρόταση αυτή είχα υπερψηφίσει κι εγώ γιατί πραγματικά ήταν μια μοναδική ευκαιρία για το νησί μας να αποκτήσει ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο με γήπεδα για όλα τα αθλήματα. Ήταν γνωστό ότι θα βγει και πρόγραμμα στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου για την δημιουργία προτύπων Αθλητικών κέντρων.

Δυστυχώς αυτή η ιδέα έμεινε στην σκέψη και μόνο γιατί ο δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων δεν κατέθεσε ποτέ φάκελο με τις απαραίτητες μελέτες για την κατασκευή του.

Συγχρόνως τα αθλητικά σωματεία της πόλης λόγω έλλειψης υποδομών συχνά πυκνά έφερναν το ζήτημα ενός 8Χ8 Γηπέδου δίπλα στο ΔΑΚ Νάξου.

Πολλά μπορούν ακόμη να αναφερθούν αλλά το κείμενο θα είναι πολύ μεγάλο και δύσκολα θα διαβάζετε.

Μέχρι τώρα διαβάζετε γεγονότα, τώρα ξεκινάει η άποψη μου.

1) Η κατασκευή του έργου αυτού κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι λάθος γιατί χάνεται ένας ΔΗΜΟΣΙΟΣ χώρος στάθμευσης για όλο τον χρόνο, όταν έχει αγώνες στο ΔΑΚ που θα παρκάρουν τα αυτοκίνητα;

2) Ιδιαίτερα από την στιγμή που οι τοπικές μας ομάδες θέλουν συμμετοχή σε εθνικές κατηγορίες, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή βόλλευ και για τους καλοκαιρινούς μήνες που γνωρίζετε όλοι το πρόβλημα.

3) Χάνεται το δικαίωμα η Νάξος να διεκδικήσει ένα πραγματικό πρότυπο αθλητικό κέντρο στο νησί.

Επειδή θα πρέπει να καταθέτουμε και την γνώμη μας, αν η Νάξος διεκδικούσε ένα αθλητικό κέντρο εκτός πόλης, ο σημερινός χώρος θα μπορούσε να γίνει ένα τεράστιο πάρκινγκ που θα έλυνε το πρόβλημα του παρκαρίσματος για πάντα, θα μπορούσε να γίνει και ένας σταθμός δημοτικής συγκοινωνίας αν μια άλλη δημοτική αρχή εκλεγόταν, γενικά επειδή είναι το μοναδικό σημείο εντός πόλης που δεν είναι χτισμένο θα μπορούσε να είναι το κέντρο μιας πόλης που όλο μεγαλώνει και κοιτάζοντας τα προβλήματα από την άναρχη μέχρι στιγμής δόμηση το σημείο αυτό να ήταν η σωτηρία για το 2050″.

To… αδελφάκι της Παρί Σεν Ζερμέν στην πρώτη κατηγορία!

3 Μαΐου 2025

0

Σαράντα έξι χρόνια χρειάστηκε η Paris FC για να επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ένα διάστημα που φαινόταν αιώνιο, ένα άπιαστο όνειρο για πολλούς, μια ατελείωτη αναμονή που έφτασε στο τέλος της σήμερα, αφού η δεύτερη ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας —που συμμετείχε αρχικά στην ίδρυση της Παρί Σεν Ζερμέν το 1970, αλλά αποσχίστηκε σχεδόν αμέσως— σφράγισε την άνοδό της στη Ligue 1. Η χρονιά σημαδεύτηκε, αναπόφευκτα, από την πώληση του συλλόγου στην οικογένεια Αρνό και στη Red Bull, οι οποίοι ξεκινούν πλέον ένα φιλόδοξο πρότζεκτ στην κορυφαία κατηγορία. Η άνοδος ήρθε χάρη στο 1-1 απέναντι στη Martigues και την ισοπαλία στο Metz-Rodez (3-3).

Ήταν μια ονειρική σεζόν για έναν ξεχασμένο σύλλογο, τον «αιώνια παραγνωρισμένο» του Παρισιού, αφού όλη η προσοχή της πόλης μονοπωλείται από την Παρί Σεν Ζερμέν — τον υπερσύγχρονο γίγαντα που η Paris FC φιλοδοξεί να κοιτάξει πλέον στα μάτια. Έπειτα από 46 χρόνια αναμονής, το Παρίσι θα έχει και πάλι ντέρμπι — το πιο κοντινό σε απόσταση ντέρμπι στις πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές λίγκες ανάμεσα σε ομάδες που δεν μοιράζονται έδρα.

Η Paris FC, που μέχρι φέτος αγωνιζόταν στο Stade Charléty, δίπλα στην Cité Universitaire, θα παίζει πλέον στο γήπεδο Jean Bouin, μόλις 44 μέτρα από το Parc des Princes, την έδρα της Παρί Σεν Ζερμέν.

Μέσω… Louis Vuitton

Χωρίς υπερβολικές επενδύσεις (απέκτησε μόνο τους De Smet και Cafaro τον Ιανουάριο), το πρότζεκτ των Αρνό και Red Bull έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα προς τη δημιουργία μιας αντιπαλότητας που η Γαλλία λαχταρούσε. Ήταν η μοναδική από τις πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες χωρίς ντέρμπι στην πρωτεύουσα στον 21ο αιώνα — ένα έλλειμμα που δεν βοηθούσε στην ανάπτυξη του γαλλικού ποδοσφαίρου. Υπό την καθοδήγηση του Στεφάν Ζιλί, η Paris FC κατάφερε τελικά να πετύχει την άνοδο που προσπαθούσε μάταια να αγγίξει εδώ και μια πενταετία.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ιδιοκτήτης Μπερνάρ Φερασί ανακοίνωσε την πώληση του 55% του συλλόγου στην οικογένεια Αρνό, ιδιοκτήτρια του ομίλου LVMH (Louis Vuitton, Dior κ.ά.), ενώ η Red Bull απέκτησε το 15%. Το 2027, όταν ο Φερασί θα αποσυρθεί πλήρως, οι Αρνό θα έχουν το 85% των μετοχών. Παρόλα αυτά, ο σύλλογος δεν πρόκειται να μετονομαστεί σε «RB Παρίσι», όπως είχε ακουστεί στην αρχή της συμφωνίας.

Η άφιξη της Red Bull προκάλεσε ενθουσιασμό και προσδοκίες. Ο τεχνικός διευθυντής του οργανισμού, Γιούργκεν Κλοπ, επισκέφθηκε το Stade Charléty τον Ιανουάριο για να παρακολουθήσει τον αγώνα με την Αμιάν. Παράλληλα, επισκέφθηκε και τις εγκαταστάσεις του συλλόγου κοντά στο αεροδρόμιο Ορλί. Κριτική του σημείωση ήταν η απόσταση των κερκίδων από τον αγωνιστικό χώρο. Η Red Bull όρισε τον Μάριο Γκόμες ως CEO, δίνοντας το στίγμα των φιλοδοξιών της.

Η καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδος της Paris FC θα τραβήξει την προσοχή όλης της Γαλλίας. Αν και οι Αρνό ξεκαθάρισαν πως δεν θα «κάψουν» στάδια ανάπτυξης, το υψηλό διαθέσιμο budget και ο στόχος δημιουργίας μιας διαχρονικής αντιπαλότητας με την Παρί Σεν Ζερμέν —το όνειρο και του Μεγάρου των Ηλυσίων— προμηνύουν μεταγραφές υψηλού προφίλ. Ο σύλλογος θα στηριχθεί στην ποιότητα του Μαξίμ Λόπες (πρώην Ολυμπίκ Μαρσέιγ), την εμπειρία του Κόλο (πρώην Σεβίλλη) και τον φορ Κράσο, που συμμετείχε στο Champions League 2024 και αποκτήθηκε με 10 εκατ. ευρώ.

«Η Paris FC θα διαγράψει την Παρί από τον χάρτη»

Το Παρίσι έχει και πάλι μεγάλο ντέρμπι. Το τελευταίο Paris FC–PSG διεξήχθη το 1979, χρονιά που ο μικρός σύλλογος της πρωτεύουσας υποβιβάστηκε. Σε εκείνο το ματς (1-1), ο Αργεντινός Κάρλος Μπιάνκι, θρύλος της Μπόκα Τζούνιορς, είχε σκοράρει για την Παρί Σεν Ζερμέν. Ήταν μια άλλη εποχή, όταν η PSG —που είχε ιδρυθεί μαζί με την Paris FC— δεν ήταν ακόμη ο σημερινός υπερσύλλογος. Πλέον, η Γαλλία έχει μια νέα, ισχυρή και πολλά υποσχόμενη αντιπαλότητα.

Λεονάρντο ντα Βίντσι, o… “βολεψάκιας”

3 Μαΐου 2025

0

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, παρότι αναγνωρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες της Αναγέννησης, φαίνεται πως επωφελήθηκε από την πατρική του καταγωγή και τις διασυνδέσεις του για να αποκτήσει τα πρώτα του έργα, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Μόνα Λίζα.

Αυτό αποκαλύπτει ο Carlo Vecce, καθηγητής Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης και κορυφαίος ειδικός στον Λεονάρντο ντα Βίντσι, μέσα από τη νέα του βιογραφία, Vida de Leonardo (Alfaguara). Το βιβλίο, που αριθμεί 688 σελίδες, εμβαθύνει σε άγνωστες πτυχές της ζωής του καλλιτέχνη, με κυριότερη τη σχέση του με τον πατέρα του, Πιέρο ντα Βίντσι, έναν ισχυρό συμβολαιογράφο της εποχής.

Ο πατέρας που τον βοήθησε να αναδειχθεί

Ο Λεονάρντο ήταν νόθος γιος του Πιέρο ντα Βίντσι και μιας γυναίκας που ο Vecce ταυτοποιεί ως Κατερίνα, μια σκλάβα από τον Καύκασο. Αν και ο πατέρας του ποτέ δεν τον αναγνώρισε επίσημα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του.

Ο νεαρός Λεονάρντο δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τη σχολική εκπαίδευση, καθώς βαριόταν τα μαθήματα αριθμητικής και γραμματικής. Αντίθετα, περνούσε ώρες σχεδιάζοντας κρυφά σε χαρτιά που έπαιρνε από το γραφείο του πατέρα του.

Αντιλαμβανόμενος το ταλέντο του, ο Πιέρο κανόνισε την εισαγωγή του στο εργαστήριο του Αντρέα ντελ Βερόκιο, όπου ξεκίνησε η καλλιτεχνική του πορεία. Όμως, η υποστήριξη του πατέρα του δεν σταμάτησε εκεί.

Ο «πατρικός διορισμός» της Μόνα Λίζα

Ο Πιέρο χρησιμοποίησε τις επαφές του για να βοηθήσει τον Λεονάρντο να εξασφαλίσει σημαντικές παραγγελίες. Σύμφωνα με τον Vecce, σχεδόν όλα τα πρώτα έργα του Λεονάρντο στη Φλωρεντία ήταν αποτέλεσμα της πατρικής του επιρροής.

Ανάμεσα σε αυτά, και η ανάθεση της Μόνα Λίζα. Το διάσημο πορτρέτο θεωρείται ότι απεικονίζει τη Λίζα Γκεραρντίνι, σύζυγο του εμπόρου Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο, ο οποίος ανέθεσε το έργο στον Λεονάρντο κατόπιν σύστασης του Πιέρο ντα Βίντσι.

Ωστόσο, όπως και με πολλά άλλα έργα του, ο Λεονάρντο δεν παρέδωσε τη Μόνα Λίζα στον πελάτη του, καθώς δεν θεωρούσε κανένα έργο ολοκληρωμένο. Ο Vecce εξηγεί πως ο Λεονάρντο απολάμβανε τη διαδικασία της δημιουργίας, αλλά δεν τον ενδιέφερε τόσο η ολοκλήρωση των έργων του.

«Οι σύγχρονοί του τον κατηγορούσαν πως δε σέβεται τις προθεσμίες», αναφέρει ο Vecce, «ήταν γνωστός για το ότι δεχόταν παραγγελίες, εισέπραττε τα χρήματα και δεν παρέδιδε το τελικό έργο».

Η οικονομική του σπατάλη και η πολυτελής ζωή

Ο Λεονάρντο είχε τη συνήθεια να ξοδεύει αμέσως τα χρήματα που αποκτούσε. «Μόλις έπαιρνε αμοιβή, αγόραζε ακριβά πράγματα, όπως άλογα –που στην εποχή του ήταν σαν να αγόραζε κάποιος σήμερα μια Ferrari», λέει ο Vecce.

Αυτή η οικονομική αστάθεια τον ανάγκασε πολλές φορές να αλλάξει πόλη και να αναζητήσει την προστασία ισχυρών ευγενών και ηγεμόνων, όπως ο Λουδοβίκος Σφόρτσα στο Μιλάνο και ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α’ της Γαλλίας.

Η κατηγορία για σοδομία και η απομάκρυνση από τη Φλωρεντία

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στη ζωή του σημειώθηκε το 1476, όταν κατηγορήθηκε για σοδομία από τις αρχές της Φλωρεντίας.

Στην εποχή εκείνη, η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν παράνομη και μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στη θανατική ποινή. Αν και τελικά κηρύχθηκε αθώος, η υπόθεση προκάλεσε μεγάλη ζημιά στη φήμη του, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη Φλωρεντία και να μετακομίσει στο Μιλάνο.

Σύμφωνα με τον Vecce, από τότε ο Λεονάρντο αποφάσισε να ζήσει πιο διακριτικά, ενώ πιθανόν επέλεξε την αγαμία. Παρόλα αυτά, υπήρχαν ενδείξεις για στενές συναισθηματικές σχέσεις με νεαρούς βοηθούς του, όπως ο Τζιαν Τζιάκομο Καπρότι (Σαλάι) και ο Φραντσέσκο Μέλτζι.

Η ατελείωτη αναζήτηση της γνώσης και τα αποτυχημένα πειράματα

Ο Λεονάρντο ήταν πρωτίστως ένας στοχαστής και παρατηρητής, περισσότερο επιστήμονας παρά καλλιτέχνης.

Περνούσε ατελείωτες ώρες μελετώντας τη φύση, αναλύοντας το φως, τη σκιά, την κίνηση. «Του άρεσε να παρατηρεί ένα δέντρο για ώρες, να ζωγραφίζει πώς αλλάζει το φως πάνω του κατά τη διάρκεια της ημέρας», περιγράφει ο Vecce.

Αυτός ο πειραματισμός τον οδήγησε σε αποτυχίες, όπως το πρόβλημα με τη Μυστικό Δείπνο. Αντί να χρησιμοποιήσει φρέσκο fresco, δοκίμασε μια νέα τεχνική με λάδι, αλλά το χρώμα άρχισε να φθείρεται μόλις 10-20 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του έργου.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος σε μια εποχή γεμάτη περιορισμούς

Ο Vecce ανατρέπει το στερεότυπο του Λεονάρντο ως “λαμπρού και αδιαμφισβήτητου” καλλιτέχνη και τον παρουσιάζει ως έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε για την επιβίωσή του.

«Γεννήθηκε γιος μιας σκλάβας, ποτέ δεν είχε οικογενειακό όνομα, ποτέ δεν τον αναγνώρισαν επίσημα. Έζησε σε μια κοινωνία όπου οι κοινωνικές διαφορές ήταν τεράστιες», εξηγεί.

Ωστόσο, κατάφερε να γίνει ένας “άνθρωπος χωρίς σύνορα”, να ταξιδεύει, να πειραματίζεται και να αψηφά τις κοινωνικές συμβάσεις.

«Ο Λεονάρντο είχε μια δύσκολη ζωή, αλλά ήταν ευτυχισμένος, γιατί έκανε αυτό που ήθελε. Και αυτή είναι η ουσία της ευτυχίας», καταλήγει ο Vecce.

Ανακαλύφθηκε η πόλη της γιαγιάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου

3 Μαΐου 2025

0

Μια εντυπωσιακή αρχαιολογική ανακάλυψη ήρθε στο φως στη Βόρεια Μακεδονία, όπου ερευνητές εντόπισαν τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Λύγκου, πιθανής πρωτεύουσας του χαμένου Βασιλείου της Λυγκηστίδας.

Το εύρημα θεωρείται μοναδικό και ενδέχεται να έχει τεράστια ιστορική σημασία, καθώς σύμφωνα με τους ειδικούς εκεί γεννήθηκε η Ευρυδίκη Α’, γιαγιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε στον αρχαιολογικό χώρο Γκραντίστε, με συνεργασία μεταξύ του Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Χάμπολτ και του τοπικού Ινστιτούτου. Ο καθηγητής ανθρωπολογίας και αρχαιολόγος Νικ Άντζελοφ δήλωσε πως όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι πρόκειται για τη χαμένη πόλη της Λύγκου. «Δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως δεν είναι. Είναι ένα σπάνιο εύρημα. Είναι μοναδικό», δήλωσε στο Fox News.

Η πόλη Λύγκος, που ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ., ήταν η τελευταία γνωστή πόλη της Άνω Μακεδονίας που δεν είχε ακόμα εντοπιστεί*. Η ιστορική της σημασία είναι τεράστια: εκτός από τόπος γέννησης της Ευρυδίκης Α’, αποτέλεσε πιθανό κέντρο εξουσίας πριν την άνοδο του Φιλίππου Β’ και του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Αρχικά, οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι τα ερείπια ανήκαν σε στρατιωτικό οχυρό της εποχής του βασιλιά Φιλίππου Ε’ της Μακεδονίας (221–179 π.Χ.), σχεδιασμένο για άμυνα ενάντια στις ρωμαϊκές επιδρομές. Όμως, η ανακάλυψη ενός νομίσματος της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου άλλαξε τα δεδομένα και επέτρεψε την επαναχρονολόγηση του χώρου στον 4ο αιώνα π.Χ.

Η χρήση τεχνολογίας γεωραντάρ (radar scanning) αποκάλυψε ότι το οχυρό είχε σχεδιαστεί για να στεγάσει ολόκληρη πόλη. Μεταξύ των ευρημάτων περιλαμβάνονται υφαντουργικό εργαστήριο, πέτρινα τσεκούρια, επιτραπέζια παιχνίδια, λυχνάρια, κεραμικά με καρδιόσχημα μοτίβα και μια πηλοπλασμένη είσοδος θεάτρου – κάτι πρωτόγνωρο για την περιοχή.

«Χάρη στην τεχνολογία, μπορούμε πλέον να δούμε το πλήρες σχέδιο μιας πόλης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα απλό στρατόπεδο», τόνισε ο Άντζελοφ.

Το εύρημα αυτό όχι μόνο προσφέρει μια νέα πτυχή στην ιστορία της Μακεδονίας, αλλά αναδεικνύει και τη δυναμική αρχαιολογική αξία μιας περιοχής που παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. «Η Βόρεια Μακεδονία έχει τεράστιες δυνατότητες για αρχαιολογική έρευνα. Μπορούμε να επεκτείνουμε την κατανόησή μας για τις κλασικές και ρωμαϊκές περιόδους με εκθετικό ρυθμό», δήλωσε ο Άντζελοφ.

Γιάννης Βρούτσης: “Η παραμελημένη Νάξος μπαίνει στον αθλητικό χάρτη της χώρας” (video)

3 Μαΐου 2025

0

Τη Νάξο επισκέφθηκε το Σάββατο 3 Μαΐου 2025 ο αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης, δίνοντας “το παρών” στην έναρξη των εργασιών του έργου «Ανάπλαση περιοχής κλειστού γυμναστηρίου Νάξου – Κατασκευή γηπέδων προπονήσεων και υπαίθριου γυμναστηρίου», το οποίο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Αθλητισμού.

Το έργο χαρακτηρίζεται κομβικής σημασίας για την αθλητική κοινότητα της Νάξου, καθώς αναμένεται να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες των τοπικών αθλητικών σωματείων, ενισχύοντας παράλληλα την ανάδειξη νέων ταλέντων.

Τον κ. Βρούτση υποδέχθηκαν εκπρόσωποι τοπικών φορέων και παράγοντες του αθλητισμού, ενώ ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Δημήτρης Λιανός, έκανε λόγο για ικανοποίηση ενός διαχρονικού αιτήματος της τοπικής κοινωνίας και πρόσθεσε πως ο Υπουργός έχει αποδείξει πως υπάρχει βούληση να στηριχθούν τα αθλητικά έργα σε όλη την Ελλάδα.

Σε δηλώσεις του, ο αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού εξέφρασε τη συγκίνησή του για την έναρξη του έργου στο νησί καταγωγής του αναφέροντας πως πρόκειται για μια σημαντική επένδυση στον εκσυγχρονισμό των αθλητικών υποδομών της Νάξου και τόνισε ότι το έργο αυτό θα έχει συνέχεια.

Ο κ. Βρούτσης αναφέρθηκε επίσης σε αντίστοιχα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στις Κυκλάδες, κάνοντας ειδική μνεία στο νέο κλειστό γυμναστήριο της Άνδρου, σε παρεμβάσεις στην Αμοργό και στη Σύρο και προανήγγειλε την ανακοίνωση νέων έργων σε μεγάλα νησιά του νομού στο άμεσο μέλλον.

«Η αθλητική κοινωνία της Νάξου διψά για υποδομές, γι’ αυτό, αυτό το έργο θα έχει συνέχεια» -ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Βρούτσης-, ενώ παράλληλα ευχαρίστησε τη Δημοτική αρχή για τη συνεργασία και τα αθλητικά σωματεία και τους συλλόγους για τη μακροχρόνια προσφορά τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

Το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί έως τα τέλη του 2026.

«Να γίνουμε Κυκλαδοκεντρικοί»: Ο Δημήτρης Ρουσουνέλος για την τυροκομία και την άυλη πολιτιστική κληρονομιά (video)

3 Μαΐου 2025

0

Στη συχνότητα της Ραδιοφωνίας Κυκλάδων 101,3 και στην εκπομπή “Cyclades On Air” φιλοξενήθηκε ο Δημήτρης Ρουσουνέλος – συγγραφέας, ερασιτέχνης αμπελουργός και οινοποιός, λάτρης της μαγειρικής και γευσιθήρας – με αφορμή τη συμμετοχή του στο Θεματικό Εργαστήριο για την Ανάδειξη της Γαστρονομίας και των Ποιοτικών Τοπικών Προϊόντων, που πραγματοποιήθηκε στη Νάξο.

Μιλώντας για την παραδοσιακή Κυκλαδίτικη τυροκομία, ο κ. Ρουσουνέλος ανέφερε πως το Υπουργείο Πολιτισμού την ενέτεξε από τον Μάρτιο του 2024 στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, κάτι που – όπως είπε – αποτέλεσε την αφορμή για μια ευρύτερη κινητοποίηση.

«Συζητήσαμε με πολλούς ανθρώπους από τις Κυκλάδες – ερευνητές, τυροκόμους, κτηνοτρόφους, εμπόρους, σεφ, μάγειρες, εστιάτορες – και συγκεντρώσαμε υλικό για τη σύνταξη ενός φακέλου που πληροί τις απαιτούμενες προδιαγραφές», σημείωσε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως «έπειτα από σκληρή δουλειά, ο φάκελος αυτός κατατέθηκε επίσημα με στόχο την ένταξη της παραδοσιακής κυκλαδίτικης τυροκομίας στον διεθνή κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO».

Αναφερόμενος στο εργαστήριο της Νάξου, ο κ. Ρουσουνέλος σημείωσε πως μπορεί η συμμετοχή του κοινού να μην ήταν μεγάλη – ούτε εκεί ούτε στην αντίστοιχη συνάντηση της Μυκόνου – ωστόσο το περιεχόμενο των παρεμβάσεων ήταν «μεστό, ουσιαστικό και καθαρό».

Ο ίδιος σχολίασε και το έλλειμμα επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ τομέων της τοπικής κοινωνίας, ιδιαίτερα μετά την έντονη τουριστική σεζόν. Όπως είπε, πολλοί επαγγελματίες στον τουρισμό είναι εξαντλημένοι, ενώ παρατηρείται συνολικά μια αδυναμία συνεννόησης και συλλογικής δράσης.

«Δεν έχουμε ακόμα την κουλτούρα της συνεργασίας. Αυτό ειπώθηκε αρκετές φορές μέσα στο εργαστήριο», υπογράμμισε. «Πρέπει να γίνουμε Κυκλαδοκεντρικοί, γιατί οι Κυκλάδες είναι το όπλο μας. Η γαστρονομία είναι το μέσον για να αναδείξουμε τα νησιά μας. Κανένα νησί από μόνο του δεν μπορεί να σταθεί ως γαστρονομικός προορισμός. Το ερώτημα είναι αν η θάλασσα θα μας ενώνει ή θα μας χωρίζει».

Τέλος, ο κ. Ρουσουνέλος δήλωσε πως η προσπάθεια που ξεκίνησε με τα εργαστήρια θα συνεχιστεί, ενώ αποκάλυψε πως εργάζεται πάνω σε ένα νέο βιβλίο για την παραδοσιακή Κυκλαδίτικη Τυροκομία, το οποίο βασίζεται σε προσωπικές του επισκέψεις και συναντήσεις με παραγωγούς σε διάφορα νησιά. «Συναντώ υπέροχους ανθρώπους και καταγράφω πολύτιμες ιστορίες και γνώσεις», ανέφερε κλείνοντας.

Κέα – “Βρετανικός”: Από τo Μπέλφαστ στο Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων Πειραιά

3 Μαΐου 2025

0

Hταν «αδελφό» πλοίο του «Τιτανικού» και καθελκύστηκε στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ τον Φεβρουάριο του 1914, ώστε να αξιοποιηθεί από την εταιρεία White Star Line στα δρομολόγια των γραμμών του Βορείου Ατλαντικού.

Οταν μάλιστα ο «Τιτανικός» είχε βυθιστεί, το δικό του σκαρί βελτιώθηκε, για λόγους ασφαλείας. Προτού, όμως, κάνει το ταξίδι Σαουθάμπτον – Νέα Υόρκη, ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και επιτάχθηκε από το Βρετανικό Ναυαρχείο, για να μετατραπεί σε πλωτό νοσοκομείο.

Ηταν ο «Βρετανικός», ένα από τα μεγαλύτερα πλοία του 20ού αιώνα, που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά χιλιάδων τραυματιών από τα μέτωπα των Βαλκανίων, της Τουρκίας (ειδικά από τη μάχη της Καλλίπολης) και της Μέσης Ανατολής. Μέχρι που στις 21 Νοεμβρίου 1916, ενώ έπλεε ανοιχτά της Κέας με κατεύθυνση τον νοσοκομειακό σταθμό της Λήμνου, έπεσε σε γερμανική νάρκη.

Από την έκρηξη, ο σχεδόν 270 μέτρων «Βρετανικός» υπέστη μεγάλο ρήγμα – βυθίστηκε σε λιγότερο από μία ώρα. Και από τους επιβαίνοντες, που υπολογίζονται σε 1.065, έχασαν τη ζωή τους οι 30, όταν οι προπέλες του πλοίου παρέσυραν στη δίνη τους τις σωστικές λέμβους στις οποίες επέβαιναν.

Βορειοδυτικά της Κέας

Το ναυάγιο βρίσκεται σήμερα βορειοδυτικά της Κέας, σε βάθος 120 μέτρων και σε απόσταση 3 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι της Κορησσίας. Η θέση του ήταν άγνωστη για δεκαετίες, μέχρι που το 1975 το εντόπισε ο Γάλλος ωκεανογράφος, εξερευνητής και ντοκιμενταρίστας Ζακ Ιβ Κουστό.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Βρετανός ερασιτέχνης ιστορικός Σάιμον Μιλς αγόρασε τα δικαιώματα του ναυαγίου, συμβάλλοντας έκτοτε στην έρευνά του με καταδυτικές αποστολές, τη συγγραφή τριών βιβλίων και την ίδρυση του «Brittanic Foundation».

Χθες, το όνομα του Μιλς –όπως και η ιστορία του «Βρετανικού»– ακούστηκε στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, λόγω του αιτήματος του ιστορικού να συνεχίσει η ενδεκαμελής ομάδα του την έρευνα του εσωτερικού του ναυαγίου, αλλά και να ανελκύσει από τον «Βρετανικό» επιλεγμένα κινητά αντικείμενα, που θα συμβάλουν, μεταξύ άλλων, στην κατανόηση των συνθηκών βύθισής του.

Τα αντικείμενα όμως θα εμπλουτίσουν και τη μόνιμη έκθεση του υπό κατασκευήν Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων στον Πειραιά, στην ενότητα για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου το ναυάγιο του «Βρετανικού» θα αποτελεί σημείο αναφοράς. Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων έδωσε υπό όρους το πράσινο φως στην ανέλκυση, στην οποία θα έχει καθοδηγητικό ρόλο και θα συμμετέχει (με πλωτό σκάφος και τριμελές κλιμάκιο) η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων.

Είναι η πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο που θα ανελκυστούν αντικείμενα από τέτοιο βάθος. Οι επιτόπου συνθήκες θα καθορίσουν ποια –και πόσα– αντικείμενα θα είναι αυτά, αν και ο στόχος του εγχειρήματος είναι να έρθουν στην επιφάνεια χρηστικά σκεύη του «Βρετανικού»: περίπου 20 πορσελάνινα πιάτα και 15 γυάλινες φιάλες, καθώς και αντικείμενα του πλοίου, όπως η καμπάνα και ο ασύρματός του.

Ορισμένα από αυτά μπορεί να τα είχε χρησιμοποιήσει η νοσοκόμα Βάιολετ Τζέσοπ, η οποία είχε επιζήσει του ναυαγίου του «Βρετανικού», αλλά και του «Τιτανικού», λίγα χρόνια νωρίτερα. Το 1911 η Τζέσοπ είχε την τύχη να επιβαίνει και στον «Ολυμπιακό», το τρίτο «αδελφό» υπερωκεάνιο της White Star, που εκείνη τη χρονιά η μοίρα θέλησε να συγκρουστεί με το βρετανικό καταδρομικό «Hawke».

Με πληροφορίες από τη σελίδα kathimerini.gr

Μήλος – Σαρακήνικο: Όταν η φύση διψά για Δικαιοσύνη

3 Μαΐου 2025

0

Τρεις μήνες μετά την αποκάλυψη των εργασιών για την ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχείου στην πασίγνωστη παραλία Σαρακήνικο της Μήλου, η εικόνα παραμένει αποκαρδιωτική. Εκεί που η φύση είχε σμιλέψει με ασβέστη και άνεμο έναν μοναδικό γεωλογικό πίνακα, σήμερα στέκουν παρατημένα σίδερα, ξύλα, βέργες και κάθε είδους υλικά εργοταξίου.

Η περιοχή, που χαρακτηρίζεται προστατευόμενη, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε ζώνη αυθαιρεσίας και απουσίας κρατικής εποπτείας.

🗣️ Οι φωνές των κατοίκων δεν σιγούν

Η τοπική κοινωνία της Μήλου αντέδρασε από την πρώτη στιγμή. Με ενστάσεις, κινητοποιήσεις και αποφασιστικότητα, κάτοικοι και συλλογικότητες κατάφεραν να σταματήσουν προσωρινά τις εργασίες. Το βασικό αίτημα: σεβασμός στο τοπίο και τήρηση της νομοθεσίας.

«Δεν λέμε όχι στην ανάπτυξη», δηλώνει χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Μήλου, Μανώλης Μικέλης, «αλλά όχι επάνω στη θάλασσα. Να γίνει πιο ψηλά, να μην καταστρέψουμε την παραλία».

🏛️ Ένα κράτος που λείπει – ένα περιβάλλον που σβήνει

Ο δήμαρχος καταγγέλλει την παντελή απουσία ελεγκτικών αρχών:

Ούτε το Υπουργείο Περιβάλλοντος
Ούτε η Πολεοδομία Σύρου
Ούτε η Κτηματική Υπηρεσία έχουν εμφανιστεί στο σημείο.

Παρά την ανάκληση της άδειας, οι εργασίες στο σημείο δεν έχουν παγώσει επίσημα. Η τοπική αυτοδιοίκηση προχωρά σε νομικές κινήσεις για να διεκδικήσει προστασία της παραλίας μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας.

⚖️ Το θέμα είναι πολιτικό – όχι τεχνικό

Η υπόθεση του Σαρακήνικου δεν είναι μεμονωμένη. Αντιθέτως, εντάσσεται σε μια ευρύτερη πρακτική «οικονομικής αξιοποίησης» που αγνοεί τη φορητικότητα των νησιών, τον χαρακτήρα του τοπίου, και τη βούληση των τοπικών κοινωνιών.

«Η νομοθεσία πρέπει να αλλάξει άμεσα», δηλώνει ο δήμαρχος. «Η Μήλος δεν αντέχει άλλες πληγές».

🛑 Για το Σαρακήνικο – και όσα συμβολίζει

Το Σαρακήνικο δεν είναι μόνο μια παραλία. Είναι σύμβολο της Μήλου, ένα τοπίο που μάγεψε τον κόσμο, ένα φυσικό κεφάλαιο που δεν μπορεί να αποτιμηθεί με οικονομικά μεγέθη.

📢 Η κοινωνία της Μήλου ζητά όχι απλώς παύση εργασιών, αλλά θεσμική θωράκιση όλων των αντίστοιχων ευαίσθητων περιοχών. Όχι άλλη αδιαφορία, όχι άλλη σιωπή.

📍 Το μέλλον των νησιών δεν χτίζεται με μπετόν πάνω στην παραλία – χτίζεται με σεβασμό, κανόνες και αγάπη για τη γη που μας φιλοξενεί.

Με πληροφορίες από τη σελίδα worldenergynews.gr

Καθολική Εκκλησία: Το πρώτο παγκάρι με POS είναι γεγονός στην Αθήνα (video)

3 Μαΐου 2025

0

Νέα εποχή στις συνήθειες των πιστών φέρνει η πρώτη επίσημη διασύνδεση POS με παγκάρι εκκλησίας. Το σύστημα έχει ήδη τοποθετηθεί στον Ιερό Καθολικό Καθεδρικό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη στην Πανεπιστημίου, προσφέροντας τη δυνατότητα στους εκκλησιαζόμενους να κάνουν ανέπαφες συναλλαγές με κάρτα.

Όπως είπε ο ιερέας του καθολικού ναού, οι τουρίστες ζητούσαν να υπάρχει αυτή η δυνατότητα, καθώς δεν έχουν μετρητά πάνω τους και έτσι αποφασίστηκε να γίνει προς διευκόλυνση των πιστών.

Το συγκεκριμένο μηχάνημα μπορεί να δεχτεί και πολύ μικρά ποσά, της τάξεως του ενός λεπτού, ενώ υπάρχει «κόφτης» στα 1.000 ευρώ.

Αίτημα καθολικών τουριστών

Ο πατέρας Γεώργιος, εφημέριος του Καθολικού Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών μίλησε στο protothema.gr για την εγκατάσταση του POS μέσα στον ναό: «Είχαμε το αίτημα εδώ και πάρα πολύ καιρό από καθολικούς τουρίστες επειδή δεν χρησιμοποιούν μετρητά και προτιμούν να χρησιμοποιούν την κάρτα οπότε μετά από αρκετές επαναλήψεις που είχαμε τελικά ενδώσαμε και παρέχουμε αυτή τη δυνατότητα. Επιλέγει ο δωρητής το ποσό που θέλει για το κεράκι του. Στο εξωτερικό χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια, μην πω εδώ και δεκαετίες. Οι Έλληνες το επεξεργάζονται και προσπαθούν να το αφομοιώσουν αλλά σύντομα δεν θα προξενεί σε κανέναν εντύπωση».

Λίγα λόγια για τον Καθολικό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη

Ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη βρίσκεται στη συμβολή της λεωφόρου Πανεπιστημίου με την οδό Ομήρου στην Αθήνα, δίπλα ακριβώς στο περίτεχνο κτίριο του Οφθαλμιατρείου Αθηνών. Αποτελεί έδρα του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και είναι αφιερωμένος στον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, μαθητή του Αποστόλου Παύλου και πρώτο επίσκοπο των Αθηνών.

Ο ναός είναι χτισμένος σε ρυθμό τρίκλιτης νεοαναγενησιακής βασιλικής. Τα σχέδια επιφορτίστηκε να κάνει ο διάσημος Γερμανός αρχιτέκτονας Λέο φον Κλέντσε κατ’ εντολή του βασιλιά Όθωνα. Κατά την εκτέλεση του έργου, τα σχέδια τροποποιήθηκαν από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Λύσανδρο Καυτανζόγλου, ο οποίος και προσφέρθηκε να διευθύνει τις εργασίες του ναού, μέχρι την αποπεράτωσή του, δίχως καμιά αμοιβή.

Το οικόπεδο για την ανέγερση του ναού αγοράστηκε το 1847 με χρήματα των Καθολικών της Ελλάδας, ενώ το κτίριο οικοδομήθηκε από εράνους μεταξύ των Καθολικών του εσωτερικού και του εξωτερικού. Ο κυρίως ναός άρχισε να χτίζεται το 1853, ενώ τα εγκαίνια έγιναν στις 4 Αυγούστου 1865.

Νάξος – Λαϊκή Συσπείρωση: Αντιδράσεις για το ΠΔ 129/2025, “Απαξιώνουν τις μικροϊδιοκτησίες στους οικισμούς”

3 Μαΐου 2025

0

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί το νέο Προεδρικό Διάταγμα 129/2025, που φέρνει σημαντικές αλλαγές στην πολεοδομική και χωροταξική πολιτική για τους οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του, μικρές ιδιοκτησίες που μέχρι σήμερα θεωρούνταν άρτιες και οικοδομήσιμες, αποκλείονται πλέον από κάθε δικαίωμα δόμησης εφόσον δεν τεκμηριώνεται δόμηση προ του 1983.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Νάξου χαρακτηρίζει την αλλαγή ως μια «συνειδητή απαξίωση της περιουσίας των μικροϊδιοκτητών» και επισημαίνει ότι η νέα πραγματικότητα εξυπηρετεί την πολιτική συγκέντρωσης της γης στα χέρια μεγάλων συμφερόντων, ιδίως στον τομέα του real estate και του τουρισμού.

Παράλληλα, ζητά την άμεση απόσυρση του ΠΔ και την κατάρτιση ενός δίκαιου χωροταξικού σχεδίου με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

Αναλυτικά, η τοποθέτησή της Λαϊκής Συσπείρωσης Νάξου με τίτλο Απαξιώνουν την περιουσία μικροϊδιοκτητών για να συγκεντρωθεί η γη σε λίγα χέρια” αναφέρει:

“Απώλεια δικαιώματος οικοδόμησης για μικροϊδιοκτησίες κάτω των δύο στρεμμάτων σε οικισμούς με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων φέρνει η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (ΦΕΚ 194/2025/τ. Δ’) με τίτλο: «Καθορισμός κριτηρίων, τρόπου και διαδικασιών οριοθέτησης των οικισμών της Χώρας με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, περιλαμβανομένων και των προϋφιστάμενων του 1923, καθώς και καθορισμός χρήσεων γης και γενικών όρων και περιορισμών δόμησης».

Ειδικότερα μέσα από το ΠΔ, στο πλαίσιο της οριζόντιας αναθεώρησης των ορίων των οικισμών σε όλη τη χώρα, ως όρια οικισμών αναγνωρίζονται πλέον μόνο εκείνα που τεκμηριώνονται με δόμηση έως το 1983, αποκλείοντας κάθε μεταγενέστερη ανάπτυξη.

Έτσι χιλιάδες μέχρι πρότινος άρτιες και οικοδομήσιμες ιδιοκτησίες που είχαν το δικαίωμα δόμησης θα βγουν εκτός ορίων, χάνοντας την οικοδομησιμότητά τους και συνεπώς μεγάλο μέρος της αξίας τους, εκτός αν πληρούν αυστηρά και ειδικά κριτήρια, όπως πρόσωπο σε υφιστάμενο κοινόχρηστο δρόμο.

Η απαξίωση της περιουσίας χιλιάδων μικροϊδιοκτητών οικοπέδων σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων είναι συνειδητή κυβερνητική πολιτική επιλογή που έχει στόχο τη συγκέντρωση της γης σε λιγότερα χέρια, στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων ιδιαίτερα του realestate και του τουρισμού.

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι απλά και μόνο προφάσεις, για να κάμψει τις δίκαιες αντιδράσεις λαϊκών ανθρώπων που με στερήσεις απόκτησαν ή κληρονόμησαν ένα οικόπεδο και βλέπουν μέσα σε μια νύχτα να μετατρέπεται σε χωράφι.

Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας ενός κράτους που από τη μια φτιάχνει χωροταξικά σχέδια με fasttrack διαδικασίες για τις μεγάλες επενδύσεις και από την άλλη, είτε κρατάει για χρόνια σε ομηρία τα λαϊκά στρώματα, είτε απαξιώνει την ιδιοκτησία τους για να συγκεντρώσει τη γη σε λίγα χέρια.

Το πρόβλημα που δημιούργησε η κυβέρνηση δεν λύνεται με νομοθετικά “μπαλώματα”. Εδώ και τώρα να αποσυρθεί το ΠΔ 129/2025. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ένας ολοκληρωμένος πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός, με ευθύνη του κράτους, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των “επενδυτών”.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ