Παρακολουθώντας το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα της χώρας, καταλήξαμε να ακούσουμε από τις τηλεοράσεις μας το διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Ένα διάγγελμα που όπως όλα, είχε προετοιμαστεί από την επικοινωνιακή ομάδα του γραφείου του.
Γράφει ο Χρήστος Κιούσης (gazzetta.gr)
Η ακριβής σας τοποθέτηση σχετικά με τα αίτια του δυστυχήματος κύριε Πρωθυπουργέ ήταν, « Ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Κώστας Καραμανλής, αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη, υπέβαλε αμέσως την παραίτησή του. Το ίδιο και οι επικεφαλής του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ. Η στάση του τον τιμά, καθώς όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος.»
Δεν γνωρίζω κύριε Πρωθυπουργέ ποιος σας συμβούλευσε να αποδώσετε τα εύσημα χρησιμοποιώντας την έκφραση «η στάση του τον τιμά» στον παραιτηθέντα Υπουργό, γνωρίζω όμως ότι τον Υπουργό εσείς τον επιλέξατε, εσείς τον τοποθετήσατε κι εσείς δεν τον ελέγξατε ως οφείλατε.
Το μεγαλύτερο όμως ατόπημα του διαγγέλματός σας κύριε Πρωθυπουργέ ήταν μια λέξη. Μια λέξη που απολύτως συνειδητά χρησιμοποιήσατε. «Κυρίως».
«…όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος.»
Πρώτα απ’ όλα είναι βολικό κύριε Πρωθυπουργέ να χρησιμοποιείτε τη λέξη «δράμα». Είναι σαφώς πιο εύηχη και περισσότερο συγκινησιακά φορτισμένη από τη λέξη «έγκλημα». Το να συμπεριλαμβάνετε όμως τη λέξη «κυρίως» στο διάγγελμά σας, λίγες μόνο ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα και αφού έχετε προαναγγείλει «… σύσταση ανεξάρτητης και υπερκομματικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που θα εξετάσει πλήρως τα αίτια του δυστυχήματος», είναι ένα συνειδητό ψέμα.
Τι ακριβώς περιμένετε να διερευνήσει η συγκεκριμένη επιτροπή, όταν εσείς έχετε προαναγγείλει, όπως δεν οφείλατε, ότι «…το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος» ;
Κύριε Πρωθυπουργέ, πέρα από τις διαχρονικές πράξεις και παραλείψεις που βαραίνουν λιγότερο ή περισσότερο όλες τις Κυβερνήσεις από το 2000 έως και σήμερα, ο ελληνικός λαός, το επιβατικό κοινό, οι οικογένειες των φοιτητών που εμπιστεύονται (όχι πια) τον ελληνικό σιδηρόδρομο για τις μετακινήσεις των φοιτητών, περίμεναν τη δική σας διαχείριση του τραγικού δυστυχήματος. Αφού δεν διαχειριστήκατε το πριν, περιμέναμε όλοι να δούμε, πως θα διαχειριστείτε το ζήτημα μετά.
Επιλέξατε να κρυφτείτε από την πρώτη στιγμή πίσω από το ομολογημένο λάθος του ενός, μοναδικού διορισμένου σταθμάρχη στη μοιραία βάρδια, χρησιμοποιώντας τη λέξη «κυρίως».
Κι όμως υπήρχαν οι καταγγελίες που το συνδικάτο των εργαζομένων όφειλαν να έχουν κάνει, υπήρχαν παραιτήσεις διευθυντών, υπήρχαν μηνύσεις που πήγαν στο αρχείο.
Το Πρωθυπουργικό Γραφείο που συντονίζει το κυβερνητικό έργο δεν είχε φροντίσει να ελέγξει έγκαιρα τις καταγγελίες, η Νομική Υπηρεσία του Πρωθυπουργικού Γραφείου προφανώς δεν είχε διαβάσει έγκαιρα τα εξώδικα των εργαζομένων γιατί όλα είχαν θαφτεί κάτω από «πιο επείγουσες υποθέσεις», όπως θάφτηκαν μερικές δεκάδες συνάνθρωποί μας στα συντρίμμια των τρένων.
Δεν θα παραστήσω τον ειδικό κύριε Πρωθυπουργέ, για να εκφράσω την απορία μου σχετικά με τη διαχείριση των ελληνικών σιδηροδρόμων, σχετικά με το αν θα μπορούσε και θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον 1 (ένας) «Πύργος Σιδηροδρομικού Ελέγχου» στη χώρα για την επόπτευση και διαχείριση της μοναδικής σιδηροδρομικής γραμμής που διατρέχει την ηπειρωτική Ελλάδα.
Δεν θα αναρωτηθώ, αν θα έπρεπε οι Σταθμάρχες να έχουν όμοια προσόντα και κριτήρια πρόσληψης με τους Ελεγκτές Εναέριας κυκλοφορίας στα αεροδρόμια.
Σας λέω με βεβαιότητα όμως ότι μέχρι να γίνουν τα παραπάνω, θα παρακαλέσω τη φοιτήτρια κόρη μου, που τακτικά ως τώρα πραγματοποιούσε το δρομολόγιο Βόλος – Θεσσαλονίκη, να μην ξαναχρησιμοποιήσει τρένο. Το ίδιο θα προέτρεπα να κάνουν οι Έλληνες γονείς και λοιποί επιβάτες κι ας χρεοκοπήσουν δια παντός οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι.
Πίστευα ότι η έκφραση «ταξιδεύουμε στις ράγες» εγγυάται κυριολεκτικά και μεταφορικά μια αξιόπιστη διαδρομή, καταφέρατε όμως και αυτό να είναι επισφαλές στη χώρα μας. Καταφέρατε η ατομική ευθύνη ενός μοναδικού οδηγού ΚΤΕΛ να φαντάζει πιο ασφαλής σε σχέση με το οργανωμένο Κράτος, που θα έπρεπε να εποπτεύει τον ελληνικό σιδηρόδρομο.
Δεν νιώθουμε καμιά ασφάλεια κύριε Πρωθυπουργέ, όταν φαίνεται να μην έχετε κανέναν έλεγχο των Υπουργών που διορίζετε, όταν η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στέλνει μηνυτήριες αναφορές επί δημόσιων συγκοινωνιών στο αρχείο, όταν το Πρωθυπουργικό Γραφείο δεν συντονίζει το κυβερνητικό έργο, όταν η διακοσμητική Πρόεδρος της Δημοκρατίας πετάει αμήχανα ανθοδέσμες στα καμένα βαγόνια και το κυριότερο, όταν εσείς προαναγγέλλετε ότι τα πάντα οφείλονται κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος.
Πρόσφατα κύριε Πρωθυπουργέ βρεθήκατε στη Λάρισα και σε μια έκθεση τεχνολογίας, σας έκαναν επίδειξη ένα headset Αugmented Reality, φορέσατε δηλαδή γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας. Ακόμα καλύτερο δείγμα «επαυξημένης πραγματικότητας» θα μπορέσετε να έχετε στις προσεχείς κηδείες φοιτητών και φοιτητριών, αν βρεθείτε σε αυτές με τα μέλη του Πρωθυπουργικού σας Γραφείου και την επικοινωνιακή σας ομάδα. Εκεί που καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιήσετε ξανά εκφράσεις όπως «η στάση του τον τιμά» και «κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος».
Απλά παρακολουθείστε το θρήνο γύρω σας χωρίς AR πρωθυπουργικά γυαλιά, σαν πατέρας και σαν άνθρωπος. Απολογηθείτε με ειλικρίνεια και μην επαναλάβετε το μεγάλο και συνειδητό ψέμα που είπατε.
Έτσι παρέμεινε για όλη του την ζωή φτωχός. Σε ηλικία δέκα επτά ετών συνήψε τίμιο γάμο κατόπιν πιέσεων της μητέρας του, με την Ελένη Προβελεγγίου από τα Κύθηρα. Από τον γάμο αυτό απέκτησε ένα γιό, τον Ιωάννη. Ύστερα απέθανε η σύζυγός του. Στις 28 Ιουλίου του έτους 1879 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Πλάκας.
