Όταν η νοημοσύνη πυροβολείται βάναυσα, ανελλιπώς και καθημερινώς, οφείλεις να παραμείνεις ψύχραιμος. Μέχρι εκεί που δεν πάει. Και αν γίνεται, να σιγοτραγουδήσεις το διεθνές άσμα «Don’t worry, be happy»! Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι οργιάζει η προπαγάνδα των media, προκειμένου να σε πείσουν ότι όλα βαίνουν καλώς και τα προβλήματα βρίσκονται στη φαντασία σου, τραγούδησε ξανά. Είπαμε: «Don’t worry, be happy»! Όταν παρακολουθείς ειδήσεις και διαπιστώνεις ότι οι Ισραηλινοί είναι οι… καλοί της υπόθεσης και οι… κακοί Παλαιστίνιοι από το 1948 τους κυνηγάνε, είπαμε, δεν είπαμε; «Don’t worry, be happy»! Αν τώρα αλλάξεις κανάλι και πέσεις στη δήλωση του πρωθυπουργού για τους καταληψίες της Νομικής και την αποφασιστικότητα που επέδειξε το επιτελικό κράτος απέναντί τους, να ξέρεις ότι το τραγούδι δεν αρκεί. Κατέβασε κάνα τσιπουράκι να κάνεις κεφάλι και αν δεν αρκεί το ένα, προχώρα σε δύο, τρία ή αν κριθεί αναγκαίο ακόμη και σε μπουκάλι. Να είσαι σίγουρος ότι ουδείς σώφρων άνθρωπος θα σε παρεξηγήσει. Ουδείς…
* «Είμαι πολύ ευτυχής, που παρά το φοβερό μπούλινγκ έως και εκφοβισμό, απειλές κατά της ζωής της και όλα όσα είδαμε να έχουν συμβεί, η εκπρόσωπος του Ισραήλ πήρε τη δεύτερη θέση. Σε μια αίθουσα, από ένα κοινό εχθρικό, σε μια πόλη της Σουηδίας που έχει μεγάλο ποσοστό μουσουλμάνων. Με μια σύμπτωση πολιτών, αριστερών και αριστεριστών, της Ευρώπης, μαζί με τους ισλαμιστές σε πλήρη συμμαχία. Οι Ευρωπαίοι πολίτες όμως που συμμετείχαμε χθες στην ψηφοφορία στείλαμε ένα μήνυμα»! Αυτά δήλωσε ο πολυπράγμων κύριος Άδωνις! Πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο διαγωνισμός της Eurovision δεν προάγει σε καμία περίπτωση τον εθνικό πολιτισμό των κρατών που συμμετέχουν και παραμένει ένα κακόγουστο πανηγυράκι. Και βεβαίως η βαθμολογία αναδεικνύεται όχι βάσει καλλιτεχνικών επιλογών αλλά μαγειρεμάτων, συμφερόντων και συναλλαγών κάτω από το τραπέζι. Ο υπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, το παραδέχτηκε, όταν ανακάτεψε στο κεφάλι του ό,τι του κατέβηκε, χωρίς κανένα μέτρο και καμία συστολή. Βεβαίως, το τεράστιο μυαλό του πλανήτη, Άλμπερτ Αϊνστάιν -λίγο… κατώτερο από του κυρίου Γεωργιάδη- εξηγούσε: «Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία»! Αυτά…
* Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας από το Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού του Ελληνικού Δημοσίου, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων του υπουργείου Υγείας, η πλειονότητα των οποίων αποτελείται από υγειονομικούς, έχει μειωθεί κατά 25% σε 11 χρόνια! Πιο συγκεκριμένα, τον Δεκέμβρη του 2012 το υπουργείο είχε μόνιμο προσωπικό 94.164 άτομα, ενώ τον Δεκέμβρη του ’23 οι θέσεις έφτασαν τις 70.582, δηλαδή 23.582 λιγότερες! Βασικό πρόβλημα του υπάρχοντος προσωπικού είναι η γήρανσή του, καθώς δεν έχουν περάσει απλώς 12 χρόνια, αλλά ένα μεγάλο μέρος του βρίσκεται στα όρια της συνταξιοδότησης, ενώ υπάρχουν και ειδικότητες στις οποίες απασχολούνται ήδη συνταξιούχοι! Το 2023 συνταξιοδοτήθηκαν 3.381 άτομα και προσλήφθηκαν στη θέση τους μόλις 1.063! Τα τελευταία τρία χρόνια αποχώρησαν 7.500, χωρίς να αντικατασταθούν. Γιατί όλα αυτά; Οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια και οι χαμηλοί μισθοί δημιουργούν αρνητικό κλίμα. Όταν λοιπόν ακούτε την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τις επιτυχίες της στον χώρο υγείας, να ξέρετε ότι μας δουλεύει ψιλό γαζί!. Και έχει, δυστυχώς, συμμάχους τα κανάλια και όσους στηρίζουν τους ιδιωτικούς κολοσσούς του χώρου. Σιγά μη νοιαστεί για την πλέμπα; Σιγά; Κατανοητό ή να το παίξω και στο πιάνο;
* Θυμάστε όταν υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών που άπαντες στη δεξιά πολυκατοικία είχαν να λένε πόσο κατάπτυστη είναι και κατέβηκαν στους δρόμους; Ορισμένοι ακόμη πιο… προχώ ισχυρίζονταν ότι ο προδότης Τσίπρας αντάλλαξε το όνομα της Μακεδονίας με τις συντάξεις! Ορκίζονταν πως μόλις έρθουν στα πράγματα θα την καταργήσουν. Κανείς βεβαίως σήμερα δεν κάνει τον κόπο να επαναφέρει στη μνήμη του τη δήλωση του πατρός Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τη δεκαετία του ’90, πως «σε δέκα χρόνια ουδείς θα θυμάται το όνομα»! Μέχρι που τα έφερε έτσι η ζωή και οι άριστοι έγιναν κυβέρνηση, αλλά ταχέως άρχισαν να στρογγυλεύουν όσα έλεγαν. Το βασικό επιχείρημά τους ήταν πως το κράτος έχει συνέχεια και οφείλουν να σεβαστούν όσα υπέγραψαν οι προηγούμενοι. Βλέπετε, έπρεπε να πουλήσουν σανό στο ακροατήριό τους. Ήρθε όμως η κυρία Ντόρα, η οποία ανακάλυψε θετικά στοιχεία στην… επάρατη Συμφωνία, ισχυριζόμενη ότι αυτοί που την υπέγραψαν δεν ήταν προδότες! Και εσχάτως, ο πρωθυπουργός τράβηξε το αυτί της νέας προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας, καλώντας τη να τη σεβαστεί! Ναι, αυτήν την… προδοτική, την… τρισκατάρατη, την… απεχθή. Πάντως, ο Ισπανός σκηνοθέτης, Luis Bunuel, έλεγε για την περίσταση: «Θεός και πατρίδα είναι άπαιχτη ομάδα. Σπάνε όλα τα ρεκόρ καταπίεσης και αιματοχυσίας»! Απλό και κατανοητό, έτσι;
* Ισραηλινοί έποικοι επιτέθηκαν σε φορτηγά από την Ιορδανία, τα οποία μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας. Και το έπραξαν κατεβάζοντας και καταστρέφοντας κιβώτια με αλεύρι σίτου. Προσοχή: Μιλάμε για τρόφιμα που κατευθύνονταν σε άτομα που λιμοκτονούν, όχι για όπλα, να εξηγούμαστε! Τελικά, οι πόλεμοι μας διδάσκουν πολλά πράγματα και κυρίως αυτά που αφορούν την έλλειψη ιστορικής μνήμης. Γιατί καλώς αναφερόμαστε στις ναζιστικές θηριωδίες, τις διώξεις των Εβραίων, το Ολοκαύτωμα. Όταν όμως τα θύματα γίνονται θύτες, πολλοί είναι εκείνοι που ξεχνούν. Και το σοβαρότερο πρόβλημα στη σημερινή εποχή είναι και παραμένει η επιλεκτική μνήμη, την οποία συνήθως οι πρόθυμοι ανταλλάσσουν με συμβάσεις, συμβόλαια, δολάρια και άλλα τέτοια ωραία και χαριτωμένα. Και η πολιτική αρχών; Να λέμε το άσπρο, άσπρο και το μαύρο, μαύρο; Ελάτε τώρα; Σε ποιον κόσμο ήθελα να ’ξερα ζείτε; Σε ποιον;
* Η Νομική Σχολή Αθήνας τελούσε υπό κατάληψη, ως ένδειξη συμπαράστασης στον δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Την ίδια στιγμή, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις γίνονταν και γίνονται σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης και της Αμερικής. Ειδικά στις ΗΠΑ, ξεκίνησαν τρεις βδομάδες νωρίτερα σε σχέση με τα αντίστοιχα ελληνικά. Η διαφορά; Στην Αμερική τα εκεί… αστυνομικά καλόπαιδα δεν έπιασαν δουλειά άμεσα. Το εδώ επιτελικό κράτος, όμως, διά των ένστολων μπαχαλάκηδων, έδρασε αμέσως, ανοίγοντας κεφάλια διαμαρτυρόμενων. Δεν άφησε τον χρόνο να τρέξει. Τα ΜΑΤ καθάρισαν στο άψε-σβήσε, προκειμένου να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη. Αν όμως κινδυνεύει η ζωή ενός συμπολίτη μας και αυτό συμβαίνει μπροστά σε αστυνομικό τμήμα, ακούς τα περίεργα ότι «το περιπολικό δεν είναι ταξί»! Καλά το πάτε. Συνεχίστε έτσι και οι… ευχές των πολλών για του λόγου σας θα αυξηθούν και πού ξέρετε, ενδεχομένως να πιάσουν και τόπο…
* Πάντως, ο πρωθυπουργός, από τον Έβρο, μίλησε για την κατάληψη της Νομικής και υπήρξε αρκούντως διαφωτιστικός: «Αποδείξαμε έμπρακτα ότι ο νόμος και η τάξη θα επιβληθούν εντός του δημόσιου πανεπιστημίου. Εμείς δεν είμαστε απ’ αυτούς οι οποίοι θέλουν να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε μπάχαλο. Είμαστε με τις βιβλιοθήκες και όχι τις βαριοπούλες. Είναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι θέλουν να επαναλάβουν όσα είδαν σε άλλες χώρες, να καταλαμβάνουν πανεπιστήμια, να στήνουν αντίσκηνα και να τα κάνουν γης Μαδιάμ»! Καμία έκπληξη για τον πρωθυπουργό των παρακολουθήσεων, των επιχειρηματικών πάρτι, των πετσωμένων ΜΜΕ, της ακρίβειας, της διεθνούς ταύτισης με τους τρομοκράτες των λαών… Σιγά μην περιμέναμε κάτι λιγότερο. Σιγά…
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στην Κομοτηνή και πέρασε μια βόλτα, με την κατάλληλη αμφίεση εννοείται, από το εργοτάξιο στο οποίο θα στεγαστεί το νέο νοσοκομείο της πόλης, όταν με το καλό ολοκληρωθεί. Εκεί, λοιπόν, με όλη τη σοβαρότητα που διακρίνει τον άνθρωπο, μας διευκρίνισε ότι αυτό θα εξυπηρετεί χριστιανούς και μουσουλμάνους! Γιατί να μην το διευκρινίσει; Πιστοποιητικά θρησκευτικών και εθνικών φρονημάτων θα ζητάμε τώρα; Ή θα αντιμετωπίζουμε τους συμπολίτες μας με ρατσιστική διάθεση; Φαντάζομαι ότι και οι άθεοι θα βρίσκουν εκεί ιατρικό καταφύγιο. Το λέω γιατί ο πρόεδρος της κυβέρνησης δεν το εξήγησε επαρκώς. Αλλά τη σήμερον ημέρα, ο πρωθυπουργός της καρδιάς μας θέτει τις βάσεις, ώστε το επιτελικό κράτος να δείξει εμπράκτως το ενδιαφέρον του για όλους τους πολίτες. Ανθρωπιστής, άλλωστε, και το έχει αποδείξει στον υπέρτατο βαθμό όλα αυτά τα χρόνια. Και ως υπουργός, όταν πήρε σκληρές αποφάσεις, για το καλό μας βεβαίως, απολύοντας καθαρίστριες, αλλά και ως πρωθυπουργός. Ανθρωπιστής κανονικός…
* «Θα έχεις προσέξει ότι πέφτει η τιμή της βενζίνης. Δεν είναι επειδή πέφτουν οι διεθνείς τιμές, είναι επειδή πέρασε το Πάσχα. Πήγες χωριό, γύρισες, τελείωσε. Τώρα θα ξανανέβει όταν έρθουν οι καλοκαιρινές διακοπές. Θα πας, θα γυρίσεις, θα ξαναπέσει. Κι αυτό θα γίνεται πάντα. Θα ανεβαίνει, θα πέφτει και θα λες δεν γαμιέται. Ξέρεις πότε θα σταματήσει αυτό; Όταν θα πάψεις να λες δεν γαμιέται και πεις γαμιέται. Πες το». Δεν ξέρω τι πρέπει να πεις. Ξέρω όμως τι πρέπει να κάνεις. Από τον φίλο και καλό συνάδελφο, Μανόλη Γρηγοράκη. Ας σταματήσουμε για την ώρα να είμαστε η πρώτη χώρα της υφηλίου στην κατανάλωση σανό. Αυτό είναι για τα πρόβατα και όχι για τους ανθρώπους-πρόβατα…
* Στα σύνορα της Αττικοβοιωτίας, κάτω από τα Δερβενοχώρια, υπάρχει το χωριό Πράσινο -όνομα και πράγμα- το οποίο ολοκληρώνεται στον οικισμό Πουρνάρι. Εκεί βρίσκεται το βουνό Πάστρα, το οποίο καταλήγει στην οροσειρά της Πάρνηθας και η συνέχειά του φθάνει μέχρι τον Κιθαιρώνα. Έως τον Ιούλιο του περασμένου έτους στην περιοχή υπήρχε ένα παρθένο δάσος, καταπράσινο και κατάφυτο από πεύκα και έλατα. Δυστυχώς, στις αρχές του τρίτου δεκαημέρου του περσινού Ιούλη κάηκε ολοσχερώς. Θα αναρωτηθείτε, δικαίως, τι απέγινε τελικώς ο συγκεκριμένος χώρος; Όσοι ισχυρισθείτε αναδάσωση, θα σας στενοχωρήσω, γιατί και μαύρα μεσάνυχτα έχετε και επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν διαθέτετε! Αγαπητοί μου, πλεμπαίοι, όλως «ξαφνικά» «φύτρωσαν» ανεμογεννήτριες. Με τις ευλογίες εννοείται της κυβέρνησης των αρίστων και του επιτελικού κράτους. Έτσι γίνονται οι σωστές και γρήγορες δουλειές. Προτού τις πάρουν χαμπάρι η πλέμπα και οι μαδουραίοι, ξεσηκώσουν τον κόσμο στο πόδι και φρενάρουν την ανάπτυξη, η οποία μας κτυπά την πόρτα. Και την κτυπά τόσο δυνατά, που στο τέλος θα τη σπάσει. Θέλετε τέτοιες ευκαιρίες να χαθούν; Για σας και τα παιδιά σας το λέω, βρε αχαΐρευτοι. Ε, αχαΐρευτοι…
Τελικά, το ποτήρι πρέπει να το βλέπουμε μισογεμάτο ή μισοάδειο; Αν πορευόμαστε στα καθημερινά ζητήματα με γνώμονα αρνητικές σκέψεις, δεν πρόκειται να εξελιχθούμε ούτε ως άνθρωποι ούτε και ως κοινωνία. Ο Αγγλοαυστριακός φιλόσοφος, Karl Popper, εξηγούσε: «Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν, όμως, η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, το χρωστάει στους αισιόδοξους»! Καλή μας εβδομάδα…
