Ο Χαρίλαος και η βροχή δεν είναι φίλοι. Ούτε και εχθροί ακριβώς, αλλά δεν συμπαθιούνται. Έτσι ο…προσωρινά έγκλειστος Χαρίλαος έχει λίγο τα υπαρξιακά του, η ξινή τα δικά της και πάει κλαίγοντας.
-Κάθομαι μέσα ο γάτος και ακούω Σιδηρόπουλο.
«Έξω καιρό βροχερό… λέω να βγω, να μη βγω… που να γυρίζεις»
Βγήκα νωρίτερα στη βεράντα.
Την έπεσα σ’ ένα γατούλη, μη με περνάνε για τίποτα ξενέρωτο οι ντόπιοι επειδή είμαι της πρωτευούσης.
Ήρθε και μας χώρισε η κυρία Στέλλα-με τον ωραίο καναπέ.
Γιατί, τί έκανα δηλαδή;
Τον στραβοκοίταξα λιγάκι και τον στρίμωξα στο ψυγείο.
Κι αυτός άρχισε να ουρλιάζει, λες και του πατούσες την ουρά.
Πολύ φασαρία για το τίποτα. Και με κατσάδιασε και η ξινή.
Σιγά, τι έκανα μωρέ!
Τέλος πάντων, δεν την κάνω κοτλέ γιατί βάζει ωραία μουσική και τραγουδάει. Απλώς της γύρισα την πλάτη και κάνω πως κοιμάμαι.
Όλο βρέχει και κάνει κρύο και έχει κοτρονοϊό και καραμπίνα.
Τουλάχιστον να έρθει κανένας εξωγήινος, μπας και αποκτήσει σασπένς το πράγμα.
Έτσι κι αλλιώς, όλα το 2020 θα συμβούν.
Μετά δεν ξέρω τι γίνεται, μπορεί και να έρθει το τέλος του χρόνου, όλα είναι πιθανά.
–Τι σας έλεγα;
Α, πως βρέχει.
Ρίχνω κάτι ύπνους τρικούβερτους.
Κι όταν δεν κοιμάμαι χαζεύω απ’ το παράθυρο. Μαθαίνω τις ειδήσεις απ’ το γατοπάκι μου και σας γράφω.
Τελικά η ανθρωπότητα τα πληρώνει όλα τοις μετρητοίς, αλλά έχει και αναδρομικά.
Έτσι είναι δυνατόν ένα ατύχημα σε πυρηνικό αντιδραστήρα, το χειρότερο που έγινε ποτέ, του 1986 να επιστρέφει αναδρομικά την μόλυνση από ραδιενέργεια, επειδή καίγεται ένα δάσος κοντά στην περιοχή.
Μολυσμένο κι αυτό.
Στο τέλος θα παίζετε στοίχημα με το είδος της καταστροφής που θα επικρατήσει.
Θα ποντάρετε από ποια καταστροφή θα πληγείτε περισσότερο.
Πανδημία, ραδιενέργεια, σεισμός, λιμός, καταποντισμός, μετεωρίτης, τσουνάμι, εξωγήινοι, διαλλλιέχτεεεε! Και συντέλεια έχωωωωω!
Για να πέφτουν τα στοιχήματα!
-Διάβασα και μια έρευνα.
Η Ευρωπαϊκή Ξένωση, πως τη λένε, απογοητεύει, λέει, ξανά τους Έλληνες.
Σώωωωπα!
Κάτσε ν’ ανέβω σ’ ένα σύννεφο να πέσω, γιατί δεν το περίμενα.
Έτσι είναι ξένωση παιδιά. Αρκεί μια παγκόσμια σοβαρή καταστροφή για να καταλάβεις πως δεν έχουν όλοι μέσα σ’ αυτήν τους ίδιους στόχους.
Θα βγαίνει ο μελλοντικός Πατάτες Μπλουμ και θα σας λέει πως κολλήσατε παραπάνω κοτρονοϊό απ’ αυτόν που αντέχατε και ορίστε τώρα, ζητάτε και τα ρέστα.
Πάρε ένα κοτρονομνημόνιο να το βάλεις στη συλλογή.
Τι να πω… τόσα έχετε περάσει, κάτι θα πρέπει να έχετε μάθει, έστω και παπαγαλία.
-Σε άλλα νέα φανταστείτε να ζούσατε σ’ ένα μέρος μαζί με άλλους 18.000 ανθρώπους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είστε περίπου 3.000.
Να μην ζείτε σε σπίτι με τις στοιχειώδεις, έστω, ανέσεις.
Τα αυτονόητα δηλαδή.
Νερό, θέρμανση, αποχέτευση, τροφή. Νερό να έχετε όλοι για 4 ώρες ημερησίως και όλα τα υπόλοιπα λειψά ή και εντελώς ανύπαρκτα.
Να υπάρχει πανδημία και σεις εκεί, ο ενας πάνω στον άλλο χωρίς τα απαραίτητα, χωρίς προστασία.
Αυτή είναι η Μόρια της Λέσβου, αν σας λέει κάτι.
Αυτή για την οποία κανείς δε νοιάζεται, για τους λόγους που πρέπει να νοιάζεται.
Προσπαθήστε να φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση τους.
Το βρίσκετε απίθανο;
Αλήθεια, πιστεύετε πως δεν θα μπορούσατε να είστε στη θέση τους;
Γιατί, πριν δυο μήνες θεωρούσατε πιθανό να είστε μέσα κλεισμένοι και πως θα παίρνατε άδεια για να κυκλοφορήσετε;
Πως θα κλείσουν επιχειρήσεις, σχολεία και η ζωή όπως την ξέρατε λόγω ενός ιού;
Αλλά να που συνέβη και ποιος ξέρει τι θα συμβεί αργότερα.
Έτσι το αναφέρω επειδή βαριέστε μέσα που κάθεστε, μπας και σκεφτείτε λίγο παραπάνω.
Ελπίζω δηλαδή, αν και δύσκολα βλέπω να το κάνετε.
-Και κάπου εδώ να με συγχωρείτε αλλά θέλω να ξανακοιμηθώ.
Πάλι βρέχει.
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
