Η Υπατία αναλύει το θέμα των ημερών … Τον βιασμό είτε τον σωματικό είτε τον ψυχολογικό… Και το συμπέρασμα είναι απλό…. Οι βιασμοί υπάρχουν γιατί πολύ απλά υπάρχουν βιαστές…
Περπατούσε ανέμελη…ήταν γύρω στις 10 το βράδυ σε μια από τις πολυσύχναστες πλατείες της πόλης, καλοκαιράκι ήταν, οι άνθρωποι βεγγέριζαν στα μπαλκόνια τους μπορούσε να ακούει και τα τσουγκρίσματα από τα ποτήρια της μπύρας, τα γέλια τους. Στάθηκε σε μια βιτρίνα πριν στρίψει στο στενό για να πάει στο σπίτι της. Σα να της φάνηκε κάποιος να κοντοστάθηκε πιο πέρα αλλά δεν έδωσε σημασία. Πολυσύχναστο ήταν το σημείο αμάξια, κορναρίσματα… Φορούσε ένα λουλουδάτο χαριτωμένο φόρεμα που της είχε πάρει ο αρραβωνιαστικός της από την Αθήνα πριν λίγες μέρες. Δεν ήταν κοντό, κάθε άλλο.
Αφού χάζεψε τη βιτρίνα για λίγο, προχώρησε ανέμελη στο στενό που θα την οδηγούσε στο σπίτι. Άκουγε τις φωνές και τα γέλια των ανθρώπων στα μπαλκόνια άκουγε ακόμη και τις κουβέντες των θαμώνων του καφενείου της γειτονιάς. Ήταν γύρω στα 10-20 μέτρα από το καφενείο που ήταν δίπλα σχεδόν στην πόρτα του σπιτιού της.
Ξαφνικά ένα τεράστιο χέρι έφραξε το στόμα της και κάποιος γεροδεμένος άντρας που μύριζε μπετό και λοιπά οικοδομικά υλικά την είχε αρπάξει από πίσω και την είχε ακινητοποιήσει. Τα έχασε. Ακολούθησε πάλη; Θα σας γελάσω. Κρατούσε ένα πορτοφόλι το οποίο βρέθηκε κάτω δίπλα στο σιδερένιο κολονάκι του δρόμου, μαζί με το κεφάλι της που πέρασε σε απόσταση εκατοστών απ’ αυτό. Έβγαλε φωνή ; Θα σας γελάσω. Δεν πρέπει πάντως γιατί ήταν σα να είχε μουδιάσει ολόκληρη από το σοκ. Βασικά ήταν σαν να μην ήτανε εκεί. Σα να έβλεπε μια σκηνή από ταινία και δεν πρωταγωνιστούσε εκείνη. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν εκείνη.
Ο γεροδεμένος άντρας έσκισε το φόρεμα και έβαλε το χέρι του στην κυλόττα της…Επ ; Τι έγινε; Δεν μπορείτε μήπως να ακούσετε παρακάτω;
Μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει παρακάτω. Σε εκείνη την ημιλιπόθυμη κατάσταση η γυναίκα αυτή ήταν χαμένη από χέρι. Δεν είχε δύναμη να αντιδράσει δεν είχε φωνή να βγάλει από το λαρύγγι της. Όμως για καλή της τύχη μια γειτόνισσα που ήταν στο απέναντι μπαλκόνι παρ’ όλο που ήταν σκοτεινά αντιλήφθηκε την πάλη των δύο. Φώναξε βοήθεια και ο δράστης έφυγε.
Και ερχόμαστε στο μετά. Η κοπέλα έτρεξε σπίτι της κλαίγοντας αφού μάζεψε τα κομμάτια της και το πορτοφόλι που είχε πέσει, γεμάτη οργή πιο πολύ παρά λύπη γι’ αυτό που της συνέβη. Η αστυνομία θα της πει λίγο αργότερα πως δεν μπορεί να κάνει κάτι γιατί με τον τότε νόμο μόνο εάν υπήρχε διείσδυση εθεωρείτο βιασμός αλλιώς μια απλή εξύβριση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μπορούσαν να του κάνουν μια σύσταση. Ο μόνος χρήσιμος τελικά φάνηκε ο καφετζής της γειτονιάς που αποκάλυψε πως ήξερε το δράστη, ότι έμενε εκεί κοντά και όντως δούλευε στην οικοδομή.
Αποτέλεσμα : Η κοπέλα μετακόμισε σε ένα άλλο σημείο της πόλης γιατί δεν ένοιωθε πια ασφαλής στο σπίτι της. Ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει.
Και ερχόμαστε τώρα στο πιο μετά. Η κοπέλα που λέτε αυτή που σύμφωνα πάντα με το αστυνομικό τμήμα απλώς εξυβρίστηκε…
- Δεν ξαναέβαλε ποτέ φορέματα και όχι μόνο. Έκτοτε οτιδήποτε φέρνει τη θηλυκότητά της στην επιφάνεια αρνείται πεισματικά να το βάλει. Από το ένα φόρεμα μέχρι ένα κραγιόν στα χείλη μέχρι ένα ζευγάρι γόβες. Δεν καταλαβαίνει το γιατί η ίδια, πάντως νοιώθει ασφαλής μόνο με αθλητικά παπούτσια και φόρμες. Ακόμη και μετά από 25 χρόνια ακριβώς!
- Δεν κατάφερε ποτέ να ξανακοιμηθεί μόνη. Ποτέ! Υπέφερε από εφιάλτες για τουλάχιστον 15 χρόνια και αν δεν ήταν κάποιος στο σπίτι μα γκόμενος μα αρραβωνιαστικός μα αδερφή μα φίλη είχε ολονυχτία και ξαγρύπνι.
- Της ήταν αδύνατον να επιστρέφει βράδυ στο σπίτι και να μην τρέμει από πανικό και αγωνία κοιτώντας δεξιά και αριστερά καχύποπτα.
- Συχνά πάθαινε κρίσεις πανικού χωρίς να ξέρει το γιατί. Ακόμη παθαίνει.
- Της είναι αδύνατον να δει οποιαδήποτε σκηνή βίας ή βιασμού σε ταινία στην τηλεόραση ακόμη και 20 χρόνια μετά εκτός αν της βάλει κάποιος το μαχαίρι στο λαιμό και πάλι θα τρέμει.
- Της είναι αδύνατον να το συζητήσει με μια φίλη της με έναν συγγενή με τον άντρα της με έναν φίλο.
- Της είναι αδύνατον να διαχειριστεί το βιασμό της φίλης της της Μαρίας από έναν ταξιτζή σε ένα βουνό στην Αθήνα. Έναν επαναλαμβανόμενο και διαρκή βιασμό που κράτησε μέχρι το επόμενο πρωί. Αυτός είναι και ο λόγος που έκοψε τελικά από τη Μαρία.
- Δε αισθάνθηκε ποτέ ηδονή με έναν άντρα στη ζωή της κι ας πήγε με πολλούς έκτοτε κι ας την αγαπούσαν όλοι. Δεν ήξερε το γιατί.
- Αισθάνεται μονίμως φόβο και δε θα απαλλαγεί ποτέ απ’ αυτόν.
- Η γυναίκα αυτή που δεν εβιάσθη τότε δε θα περπατήσει ποτέ ξανά ανέμελη.
Που θέλω να καταλήξω; Ότι ο βιασμός είναι ένα έγκλημα, μια ειδεχθής πράξη που στιγματίζει το θύμα για το υπόλοιπο της ζωής του και μέχρι αυτό να ανασαίνει. Και από το παράδειγμα βλέπετε πως η απόπειρα βιασμού η σεξουαλική παρενόχληση και όλα τα συναφή έχουν εξίσου βαρύτητα και αλλάζουν το ρου της ζωής του θύματος. Θα είναι ένα βρωμερό αποτύπωμα πάνω του που όσο και να το πλύνεις δε φεύγει.
Βιασμός χωρίς βία…ναι υπάρχει κι αυτός. Μια κοπέλα που τα έχασε και δεν έφερε αντίσταση, μια κοπέλα που μέθυσε και δεν είχε τον έλεγχο του εαυτού της, μια κοπέλα που χειραγωγείται συναισθηματικά και ψυχολογικά από έναν δάσκαλο έναν προπονητή ένα πρόσωπο βαρύνουσας σημασίας που εμπιστεύεται και θαυμάζει ή που φοβάται πως θα υπάρξουν αντίποινα για κείνη…μια ανήλικη που δεν καταλαβαίνει τι είναι αυτό που της συμβαίνει και από τη σαστιμάρα της δεν αντιδρά…όλες αυτές οι περιπτώσεις συνιστούν βιασμό χωρίς βία. Βιασμό όμως μια φορά ή πολλές φορές στο σώμα αλλά διηνεκή και άπειρο στην ψυχή της…
Μια γυναίκα που βιάζεται δε θα το ξεχάσει ποτέ. Αυτό ακριβώς το βίωμα θα γίνει το δεύτερο δέρμα της και αν ποτέ βρει τη δύναμη να το βγάλει από πάνω της το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να την αγκαλιάσουμε και να ΜΗΝ της δημιουργήσουμε ενοχές. Γιατί πιθανόν να έχει και η ίδια.
Αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι βιασμοί γίνονται όχι γιατί η φούστα ήταν κοντή ή τα χείλη βαμμένα αλλά γιατί υπάρχουν βιαστές. Γι’ αυτό και μόνο.
