Ο Χαρίλαος παρακολουθεί την Βικτώρια κι αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να προκαλεί τόσα προβλήματα. Σχολιάζει μέρος της συγκοινωνίας της πρωτευουσας, αλλά αυτό που τον απασχολεί είναι η ευκολία με την οποία ξεστομίζουν λόγια οι διάφοροι υπεύθυνοι λειτουργοί. Σκέφτεται και φρίττει.
-Εφάνηκε το πλοιάριο, προσκυνήσατε άπιστοι!
Ήρθε η Βικτώρια.
Βρέχει και δεν σταματάει.
Τι της κάνανε και ξεσπάει έτσι, δεν ξέρω, αλλά θα έχει κι αυτή τα δίκια της.
Οπωσδήποτε δεν θα θέλατε να είστε στην πρωτεύουσα και να πρέπει να μετακινηθείτε με αυτοκίνητο.
Όση υπομονή και να είχατε θα την έπαιρνε η Βικτώρια.
Όλοι οι δρόμοι μποτιλιαρισμένοι και τ’ αυτοκίνητα κινούνται σημειωτόν, όταν δεν κινούνται καθόλου..
Υπάρχουν βέβαια τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Ευτυχώς που υπάρχουν, αλλά ειδικά για τα λεωφορεία ισχύει ο,τι και για τ’ αυτοκίνητα συν την πολυκοσμία γιατί δεν υπάρχουν συχνά δρομολόγια.
Μέχρι να περάσει το εικοσιπεντάλεπτο που περιμένεις μέσο όρο, αναλόγως με το που θέλεις να πας, στη στάση περιμένει ένα λεωφορείο κόσμος, ενώ το λεωφορείο που έρχεται είναι ήδη γεμάτο.
Έτσι, αν καταφέρεις να μπεις βρίσκεσαι πολύ κοντά με τον πλησίον σου και ανταλλάσσετε «δώρα».
Από άγρια βλέμματα και χαμόγελα αλληλοκατανόησης μέχρι πατήματα ποδιών, καμιά ίωση και αν πέσετε σε κανέναν συνεπιβάτη που έχει τρόπους-πιο σπάνιο αυτό- σε κάθε φρενάρισμα ανταλλάσσατε και συγγνώμες.
Ναι, όπως καταλάβατε έχω μπει σε λεωφορείο.
Τόσα πολλά πόδια μαζεμένα δεν έχω δει ούτε σε πλοίο, ούτε σε μετρό.
Και τόσα πολλά ποτάμια στον δρόμο.
Η κόρη της κυρίας Στέλλας-με τον ωραίο καναπέ- επιμένει πως χρειάζονται περισσότερα δρομολόγια, περισσότερα λεωφορεία και τρόλεϊ γιατί στην Αθήνα ζουν εκατομμύρια.
Κάτι θα ξέρει που το λέει, αλλά δεν νομίζω να είναι προτεραιότητα για την Πολιτεία..
Θνιαααρρρ…θα ήθελα τώρα να είμαι στη Νάξο να βλέπω την βροχούλα απ’ το παράθυρο στο δωμάτιο και ν’ ανεβαίνω στις ντουλάπες, να με ψάχνει η ξινή.
Βλέπω τώρα πλημμυρισμένη την Πανόρμου, κεντρικός οδικός άξονας και σκέφτομαι μήπως αντί για αυτοκίνητα να πηγαίνατε στη δουλειά με σέρφινγκ, ταχύπλοο ή τζετ σκι.
-Σε άλλα νέα τώρα πέρα από τη Βικτώρια και τα παρελκόμενά της από το προσφυγικό ζήτημα η επικαιρότητα , με την βοήθεια των ΜΜΕ, μεταπήδησε με θεαματικό τακουνάκι και αλλαγή παιχνιδιού στο θέμα «νόμος και τάξη» και αν μπορείς να βρίσεις τη θεία ή κάπως έτσι.
Κι όλα αυτά ενώ διανύουμε εβδομάδα εκδηλώσεων για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου που θα κορυφωθούν με την μεγάλη πορεία προς την Αμερικανική πρεσβεία την προσεχή Κυριακή.
Η σύνεση, η διορατικότητα, η πρόβλεψη και η εφαρμογή του νόμου ήταν ανέκαθεν προσόντα μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων με γνώση του παρελθόντος και προνοητικότητα, μετριοπάθεια και διάλογο, αλλά που τέτοια τύχη, τον χάσατε τον συνδυασμό πατριώτες.
Εκείνο που αναρωτιέμαι είναι αν είχατε και ποτέ τέτοιους ανθρώπους και πόσους.
Ο αρμόδιος υπουργός Χρυσοβολίδης…Χρυσοβιολίδης, πως τον λένε, στην πολύ υπεύθυνη δηλωσάρα του κατέληξε αναφερόμενος στα τελευταία γεγονότα πως κάποιοι θέλουν έναν καινούργιο Γρηγορόπουλο.
Αυτό που διέφυγε σ’ αυτόν τον τεράστιο πολιτικό άνδρα, που δεν σκέφτηκε να ξεστομίσει τέτοια κουβέντα είναι πως για να υπάρξει-ούτε να το σκέφτεται κανείς- «νέος Γρηγορόπουλος» θα πρέπει να βρεθεί ο νέος Κορκονέας.
Μιλάνε και δεν καταλαβαίνουν τι λένε άνθρωποι υπεύθυνοι για σχεδιασμό αποτροπής τέτοιων γεγονότων.
Μιλάνε λες και είναι κάτι δικό τους, προσωπικό.
Κάποιο στοίχημα.
Όπως θα θυμάστε, η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη δεν συνέβη σε κάποιες ταραχές, στο πλαίσιο κάποιας διαδήλωσης, αλλά στα καλά καθούμενα από κάποιον πολύ μεγαλύτερο του ειδικό φρουρό ένοπλο, που δεν βρέθηκε τυχαία στο σημείο, επέστρεψε για τσαμπουκά.
Γιατί;
Γιατί μπορούσε και γιατί κάποιοι τον έκαναν να νιώσει πως μπορεί.
Πως θα το ανεχτούν.
Αρκεί να σκεφτείτε πόσες φορές έχουν καταδικαστεί αστυνομικοί για απρόκλητες επιθέσεις, βασανισμούς προσαχθέντων ή συλληφθέντων και προσβολή της τιμής και της υπόληψης αυτών και πόσες φορές αυτοί που προσήχθησαν δεν είχαν κάνει τίποτα, απλώς συμμετείχαν στη διαδήλωση.
Φαντάζομαι γνωρίζετε ήδη πως οι άνδρες των ΜΑΤ είναι οπλισμένοι και προστατευμένοι, σε σχέση με τους πολίτες που διαδηλώνουν άοπλοι και απροστάτευτοι στην καταστολή τους
Κι αν κάποιοι χαίρεστε γιατί οπαδικά ξεχωρίζετε τις θέσεις σας, να σας πω πως η καταστολή έρχεται κι αυτή για όλους με τον καιρό.
Συμβαίνει δηλαδή ό,τι και με τον φασισμό.
Στην αρχή αφορά συγκεκριμένες ομάδες, αλλά μετά τον γεύεστε όλοι.
Ελπίζετε να τη βολέψετε;
Χρρρμμμφφ.. είναι και παγκόσμια μέρα καλοσύνης σήμερα.
Και όπως είπε κι ένας σοφός «Θεέ μου, κάνε τους ανθρώπους καλούς και όμορφη την καλοσύνη τους».
Τώρα τι σημαίνει αυτό σκεφτείτε το και θα καταλάβετε.
–Η Βικτώρια εξακολουθεί να βρέχει ασταμάτητα.
Πράγμα που σημαίνει πως τα προβλήματα θα οξυνθούν.
Προσπαθώ να καταλάβω γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι.
Δεν καθαρίζονται τα φρεάτια όμβριων υδάτων; Δεν είναι αρκετά;
Η βροχή που πέφτει σήμερα δεν είναι δα και κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην πρωτεύουσα.
Για μένα αυτό δείχνει αδιαφορία. Από αδιαφορία οι γάτες ξέρουμε καλά.
Και στην επαρχία ακόμα, που είναι άλλα τα δεδομένα, πολλά συμβαίνουν λόγω αδιαφορίας.
-Χρρρρ,,,έχώ λιώσει πάνω στην πολυθρόνα.
Δεν έχω και που να πάω.
Πάντως στον καναπέ που μου έφτιαξε η ξινή δεν έχει ακουμπήσει ούτε η ουρά μου.
Απαξιώ.
Ενας είναι ο καναπές, αυτός της κυρίας Στέλλας.
Ή αυτός ή κανένας.
Είπα και νιαούρισα.
Ας αλλάξω πλευρό.
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
Υ.Γ.1
Όπου κι αν βρίσκεστε να προσέχετε στον δρόμο.
Υ.Γ.2
Τα παιδιά σας έχουν υποχρέωση να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο απ’ το μπάχαλο που τους παραδώσατε για να ζήσουν.
Και μάλιστα το κάνατε με την δικαιολόγια πως το κάνατε γι’ αυτά, χωρίς όμως να σας το ζητήσουν.
Αυτό να το θυμάστε όταν θα τα βρίζετε «αλήτες» όπως τότε.
