Φεύγει ο παλιός ο χρόνος. Να πω ότι είμαι αισιόδοξος για το νέο έτος, θα είναι ψέμα και δεν το θέλω. Ξέρετε ότι οι πολιτικοί -ειδικά οι κυβερνώντες- βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Υπόσχονται καλύτερες μέρες, πουλάνε αισιοδοξία στον λαό μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιά. Μη φανταστείτε ασφαλώς ότι θα εξηγήσουν τι δεν πήγε καλά όλους αυτούς τους μήνες. Όχι, βέβαια. Η συνταγή είναι απλή. Υποσχέσεις, ανεκπλήρωτες ευχές και πάμε για άλλα. Σιγά τώρα μη σκάσουν. Άλλωστε, είναι τόσο προβλέψιμοι, που και του χρόνου θα ευχηθούν τα ίδια ακριβώς πράγματα και θα λειτουργήσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ώστε να μην υλοποιηθούν τα περισσότερα, προκειμένου να μπορούν να ευχηθούν ξανά για την επόμενη χρονιά. Για ευημερία, ανάπτυξη, υγεία και άλλα τέτοια χαριτωμένα…
* Και γιατί παρακαλώ να μην υποστηρίξουμε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων; Σάμπως όπου έχει ανακατευτεί η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν τα πήγε θαυμάσια; Δείτε και τις τιμές, οι οποίες έγιναν απείρως συμφερότερες για το πόπολο, αλλά και την ποιότητα των υπηρεσιών, μήπως και πεισθείτε. Αν δεν συμφωνείτε με αυτά και τα θεωρείτε άστοχα, ρίξτε μια ματιά στην κινητή τηλεφωνία και την ενέργεια! Για να μην αναφερθώ καν στα τρένα και γίνω εμπαθής με την αριστεία, αγαπητοί μου, χρονιάρες μέρες, και δεν το θέλω με τίποτα. Τελικά, μεγάλη εμπειρία η είσοδος των ιδιωτών. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν απλώς καλά αλλά… καλυτερότερα, κολλημένοι μπιθουλαίοι μου, με τα σοβιετικά κατάλοιπα μιας άλλης εποχής. Πολύ… καλυτερότερα, δηλαδή.
* «Αμαρτίαι πατέρων παιδεύουσι τέκνα», έγραψε στον προσωπικό λογαριασμό του ο υπουργός, Θάνος Πλεύρης, αναφερόμενος στον γάμο του πατέρα Κωνσταντίνου με την κατά 35 χρόνια νεότερη σύντροφό του, Τζόρτζια Σιακαβάρα. Εγώ, πάντως, θα συνταχθώ με την άποψη της κυρίας Έλενας Ακρίτα. Το πρόβλημα του πατρός Κωνσταντίνου δεν είναι ο γάμος του σε μια τέτοια ηλικία. Δικαίωμά του. Ούτε επίσης η διαφορά ετών με τη σύζυγό του. Πάλι δικαίωμά του. Το πρόβλημα είναι οι φασιστικές του απόψεις. Το γεγονός ότι σε ελληνικό δικαστήριο χαιρέτησε ναζιστικά και δεν έτρεξε κάστανο. Το πρόβλημα είναι οι απόψεις του για το Άουσβιτς, τους αριστερούς, τους Ρομά και όλους τους διαφορετικούς και μειοψηφικούς του πλανήτη. Το πρόβλημα παραμένει πώς η κοινωνία τον ανέχεται για τις μισάνθρωπες απόψεις του και γιατί οι περισσότεροι ασχολούνται με το αν προλαβαίνει να κάνει παιδάκια -κάποιοι κακεντρεχείς μάλιστα διερωτώνται αν ακόμη μπορεί- χωρίς να ενδιαφέρονται για το ποιόν του ανθρώπου. Το «ανθρώπου» το λέμε από συνήθεια, άνευ παρεξηγήσεως, πουλάκια μου. Άνευ, εντάξει;
* Με το πέρας της συζήτησης για τον φετινό Κρατικό Προϋπολογισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε τις αμυντικές δαπάνες, καταψηφίζοντας όλα τα υπόλοιπα. Μέχρις εδώ σχετικά καλά θα μπορούσε να πει κάποιος. Ωστόσο, τις περσινές αμυντικές δαπάνες το ίδιο κόμμα τις είχε καταψηφίσει! Φέτος λοιπόν έκανε την έκπληξη, αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να εξηγήσει και σε μας τους αδαείς τι άλλαξε σε 12 μήνες. Τι; Οι εκλογές, ο ανάδρομος Ερμής, τα λόγια του παππά; Τι ακριβώς, ρε παίδες, εκεί στην Κουμουνδούρου; Γιατί πολιτική συνέπεια δεν το λες με τίποτα. Όχι πως μου πέφτει λόγος, αλλά αν θέλετε βοηθήστε και μας τους μη έχοντες αυτό το εύρος αναλύσεων όπως εσείς. Please, please, please…
* Κάτι λιγότερο από έξι μήνες έμειναν για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Όπως είναι φυσικό, τα κόμματα ετοιμάζονται να ριχθούν στη μάχη με ό,τι όπλα διαθέτουν. Μη φανταστείτε τίποτα ιδεολογικά και άλλες τέτοιες… μπαρούφες. Για μεταγραφές μιλάμε, προκειμένου να δώσουν την κατάλληλη ώθηση. Η Νέα Δημοκρατία, όπως όλα δείχνουν, έκλεισε το βαρύ πυροβολικό του ΣΚΑΪ, Γιώργο Αυτιά. Ωστόσο, δεν μένει εκεί. Δύο πρώην υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του σημιτικού προς άρσιν τυχόν παρεξηγήσεων, ετοιμάζονται να παλέψουν για μια έδρα στις Βρυξέλλες. Ο Πύρρος Δήμας είναι ο ένας και η Εύη Χριστοφιλοπούλου η άλλη. Ο έρωτας της κυρίας Εύης με τον Κυριάκο της καρδιάς της δεν προέκυψε ξαφνικά. Έχει καλλιεργηθεί εδώ και κάμποσους μήνες, με τη συγκεκριμένη να γράφει επαινετικά άρθρα για τη διακυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη! Θα μου πείτε προς τι η έκπληξη, σταλινομαδουραίε μου; Η αγωνία μου, πάντως, είναι τι θα γίνει με τον κύριο Ανδρέα Λοβέρδο. Σκάω στην κυριολεξία. Αλλά θα μου πείτε, όταν κάποιος διαπραγματεύεται τη μεταγραφή του, κατά πού θα κοιτάξει; Στον ΣΥΡΙΖΑ; Στο ΠΑΣΟΚ; Στο ΚΚΕ; Ας γελάσω δυνατά. Αριστεία και πάλι αριστείας για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Αριστεία, λοιπόν…
* Τελικά, το νεαρό παλικάρι που δέχτηκε τη φωτοβολίδα στο πόδι, στου Ρέντη, δυστυχώς, κατέληξε. Ήταν μόνο 31 ετών και προφανώς η μοίρα του επιφύλαξε άσχημο παιχνίδι. Γιατί στη γαμω-χώρα μας, όλα αυτά τα… καλόπαιδα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα και να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Αν τύχει και συλληφθούν για παράνομες πράξεις, σε χρόνο-ρεκόρ θα βγουν έξω να συνεχίσουν το έργο τους. Έχω κατά καιρούς γράψει διάφορα για την Αστυνομία και νομίζω όχι αδίκως. Αλλά γιατί πρέπει οι άνθρωποί της να χάνουν τις Κυριακές, προστατεύοντας ιδιωτική περιουσία, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, προκειμένου να θησαυρίσουν οι πρόεδροι των ανωνύμων εταιριών; Το παιδί χάθηκε, και μακάρι να είναι ο τελευταίος που την πληρώνει στον βωμό του φανατισμού των πολλών και του κέρδους των ολίγων. Μακάρι…
* «Στέκομαι με σεβασμό μπροστά στη θυσία του, την ώρα του καθήκοντος. Αλλά και στην άνιση μάχη που έδωσε, επί μέρες, μετά την άνανδρη επίθεση εναντίον του. Η τιμωρία των δολοφόνων του Ρέντη και το ξερίζωμα της βίας αποτελούν, πλέον, ζήτημα τιμής για την πολιτεία και την κοινωνία. Μια ιερή πρόκληση στη μνήμη του Γιώργου, στην οποία θα απαντήσουμε ενωμένοι. Με ισχύ, δικαιοσύνη και συνέπεια. Στους οικείους, τους φίλους και τους συναδέλφους του παλικαριού με το εθνόσημο απευθύνω ειλικρινή συλλυπητήρια από τα βάθη της καρδιάς μου», υπογράμμισε στη δήλωσή του ο πρωθυπουργός της χώρας. Είθε να γίνει πράξη αυτή η δήλωση, να χτυπηθεί ο χουλιγκανισμός και η αλητεία από τους αθλητικούς χώρους ώστε να μη θρηνήσουμε νέο Άλκη, νέο Μιχάλη, νέο Γιώργο! Δεν είμαι ωστόσο και πολύ αισιόδοξος, γιατί παρόμοιες δηλώσεις έχουμε ακούσει εδώ και πολλά χρόνια. Και γίνονται πάντα, έπειτα από θλιβερά γεγονότα. Τα αποτελέσματα βεβαίως διαψεύδουν αυτούς που εύχονται, αλλά αποτυγχάνουν να λύσουν το πρόβλημα. Δυστυχώς…
* Εκτός από τον νεαρό αστυνομικό, ο οποίος άφησε την τελευταία πνοή του, λίγο προτού φύγει το 2023, άλλος ένας -γνωστός και μη εξαιρετέος- αποδήμησε εις Κύριον. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ιθύνων νους της γερμανικής οικονομικής πολιτικής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών. Η χώρα μας έζησε στο πετσί της τη σκληρή, ανάλγητη, τιμωρητική αντίληψή του, η οποία δεν ήταν απλώς νεοφιλελεύθερη αλλά σε μεγάλο βαθμό εκδικητική. Υπήρξε ο εμπνευστής αυτής της πολιτικής που τσάκισε τη ζωή μας. Όποια άποψη και αν έχει κάποιος για τη χρησιμότητα ή όχι των μνημονίων, η Ιστορία θα είναι σίγουρα σκληρή απέναντί του. Και όλα αυτά καθώς επιδίωξε να στριμώξει στη γωνία τον ελληνικό λαό, κυρίως γιατί οι επιλογές του δεν συμφωνούσαν με τις δικές του. Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι να πεθάνουν οι άνθρωποι αλλά οι πολιτικές που οδηγούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στην εξαθλίωση. Να ισχυρισθώ ότι στενοχωρήθηκα από την είδηση θα είναι ψέμα. Τεράστιο ψέμα. Βεβαίως, να εκφράσω την οδύνη μου σε όλους αυτούς που έλεγαν σε κάθε ευκαιρία «Βάστα, Σόιμπλε»! Στο καλό και θα λείψει από ελάχιστους, μην πω από κανέναν και θεωρηθώ δογματικός. Στο καλό και να τον ξεχάσουμε γρήγορα, αν και το βλέπω δύσκολο. Πολύ δύσκολο, δηλαδή…
* Ο Ουμπέρτο Έκο έλεγε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις! Μάλλον είχε λάθος εκτίμηση ο πολυβραβευμένος συγγραφέας. Ειδήσεις δεν υπάρχουν στο διάστημα ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά! Βεβαίως, αυτήν τη βδομάδα έπεσε θανατικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οφείλουμε να το αναφέρουμε. Ο Ζακ Ντελόρ σε ηλικία 98 ετών εγκατέλειψε τα εγκόσμια και τον μάταιο τούτο κόσμο. Είχε ταυτίσει το όνομά του, ειδικώς στη χώρα μας, με εκείνα τα περίφημα πακέτα Ντελόρ, τα οποία ξεκοκάλισαν οι ξύπνιοι στην Εσπερία, χωρίς να κινηθεί εναντίον τους οποιαδήποτε ποινική διαδικασία! Πάντως, σε σχέση με τον Σόιμπλε, ο οποίος εξέφρασε τη σκληρή γερμανική γραμμή της λιτότητας, ο Ντελόρ υπήρξε θιασώτης της πολιτικής παροχών, προκειμένου να κινηθεί το κάρο της οικονομίας. Δύο διαφορετικές πολιτικές, αλλά στο πλαίσιο του ίδιου συστήματος. Γιατί μπορεί στην περίπτωση του Σόιμπλε να ήταν φανερό ποιον εξυπηρετούσε αυτή η πολιτική, αλλά και στην περίπτωση του Ντελόρ η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και παραμένει η ένωση της τραπεζικής κυριαρχίας εις βάρος των εργατικών αναγκών. Χωρίς αυταπάτες, λοιπόν, υπήρξαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Απλώς η μία ήταν σκληρή και η άλλη πιο εύπεπτη…
* Η κυρία Έλενα Παπαρίζου απέρριψε πρόταση του δημάρχου Βόλου, κυρίου Μπέου, να εμφανισθεί σε εκδήλωση του Δήμου για την Πρωτοχρονιά. Ο λόγος; Οι ομοφοβικές δηλώσεις του ανδρός Αχιλλέα! Αρνήθηκε τα ευρώ -σε αντίθεση για παράδειγμα με την κυρία Πρωτοψάλτη- σε μια εποχή δύσκολη για τους καλλιτέχνες. Για να είμαι ειλικρινής, δεν της το είχα. Το «όχι» που έτριψε στη μούρη του δημάρχου είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη του τελευταίου, αλλά εκείνη απτόητη. Να και μια καλή είδηση, λίγο προτού βγει το 2023. Μια είδηση που αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται κάποιος να είναι αριστερός ή δεξιός, προκειμένου να πράξει το αυτονόητο. Αρκεί να είναι άνθρωπος και να παραμένει ευαίσθητος σε ό,τι αφορά στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα όλων των συνανθρώπων του. Όλων, όμως…
* Γνωρίζετε, φαντάζομαι, την υπόθεση με το σκυλί και τα συνεπακόλουθα που προέκυψαν στην Αράχοβα. Όπως τελικά αποδείχτηκε, ο «ιατροδικαστής» που αποφάνθηκε ότι ο Όλιβερ κακοποιήθηκε από άλλα σκυλιά -πράγμα που δεν ισχύει- και δεν εντοπίζει ανθρώπινο παράγοντα στην κακοποίησή του, είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρώην πρύτανης του ΑΠΘ (αυτός που κάλεσε την νύχτα τα ΜΑΤ να επέμβουν στο Πανεπιστήμιο) και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ., Νίκος Παπαϊωάννου! Ελπίζω η αντίστοιχη επιτροπή του κυβερνώντος κόμματος να δείξει την πρέπουσα ευαισθησία και να τον στείλει κανονικά και με τον νόμο, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αλλιώς, θα γίνει ρεζίλι των σκυλιών κυριολεκτικά. Αναμένουμε, λοιπόν…
Άλλη μία χρονιά αφήνει το αποτύπωμά της στην Ιστορία και περνάει στο κατώφλι του παρελθόντος. Άλλη μία χρονιά, ωστόσο, έρχεται, προκειμένου να διορθώσει τα κακώς κείμενα! Είθισται τέτοια μέρα να ανταλλάσσουμε ευχές και να ελπίζουμε. Ξέρουμε βεβαίως ότι συνήθως αυτές σπανίως πιάνουν τόπο, αλλά εμείς επιμένουμε, γιατί η ελπίδα ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία. Δεν θα αποφύγω λοιπόν να ευχηθώ το 2024 να είναι λιγότερο τοξικό από το 2023. Με λιγότερο άγχος για την καθημερινότητά μας. Με λιγότερα προβλήματα αλλά και περισσότερο χαμόγελο. Κυρίως όμως να είστε υγιείς εσείς και οι άνθρωποί σας. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ…
