Ο Αλέκος Αρβανιτάς σχολιάζει την επικαιρότητα και καταπιάνεται με τις εκφράσεις του Αδωνι Γεωργιάδη που κάλλιστα μπορούν να γράψουν βιβλίο… Από τις επενδύσεις που έρχονται έως την αποπομπή του ΔΝΤ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Αν επιχειρήσουμε να καταγράψουμε το πολιτικό προσωπικό, θα βγάλουμε ενδιαφέροντα, χρήσιμα και κυρίως διδακτικά συμπεράσματα. Ειδικά, αν στρέψουμε το βλέμμα μας στους 300… εθνοπατέρες, τότε θα εμφανίσουμε μια μορφή νευρικού κλονισμού, παρατηρώντας τη γύμνια ιδεών και την έλλειψη επιχειρημάτων. Όχι όλων, αλλά σίγουρα των περισσοτέρων. Η διαφωνία με κάποιον δεν είναι απαραιτήτως κακό. Συνιστά συστατικό της δημοκρατίας. Ο αμοραλισμός, η διπλοπροσωπία και ο κυνισμός, ωστόσο, αποτελούν, δυστυχώς, κύρια γνωρίσματα του πολιτικού κόσμου. Άλλα λένε μπροστά στις κάμερες, στις ομιλίες στους πολίτες, στη Βουλή και άλλα, βεβαίως, όταν πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Η διαπίστωση όμως ότι κάποιοι εξ αυτών είναι «σκουπίδια» και όχι άνθρωποι, ε, αυτό είναι σοβαρό θέμα. Σε κάθε περίπτωση, ασφαλώς, έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν! Γιατί; Μα εμείς τους δίνουμε δύναμη, ψηφίζοντας ό,τι μας πλασάρεται. Και τις περισσότερες φορές το εμπόρευμα αποδεικνύεται σκαρταδούρα…
* Ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος, άσκησε ευθεία κριτική για τη στάση του προέδρου του, Νίκου Ανδρουλάκη, αναφερόμενος στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ και την υπόθεση του Παύλου Πολλάκη. «Ό,τι χειρότερο για ένα κόμμα είναι οι ίσες αποστάσεις. Δεν υπάρχει πιο θλιβερό πράγμα στη ζωή απ’ αυτό. Εγώ δεν είμαι ισαποστάκιας»… Είναι αλήθεια ότι αυτή η λογική αποτελεί, όντως, μεγάλο μπελά. Εντάσσεται στο πλαίσιο μιας αντίληψης να τα έχουμε με όλους καλά. Δηλαδή, πρόκειται για μια πολιτική καθαρά δημοσίων σχέσεων. Οι δυσκολίες, ωστόσο, αρχίζουν όταν ο Λοβέρδος -και ο κάθε Λοβέρδος- αντί να αναλάβει τον ρόλο να ασκεί αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, τη χαϊδεύει τρυφερά και της κλείνει πονηρά το μάτι, διά παν ενδεχόμενο. Είναι προφανές ότι, αν κάποιος θέλει να μιλήσει για την κυβερνητική θητεία, θα βρει πολλά, πάμπολλα ζητήματα γι’ αυτήν. Όταν όμως επιλέγει να ασχοληθεί με τον Πολλάκη, δηλαδή τριτεύον πράγμα στη ζωή μας, και όχι με την πανδημία, την ακρίβεια στην ενέργεια, τη «φωτιά» στα καύσιμα, τον πληθωρισμό, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, τότε είναι προφανές ότι η απόστασή του με αυτούς που κυβερνούν έχει μικρύνει πολύ. Πάρα πολύ. Καταλάβατε γιατί τα ΜΜΕ επιχείρησαν να αναδείξουν τον κύριο Λοβέρδο αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, τη χρυσή εφεδρεία του συστήματος, για το παρόν και το μέλλον του τόπου;
* Ο άνθρωπος ονομάζεται Κωνσταντίνος Δημάκης. Είναι συνταξιούχος των 700 ευρώ, ετών 95 παρακαλώ. Ζει στην Ηλεία. Κατά δήλωσή του ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του πρωθυπουργού το 2019 να βάλει πλάτη και το έκανε στηρίζοντας το κυβερνών κόμμα. Σκεφτείτε την απογοήτευσή του, όταν του ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ, 780 ευρώ! Έστειλε λοιπόν επιστολή στον κύριο Μητσοτάκη, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για την προσωπική του υπόθεση. Αφού του εξήγησε ότι δεν έχει προηγούμενες οφειλές στην Επιχείρηση, δεν ξόδεψε παραπάνω ρεύμα από άλλες φορές, φρόντισε να επισυνάψει παλιούς λογαριασμούς για του λόγου το αληθές. Αναρωτήθηκε ο κύριος τι θα κάνει τώρα και πώς θα ανταποκριθεί στην ακρίβεια της ενέργειας. Βεβαίως, απαντήσεις δεν υπάρχουν. Τι να του πει δηλαδή ο πρόεδρος της κυβέρνησης; Ότι θα στρώσουν τα πράγματα; Ο κύριος Σκρέκας, στις 14 Σεπτεμβρίου, ανακοίνωνε ότι η αύξηση στο ρεύμα θα ανέρχεται σε 1-2 ευρώ! Ας κάνουμε, πάντως, κάτι ως πολίτες, τελικά, γιατί, αν περιμένουμε μαγική λύση, μάλλον θα περιμένουμε πολύ…
* Δημάκης (2). Η… κεραμίδα που έφαγε ο άνθρωπος αποτέλεσε ασφαλώς είδηση. Γιατί στη θέση του συγκεκριμένου υπερήλικα συνταξιούχου βρίσκονται πολλοί συμπολίτες μας. Για να είμαστε ακριβείς, αφορά όλους τους καταναλωτές, καθώς δεν θεωρώ ότι υπάρχει άνθρωπος ο οποίος δεν το βιώνει στο πετσί του. Όλα μα όλα τα κανάλια ήταν στις επάλξεις και έσπευσαν να μεταδώσουν την είδηση. Όλα; Όχι ακριβώς. Τα μισά; Ούτε, ούτε. Ελάχιστα; Πάλι χάσατε. Μόνο ένα δημοσίευσε την επιστολή του. Ποιο; Το YouTube! Είναι πλέον φανερό ότι η λίστα Πέτσα έχει κάνει καλή δουλειά, μιας και έχουν μπει νέοι κανόνες στο παιχνίδι. Είδηση, λοιπόν, δεν είναι κάποιο γεγονός που αφορά τους πολλούς. Είδηση είναι να ασχολούμαστε με το τι είπε ο Πολλάκης στη Βουλή και όχι με τέτοιες ποταπές αναποδιές των μπιθουλαίων. Κατανοητό;
* Ο διάλογος ανάμεσα στους κυρίους Δούκα – Λιβανό υπήρξε αρκούντως αποκαλυπτικός: «Όπως θυμάσαι, είχαμε πάει στην Ηλεία, στις φωτιές. Έτσι πήραμε τις εκλογές το 2007. Είχαμε κατέβει κάτω με τσάντες και αποζημιώναμε. Κυριολεκτικά γυρίσαμε το παιχνίδι. Εκεί που πέφταμε με 15%, πήγαμε και με δύο κινήσεις γύρισε όλο το παιχνίδι», είπε ο σημερινός δήμαρχος Σπάρτης, Πέτρος Δούκας. Για να πάρει στη συνέχεια τη σκυτάλη ο πρώην πλέον υπουργός, Σπήλιος Λιβανός: «Αυτό πρέπει να το απαντήσουμε. Από τότε έχει μείνει στην ιστορία με αυτά τα οποία κάνατε εκεί. Και υπολειπόμεθα ό,τι και να κάνουμε, ύστερα απ’ αυτήν την εποποιία». Θυμάστε, φαντάζομαι, την καταστροφή του νομού, το 2007, και τις δεκάδες νεκρούς. Ε, και; Σιγά μην ίδρωσε το αυτάκι τους. Τη νίκη στις εκλογές ήθελαν και όπως φάνηκε τα κατάφεραν. Κυνισμός; Το δίχως άλλο. Αμοραλισμός; Άνευ συζητήσεως. Όμως, προς τι η έκπληξη; Τι νομίζετε ότι λένε οι… σωτήρες μας, σε στιγμές χαλάρωσης; Τι, άραγε, τους προβληματίζει όταν βρίσκονται ανάμεσα σε συγγενείς, φίλους ή στο καφενείο της Βουλής; Τέτοια και χειρότερα. Και το κακό είναι πως νιώθουν υπερήφανοι για τα κατορθώματά τους. Το θέμα όμως δεν είναι αυτοί. Το αλίμονο πάει σε μας που τους ψηφίζουμε και ανεχόμαστε όλες αυτές τις παρλαπίπες που ξεστομίζουν. Ας προσέχαμε ή έστω ας φροντίσουμε να προσέχουμε στο μέλλον…
* Το κυβερνών κόμμα διέγραψε τα δύο μέλη του για ό,τι είπε ο… στόμας τους στο συγκεκριμένο βίντεο. Φρόντισε όμως νωρίτερα να μας αναφέρει ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν ανήκουν στο αξιακό φορτίο της παράταξης! Εδώ δεν μπορώ να μη συγκρατήσω τα γέλια μου, γιατί διαπιστώνω ότι μας περνάνε για πολύ μεγάλα ζωντόβολα. Η… δυσχέρεια, ωστόσο, δεν αφορούσε ό,τι ειπώθηκε, αλλά γιατί καταγράφηκε και βγήκε στη γύρα! Επί της ουσίας, ο πρωθυπουργός δεν απέπεμψε τους κυρίους Δούκα-Λιβανό, για κανένα αξιακό φορτίο. Αναγκάστηκε όμως να το πράξει! Υπάρχει διαφορά, έτσι; Και αν θέλετε και μια πρόβλεψη, σε ένα-δύο χρονάκια, όταν ξεχαστεί όλο αυτό, θα επανέλθουν με δόξα και τιμή στη μεγάλη αγκαλιά της φιλελεύθερης παράταξης. Κάπως έτσι δεν γίνεται αυτό από καταβολής κόσμου;
* Ονομάζεται Στράτος Σιμόπουλος και εκλέγεται με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Θεσσαλονίκης. Μιλώντας για την πανδημία και τους χιλιάδες νεκρούς που άφησε πίσω της, αυτό το… αστροπελέκι δήλωσε: «Είναι ένας λεκές και όσο περισσότερο επικεντρώνεσαι σ’ αυτόν, μεγαλώνει. Είναι η αντιπολίτευση και κάποιοι από τους δημοσιογράφους που κάνουν την τρίχα τριχιά»! Εννοείται ότι έπειτα απ’ αυτό ουδείς ανέλαβε… δράση. Ούτε ο πρωθυπουργός ούτε τα πειθαρχικά όργανα του κόμματος. Εγώ, πάντως, συμφωνώ με τη γιαγιά μου, τη συχωρεμένη, η οποία έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις: «Αχ, Θεέ μου, κατά πού να μουντζώσω και να πιάσει τόπο; Κατά πού;»…
* Μετά τους λογαριασμούς ρεύματος, που οι τιμές έφτασαν στα ύψη, σειρά πήραν τα καύσιμα. Ασχέτως αν ο κύριος Σκυλακάκης θεωρεί ότι μόνο οι πλούσιοι διαθέτουν αυτοκίνητο, όποιος κάνει το… λάθος να βάλει βενζίνη, για παράδειγμα, θα διαπιστώσει ότι του έκλεψαν το πορτοφόλι. Η συζήτηση λοιπόν επεκτάθηκε εκτός των άλλων και για σχετική πρόβλεψη, προκειμένου να μειωθεί ο φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα. Ο κύριος Άδωνις, ωστόσο, ξέκοψε κάθε σκέψη για το θέμα: «Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα δεν θα μειωθεί. Δεν θα στείλουμε την οικονομία στα βράχια»! Καταλάβατε, λοιπόν; Σε σας τους… πλούσιους αναφέρομαι; Θέλετε η οικονομία να πέσει στα βράχια και να υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενιών; Ε, θέλετε; Δεν σας τα λέει καλά ο κύριος υπουργός;
* Άδωνις (2). Ο ίδιος πολιτικός, μιλώντας για το ΔΝΤ, ξεστόμισε την επική ατάκα: «Το έφερε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και το διώχνει η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό γράφει η Ιστορία»! Να ξέρετε ότι ο κύριος Γεωργιάδης αποτελεί σχολή πολιτικής σκέψης και είναι μια κατηγορία μόνος του.
* Άδωνις (3). Κληθείς να σχολιάσει την οικονομική κατάσταση της χώρας, στη φιλόξενη πάντα εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, είπε μεταξύ άλλων: «Ο πληθωρισμός είναι πράγματι ένα έντονο φαινόμενο παγκοσμίως. Στην Ελλάδα τον έχουμε σε ηπιότερη έκταση συγκριτικά με άλλες χώρες. Επηρεαζόμαστε λιγότερο από τους άλλους»! Για να ρίξει στο τέλος τη… ρουκέτα του, ενημερώνοντάς μας: «Η Ελλάδα έρχεται πρώτη στον κόσμο σε επενδύσεις»! Εδώ δεν υπάρχει σχόλιο. Σας είπα ότι ο άνθρωπος αποτελεί σχολή πολιτικής σκέψης. Τι άλλο θέλετε για να πεισθείτε;
* Άδωνις (4). Πάλι ο κύριος Γεωργιάδης παρενέβη στα της καθημερινότητας. Πρώτα-πρώτα, μας σύστησε να μπούμε στο e-katanalotis, προκειμένου να διαπιστώσουμε πού πουλιέται φτηνότερα η βενζίνη. Μετά μας διευκρίνισε σχετικά με τα προγράμματα του φορέα της Ελληνικής Αγωγής-Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Αυτό το ανοσιούργημα το οποίο η κυρία Κεραμέως επιχείρησε να περάσει διά της πλαγίας και στα μουλωχτά στην εκπαίδευσή μας. Να ξέρετε όμως ότι κουράστηκα με τον συγκεκριμένο, γιατί έπεσαν πολλά αυτήν την εβδομάδα, τα οποία είχαν τη σφραγίδα του. Γι’ αυτό αποφάσισα να μην αγγίξω άλλο τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Εντάξει;
* Τελικά, ο 23χρονος δολοφόνος του Άλκη, στη Θεσσαλονίκη, ήταν Έλληνας και όχι Αλβανός, όπως μας ενημέρωναν τα κοσμαγάπητα, έγκυρα και έγκριτα κανάλια. Όχι πως έχει σημασία. Ο δολοφόνος είναι δολοφόνος, απ’ όπου και αν κρατάει η σκούφια του. Το αναφέρω, γιατί ο ρατσισμός αυτού του τρόπου ενημέρωσης δεν έχει όρια, καθώς δεν υπάρχει καμιά ντροπή για ό,τι ξεστομίζεται σε πανελλήνια μετάδοση.
Υποτίθεται ότι οι πολιτικοί εκλέγονται από τον λαό για να τον υπηρετούν. Να παλεύουν για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Να αγωνίζονται, προκειμένου να βελτιώσουν τη ζωή των συμπολιτών τους. Να μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας. Να αφουγκράζονται τις κοινωνικές ανάγκες και να βρίσκουν άμεσα λύσεις στα προβλήματα του τόπου, εννοείται προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων και εκλεκτών. Έτσι, τουλάχιστον, πρέπει να είναι. Είναι, όμως, έτσι; Εσείς τι λέτε; Είναι; Ο Πολωνός συγγραφέας, Αντρέι Μαζέφσκι, πάντως, έλεγε: «Η πολιτική είναι μεγάλη τέχνη. Πείθει τους ανθρώπους να πληρώσουν γι’ αυτά που τους κλέψανε». Καλή μας εβδομάδα…
