Πάνω στη σκηνή εμφανίζονται καμιά τριανταριά γυναίκες, άλλες πιο νέες κι άλλες πιο γερασμένες, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες, άλλες όμορφες κι άλλες άσχημες.
Κάθονται όλες σε ένα κύκλο γύρω-γύρω, σα να κάνουν συμβούλιο, και συζητούν:
Το λόγο πήρε πρώτη μια η πιο μεγάλη και είπε στις υπόλοιπες: «Λοιπόν, μαζευτήκαμε όλες εδώ γιατί έχουμε δύο σημαντικά κοινά. Πρώτον είμαστε όλες ευθύνες και δεύτερον ανήκουμε όλες στο Λιανό! Εγώ επειδή είμαι η πιο μεγάλη απ’ όλες, γιατί είμαι η ευθύνη που θα ευθύνεται αν αποτύχει κάποια από εσάς τις υπόλοιπες, σας λέω ότι για να τα καταφέρουμε και να μη καταρρεύσει ο Μήτσος κάτω από το βάρος μας, θα πρέπει να μη τον απασχολούμε όλες μαζί.»
«Αυτά να τα λες σ’ αυτήν εκεί που δεν τον αφήνει στιγμή ήσυχο!», φώναξε η ευθύνη του κυκλοφοριακού που κρυβόταν πίσω από μια μισόκλειστη πόρτα της σκηνής, δείχνοντας την ευθύνη των οικογενειακών υποχρεώσεων! «Εγώ ή εσύ που δεν τον αφήνεις ούτε να κοιμηθεί τα βράδια;» απάντησε ενοχλημένη η ευθύνη των οικογενειακών υποχρεώσεων και πρόσθεσε : «Για εξήγησε εσύ που με κατηγορείς γιατί κρύβεσαι πίσω από τη μισόκλειστη πόρτα;»
«Τι να κάνω;» ανταποκρίθηκε η ευθύνη του κυκλοφοριακού. «Από τη μια ο Μήτσος τη θέλει κλειστή, από την άλλη οι δημότες τη θέλουν ανοιχτή, είπα κι εγώ να την αφήσω μισάνοιχτη, να είναι όλοι ικανοποιημένοι!»
«Αν είναι έτσι, το ίδιο θα κάνω κι εγώ!» φώναξε η ευθύνη για τον πολιτισμό! «Θα αφήσω την πόρτα μισάνοιχτη κι όποιος θέλει θα μπαίνει κι όποιος θέλει θα φεύγει, και φεύγοντας να με πάρει κι εμένα μαζί του, ώστε ουδεμία ευθύνη να φέρω εγώ για το πολιτισμό!» «Ούτε εγώ για τη κατάσταση των σχολικών κτηρίων!» πετάχτηκε η ευθύνη της σχολικής επιτροπής!
Μέσα σε λίγα λεπτά όλες σχεδόν οι ευθύνες άρχισαν να φωνάζουν ότι δεν αναλαμβάνουν τους τομείς που τους ανέθεσε ο Λιανός και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να απειλούν με επανάσταση!!!
Η μεγάλη ευθύνη, καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο, πήρε το λόγο και τους είπε:
«Ησυχάστε. Όπως βλέπετε παρόλη την καλή διάθεση του Λιανού να μας αναλάβει όλες, δεν είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο. Οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να περιμένουμε υπομονετικά μέχρι ο Λιανός να αποφασίσει να μας μεταθέσει σε κάποιον άλλο! Μέχρι σήμερα αυτό έχει αποδειχτεί πως όποιος αναλαμβάνει πολλές από μας, μετά τις μεταθέτει σε κάποιο άλλο κι αυτός με τη σειρά του σε άλλο, μέχρι που στο τέλος δεν βρίσκεται κανείς να μας αναλάβει!!!»
«Και τότε τι θα γίνουμε;» ρώτησαν με μια φωνή οι ευθύνες για τον τουρισμό, την πολεοδομία, τον αθλητισμό, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και της εποπτείας των δημόσιων υπηρεσιών! «Τότε θα επιστρέψουμε σε αυτούς που μας είχαν στην αρχή!»
Απάντησε η μεγάλη ευθύνη. «Δηλαδή σε αυτούς που έβγαλαν πρώτο το Λιανό!…»
