Γυναίκα εσύ, στης νεας γενιάς οδηγός και της αντρικής προσβολής θύμα και τιμωρός.
Γυναίκα εσύ που διδάσκεις ζωή και αντιμετωπίζεις το κακό με μια λεπίδα φως, σε μιαν ανάσα.
Γυναίκα εσύ, μάνα, αδερφή, γυναίκα, θεία, γιαγιά, συγγενής, φίλη, που άλλοτε είσαι αόρατος στυλοβάτης μιας κοινωνίας και άλλοτε πεδίο βολής στη μάχη ανάμεσα σε αρρένες αρπακτικά.
Της Θαλλελαίας – Ιακωβίνας Καραμολέγκου (*)
Γυναίκα εσύ, σκέφτεσαι πού να μπλέκεις; πού να μιλάς; Τι να πεις; Δε βαριέσαι η κοινωνία πάντα έτσι ήταν άδικη.
Κι όμως πάρε τη σημερινή μέρα ως αφορμή και Μίλα! Η φωνή σου θα αλλάξει τον κόσμο.
Για Εκείνες, που τα δόντια τους κρατάνε σφιγμένα, ελπίζοντας να απελευθερώσεις τα δικά σου και να ηχήσεις. Για τη δόλια την ψυχή σου, που αργοπεθαίνει στο τσουκάλι, που την έβαλε αυτή η κοινωνία να βράζει.
Άκουσέ με, σταμάτα να κεντάς το αδράχτι του θανάτου των αξιών σου στην υγεία, στην παιδεία, στη μητρότητα, στην εργασία σου. Σώπασε το εκ του ασφαλούς σου. Αν κάποιες μπορούν να σώσει αυτήν την κοινωνία των διακρίσεων αυτές είμαστε εμείς. Εγώ κι εσύ.
Μίλα και δράσε, η γυναικεία ισοτιμία και αξία διδάσκεται από μας στους γύρω μας. Ξεκίνα. Παράτα τις αναστολές σου και ζωντάνεψε τις πύλες του ονείρου. Γιατί αν σωπάσεις. Πρόσεξε αν δεν πράξεις πρόσεξε, θα γίνει ο χρόνος δικαστής και την ψυχή σου, τη γυναικεία ισοτιμία και αξία θα προβάλει ως θύματα και εσύ με τον φόβο ως ένοχος θα πληρώνεις το τίμημα. Εκ του ασφαλούς.
Και με ρωτάς πώς θα αλλάξουμε την κονωνία; Με όπλο; Και αν ναι, ποιος πατάει την σκανδάλη; Ποιος βάζει τα σκάγια; ποιος πυροβολεί; Άπλωσε το βλέμμα σου και απελευθέρωσε τους πνεύμονες σου να αναπνεύσουν.
Είναι και αυτό μια αρχή. Άσε το όπλο κάτω. Μην το κοιτάς. Δεν έχει τόση σημασία ποιος πυροβολεί, όσο ποιον η βολή βρίσκει. Και ξέρεις πολύ καλά ποιον δείχνει η τρύπα τώρα.
Μην το κρατάς άλλο. Πέταξέ το μακριά. Δεν χρειάζεται όπλο. Το μόνο που χεις ανάγκη είναι εσένα. Και μια ώθηση να ανοίξεις την πόρτα του ονείρου. Μην ακούς άλλο αυτές τις γραμμές, δεν έχουν τέλος αυτά τα λόγια αν δε γίνουν πράξη. Σε περιμένει η ζωή, σε περιμένει η κοινωνία να την ομορφύνεις. Μην το αναβάλεις άλλο. Το χρωστάς. Σε σένα.
Στην ψυχή σου. Σε αυτές που δειλιάζουν γύρω σου και στις γενιές που έρχονται μπροστά σου. Να χεις τύχη και χαμόγελα. Το εκ του ασφαλούς αργοπεθαίνει τώρα. Η ζωή μας, ο σκοπός μας, το είναι μας δες το πώς αναδύεται μπροστά μας. Σου απλώνω το χέρι μου να πιαστούμε, να δημιουργήσουμε έναν δίκαιο ισότιμο κόσμο. Ως γυναίκα προς γυναίκα.
Άδραξε την καινούρια μας μέρα για να αναγεννήσουμε υγιές μαζί ό,τι σάπιο επιπλέει γύρω μας.
Τι λες; Ξεκινάμε;
(*) Τοποθέτηση της Καραμολέγκου Θαλλέλαια – Ιακωβίνα, ως υποψήφια βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στο 14ο Παγκυκλαδικό Συνέδριο Συλλόγων Γυναικών που διεξάγεται στη Σίφνο
