Όπου ο Χαρίλαος φτάνει στην αγαπημένη του Νάξο, χωρίς να το περιμένει, αντιμετωπίζει στωϊκά μια καταιγίδα και υπερασπίζεται κάτι που έχουμε ξέχασει πως έχουμε…παιδιά με μέλλον.
-Θθθτόϊνγκ!
Έγινε θαύμα, πρέπει να έγινε θαύμα, δεν εξηγείται διαφορετικά!
Ξαφνικά βρέθηκα στη Νάξο, στο αμπελάκι μου, στα δεντράκια μου, στα χορταράκια μου…είμαι ένας τρισευτυχισμένος γάτος!
Που να φανταστώ όταν με μπαγλάρωσε η ξινή και μ’ έβαλε στο κλουβάκι ότι θα βγω στη Νάξο κι όχι στην κτηνίατρο;
Ήμουν ζαλισμένος…κάτι μου ‘ριξε αυτή στο φαγητό μου το πρωί και ζαλίστηκα.
Έπρεπε να το καταλάβω πως κάτι περίεργο συνέβαινε, γιατί αυτή ξύπνησε από μόνη της, πριν προλάβω να ρίξω κάτω το παραμικρό για να την ξυπνήσω εγώ όπως πρέπει.
Έφαγα και μετά ζαλίστηκα.
Με βούτηξε κι εγώ πρόβαλα αντίσταση μεν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν όπως το δημοψήφισμα «Όχι, όχι…ΝΑΙ!» ένα πράγμα.
Τζίφος.
Ηττήθηκα κατά κράτος.
Και μετά βγήκα σ’ ένα μέρος και με πήρε η ξινή αγκαλιά και περάσαμε από κάτι πόρτες που κάτι κάνανε και λέγανε όλοι «τι γάταρος!» και η ξινή έλεγε «έλα γατάκι μου, να μπούμε πάλι στο κλουβάκι να πάμε Νάξο» κι εγώ ήθελα να την κάνω κοτλέ, αλλά νύσταζα και προτίμησα να μπω στο κλουβάκι και να μην την ακούω γιατί μ’ εκνεύριζε, άσε που νύσταζα κιόλας.
Άκου «γατάκι», κοτζαμ γάτος!
Και μετά από πολύ θόρυβο, και κάτι περίεργες λακκούβες, άκουσα την ξινή να λέει «προσγειωθήκαμε στον παράδεισο Χαρίλαε!» και νόμιζα πως πέθανα.
Και μετά άνοιξε το κλουβί και βρέθηκα στη Νάξο, στο σπίτι μου, στα χορταράκια μου.
Απίστευτο;
Και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί πήγα και ξάπλωσα στον ωραίο καναπέ της κυρίας Στέλλας κι έκανα τούμπες και η κυρία Στέλλα μ’ έλεγε «κερατούκλη» και γέλαγε κι εγώ έκανα τούμπες πολλές, μέχρι που έπεσα κάτω στο χαλί κι άρχισα να τρέχω μέσα στο σπίτι και βγήκα απ’ το παράθυρο και…ΧΧΧΧΧΧχχχχχ…βράχηκα!
Τίναζα πατούσες, ξανατίναζα, χώματα παντού.
«Θα σου πάρω γαλοτσάκια» μου είπε ξινή «γαλότσα είσαι και φαίνεσαι» της είπα κοιτάζοντας την και ξαναβγήκα έξω και μετά της έκανα το κρεβάτι όλο λάσπες, για να μάθει πως ένας γάτος δεν φοράει ποτέ γαλότσες.
Ορίστε μας!
-Σε άλλα νέα κι ενώ κάθομαι στο παράθυρο της κουζίνας και σας γράφω-κανονικά, όπως πάντα.
Χτες είχε πολύ φασαρία και έκανε σαν Πάσχα.
Ένα φως με ξύπνησε και ακούστηκε ένας πολύ δυνατός κρότος και στήθηκα πάνω γιατί νόμιζα πως ήρθανε τα ΜΑΤ του Χρυσοβιολίδη και εφαρμόζουν το δόγμα «Νόμος και τάξη» στο σπίτι μας.
Ξύπνησε και η ξινή και μου είπε «δεν είναι μπάτσοι Χαρίλαε, καταιγίδα έρχεται» κι εγώ παραξενεύτηκα γιατί δεν κατάλαβα τι είχε η γίδα που έρχεται και έκανε τόση φασαρία.
Τρόμαξε κι η Μπιούντι και ήθελε να κοιμηθεί με την κυρία Στέλλα γιατί φοβήθηκε.
Εγώ κοιμάμαι πάντα με την ξινή κι αφού ΜΑΤ δεν ήταν, δεν είχα λόγο ν ασχολούμαι με κάτι γίδες που έρχονταν.
-Στην Αθήνα μαθαίνω πως μετά τις μυγοσκοτώστρες, τα Απάτσι και τα μεταλλικά αστέρια που βολτάρουν στον πεζόδρομο, στολίσανε και δέντρο στο Σύνταγμα.
Βέβαια, αμέ!
Το οποίο άρχισε να γέρνει αριστερά.
Είναι ολοφάνερο και ιστορικά αποδεδειγμένο πως τα δέντρα μπορούν και να ψηφίσουν και να εξασκήσουν αντιπολίτευση.
Σε αντίθεση με την…αντιπολίτευση που μέχρι να θυμηθεί το ρόλο της, μέχρι να διευρυνθεί, να διασταλεί, να συζητήσει, να φτιάξει παρεάκια, συνιστώσες, μια ομελέτα και τρεις μπύρες στο πέντε, Χριστός Ανέστη!
Ε, ας γείρει το δέντρο, μια χαρά.
Στο καλό σας, γέλασα πάλι ο γάτος, χνιαρ χνιαρ, χνιαρρρ..
Τα… πόδια σας καλά;
Όλα καλά.
-Τέλος διαβάζω πως το Γενικό Λύκειο Νάξου τελεί υπό κατάληψη.
Αφορμή το νέο σύστημα εξετάσεων που όποιος «φωτεινός παντογνώστης» βγει, αλλάζει κατά πως του ρθει και ταυτόχρονα αλλάζει και τον αδόξαστο των παιδιών.
Λογικό.
Ξεχνάτε πως αυτό δεν είναι Παιδεία. Δεν σας κάνει να σκέφτεστε και να κρίνετε, μόνο να παπαγαλίζετε και να εξειδικεύεστε, να γίνεστε επιστήμονες, να φεύγετε στο εξωτερικό με τους ανεγκέφαλους που ορίζουν το τόπο κάθε φορά και μετά να σας καλεί ο κάθε Κούλης με τρία χιλιάρικα να επαναπατριστείτε, λες και είναι μόνο τα λεφτά το ζήτημα, όχι η νοοτροπία.
Και την εξειδίκευση την έχετε πληρώσει στα φροντιστήρια οι γονείς, γιατί ποιος θα εξοπλίσει κατάλληλα τα σχολεία με υλικό, ποιος θα διορίσει κατάλληλο προσωπικό, ποιος θα φτιάξει χώρους, δραστηριότητες και θα κάνει στο σχολείο τόπο, που απ’ αυτόν θα προκύψουν οι πολίτες του αύριο, που θα κρίνουν και θα διακρίνουν;
Κανένας.
Να βρούνε μια δουλίτσα, να κάνουν τεμενάδες σε κάποιο πολιτικό, να τρυπώσουν και άλλα παραδοσιακά.
Δεν συμφέρει κιόλας.
Γιατί όταν κάποιος αρχίζει να σκέφτεται, να ταξιδεύει, να ερευνά και να μαθαίνει πραγματικά είναι επικίνδυνος για τις μετριότητες που συνήθως αναλαμβάνουν να σας …σώσουν κάθε φορά.
Αφήστε ήσυχα τα παιδιά λοιπόν, να βρουν την άκρη και να σας επιστρέψουν στα μούτρα αυτό που τους έχετε στερήσει.
Το μέλλον και την αξιοπρέπειά τους.
Που και να σας φτύσουν στα μούτρα, μαζί τους εγώ, σας αξίζει, γιατί θέλετε να τα κάνετε σαν τα μούτρα σας, κι αν γίνει κάτι προοδευτικό τσινάτε που σας χαλάνε τα ιερά και τα όσιά σας.
Να τα ανακατέψετε με τα πίτουρα, για να τα φάνε κι αυτά οι κότες, όπως εσάς, μην χαλάσουμε την παράδοση.
Να ειρωνεύεστε τα παιδιά ξέρετε, τα χάλια σας δεν τα βλέπετε.
Σας τα είπαν κάποτε οι μαθητές το 2008, αλλά είπατε «παιδιά είναι, θα τους περάσει».
Τόσο σας κόβει, τόσο σκέφτεστε.
Άντε γιατί θύμωσα τώρα…θνιχτίρ….
Χxxxxxxx!
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
