Η πολιτική του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων να χώνει τα προβλήμαατα κάτω από το χαλί καλά κρατεί….
Ξεκινάμε λίγο διαφορετικά… Έχετε προσέξει ότι τα Γαλλάκια, τρώνε όλο τους το φαγητό, είναι πειθαρχημένα και δεν ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας; Και το κυριότερο δεν τσιρίζουν… Και είναι ευγενικά. Η απάντηση στο «γιατί» βρίσκεται στο best seller της Πάμελα Ντράκερμαν «French Children Don’ t Throw Food», όπου η βρετανίδα συγγραφέας και μητέρα εξήγησε με απλές παρατηρήσεις τους λόγους..
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα «Γαλλάκια» είναι πάντα ευγενικά. Και κυρίως όταν μεγαλώσουν. Μπορεί να ειρωνευτούν αλλά και να θυμώσουν. Ειδικά όταν νιώθουν ότι τους κοροϊδεύουν.. Όπως στη περίπτωση μίας παρέας γάλλων που έχουν μεγαλώσει σχεδόν στη Νάξο, έχουν αγαπήσει το νησί και μάλιστα έχουν αποκτήσει σπίτια.. Το λάθος τους, ήταν ότι τα απέκτησαν έξω από τη πόλη. Εκεί όπου κάποτε ήταν μίνι παράδεισος και τώρα έχει μετατραπεί σε μίνι – κόλαση. Και έχει μετατραπεί, γιατί ο Δήμος πιάστηκε …αδιάβαστος όσον αφορά την εξέλιξη και την πορεία της ανάπτυξης του νησιού.
Τα …γαλλάκια λοιπόν, εδώ και δύο μήνες δεν έχουν νερό στο σπίτι τους. Όπως και τα άλλα …. Γαλλάκια ή μη (δεν έχει σημασία άλλωστε η καταγωγή). Και κάνουν υπομονή. Πληρώνουν τα δημοτικά τέλη, είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους και προσπαθούν να καταλάβουν γιατί δεν έχουν νερό. Επισκέφθηκαν μία φορά το Δήμο και ο αρμόδιος εκπρόσωπος τους είπε ότι σύντομα θα λυθεί το πρόβλημα.
Έκαναν υπομονή. Ευγενικοί άλλωστε. Απλά κοινοποίησαν την αγωνία τους. Και ο καιρός πέρασε. Πλήρωσαν ιδιωτική εταιρία για να τους προμηθεύει νερό, καθότι μπάνιο δεν μπορούν να κάνουν με το εμφιαλωμένο νερό και επισκέφθηκαν εκ νέου την Δημοτική Αρχή. Και η απάντηση; «Υπομονή, σήμερα θα το φτιάξουμε»… και το σήμερα, έγινε .. αύριο. Και το αύριο…. Μεθαύριο. Και το μεθαύριο έγινε εβδομάδα. Και νέες δικαιολογίες. Μέχρι που η ευγένεια πήγε στην άκρη…
Είπαμε; Μεγάλα παιδιά. Και όταν άκουσαν ότι «νερό υπάρχει, γιατί διαμαρτύρεστε» εε αντέδρασαν. Και με τον δικό τους τρόπο, μην φανταστείτε τίποτα παράξενο. Κούνησαν ειρωνικά το κεφάλι… Και επιχείρησαν να φύγουν… Και άκουσαν μία έκφραση που θα τους μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό «έλα μωρέ… άσε τα γαλλάκια να φύγουν. Ποιος τους έχει ανάγκη»…
Και για κακή του τύχη, αυτού που το είπε, τα …γαλλάκια καταλαβαίνουν ελληνικά. Και ένιωσαν να πνίγονται…
Και όχι άδικα… Τι έκαναν για να έχουν τέτοια συμπεριφορά από ανθρώπους που κινούνται στα γραφεία ανθρώπων του Δήμου; Έκλεψαν; Όχι. Απέκτησαν νόμιμα το σπίτι τους. Και ο Δήμος τους έδωσε τη δυνατότητα να μείνουν. Στο εξωτερικό , στην υποανάπτυκτη Γαλλία, όταν ο Δήμος δίνει έγκριση για να μείνει κάποιος σε ένα σπίτι και λαμβάνει τα αντίστοιχα δημοτικά τέλη, σημαίνει ότι πολύ απλά, έχει εξασφαλίσει στο δημότη όλα όσα προβλέπονται. Και δεν τον λέει «γαλλάκι»…
Εμείς, γιατί; Δεν τους έχουμε ανάγκη; Τόσο large είμαστε τελικά; Δηλαδή, εάν φύγουν δέκα άνθρωποι και πάνε στο σπίτι τους, στη Γαλλία θα πουν καλά λόγια για τη Νάξο; Εάν αρχίσουν να δυσφημούν το νησί, ποιος θα φταίει; Η απουσία νερού στο σπίτι τους ή, η συμπεριφορά των ανθρώπων;
Κάποια στιγμή οφείλουμε να μάθουμε να σεβόμαστε τον άλλον… Δεν είναι κακό…. Άλλωστε ο σεβασμός και η ευγένεια σου δίνει τη δυνατότητα να αγοράσεις τα πάντα…
