Ο Νίκος Ανδρουλάκης ο μεγάλος κερδισμένος και ο Χάρης Δούκας ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς .
Γράφει ο ΠΑΣΟΚΟΣ
Στο προχθεσινό debate του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, οι υποψήφιοι για την προεδρία της παράταξης έδωσαν μια δυναμική μάχη, όμως δεν ήταν όλοι οι νικητές.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναδείχθηκε σαφώς ο μεγάλος κερδισμένος της βραδιάς, καθώς παρουσίασε μια στιβαρή και ξεκάθαρη στρατηγική, προβάλλοντας τον εαυτό του ως τον ηγέτη που μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα πορεία. Οι παρεμβάσεις του ήταν μελετημένες, οι τοποθετήσεις του ώριμες και η εικόνα του ισχυρή, δείχνοντας την εμπειρία και την ηγετική του ικανότητα. Ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ ως την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας το προβάδισμά του.
Στη δεύτερη θέση, Η Άννα Διαμαντοπούλου κατέγραψε μια πολύ καλή παρουσία, καταφέρνοντας να εντυπωσιάσει με τις γνώσεις της και την πολιτική της σκέψη. Η στρατηγική της να εστιάσει σε θέματα διακυβέρνησης και κοινωνικής δικαιοσύνης κέρδισε το κοινό, όμως της έλειπε το πάθος που θα μπορούσε να της δώσει τη δυναμική για την κορυφή.
Ο Παύλος Γερουλάνος ακολούθησε στην τρίτη θέση, με μια αξιοπρεπή αλλά ίσως πιο συναινετική παρουσία. Παρά τη σοβαρότητά του και την εμπειρία που έδειξε, του έλειπε η ένταση και η αποφασιστικότητα που θα τον ανέβαζε ψηλότερα, αν και βρισκόταν κοντά στη Διαμαντοπούλου.
Ο Μιχάλης Κατρίνης, παρότι τέταρτος, έδειξε ότι διαθέτει προοπτικές, αλλά του λείπει η ισχυρή προσωπικότητα για να ξεχωρίσει στην ηγεσία. Οι απόψεις του ήταν ουσιαστικές, όμως το στυλ του δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα τους πολίτες.
Ο Χάρης Δούκας ήταν σαφώς ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς. Η παρουσία του ήταν ανεπαρκής και αδύναμη, και δεν έπεισε ότι έχει τα προσόντα ή τη διορατικότητα για να ηγηθεί της παράταξης. Η απόδοσή του φάνηκε βιαστική, χωρίς σαφή προσανατολισμό και σίγουρα κάτω των προσδοκιών.
Τέλος, η Νάντια Γιαννακοπούλου φάνηκε να προσπαθεί να δείξει περισσότερα από όσα μπορεί να προσφέρει αυτή τη στιγμή. Η προσέγγισή της ήταν υπερβολικά επιτηδευμένη και χωρίς το βάθος που απαιτείται, αφήνοντας την εντύπωση μιας «μικρομέγαλης» υποψηφιότητας που δεν κατάφερε να πείσει για την πολιτική της ωριμότητα.
