Τη λένε Ανάφη …και είναι ξεχασμένη στο πέλαγος. Αν και απέχει μόλις 30 ναυτικά μίλια ανατολικά της Σαντορίνης. Δηλ. μιάμιση ώρα με το πλοίο της γραμμής και μισή ακριβώς με σκάφος του λιμενικού. Το λες και δίπλα…
Είπα λιμενικό. Αν και η Ανάφη σφύζει από ζωή κάθε καλοκαίρι…δε διαθέτει λιμενική αρχή. Όχι δεν καταλάβατε. Ούτε εποχιακή! Έστω κάποιους μήνες του καλοκαιριού που η τουριστική κίνηση είναι στο ζενίθ. Τίποτα! Αποτέλεσμα : η άφιξη / αναχώρηση των πλοίων να είναι επισφαλής και οποιοδήποτε συμβάν στη θάλασσα που χρήζει άμεσης επέμβασης …να έρχεται από Σαντορίνη με καθυστέρηση και αν…
Όπως ακριβώς στο συμβάν της 6/08/2021 το οποίο πληροφορηθήκαμε από την πολύ σοβαρή διαμαρτυρία μόνιμης κατοίκου του νησιού, με βάση την οποία το παιδί της χαροπάλευε με τα κύματα 1 ώρα και 40 λεπτά ακριβώς στην παραλία Κλησίδι Ανάφης. Και λιμενικό δε φάνηκε ποτέ παρά το γεγονός ότι κλήθηκε για να σπεύσει στο σημείο.
Σύμφωνα με τη διαμαρτυρία της μητέρας του 14χρονου Νικόλα, το μόνο στο οποίο αρκέστηκε το λιμενικό Θήρας να κάνει, είναι να ενημερώσει τα παραπλέοντα καΐκια αν δύναται κάποιο να συνδράμει στην κατάσταση. Κίνηση σαφώς πολύ σωστή και ενδεδειγμένη διότι η εγγύτητα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι το παν, αλλά σε πρώτη φάση.
Σε δεύτερη; Έχεις ένα συμβάν στη θάλασσα και πόσο μάλλον με ανήλικο παιδί και επαφίεσαι στη γενναιότητα στην τύχη και τη ναυαγοσωστική ικανότητα των ψαράδων; Δε θα έπρεπε να ακολουθείς από δίπλα;
Σε παρακαλώ φύγε να σωθείς…εγώ είμαι ξοφλημένος.
Αυτά ήταν τα λόγια του Νικόλα στο φίλο του που μόλις ξέσπασε το ξαφνικό μπουρίνι και τον είδε να χάνεται μέσα στα κύματα, έπεσε για να τον σώσει. Τα ξαφνικά ρεύματα και μπουρίνια δεν είναι συνήθη στην περιοχή.
Φύγε…είμαι ξοφλημένος…
Ο οποίος φίλος εγκαταλείποντας την απέλπιδα προσπάθεια να σώσει το Νικόλα,έκανε σαράντα λεπτά ο ίδιος για να βγει στην ξηρά!
Ο Νικόλας σώθηκε, μην ανησυχείτε. Όχι όμως χάρη στην επέμβαση κάποιας σωστικής αρχής, αλλά χάρη στις συντονισμένες κινήσεις των κατοίκων και κυρίως χάρη στην υπεράνθρωπη προσπάθεια του κ. Ιωάννη Κολυδά του Γεωργίου, του οποίου το καΐκι ήταν το μόνο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του λιμενικού Θήρας. Ως κάτοικος του νησιού που έχει ζήσει δυστυχώς τον πόνο από πνιγμό δικού του ανθρώπου στα ίδια νερά, χωρίς δεύτερη σκέψη έσπευσε στο Κλησίδι ψάχνοντας στα τυφλά το παιδί γιατί κυριολεκτικά το έκρυβαν τα κύματα.
Με κίνδυνο του σκάφους του και της ζωής του βούτηξε και έσωσε το Νικόλα αφήνοντας τον -μη μπορώντας να δέσει αλλού- σε ένα διπλανό όρμο. Το παιδί περπάτησε ξυπόλυτο στα βράχια και τις πέτρες για να φτάσει στην ταβέρνα του Κλησιδίου και να πάρει τις πρώτες βοήθειες. Εξαντλημένος και τρομοκρατημένος…αλλά σώος!
Όλα πήγαν καλά χάρη στην κινητοποίηση των κατοίκων. Αν δεν πήγαιναν όμως;
Διαβάστε την επιστολή διαμαρτυρίας της μητέρας, η οποία κοινοποιήθηκε στο λιμεναρχείο Σύρου, στα αρμόδια υπουργεία, στους βουλευτές των Κυκλάδων και στο Συνήγορο του Πολίτη. Μια κραυγή μαζί και ένα παράπονο να αισθάνεσαι υπερήφανος Ακρίτας αλλά ταυτόχρονα πολίτης Β’ κατηγορίας, να πληρώνεις τους φόρους σου όπως κάθε Έλληνας πολίτης, αλλά να μην έχεις τις παροχές που δικαιούσαι! Όπως; Το να πνίγεται το παιδί σου στη θάλασσα και το λιμενικό να σπεύδει! Όχι να μεταθέτει τη διάσωσή του στις πλάτες ενός ηρωικού ψαρά…
Ένα μεγάλο μπράβο στον κύριο Ιωάννη Κολυδά του Γεωργίου και όλους όσους έστερξαν στην πολύ δύσκολη αυτή στιγμή, αλλά και στον ίδιο το Νικόλα που άντεξε τόση ώρα μέσα στα κύματα! Εμείς όμως ως πολίτες της ίδιας χώρας και κυρίως ως εν δυνάμει επισκέπτες της Ανάφης…οφείλουμε να αναρωτηθούμε :
Ως πότε η Ανάφη θα είναι χωρίς λιμενικό; Έστω εποχιακό…
