Ο Χαρίλαος μας μιλάει για τον Οκτώβριο που έφερε βροχή, για τη Μόρια και το “σύνδρομο της παραίτησης” αλλά και για την έλευση του Αμερικανού Υπουργού που κουβαλάει μαζί του …επενδύσεις
-Και προχωράει ο Οκτώβριος...κι όσο προχωράει, τόσο μπερδεύομαι.
Κι όσο μπερδεύομαι, τόσο απορώ.
Θα χειμωνιάσει, δε θα χειμωνιάσει. Θα βρέξει, δε θα βρέξει.
Κι αν δε βρέξει;
Όλο τέτοια σκέφτομαι, ενώ απολαμβάνω τον φθινοπωρινό ήλιο κι όταν θέλω να κοιμηθώ μετράω κονσερβάκια για να με πάρει ο ύπνος.
Κι όταν βαριέμαι ρίχνω τα πράγματα της κόρης της κυρίας Στέλλας-με τον ωραίο καναπέ- και τα σπάω.
Πάει το πιστολάκι για τα μαλλιά…θεός σχωρέσ’ το.
-Όλα αυτά χτες Κυριακή.
Σήμερα Δευτέρα ρίχνει βροχούλα. Βγήκε η τρελή με τις σαγιονάρες και φωνάζει «Χαρίλαεεε!» νομίζοντας πως είμαι ακόμα έξω κι εγώ έχω μπει ήδη στο σπίτι. Και κρατάει ένα πράγμα σαν μανιτάρι πάνω απ’ το κεφάλι της, που κλείνει και ανοίγει.
Άσε το μανιτάρι κοπελιά και σκούπισε με λίγο, παπάκι έγινα μέχρι να μπω μέσα με τη χαζοβροχή σου.
-Σε άλλα νέα χθεσινά, προχθεσινά που καθόσασταν και λιαζόσασταν, αυτός ο Χατζηβράκης…Χατζηδράκης, πως τον λένε, έσωσε τη ΔΕΗ.
Βεεεεβαια! Από την ώρα που ανέλαβε δούλεψε σκληρά και την απελευθέρωσε «από τον ζουρλομανδύα του νόμου περί ΔΕΚΟ», ως άλλος ιππότης.
Νεότερα από Νοέμβριο που θα έχει αρχίσει και το κρύο που θα έχει απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας.
Διότι η ανάπτυξη δεν σταματά να αναπτύσσεται.
-Το είπε κι αυτός ο Τρομπέο...Φλομπέο, κάπως έτσι, πως αν ήταν επιχειρηματίας θα επένδυε στην Ελλάδα.
Και χαίρονται όλοι όταν ακούνε τέτοια και κάνουν σαν γατάκια που τρίβουν τα μουστάκια τους στην άκρη του προφυλακτήρα.
Τα γατιά βέβαια φροντίζουν να μην το κάνουν αυτό όταν τα αυτοκίνητα βρίσκονται εν κινήσει.
Για εσάς δεν είμαι σίγουρος πότε τρίβετε τα μουστάκια σας.
Για κάποιο λόγο νομίζετε πως, αυτού του είδους η ανάπτυξη, σας αφορά όλους.
-Διότι το παν είναι η επένδυση, δηλαδή το χρήμα.
Σπορ για λίγους και όχι απαραίτητα εξυπνότερους από άλλους, που δεν το έχουν.
Αυτό που έχω καταλάβει, σαν γάτος που είμαι, είναι πως όταν το χρήμα δεν είναι μέσον αλλά σκοπός, για να μπεις στο χορό και να το αποκτήσεις πρέπει προηγουμένως να πουλήσεις κι εσύ κάτι.
Αλλά εγώ είμαι ένας γάτος-κεραμιδόγατος- και μπορεί να είμαι υπερβολικός.
Υπερβολικός, όπως τα ενοίκια για τους αναπληρωτές καθηγητές στους τουριστικούς προορισμούς, βλέπε Κυκλάδες για παράδειγμα.
-Διότι τι είναι τη σήμερον 400-500 ευρώ ενοίκιο για έναν αναπληρωτή;
Τζάμπα πράμα! Καν’ το 1500 μωρέ, λεφτά υπάρχουν! Τι τη θέλετε την Παιδεία, έχετε λεφτά.
Βάλε τώρα κι όλα τα υπόλοιπα που έχεις να πληρώνεις ο αναπληρωτής, αρχίζεις να σκέφτεσαι πως σε βαραίνουν τα νεφρά σου και καλύτερα να ξεφορτωθείς το ένα.
Κι όχι μόνο σαν αναπληρωτής.
Γενικά ως εργαζόμ…ω, συγγνώμη «απασχολούμενος» ήθελα να πω, το «εργαζόμενος» στην εποχή μας είναι πασέ.
Πως λέγατε παλιά «Υπουργείο Δημόσιας Τάξης» και μετά έγινε «Προστασίας του Πολίτη»;
Ε, αυτό.
-Είπα προστασίας του Πολίτη και το θυμήθηκα.
Ο αρχάγγελος του νόμου και της τάξης Μιχαήλ αποφάσισε πως ένα τρομοκρατικό χτύπημα που έγινε κάπου στην Ευρώπη είναι ίδιο με την είσοδο προσφύγων στη χώρα.
Και τιτίβισε τον άθλιο συμψηφισμό του.
Την ίδια ώρα στη Μόρια-στις Μόριες αυτού του κόσμου-τα προσφυγόπουλα αρχίζουν να παρουσιάζουν το λεγόμενο «σύνδρομο της παραίτησης».
Δεν θέλουν πια να ζουν.
Παραιτείται απ’ τη ζωή, η ζωή αυτού του κόσμου. Τα παιδιά αυτού του κόσμου.
Αλλά δεν τον νοιάζουν αυτά τον Μιχάλη. Δεν ξέρω πια αν ενδιαφέρουν κάποιους όλα αυτά ή αν το συνηθίσατε τόσο, ώστε να μην σας ενοχλεί.
Αλλά είπαμε, εγώ είμαι γάτος, δεν ξέρω απ’ αυτά.
Δεν ξέρω, ας πούμε, την διαφορά μεταξύ του να φεύγεις κυνηγημένος από πόλεμο ή να φεύγεις γιατί δεν έχεις τρόπο να ζήσεις, γιατί καταπιέζεσαι, γιατί στη χώρα σου δεν υπάρχει μέλλον κι εσύ θέλεις να έχεις μέλλον και συ και τα παιδιά σου.
-Αλλά αρκεί που τη γνωρίζετε εσείς τη διαφορά, απ’ τους παππούδες και τους γονείς σας.
Τη διαλαλούν τα πιάτα και τα ορυχεία της υφηλίου που εργάστηκαν οι προγονοί σας, όχι πολύ παλιά…οι φάμπρικες του κόσμου ξέρουν.
Και οι πέτρες το ξέρουν.
Εσείς ξεχάσατε φαίνεται. Ή έχετε επιλεκτική μνήμη και προσέγγιση στον ένδοξο πολιτισμό σας.
Ότι βολεύει, όπως βολέψει.
Αυτά προς ώρας…πάω να δω τον φίλο μου, τον Γκάρυ το Σαλιγκάρι, έχω να τον δω 2 χρόνια, έχουμε πολλά να πούμε.
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
