Η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έδειξε ότι οι αιρετοί της Δημοτικής Αρχής της Νάξου έχουν γυρίσει τη πλάτη τους στον Πανναξιακό… Και το έκαναν με το πιο εμφαντικό τρόπο..
Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ημέρα Αγάπης… Ημέρα όπου οι ερωτευμένοι (και μη) ανταλλάσουν δώρα… Ευχές… Αγκαλιές. Και αυτή την ημέρα ο Πανναξιακός ΑΟ (ποδόσφαιρο – Στίβος) επέλεξε να πραγματοποιήσει την γιορτή της χρονιάς. Να κόψει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του. Κίνηση που ως είθισται έχει και χαρακτήρα τιμής μέσω βράβευσης προσώπων που έχουν γράψει τη δική τους σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Εκδήλωση που έγινε σε ένα από τα ωραιότερα μπαρ του νησιού… Και είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα καθότι κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Γιάννης Ελευθερίου, ένας άνθρωπος που εδώ και χρόνια είναι στη …σκιά, ελάχιστοι γνωρίζουν την δράση του τόσο ως αθλητής στίβου (ακοντιστής) όσο και ποδοσφαιριστής (από τα ιδρυτικά στελέχη της ομάδας) και στη συνέχεια ως παράγοντας…. Μπορεί οι νεώτεροι να γνωρίζουν τον Μάριο Τσεσμελή ή ακόμη και τον Κληρονόμο μέσω της οικογένειάς του αλλά για τον Ελευθερίου λίγοι είχαν ακούσει…
Η εκδήλωση όμορφη. Συνοδεύτηκε κι από βίντεο – έκπληξη από τον γιό του Λευτέρη, τον γνωστό ηθοποιό που έδωσε ευχές και έκανε αναφορές στην προσωπική τους σχέση…
Κι ενώ όλοι σχεδόν δακρυσμένοι έβλεπαν αυτές τις όμορφες ξεχωριστές οικογενειακές στιγμές όπως οφείλει να προβάλλει κάθε σωματείο που σέβεται την ιστορία του, κοίταξαν προς τις…. θέσεις των επίσημων καλεσμένων αλλά ήταν κενές. Και η θλίψη έκανε την εμφάνισή της…
Να πούμε την αλήθεια ελάχιστοι περίμεναν ότι οι αιρετοί της Νάξου και δη της Δημοτικής Αρχής (σ.σ. οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν υπήρξε πρόσκληση σ’ αυτούς της αντιπολίτευσης) θα έδιναν το παρών σε μία τέτοια εκδήλωση. Τα δύο τελευταία χρόνια δείχνουν μία παράξενη σχέση με τον αθλητισμό. Δίνουν την αίσθηση ότι αποφεύγουν τις όποιες συγκεντρώσεις. Λες και θα βρεθούν απέναντι σε …αιτήματα και θα πρέπει να απαντήσουν. Όπως έγινε πρόσφατα και στην επίσκεψη μελών του Ολυμπιακού. Όπου οι μισοί είπαν «ναι» στα αιτήματα του Πανναξιακού όσον αφορά την βελτίωση των υποδομών στη Νάξο και οι άλλοι μισοί είχαν διαφορετική άποψη…
Όμως σ’ αυτή την εκδήλωση δεν υπήρχε λόγος απουσίας… Ήταν απλά μία γιορτή. Και απλά θα χαμογελούσαν και θα έλεγαν κι έναν καλό λόγο… Όχι υποσχέσεις για έργα που δεν μπορούν να κάνουν. Άλλωστε ούτε οι φίλοι του Πανναξιακού θέλουν κάτι ανάλογο… Το μόνο που ζητούν είναι αλήθεια… Να τους κοιτάς στα μάτια και να τους πεις «ναι θα κάνω αυτό».. Όχι άλλες υποσχέσεις..
Και οι ίδιοι άλλωστε οι διοικούντες του Πανναξιακού έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να περιμένουν κάτι περισσότερο. Όμως, τους πόνεσε που ο Δήμαρχος δεν πήγε… Και αυτό γιατί πολύ απλά έχει διατελέσει πρόεδρος του Πανναξιακού και γνωρίζει τι σημαίνει να παλεύεις για να κρατήσεις με νύχια και δόντια μία ομάδα ζωντανή… Οπότε; Δίκαια είναι ενοχλημένοι…
# Ενοχλημένοι είναι πάντως και οι διοικούντες του Πανναξιακού ΑΟΝ (Μπάσκετ – βόλεϊ)… Βρίσκονται σε μία περίοδο μεταβατική, παλεύουν με θεούς και δαίμονες αλλά δεν βλέπουν το γήπεδο να γεμίζει. Δεν βλέπουν την ανταπόκριση που θα ήθελαν. Απλά ανακαλύπτουν καθημερινά ότι όλο και περισσότεροι τους θέλουν εκτός μάχης. Στο καναβάτσο. Χθες σε έναν τόσο σημαντικό αγώνα – πρόκριση στο φάιναλ φορ – το γήπεδο και πάλι ήταν μισοάδειο. Και πάλι οι αιρετοί απόντες. Και πάλι απόσταση από την καρδιά των φίλων του αθλητισμού…
Μοιραία αναρωτιέσαι: τελικά οι Ναξιώτες θέλουν τον αθλητισμό σε τόσο υψηλό επίπεδο; Κι εάν τον θέλουν γιατί είναι μακριά; Τι περισσότερο να κάνουν οι αθλήτριες, το προπονητικό τιμ για να αποδείξουν ότι παλεύουν και για τη Νάξο; Για να αποτελεί το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων σημείο αναφοράς στον αθλητικό χάρτη της Ελλάδας. Και διάβολε με τέσσερις παρουσίες σε φάιναλ φορ σε πέντε χρόνια και δύο τελικούς, αν μη τι άλλο δικαιούνται κάτι περισσότερο από ένα χάδι στη πλάτη έτσι δεν είναι; Και σίγουρα οι παράγοντες της ομάδας δεν θέλουν μόνο στήριξη στα …πανηγύρια. Την θέλουν και στα δύσκολα. Και η χρονιά αυτή είναι …ατελείωτη.
