Ο Χαρίλαος έχει διάθεση παρά το …κρύο. Ασχολείται με τον Αμβρόσιο και τον …γλυκό του λόγο αλλά και για τα ρέματα που επί δεκαετίες είναι ακαθαρίστα… Και το τελευταίο το είδαμε γιατί ο Δήμος έβαλε λάμπες σε κολώνες στους δρόμους
-Χάλια ο καιρός, χάλια. Με πήρε το πρωί ο αέρας από το παράθυρο και βρέθηκα στην αχλαδιά στο πιτς-φιτίλι.
Τι είναι τώρα το «πιτς-φιτίλι» δεν ξέρω, αλλά ακούω να το λένε συχνά εδώ, όταν κάτι γίνεται γρήγορα.
Όσο γρήγορα παίρνει φωτιά ένα δάσος και καίγονται χιλιάδες στρέμματα. Για να ξαναγίνει το καμένο δάσος όμως θέλει χρόνια ολόκληρα. Δεκαετίες.
Λεπτομέρειες.
Μη στεναχωριέστε όμως. Θα περάσει το καλοκαίρι, οι φωτιές θα σταματήσουν και θα ασχοληθείτε με τις πλημμύρες.
Αφού τίποτα δεν φτιάχνεται σωστά, ούτε διορθώνεται, θα το βρίσκεται συνέχεια μπροστά σας.
-Σε άλλα νέα παραιτήθηκε ο Αμβρόσιος. Μεγάλη επιτυχία είχε αυτό το όνομα σε σχέση με τη θέση που κατείχε το άτομο που το έφερε. Άνοιγε το στόμα του ο «σεβασμιότατος» και χόρταινες ν’ ακούς τον γλυκό του λόγο.
41 χρόνια νέκταρ και αμβροσία ο Αμβρόσιος. Αν απαριθμήσω ο γάτος τις γλυκές του κουβέντες θα πάθω τερηδόνα.
Τέτοια γλύκα.
-Και για ποιους δε μίλησε γλυκά και με χριστιανική αγάπη. Για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, για πολιτικούς που ήταν αντίθετοι από τα πολιτικά του «πιστεύω».
Ε, ναι είχε και πολιτικά «πιστεύω» ο Αμβρόσιος, δεν ήταν μόνο σεβασμιότατος…πίστευε στην «γλυκιά ελπίδα» της Xxxxxxxxxρυσής Αυγής.
Νοσταλγούσε ο,τι πιο σκοτεινό και χυδαίο, ότι πιο προσβλητικό για τον άνθρωπο. Αυτό ευλογούσε και τολμούσε να κάνει συνένοχο και τον Θεό που πιστεύετε επικαλούμενος το όνομά του.
Αλλά ούτε κι αυτό σας ενόχλησε, τους πιστούς.
Εσείς ήσασταν οι άλλοι.
-Αυτός, λοιπόν, ο κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής, ταγματάρχης της γλυκιάς Χωροφυλακής, έγινε μητροπολίτης και είπε όσα είπε και έκανε όσα έκανε, μέχρι που καταδικάστηκε για κάποια απ’ αυτά, τα… «παράσημα» όπως τα ονομάζει ο ίδιος.
Παραδόξως οι υψηλόβαθμοι συνάδελφοι του δεν θορυβήθηκαν. Δεν τον καθαίρεσαν. Τον άφησαν να…στάζει μέλι με κάθε αφορμή.
-Συγχαρητήρια και πάλι να σας δώσω. Αν και ως γάτος δεν έχω πάρε δώσε με τις θρησκείες σας και τα ιεραρχικά της πόστα έχω να πω, πως όσα έχω για τον Χριστό σας δεν έχουν καμία σχέση με τον Αμβρόσιο.
Αλλά μάλλον δεν καταλαβαίνετε τον Χριστό σας -περισσότερο καταλαβαίνετε τον Παύλο σας- και δεν το έχετε ξεκαθαρίσει ακόμα.
Πρόβλημά σας, οι άλλοι τι φταίνε.
-Σε τοπικά νέα τώρα, εδώ στον χωματόδρομο της Αγίας Παρασκευής καθόμαστε τα βράδια όλοι γάτες, σκύλοι και άνθρωποι και θαυμάζουμε τις λάμπες του δήμου που -επιτέλους!-βγάζουν φως.
Πολύ πρωτότυπο.
Έτσι είναι όταν ζητάς να γίνει το αυτονόητο και σε γράφουν στα πρωτόκολλα τους.
Δεν το πιστεύεις.
-Η κόρη της κυρίας Στέλλας-με τον ωραίο καναπέ-ανακοινώνει πανηγυρικά το γεγονός «αφής της λάμπας» του δήμου στο σπίτι κάθε σούρουπο. Ούτε η ολυμπιακή δάδα να ήταν δεν θα έκανε έτσι.
Ξυνή, αλλά τη συμπαθώ είπαμε.
Βέβαια το ρέμα πιο κάτω θέλει καθάρισμα αλλιώς θα πλημμυρίσει, όπως τον χειμώνα που μας πέρασε και θα κόψει τον δρόμο και την πρόσβαση σε σπίτια, με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά νταξει μωρέ, ας πάρουν βάρκα αντί για αυτοκίνητο, πως κάνουν έτσι πια.
Ωxxxxxουουουουου!
Τόσο σημαντικό είναι να μην πλημμυρίζουν;
– Το ρέμα είναι γεμάτο κλαδιά και βάτα, έχει να καθαριστεί 14 χρόνια λένε οι πληροφορίεζζζζζ μου, αλλά το μπάζωμα για να κάνουν δρόμο παραθαλάσσια προχωρά.
Σε Natura περιβάλλον μάλιστα, ξέρετε ποιο, αυτό που σας έλεγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν ήρθε στο νησί και χειροκροτούσατε περήφανα.
Και η αιγιαλίτιδα ζώνη κύριε;
-Natura μωρέ και βλέπουμε. Να φτιάξετε το δρόμο πάνω στην άμμο, πάνω στη θάλασσα, να χτίσετε, να μην αφήσετε τίποτα όμορφο και φυσικό, να τα κάνετε σαν τα μούτρα σας πάλι και μετά ν’ αναρωτιέστε τι έγινε.
Όλα λάθος.
Ησυχία δεν έχει ο αέρας…πάω να πλύνω τη γούνα μου.
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
