Σε είδα χτες το βράδυ πολύ αργά για πρώτη φορά να κάθεσαι μπροστά στην ταϊστρα της φιλοζωικής …. Δεν έτρωγες, δεν έπινες, απλά όταν ήρθα με κοίταξες …. Μέσα μου με έβρισα δυνατά γιατί πάντα σταματάω να δω και δεν προσπερνώ …. Ηταν μια σπάνια φορά που δεν είχα μαζί μου παγίδα να σε πιάσω …
Κείμενο – Φωτογραφία: Caesar Kapares
Ηξερα ότι το βλέμμα σου μου έλεγε να μην σε προσπεράσω όπως σε προσπέρασαν όλοι εκείνοι που τόσο καιρό περπατούσες ανάμεσα τους και δεν έκαναν απολύτως τίποτα κ έφτασες εδώ που έφτασες 😥σου υποσχέθηκα θα έρθω πρωί πρωί να σε βρω …
Δεν κοιμήθηκα καλά, γιατί σε σκεφτόμουνα, αλλά πρωί πρωί ήρθα και σε βρήκα, σε έπιασα και δεν μου αντιστάθηκες… Μέσα μου ήξερα ότι θα έπρεπε και πάλι να συνοδεύσω ένα ακόμα αγγελούδι να ξεκουραστεί …
Η πιο δύσκολη στιγμή να είσαι εθελοντής …. Δεν σε είχα ξαναδεί αλλά σε ονόμασα “Γιώργη” μιας και σήμερα σε έπιασα 😥😥το μόνο παρήγορο ότι έζησες κάποια χρόνια γιατί ήσουν μεγάλος σε ηλικία …
Και όπως είπε κτηνίατρος πρέπει να υπέφερες τον τελευταίο καιρό … Δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι για σένα πια, αλλά σε ξεκουράσαμε 😥😥δεν πέθανες μόνος σου αλλά σε χαϊδέψαμε κ κοιμήθηκες.
😥😥😥😥Run free Giorgi
😥😥😥😥έζησες σε ένα χωριό που κανείς όταν χρειάστηκες βοήθεια δεν ήταν εκεί να σε βοηθήσει ή, να ζητήσει βοήθεια για σένα
😥😥😥 κάθε αδέσποτο που συναντάται και χρειάζεται την βοήθεια σας, μην το προσπερνάτε …. Όταν δείτε ότι είναι άρρωστο και χτυπημένο, αν δεν μπορείτε εσείς ζητείστε βοήθεια.
…δεν μπορεί ένα χωριό να μην βλέπει ένα άρρωστο ζώο
