Επί προσωπικού… Για τον Μιχάλη που έφυγε… Για την χαμένη αθωότητα μίας γενιάς…
Μιχάλης…. Τεράστιος… Στο κορμί και την καρδιά…. Εφυγε πριν από λίγο…. Η Τάξη 85 του Λυκείου Νάξου δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια….. Ναι, έχουν φύγει κι άλλοι συμμαθητές μας, ο καθένας με τη δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία… Αλλωστε ο καθένας μας αφήνει την σφραγίδα του στο μονοπάτι της ζωής…
Ομως, ο Μιχάλης Μεσολογγίτης ήταν κάτι ξεχωριστό… Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα. Εκεί, στο σπίτι που έμενε πίσω από την Παντάνασσα στο κέντρο της πόλης. Μία δρασκελιά από το μαγαζί της οικογένειάς του… Στη παραλία της πόλης.. Με τους καταπληκτικούς λουκουμάδες του κυρίου Παναγιώτη….
Και είχαμε ένα μικρό κοινό μυστικό. Μας άρεσαν τα γλυκά και οι γυναίκες… Και το γεγονός ότι δεν μας ενδιέφερε τι θα γίνει αύριο… Το σήμερα ήταν η ζωή του…
Ακολούθησε με χαμόγελο το επάγγελμα του πατέρα του… Μέσα σε μία αίθουσα ζαχαροπλαστικής… Και τα χέρια του έπιαναν… Και ήταν ο μικρός μάγος των γλυκών… Και βέβαια μπορούσε να κάνει … παπάδες (χαχαχα ο πατέρας μου λατρεύει τις πλάκες του και τις συζητήσεις που έκαναν… παράξενο ε;)
Στο σχολείο, είμαστε ο ένας πίσω από τον άλλο στα θρανία… Το παιδί που πείραζε όλους… Αλλά με χαμόγελο και κανείς δεν του κρατούσε κακία.. (εντάξει όχι όλοι, αλλά ποιος νοιάζοταν) Οταν μεγάλωσε ακολούθησε το δρόμο της καρδιάς του… Και τον έφτασε έως τον Βόρεια Ευρώπη…
Και εκεί κατάφερε ακόμη και τους “κρύους” Σκανδιναβούς να χαμογελούν στο πέρασμά του…
Κάθε του κουβέντα είχε ως συνέχεια και ένα χαμόγελο, ένα αστείο…
Θυμάμαι την ημέρα που μου σύστησε τον … Αγγελο. Τον γιο του.. Γύρισε και μου είπε “Ρε Νικόδημε, πιστεύεις ότι αυτός μπορεί να είναι γιος μου; Πως γίνεται; Εϊναι σοβαρός, καλός μαθητής, θα γίνει καλός αυτός, να μου το θυμηθείς”… Και ο … μικρός Αγγελός εκτός από καλός αθλητής είναι και καλός ως φοιτητής….
Αδίκησες γ@μ@τ@ τον ευατό σου…. Μπορούσες πολλά περισσότερα, αλλά ήθελες τα πάντα γρήγορα και πολλά…
Η σημερινή ημέρα έχω την αίσθηση ότι βάζει ταφόπλακα στην αθωότητα της τάξης μου, της γενιάς μου…
Είναι δεδομένο ότι κανείς δεν μπορεί να τον ξεχάσει… Σίγουρα πάντως θα βρει την αδελφή του, την Κατερίνα που έφυγε κι αυτή νωρίς πριν από μερικά χρόνια δίνοντας με αξιοπρέπεια τη δική της μάχη…
Και σίγουρα ο Γολγοθάς που καλείται να ανέβει η οικογένειά του (σ.σ. είναι και μεγάλη όπως και ο ίδιος) δεν είναι εύκολος…
Πιο δύσκολος από κάθε άλλη φορά….
Α ρε Μιχάλη…. Γιατί έφυγες τόσο νωρίς ε; Γιατί;
@ Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί αύριο Τρίτη 15 Δεκεμβρίου, στις δύο το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Παντανάσσης, στη Χώρα της Νάξου
