Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο του κ. Λιάλιου στην Καθημερινή, αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και, κυρίως, ένα παράπονο. Όχι για το δημοσίευμα αυτό καθαυτό, αλλά για την επιλεκτική αναπαραγωγή όσων ειπώθηκαν – με έμφαση στις πιο φορτισμένες στιγμές μιας πολύωρης συζήτησης, όπου μιλούσα για τα χειρότερα παραδείγματα κακοδιαχείρισης στον τουρισμό.
Είναι αυτονόητο πως κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί σήμερα να φαντάζεται μια Ελλάδα – ή έναν νησιωτικό τόπο – χωρίς τουρισμό. Ο τουρισμός είναι ο κινητήριος μοχλός της τοπικής και εθνικής μας οικονομίας.
Όμως, εκείνο που με πληγώνει, και με ώθησε να μιλήσω με παράπονο, είναι το πώς αφήνουμε τον τουρισμό να αναπτύσσεται χωρίς σχέδιο, χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον και στις κοινωνίες που τον υποδέχονται κάθε καλοκαίρι. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα μιλάμε για ανάπτυξη. Θα μιλάμε για κατάρρευση.
Ακούγεται συχνά η φράση ότι αυτή η “φούσκα” του ανεξέλεγκτου τουρισμού κάποια στιγμή θα σκάσει. Ας μην περιμένουμε να δούμε αν και πότε θα συμβεί. Είναι στο χέρι μας να προλάβουμε το κακό και να προστατέψουμε τον τόπο μας και το τουριστικό μας προϊόν, που κάθε χρόνο φέρνει τεράστιο πλούτο στα νησιά και στη χώρα μας.
Δεν κλείνω τα μάτια στη δουλειά που κάνουν οι περισσότεροι επαγγελματίες του τουρισμού. Ξέρω καλά ότι οι περισσότεροι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να ικανοποιήσουν τους επισκέπτες. Και το αποτέλεσμα είναι ορατό: από τη δεκαετία του ’80 και μετά, οι επισκέπτες αυξάνονται, έρχονται ξανά και ξανά, γιατί αναζητούν όχι μόνο ήλιο και θάλασσα, αλλά και το μοναδικό τοπίο, τις γεύσεις από τα τοπικά μας προϊόντα, την αληθινή φιλοξενία.
Έρχονται να δουν τα αμπέλια μας, τις ξερολιθιές, τους μπαξέδες και τις ελιές. Τις πλαγιές με την άγρια βλάστηση. Έρχονται για να γνωρίσουν ένα νησί που είναι ακόμα πράσινο, ανθρώπινο, αυθεντικό.
Αν όλα αυτά χαθούν, αν γίνει το νησί ένας απλός τουριστικός προορισμός χωρίς ψυχή και ταυτότητα, θα συνεχίσουν να έρχονται;
Όπως ο σωστός επαγγελματίας προσέχει τον πελάτη του για να τον έχει και την επόμενη χρονιά, έτσι και όλοι εμείς – κάτοικοι, επαγγελματίες, αρχές – οφείλουμε να φροντίσουμε τον τόπο μας. Όχι με ανταγωνισμούς και μικρότητες, αλλά με συνεργασία και αγάπη για αυτό που έχουμε.
Ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός δεν είναι εχθροί. Είναι σύμμαχοι, όταν λειτουργούν με σύνεση και σχεδιασμό. Μόνο έτσι θα μπορούμε να απολαμβάνουμε και στο μέλλον τα οφέλη τους, χωρίς να καταστρέφουμε τις ρίζες μας.
Με τιμή Νικόλας Πιτταράς
