Ο Χαρίλαος γκρινιάζει γιατί δεν έχει στολισμένο δέντρο να ρίξει κάτω. Λύνει το μυστήριο του χριστουγεννιάτικου φωτισμού της Αθήνας, ανάβει τα λαμπάκια της ξινής και ονειρεύεται χριστουγεννιάτικες διακοπές, που αλλού; Στη Νάξο!
-Έρχονται λέει Χριστούγεννα.
Και μένα τι με νοιάζει;
Η ξινή δεν στολίζει ούτε μισό αγγελάκι για δείγμα, πόσο μάλλον δέντρο.
Πέντε χρόνια την παρακαλάω να στολίσει έστω και φακές σε βαμβάκι, να χω κάτι να ρίξω κάτω ο γάτος, να νιώσω αυτή την ηδονή που μου έχουν περιγράψει άλλα συντροφόγατα… τίποτα!
Ανένδοτη, λες κι έχει καταπιεί τον Γρώγο Πατραντρέου, πως τον λένε και κάνει αγώνα.
Ούτε λαμπάκια βάζει, της φτάνουν λέει τα δικά της που ανάβουν συνέχεια.
Και τι θες να κάνω κυρία μου; Να στα βραχυκυκλώσω να ησυχάσεις;
Να κάτσεις με τα λαμπάκια σου μόνη σου!
Εγώ θέλω δέντρο!
Θνιαααρρρ… όλα τα γατιά έχουν αυτή τη χαρά, να ρίξουν το δέντρο, να πετάξουν κάτω μπάλες, να κλέψουν μια γιρλάντα, να τα κάνουν όλα μπάχαλο και μόνο εγώ δεν μπορώ να έχω τέτοια χαρά.
Θννιχτίρ πια…
-Τώρα θα μου πεις, τι θα γινότανε αν στόλιζε το σπίτι όπως αυτόν το δρόμο, να δεις πως τον λένε, να δεις…ααα, Βλασιβίσης Ψοφίας.
Ένα απέραντο κρεοπωλείο, που να σας τα λέω!
Κάτι λαμπάκια, που λέτε, σαν αυτά που διώχνουν τις μύγες, μωβ οριζόντια σαν πεθαμένα. Πολύ χαρούμενη ατμόσφαιρα, ψάχνεις να βρεις που κρύβεται το πτώμα.
Υπάρχει και μια κυρία που δεν της άρεσε η κριτική στα λαμπάκια της και είπε πως αυτοί που διαφωνούν με τον στολισμό, δεν ξέρουν από σύγχρονα φώτα και πως εν ολίγοις τ’ αγγελάκια και τα αστεράκια είναι ντεμοντούρες.
Και για να το δικαιολογήσει είπε πως συμφωνεί μ’ αυτό και η εθνική μας φωτίστρια.
Δεν ήξερα πως είχαμε τέτοια και ρώτησα την κόρη της κυρίας Στέλλας-με τον ωραίο καναπέ-να μου πει.
«Άσε μας μαρή μυγοσκοτώστρα και συ » ήταν η απάντηση που πήρα και η αλήθεια είναι πως με φώτισε, έτσι όπως ανάψανε τα λαμπάκια της.
Σε μια άλλη λεωφόρο, παραδίπλα, βάλανε κάτι φώτα που μοιάζουν με έντομα ή ελικόπτερα Απάτσι στο πιο εορταστικό, θα σας γελάσω.
Μοιάζουν πάντως κάπως απειλητικά, αφού εγώ όταν τα είδα, αναχετζώθηκα ο γάτης.
Συμπέρασμα:
Στη μια λεωφόρο τα εντομοαπωθητικά φώτα, στην άλλη τα απωθητικά έντομα. Μια σωστή δουλειά δεν μπορεί να γίνει.
Παραδοσιακά πράγματα δηλαδή.
Είδες που γκρίνιαζες;
Υπάρχει κόνσεπτ!
-Σε άλλα νέα δυο αστεροειδείς θα περάσουν κοντά απ’ τη γη στις 20 Δεκεμβρίου.
Εντάξει, δεν θα την ακουμπήσουν κιόλας, αλλά μια ματιά θα τη ρίξουν από απόσταση.
Παρακαλάτε μόνο να μην εντοπίσουν τον χριστουγεννιάτικο φωτισμό της Αθήνας και συγκλονιστούν, γιατί παίζει να μας αστράψουν καμιά σύγκρουση και να δούμε κανονικά αστεράκια.
–Χρρρμμφφ… κάτι πήρε το αυτί μου για να Νάξο και μελαγχόλησα.
Λες η ξινή να αποφασίσει να πάμε για Χριστούγεννα;
Μακάρι, γιατί βαρέθηκα εδώ μέσα.
Εν τω μεταξύ, κάθε τρεις και λίγο τη βλέπω και γελάει σατανικά. Κάθεται γράφει και γελάει σαν καλικάντζαρος.
Με τρομάζει λίγο, για να πω την αλήθεια, αλλά απ’ την άλλη για να γελάει έτσι, κάτι ετοιμάζει.
Ποιος ξέρει τι χουνέρι θα είναι και ποιος ο… τυχερός που θα του το κάνει.
Νομίζω μια Νάξο θα την ηρεμήσει κι αυτήν, πρέπει να το μεθοδεύσω, δεν γίνεται διαφορετικά
-Αχρρμφφ… νύσταξα. Έχω κοιμηθεί μόνο δέκα ώρες σήμερα, θέλω άλλες οκτώ τουλάχιστον.
Κι έχω να ξυπνήσω στις πεντέμισι το πρωί την ξινή για να απαιτήσω το κονσερβάκι μου.
Παλιοζωή… παλιο…θνιααρρρ
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
Υ.Γ.
Πού είναι η ΠΟΠ Γιάννα;
Ανησυχώ…
