Διαιτησία. Ένα κομμάτι, που είναι ίσως το πιο βασικό στην διεξαγωγή των πρωταθλημάτων και παράλληλα το πιο παρεξηγημένο, με την έννοια πως για όλα τα «στραβά» μας μας φταίει πάντα ο διαιτητής.
Κείμενο: SportCyclades.gr
Ο Σύνδεσμος Ερασιτεχνών Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Κυκλάδων εξέδωσε ένα δελτίο τύπου το οποίο εκτός από την αποτύπωση της δύσκολης πραγματικότητα που έχει να αντιμετωπίσει ένας διαιτητής στον δυσκολότερο αθλητικό νομό της Ευρώπης δίνει παράλληλα τροφή για σκέψη για όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα επίσημα πρωταθλήματα στις Κυκλάδες.
Σε όλα τα αθλήματα οι διαιτητές προσφέρουν τεράστιο έργο και ταλαιπωρούνται εξίσου ή πολλές φορές και περισσότερο από τις ομάδες. Δεν θα βάλουμε ζυγαριές και συγκρίσεις στην αναφορά μας, αλλά θα εξαιρέσουμε τους διαιτητές του ποδοσφαίρου, οι οποίοι παρά τις όποιες δυσκολίες φαίνεται ότι είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από αυτούς του Μπάσκετ και του Βόλεϊ.
Τα εξοδολόγια της ντροπής
Το βόλεϊ θα το αφήσουμε στην άκρη γιατί εκεί δεν μιλάμε καν για αμοιβές, αλλά για φιλοδωρήματα που παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι για αν προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και αυτός είναι ο λόγος ότι έχουν μείνει κάποιοι λίγοι ρομαντικοί που το κάνουν καθαρά λόγω της αγάπης τους προς το άθλημα.
Ένας διαιτητής ποδοσφαίρου, βάσει των εξοδολογίων αμείβεται με τα τριπλάσια από έναν διαιτητή μπάσκετ. Είναι αρκετά χαμηλά για να ταξιδεύει ένας διαιτητής μακριά από το σπίτι του, αλλά εισπράττει ένα αξιοσέβαστο ποσό, καθώς αποζημιώνεται με 40€ για παιχνίδια Ανδρών και 20€ για τα αναπτυξιακά. Έχει 75€ διανυκτέρευση και 50€ ημιαργία. Επίσης υπάρχει η διημέρευση ανάμεσα διανυκτέρευση και ημιαργία στα 45 + ταξί.
Πάμε τώρα στους διαιτητές μπάσκετ, οι οποίοι αμείβονται με έναν πρόχειρο υπολογισμό με το 1/3 σε σχέση με τους συναδέλφους τους του ποδοσφαίρου. Πληρώνονται με 20€ στα πρωταθλήματα Ανδρών – Γυναικών, με 12€ στις μικρές ηλικίες και 15 στα Αναπτυξιακά. Η διανυκτέρευση είναι 60€ την στιγμή που ένα μονόκλινο πχ στην Πάρο κοστίζει 55€ και του μένουν 5€ για να φάει και να πιει ένα καφέ. 30€ είναι η ημεραργία. Για διημέρευση και ταξί ούτε λόγος…
Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω απορεί. Πως μπορεί κάποιος που διαφεντεύει το Μπάσκετ να θεωρεί ότι ένας διαιτητής θα πρέπει να πληρώνεται με το 1/3 σε σχέση με έναν αντίστοιχο του ποδοσφαίρου;
Το οικονομικό είναι απλά το ένα σκέλος, αλλά παράλληλα και η βασική αιτία που δεν βλέπουμε νέους διαιτητές, καθώς αν δεν υπάρχει το πιο βασικό κίνητρο γιατί κάποιος σοβαρός και επαρκής να ασχοληθεί;
Οι κριτές του καναπέ
Οι ιστορίες με την ”Οδύσσεια” των ομάδων και των διαιτητών για να φτάσουν από νησί σε νησί έχει τονιστεί αρκετές φορές από τα ΜΜΕ και μάλιστα έχει γίνει και αντικείμενο συζήτησης σε όλη την Ελλάδα. Με την ανακοίνωση όμως που εξέδωσε ο Σύνδεσμος Ερασιτεχνών Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Κυκλάδων, έρχεται για πρώτη φορά επίσημα ένας φορέας να αναφερθεί στο θέμα της ταλαιπωρίας, της οικονομικής ανεπάρκειας και της αυταπάρνησης που χρειάζεται να δείξει ένας διαιτητής για να ανταπεξέλθει και τελικά όλοι εμείς να δούμε έναν αγώνα και να επιστρέψουμε στους καναπέδες μας νομίζοντας ότι όλα έχουν τελειώσει.
Δεν είναι καθόλου έτσι όμως. Στο ακόλουθο κείμενο αποτυπώνεται η ”Γκρι Οδύσσεια” του προέδρου του συνδέσμου, Άγγελου Σαμοθράκη, ο οποίος έφυγε από το σπίτι του την Παρασκευή και εν μέσω απαγορευτικών, μεγάλης ταλαιπωρίας και τεράστιων εξόδων επέστρεψε την Τρίτη με αρκετά ευρώ λιγότερα στην τσέπη του, καθώς όπως αναφέραμε παραπάνω οι αμοιβές αγγίζουν τα όρια του αστείου.
Όπου διαιτησία και κριτική. Σωστά θα πούμε. Φτάνει αυτή η κρητική να έχει βάση, να γίνεται επίσημα και με τον τρόπο που αρμόζει στις διοργανώσεις, να μην θίγει προσωπικότητες και ανθρώπους και πάνω από όλα να έχει βάση. Όταν μία ομάδα χάνει από το +22, σίγουρα κάτι άλλο τρέχει και όχι ο διαιτητής…
Τελικά, τι πρωταθλήματα θέλουμε; Τι διαιτητές θέλουμε; Αντι να πυροβολούμε όλοι τον ”πιανίστα” (διαιτητή), ας καταθέσουμε τις προτάσεις μας βλέποντας το θέμα στην σωστή του διάσταση.
Τότε θα μπορούμε όλοι μας να κρίνουμε έναν διαιτητή ο οποίος θα έχει τα βασικά και δεν θα είναι εξαθλιωμένος και στα όρια να καταρρεύσει ή να αποχωρήσει από κάτι που απλά δεν αξίζει να ασχολείται.
Τροφή για σκέψη τα παραπάνω, τροφή για σκέψη και η ανακοίνωση του Σ.Ε.ΔΚΑ.Κ που ακολουθεί:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Γκρι Οδύσσεια
Μιλώντας για μπάσκετ στις Κυκλάδες λογικό είναι τα φώτα να πέφτουν στους πρωταγωνιστές. Τους αθλητές και τις ομάδες που συμμετέχουν στο δυσκολότερο κατά κοινή ομολογία Πρωτάθλημα στην Ελλάδα λόγω πρωτίστως της νησιωτικότητας αλλά και άλλων παραγόντων, που το καθιστούν τόσο απαιτητικό και ιδιαίτερο. Ο Σύνδεσμός μας με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει σε έμψυχο δυναμικό, και παρ όλες τις προσπάθειες με τις σχολές διαιτησίας που γίνονται για νέους συναδέλφους , είναι σταθερά εργάτης και αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας αυτής. Ας κοιτάξουμε λοιπόν και το κομμάτι αυτό που βάλλεται από όλους, αλλά αγνοείται επιδεικτικά μετά το σφύριγμα λήξης του αγώνα.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα το είχαμε το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Πρωταγωνιστής ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας κ. Άγγελος Σαμοθράκης και πρώτος σε αγώνες με υποστηρικτή στα δύσκολα για άλλη μια φορά τον αντιπρόεδρο μας τον κ. Εμμανουήλ Καλαβρό. Ας πάμε λοιπόν στην ουσία της γκρίζας πλευράς του πρωταθλήματος και του συγκεκριμένου Σ/Κ που έγινε το F4 Γυναικών στην Πάρο στις 26-27/3. Ο κ. Σαμοθράκης αναχώρησε Παρασκευή απο Σύρο προς Πάρο για τον αγώνα μπαράζ γυναικών που έδινε πρόκριση στον ημιτελικό της επόμενης ημέρας.
Στην συνέχεια αναχώρησε με τον κ. Καλαβρό στις 23.30 προς Νάξο για αγώνα παιδικού την επόμενη ημέρα, Σάββατο (26/3) στις 14.00. Μετά το πέρας του αγώνα και οι 2 έφυγαν απο Αγία Άννα στις 17.00 με μικρό σκάφος και προορισμό το πίσω Λιβάδι στην Πάρο όπου έφτασαν και συμμετείχαν κατευθείαν στους ημιτελικούς του F4 με συνάδελφο απο Αθήνα.
Την Κυριακή το πρωί στις 10.00 συμμετείχαν στον μικρό τελικό και στις 12.30 στον μεγάλο τελικό, ο οποίος άργησε μισή ωρα να ξεκινήσει λόγω του προηγούμενου αγώνα. Αυτή η καθυστέρηση είχε ως συνέπεια ο τελικός να τελιώσει στις 14:55 με αποτέλεσμα ο κ. Σαμοθράκης να μην έχει δυνατότητα να προλάβει το μοναδικό πλοίο που επέστρεφε Σύρο. Κάπου εκεί ξεκινά η Οδύσσεια της επιστροφής του εν λόγω διαιτητή.
Παραμονή στην Πάρο την Κυριακή μέχρι τις 23:35 και απο εκεί μετάβαση στην Νάξο για να αναχωρήσει το πρωι της Δευτέρας στις 09.30 προς Πειραιά. Από εκεί θα ταξίδευε το απογευμα της Δευτέρας στις 18:00 για Σύρο. Το πρόγραμμα βέβαια άλλαξε γιατί υπήρξε απαγορευτικό απόπλου και το πλοίο έφυγε στις 00.15 με άφιξη στη Σύρο 04.15 ξημερώματα Τρίτης!!!
Σε όλη αυτη την διαδρομή εννοείται οτι υπάρχει και η διαδικασία συνεννοήσεων για εισιτήρια , άδεια απουσίας απο την εργασία, διαμονή ουσιαστικά στον δρόμο για ώρες και ένα πρόχειρο γεύμα και ό,τι έξοδο προέκυψε μέχρι τις 00.15 προερχόμενος απο 6 αγώνες σε 3 ημέρες…. Να σταθούμε στην άμεση ανταπόκριση και βοήθεια, μεταξύ άλλων, της εφόρου και συντονίστριας του F4 κ. Καννά Κατερίνας που ασχολήθηκε άμεσα για έκδοση εισιτηρίων και ήταν στο τηλέφωνο πρόθυμη να συνδράμει τον κ. Σαμοθράκη. Επίσης οι ομάδες που συμμετείχαν στον F4, έδωσαν αμέσως το πράσινο φως για την έκδοση εισιτηρίων χωρίς δεύτερη σκέψη για το επιπλέον κόστος. Σε όλα αυτά δεν ζητήθηκε επιπλέον αποζημίωση για την μέρα που σπαταλήθηκε και των εξόδων που προέκυψαν πέραν των εισιτηρίων του κ. Σαμοθράκη. Άρα έχουμε μία μετακίνηση που ξεκίνησε την Παρασκευή και ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα Δευτέρας προς Τρίτη.
Ωραία λοιπόν είναι τα βίντεο που βγαίνουν άμεσα, χωρίς δισταγμό και χωρίς γνώση τις περισσότερες φορές, ωραίοι οι πανηγυρισμοί και οι γιορτές, τα μετάλλια των ομάδων και τα κύπελλα σε αυτές αλλά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί την οικογένειά τους και τον ελεύθερο χρόνο τους με την επιλογή τους να σφυρίζουν στα γήπεδα. Δεν είμαστε ούτε επαγγελματίες ούτε ρομπότ χωρίς συναισθήματα, είμαστε κομμάτι και μάλιστα βασικότατο προκειμένου να έρθουν εις πέρας τα πρωταθλήματα. Σας γνωστοποιούμε τα γεγονότα και την μικρή Οδύσσεια του Προέδρου, που να σημειωθεί έχει επαναληφθεί τουλάχιστον άλλες 13 φορές στο παρελθόν προκειμένου να βγουν οι αγώνες.
Το μόνο που θα ζητούσαμε είναι να αναρωτηθείτε εσείς που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο αν θα το κάνατε στην θέση των διαιτητών όλο αυτό; Όλες αυτές οι αποδοκιμασίες ή οι πομπώδεις αναρτήσεις και τα βίντεο στα media αξίζουν σε αυτούς που πασχίζουν για τα παιδιά μας και το άθλημα που τόσο αγαπάμε και υπηρετούμε;
Θα κλείσουμε λέγοντας αυτό: Respect the game, Respect each other!
