Η ιδέα για τις Λαμπαδηφορίες στη Νάξο, ξεπήδησε ένα βράδυ του χειμώνα του ’95, στα μέσα της Αποκριάς, από μια συντροφιά της Κινηματογραφικής Λέσχης. “Θέλαμε να ντυθούμε “Μοσκάροι” να βγούμε στους δρόμους και να είναι νύχτα “κανονική” χωρίς τα φώτα του ηλεκτρισμού, με φως απ’ τη φωτιά των πυρσών και να φοράμε άσπρα με βαμμένα τα πρόσωπα στην απόλυτη αντίθεση άσπρο-μαύρο, με ρυθμούς πρωτογενείς από τύμπανα και κρουστά.”
Κείμενο μέσα από τη σελίδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Νάξου σχετικά με τις Λαμπαδηφορίες και τη γέννησή τους. Από τότε; Πέρασαν 29 χρόνια… Και εκείνο το “ντου” από μία χούφτα παιδιά (μεγάλα και μικρά δεν έχει σημασία) έχει γίνει ποτάμι και το οποίο το τελευταίο Σάββατο των Αποκριών στη Νάξο πλημμυρίζει το νησί….
Φέτος, συμπληρώνονται 29 χρόνια. Και η Κινηματογραφική Λέσχη αποφάσισε να αφιερώσει την χρονιά στον Γιώργο Μεσολογγίτη, ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα των τελευταίων ετών στη Νάξο σε θέματα (και όχι μόνο) πολιτισμού. Η αφίσα που κυκλοφόρησε είναι αφιερωμένη στον Γιώργο και η Αγγελική Ευσταθίου – από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης- εξηγεί τι εστί “Λαμπηδοφορίες” και γιατί έχουμε αυτή την αφίσα…
Τίτλος: Το φαινόμενο της “Λαμπαδηφορίας”
Είναι πλέον δύσκολο να μιλήσουμε για τις Απόκριες στην Νάξο και να μην αναφερθούμε στη
Λαμπαδηφορία. Αναπόσπαστο δρώμενο των εορτασμών του καρναβαλιού, 29 χρόνια τώρα, η Λαμπαδηφορία τείνει να δημιουργήσει παράδοση.
Όταν την Αποκριά του 1995 μία παρέα μελών και φίλων της τότε νεοσύστατης Κινηματογραφικής Λέσχης οργάνωσε την πρώτη λαμπαδηφορία, κανένας δεν φανταζόταν ότι με το πέρασμα του χρόνου θα είχε αυτή την εξέλιξη και αποδοχή από τον κόσμο.
Η Λαμπαδηφορία κατάφερε με την επίμονη παρουσία της και την μυστικιστική της ατμόσφαιρα, σιγά σιγά να κλέψει τις εντυπώσεις και να γίνει το αγαπημένο δρώμενο του καρναβαλιού με ανοδική συμμετοχή λαμπαδηφόρων όχι μόνο από την Νάξο αλλά και από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Στο δρώμενο καταγράφεται ήδη η συμμετοχή μιας ολόκληρης γενιάς και απ’ αυτό συνάγεται ότι είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για όλες τις ηλικίες. Οι λαμπαδηφόροι βιώνουν με το ομοιόμορφο μασκάρεμα μια απελευθερωτική ανωνυμία και η πομπή από το κάστρο μέχρι την παραλία και την Πορτάρα είναι ένα ξεφάντωμα που διαμορφώνεται αυθόρμητα από τις παρέες των λαμπαδηφόρων.
Τα κρουστά και το φως από τους πυρσούς, προσθέτουν στην ατμόσφαιρα ιδιαίτερη μαγεία που εντείνει τα συναισθήματα.
Η Λαμπαδηφορία δεν είναι παρέλαση για το κοινό, η Λαμπαδηφορία είναι συμμετοχή, είναι γλέντι με οικοδεσπότη τον Διόνυσο και προσκεκλημένους τους λαμπαδηφόρους.
Αυτός είναι και ο λόγος που περιμένουμε κάθε χρόνο με ανυπομονησία την πρόσκληση για το τελευταίο Σάββατο της αποκριάς.
Τελευταία, ένας αρχέγονος ήχος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν πιό ιδιαίτερο δεσμό με την
λαμπαδηφορία και με το γλέντι της. Είναι ο ήχος της τσαμπούνας με το ντουμπάκι. Ένας ήχος που εδώ και τουλάχιστον 2.500 χρόνια κάνει βόλτες στα νησιά μας και ακούγεται σε πανηγύρια και γλέντια.
Πέρσι στο κάλεσμά μας ανταποκρίθηκαν κάποιοι ντόπιοι οργανοπαίκτες και ακόμα περισσότεροι από τα γύρω Κυκλαδονήσια. Αρκετοί από αυτούς δήλωσαν συμμετοχή και φέτος, μαζί με νέους αλλά και με νεότερους. Δυστυχώς όμως δεν βρέθηκαν ξενοδοχεία να τους φιλοξενήσουν.
Ένας από τους βασικούς εμπνευστές της Λαμπαδηφορίας υπήρξε ο αείμνηστος φίλος μας Γιώργος Μεσολογγίτης. Η φετινή Λαμπαδηφορία είναι αφιερωμένη στην μνήμη του.
Αγγελική Ευσταθίου
Ιδρυτικό μέλος Κινηματογραφικής Λέσχης Νάξου
ΥΓ. Λόγω του ότι, ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων δεν ήθελε να συνδυαστεί η φετινή
Λαμπαδηφορία με αφιέρωμα στον Γιώργο Μεσολογγίτη, προχώρησε σε εκτύπωση διαφορετικής αφίσας για το δρώμενο με το λογότυπο του.
