Ο Αλέκος Αρβανιτάς αναλύει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο όσα έγιναν την εβδομάδα που ολοκληρώθηκε και με επίκεντρο τα εργασιακά – Τι αναφέρει ο γάλλος Auguste Detoeuf σχετικά με το κεφάλαιο και την εργασία
Αναμφίβολα, το γεγονός της εβδομάδας υπήρξε το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Κάλυψε ακόμη και το υγειονομικό ζήτημα, στο οποίο η κυβέρνηση καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες, ώστε ο εμβολιασμός, διά της πλαγίας, να καταστεί υποχρεωτικός! Για να επανέλθουμε, όμως, η άριστη «μεταρρύθμιση» δημιουργεί στην αγορά εργασίας ακόμη σκληρότερους όρους για τους μισθωτούς και τα συνδικάτα, ξεπερνώντας σε ακρότητα οτιδήποτε εφαρμόστηκε τα τελευταία 11 χρόνια των μνημονίων. Αφήνει ακάλυπτους τους εργαζόμενους, εύκολη λεία, δυστυχώς, στα χέρια της εργοδοσίας. Όσοι ειδικά απασχολούμαστε στον ιδιωτικό τομέα, αντιλαμβανόμαστε ότι η σχέση εργοδότη-εργαζομένου σε καμιά περίπτωση δεν είναι ισότιμη αλλά ετεροβαρής και αδύνατον να μην επικρατήσει η θέληση του ισχυρού μέρους. Γιατί, μην το κουράζουμε, είναι αδύνατον…
* Εργασιακό (1): «Πόσο φιλεργατικό είναι να στερούμε τη δυνατότητα από τις μητέρες που το θέλουν (σ.σ. προσέξτε το ρήμα θέλουν) να δουλεύουν λίγο παραπάνω Δευτέρα – Πέμπτη και να κάθονται την Παρασκευή και να πληρώνονται για να βλέπουν τα παιδιά τους;». Αυτά είπε ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης. Δηλαδή, ουσιαστικά, μας λέει να πεθαίνουν τέσσερις μέρες στη δουλειά για να βλέπουν τα παιδιά τους τη μία. Αυτό λέγεται φιλεργατικό επιχείρημα, έτσι; Στο χωριό μου κάτι λέμε για τσίπα και φιλότιμο, Αλλά τι ψάχνω τώρα, με άνθρωπο ο οποίος δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή του, αλλά φροντίζει για το καλό μας;
* Εργασιακό (2): «Δεν σας αρέσει το επιχείρημα για τις ελιές; Αν κάποιος έχει πρόβλημα υγείας, θα μπορεί να δουλεύει περισσότερο για κάποιο διάστημα, προκειμένου να πάρει στη συνέχεια το ρεπό, για να λύσει το πρόβλημά του». Την παραπάνω καινοτόμο πρόταση κατέθεσε ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, βουλευτής της Ν.Δ., γνωστός, άλλωστε, για τη σκληρή δουλειά που έχει ρίξει στη ζωή του, προτού εισέλθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο για να μας σώσει! Να πω την αμαρτία μου, εγώ ήξερα πως όταν κάποιος έχει πρόβλημα υγείας, δεν δουλεύει παραπάνω. Απλώς, πηγαίνει στο γιατρό ή κάθεται σπίτι του, έχοντας λάβει αναρρωτική άδεια. Εκτός αν ο… ποιητής θέλει να πει κάτι που μου έχει διαφύγει σ’ αυτό το… φιλεργατικό νομοσχέδιο. Τι ακούμε και επιβάλλεται να παραμείνουμε ψύχραιμοι… Τι, όμως;
* Εργασιακό (3): Η κυβέρνηση έβγαλε ανακοίνωση κατά της ΕΣΗΕΑ, η οποία αναφερόμενη στην απεργία της Πέμπτης ισχυρίστηκε ότι «επιβάλλεται μείωση αποδοχών, αφού η αύξηση σε ώρες εργασίας θα αμείβεται με ρεπό». Δηλαδή, η «γαλάζια» διοίκηση του σωματείου μας είπε το αυτονόητο. Όταν ξεπερνάς τις ώρες εργασίας, μέσω υπερωριών, τις οποίες κάποτε πληρωνόσουν και σήμερα -θεωρητικώς, έτσι; Γιατί πρακτικώς το βλέπω ανέφικτο- θα αντικαθίστανται με ρεπό, ε, sorry κιόλας, αλλά τα λίγα μαθηματικά που γνωρίζω με οδηγούν στο κομμουνιστικό συμπέρασμα ότι μιλάμε για καραμπινάτη μείωση. Σας παρακαλώ εσάς τους μαθηματικούς, κάνω κάτι λάθος στις 4 πράξεις της Αριθμητικής που έμαθα στο Δημοτικό; Γιατί ετούτοι θα μας τρελάνουν τελείως. Μα τελείως, όμως…
* Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Δημοκρατία», επί προεδρίας Κυριάκου Μητσοτάκη τα χρέη της Ν.Δ. αυξήθηκαν κατά 118 εκατ. ευρώ και συνολικά αγγίζουν τα 342 εκατ. Βεβαίως, το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Πώς γίνεται να επιδιώκεις το συμμάζεμα των οικονομικών του κράτους, όταν δεν μπορείς να ελέγξεις τα οικονομικά του κόμματός σου; Ας αφήσουμε όμως την γκρίνια και ας αναρωτηθούμε αν υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Σαφώς και υπάρχει. Το δρόμο τον έδειξε η ΠΑΣΟΚάρα. Φτιάχνεις άλλο κόμμα, αλλάζεις ΑΦΜ και τα χρέη στο χιόνι. Βρίσκεις όνομα πιασάρικο και όλα καλά, βρε αντιδραστικοί… Βάλτε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει. Το παραπάνω, να ξέρετε, εφαρμόστηκε κατ’ αρχάς στο ποδόσφαιρο, με πρώτο διδάξαντα -ποιον άλλον;- τον κύριο Μπέο…
* Άνθρωπος της νύκτας αποκαλύπτει στον ΣΚΑΪ: «Παλιά ένα συμβόλαιο θανάτου κόστιζε 50.000 ευρώ. Τώρα με 5.000 ευρώ μπορείς να βρεις έναν κανίβαλο να σκοτώσει. Δεν πάει Έλληνας με 5.000 να σκοτώσει»! Είδατε τι κάνουν οι κακοί ξένοι; Έρχονται στον τόπο μας και στέλνουν τις τιμές στα τάρταρα. Εντάξει, είναι παράλογο να ζητάμε συλλογικές διαπραγματεύσεις για τόσο… λεπτά ζητήματα, αλλά, ρε αδέρφια, στην πιάτσα υπάρχει μια σταθερή αμοιβή για κάθε πράξη. Άλλο το ποσό για να ανατινάξεις ένα αυτοκίνητο, άλλο ενός απλού ξυλοδαρμού, άλλο να στείλεις κάποιον στο νοσοκομείο και άλλο στα θυμαράκια. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα για λίγα ευρώ. Ντροπής πράγματα, ρε γαμώ το, ντροπής…
* «Η εγκληματικότητα μειώνεται. Η εγκληματοφοβία αυξήθηκε για λόγους συγκεκριμένους και συγκυριακούς». Αυτά τα ωραία δήλωσε ο κύριος Χρυσοχοΐδης, ο υπουργός που δεν πρόλαβε να διαβάσει το μνημόνιο, αλλά το ψήφισε για το καλό μας! Τέρμα η συζήτηση, λοιπόν. Αύξηση της εγκληματικότητας δεν υπάρχει. Εντάξει; Ας αφήσουμε τα κομμουνιστικά στην άκρη και ας στρατευτούμε με τον… καπετάνιο της τάξης και της ασφάλειας, στον τιτάνιο αγώνα που δίνει καθημερινά, προκειμένου να συντρίψει το οργανωμένο έγκλημα… Α, μην ξεχάσω, και να συλλάβει τον ναζί φυγόδικο, Χρήστο Παππά…
* Τα ΜΑΤ του ανεκδιήγητου υπουργού, πάντως, κτύπησαν τον κόσμο που αντιστέκεται και επιμένει να μείνουν τα Άγραφα ελεύθερα, αδούλωτα, ένα με το φυσικό περιβάλλον. Η επιχειρηματικότητα των αρίστων μάς δείχνει πώς αντιλαμβάνονται τις «επενδύσεις». Η όλη λειτουργία τους κινείται στη λογική τα κέρδη των ολίγων -φίλων μας κατά σύμπτωση- πάνω από τις ανάγκες των πολλών. Λόγω καταγωγής, αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για την οροσειρά, την οποία δεν πάτησαν ούτε οι Ιταλοί ούτε οι Γερμανοί. Επίσης, δεν είμαι σε φάση ψυχραιμίας για να σχολιάσω τα γεγονότα στην πατρίδα μου. Αν γράψω ό,τι αισθάνομαι -ακριβώς, όμως- για τον υπουργό που γύρω του στήνεται πάρτι ανομίας, μάλλον δεν θα τη βγάλω πολύ καθαρή. Καταλαβαίνετε ωστόσο τι ακριβώς θέλω να πω ή μάλλον να γράψω για τον τύπο, ο οποίος βαδίζει από… επιτυχία σε επιτυχία, καθημερινώς και αδιαλείπτως. Τέτοιοι τεράστιοι εθνοπατέρες μάς κυβερνάνε, δυστυχώς…
* Μην είμαστε άδικοι με το επιτελικό κράτος και μη βάζουμε πονηρά πράγματα στο μυαλό μας, έτσι; Ακούτε λοιπόν τι σκέφτηκαν κάποιοι κακεντρεχείς, οι οποίοι ντε και καλά θέλουν να κάνουν αντιπολίτευση στην… κυβέρνησή μας. Ο κρατικός μηχανισμός κατηγορείται γιατί ο κύριος Λιγνάδης έσβησε από τους υπολογιστές του ενοχοποιητικά στοιχεία, όπως φωτογραφίες, διαλόγους με διάφορα πρόσωπα και άλλα τέτοια ποταπά πράγματα! Μάλιστα, εγκαλούν την κυβέρνηση ότι αυτό έλαβε χώρα στις 3 Μαρτίου, ενώ ο συγκεκριμένος συνελήφθη στις 20 Φεβρουαρίου. Δηλαδή, δεν κατάλαβα; Έπρεπε οι Αρχές να υποθέσουν τι θα έκανε ο Λιγνάδης και η κουστωδία του; Α πα πα πα…. Για όλα είστε μίζεροι, όπως προσφάτως είπε ο κύριος Άδωνις. Είναι δείγμα σοβαρότητας τώρα ότι πέρασαν σχεδόν δύο βδομάδες και δεν είχαν πράξει το αυτονόητο; Μα τι λέτε τώρα, βρε εμπαθείς άνθρωποι; Άντε μην τα πάρω. Με τίποτα δεν ευχαριστιέστε πια; Με τίποτα;
* Η επιχειρηματικότητα συναντά την άοκνη και καινοτόμα δημοσιογραφία. Ο Πέτρος Κωστόπουλος -πρωτοπόρος στο ξεβλάχεμα της ελληνικής κοινωνίας- επανέρχεται στο προσκήνιο και θα επανεκδώσει το περιοδικό «NITRO». Ένα περιοδικό το οποίο μεγάλωσε γενιές και γενιές, υπήρξε επιπλέον πρωτοπόρο σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και τον ενδεδειγμένο τρόπο ζωής! Μη με ρωτήσετε αν ο συγκεκριμένος κύριος θα ξοφλήσει τους ανθρώπους που πιστόλιασε τα προηγούμενα χρόνια; Αν θα καταβάλει τις εισφορές που δεν πλήρωσε στα ασφαλιστικά ταμεία; Πώς θα ξεμπερδέψει με τις τράπεζες, την εφορία και τους προμηθευτές; Αυτά είναι πολύ πεζά πράγματα για να μην πω μπανάλ, στην εποχή της αριστείας και της κανονικότητας. Σημασία έχει ότι ο άνθρωπος είναι εδώ, με ιδέες και όρεξη για δουλειά. Petros came back, ατάσθαλοι, που έλεγε μια καλλιτεχνική ψυχή. Came back…
* Αντιγράφω από τον προσωπικό λογαριασμό του φίλου και συναδέλφου, Δημήτρη Σούλτα. Προφανώς και συμφωνώ με ό,τι γράφει. Ο φίλος που λέτε ανέδειξε ένα θέμα που αποδεικνύει τον βαθύτατο ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και πώς πλασάρονται οι ειδήσεις από τα εγχώρια media. Η είδηση, λοιπόν: «Ποινική δίωξη στους δύο Πακιστανούς που επιτέθηκαν σε νεαρή… Ανοίγοντας το link στην τελευταία παράγραφο μαθαίνουμε ότι οι δύο άντρες που συνελήφθησαν παρακολουθούσαν την επίμαχη σκηνή και δεν της επιτέθηκαν, ούτε ήταν αυτοί που τη βιντεοσκοπούσαν. Άρα, δεν έχουν συλληφθεί οι δράστες, απλώς βάζουμε τίτλους που θα πάρουν κλικ, αφού οι ‘‘δράστες’’ είναι Πακιστανοί και έτσι θα κάνουν το κομμάτι τους οι Μπογδάνοι που ψαρεύουν ακροδεξιά ψηφαλάκια. Προφανώς, η κοπέλα δέχτηκε επίθεση, αλλά όταν η ίδια δηλώνει ότι οι συλληφθέντες δεν είναι αυτοί που της επιτέθηκαν, τότε δεν μπορεί να είναι αυτός ο τίτλος. Από την άλλη, αν οι συλληφθέντες ήταν Έλληνες, ο τίτλος θα ήταν ‘‘Συνελήφθησαν δύο νεαροί’’. Δυστυχώς, η εθνικότητα συνεχίζει να θεωρείται στην Ελλάδα ‘‘επιβαρυντικό στοιχείο’’ αλλά και καλό υλικό για την αρένα»… Νομίζω ότι δεν χρειάζεται το δικό μου σχόλιο, γιατί ο συνάδελφος τα είπε τόσο καθαρά, ώστε να μην υπάρξουν παρερμηνείες, σε όσους επιμένουν να έχουν τέτοιου είδους απορίες…
* «Όσοι ιδιοκτήτες πλήττονται από την αύξηση των αντικειμενικών αξιών, σημαίνει αύξηση των αξιών των ακινήτων τους. Αυτό συνεπάγεται ότι θα μπορεί ο ιδιοκτήτης να ζητήσει αυξημένο ενοίκιο»! Αυτά τα ωραία, πρωτοπόρα και κυρίως άριστα δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θεόδωρος Σκυλακάκης. Όταν βεβαίως υπάρχουν τόσο σωστές ιδέες, τέτοια καινοτομία αλλά και διάθεση να επιλύεται κάθε πρόβλημα, γίνεται ο τόπος να μην πάει μπροστά; Όχι, στον Θεό σας, τώρα, γίνεται;
Είναι προφανές ότι η ερώτηση για τη χρησιμότητα του συγκεκριμένου εργασιακού νομοσχεδίου, η οποία πρέπει να απευθύνεται στην κυβέρνηση, είναι απλή και ξεκάθαρη: «Ποιον συμφέρουν όλα αυτά;». Γιατί σε μια ταξική κοινωνία δεν έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα, τους ίδιους στόχους, τις ίδιες επιδιώξεις. Ο Γάλλος συγγραφέας, Auguste Detoeuf, έλεγε επ’ αυτού: «Είναι αλήθεια ότι το κεφάλαιο είναι συσσωρευμένη εργασία. Επειδή, όμως, κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα, άλλοι εργάζονται και άλλοι συσσωρεύουν». Καλή μας εβδομάδα…
