Με τις ψυχές γεμάτες και τα μάτια βουρκωμένα, το 14ο Φεστιβάλ Θεάτρου «Παρά θίν’ αλός» ρίχνει απόψε (08/06) την αυλαία του, παραδίδοντας στο κοινό της Νάξου όχι απλώς παραστάσεις, αλλά εμπειρίες ζωής.
Ο Κωνσταντίνος Σκαρβέλης, με συγκίνηση και λόγο γεμάτο σεβασμό και ανθρωπιά, αποχαιρετά αυτή τη θεατρική σεζόν, καταγράφοντας το αποτύπωμα που άφησε η ομάδα του Χρήστου Ζέλα στην πολιτιστική καρδιά του νησιού.
Ο Πινόκιο μας θύμισε την ανάγκη για αγνότητα και αναζήτηση ταυτότητας. Ο Σαίξπηρ μας προειδοποίησε για τις μάταιες επιδιώξεις. Οι «Αυτές που κάψαν το σανίδι» μας παρέσυραν σε ένα μικρόκοσμο γεμάτο πάθη και ειλικρίνεια. Το θέατρο, εκεί στη σκιά του Αιγαίου, έγινε καταφύγιο σκέψης, προβληματισμού και ελπίδας.
Ας δούμε την ανάρτηση του κου Σκαρβέλη με τίτλο ’Επεσε η αυλαία για το ’’Παρά θίν αλός”
Με συγκίνηση, αλλά, κυρίως, με θαυμασμό και βαθιά εκτίμηση σας αποχαιρετώ (δάσκαλος, συντελεστές και ακόλουθοι…) μαζί με τον Ναξιακό λαό, για αυτήν την χρονιά (2025), του 14ο φεστιβάλ θεάτρου.
Περιμένω και περιμένουμε, ανυπόμονα, το 15ο φεστιβάλ !
Εκτός από το άψογο εικαστικό μήνυμα που μας αφήσατε, βαθιά χαραγμένα στην ψυχή μας θα μείνουν, ανεξίτηλα, τα πολλαπλά κοινωνικά και ηθικά διδάγματα που παραλάβαμε και από τις φετινές παραστάσεις.
Ολες μαζί, αλλά και η κάθε μία χωριστά, μας χάραξαν την επιθυμία αλλά και την ανάγκη να μη ξεχνάμε ‘’το παιδί’’ του εαυτού μας (βλ. Πινόκιο). Να μη ξεχνάμε να ονειρευόμαστε, να μη ξεχνάμε την πάλαι ποτέ αθώα παιδικότητά μας, την αναζήτηση της αναγνώρισης και της φροντίδας, της αγνής φιλίας, την δημιουργία του προσωπικού μύθου, που θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε το θαύμα της ζωής.
Μας παρέδωσαν ένα μεταφυσικό μήνυμα : να θυμόμαστε ότι από τη φύση μας είμαστε θνητοί με περιορισμένο χρόνο ζωής κι ότι οι περισσότερες από τις επιθυμίες μας ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες είναι, γιατί είναι κατασκευάσματα της ματαιοδοξίας μας. Μάταια υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε κόπους και στερήσεις για μια δήθεν καλλίτερη ζωή, στο μέλλον, που είναι αποκύημα μιας νοσηρής φαντασίας (βλ. Σαίξπηρ σε μία ώρα).
Μας δημιούργησαν έντονο προβληματισμό σχετικά με τα ‘’τείχη’’ που υψώνονται παντού γύρω μας. Τείχη ιδεολογικά, τείχη πολιτικά, τείχη πολιτιστικά και πολιτισμικά, τείχη οικονομικά, τείχη θρησκοληψίας, μισαλλοδοξίας, φυλετικών διαχωρισμών, σεξιστικά τείχη.
Τείχη που διχάζουν, απομονώνουν και τελικά μπορούν να σκοτώνουν την ψυχή μας, το πνεύμα μας, το σώμα μας, την ελευθερία μας, την δημουργία μας …. την ανθρωπιά μας.
Μας άφησαν, όμως, και μήνυμα ελπίδας για μια καλλίτερη ζωή, πιο ανθρώπινη. Η αγάπη γίνεται το καλλίτερο βάλσαμο, το πιο αποτελεσματικό θεραπευτικό βότανο.
Ενας ολόκληρος κόσμος, μια ολόκληρη εποχή ξετυλίχτηκαν μπροστά μας. Ενας μικρόκοσμος, ομοίωμα της κοινωνίας μας (βλ. Αυτές που κάψαν το σανίδι) : Πάθη, έρωτες, πόνοι, κλάμα, δυστυχία, ευτυχία, χωρισμοί και απιστίες, αγάπη, μικροψυχίες και μεγαλεία ψυχής, παράδοση και νεωτεριστικές προτιμήσεις, δολοπλοκίες και δράματα.
Ο Χρήστος Ζέλας και η αξιόλογη παρέα του ‘’Παρά θιν αλός’’ μας οδήγησαν από δρόμους δακρύων και μονοπάτια απωλειών, απαραίτητους όμως, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, αφήνοντας πίσω μας ότι παράλογο, άχρηστο και περιττό, στον δρόμο και τα μονοπάτια προς αναζήτηση της ολοκλήρωσης του ανθρωπισμού μας και, κατά συνέπεια, της ελευθερία μας και της ευτυχίας μας.
Η ομάδα του ‘’Παρά θίν αλός’’ (ομηρική έκφραση), ναι μεν, δημιούργησε και εκτέλεσε, με περισσή δεξιοτεχνία, δίπλα στη θάλασσα (!), αλλά μας παρότρυνε να ταξιδεύσουμε, μ’ανοικτά όλα τα πανιά, πέρα στο Σύμπαν, να φτάσουμε κοντά στο Θείο !
Η ομάδα του ‘’Παρά θίν αλός’’, εδώ και 14 χρόνια, κάνει πράξη αυτό που είπε ο Οσκαρ Γουάιλντ για το θέατρο : ‘’ότι είναι η μεγαλύτερη τέχνη όλων, ότι είναι ο πιο άμεσος τρόπος, με τον οποίον ένας άνθρωπος μπορεί να μοιραστεί με κάποιον άλλον την αίσθηση του τι σημαίνει να είναι άνθρωπος’’.
Η ομάδα του ‘’Παρά θίν αλός’’μας τροφοδοτεί μ΄ένα ισχύρο εργαλείο εκπαίδευσης και διαφώτισης. Και όπως έχει πει και γράψει ο Ουίλαμ Σαίξπηρ : ‘’ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Εχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους, και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες’’.
Η ομάδα του ‘’Παρά θίν άλος’’, έβαλε, φέτος, τον πήχυ πολύ ψηλά, παρουσιάζοντας δύσκολα έργα, από πλευράς εκτέλεσης.
Το έργο, που επιτελεί, εδώ και μία δεκαετία, η ομάδα του ‘’Παρά θιν αλός’’ συντελεί , ενεργά, στο να γίνουμε πιο σοφοί, πιο ενάρετοι και να ανατρέξουμε περισσότερο στις αξίες που διαφυλάσσουν την αξιοπρέπειά μας, την ανθρώπινη αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, την αυτο-εκτίμησή μας, την αυτο-πεποίθησή μας.
Εύχομαι, ευχόμαστε όλοι μας : ‘’Αίεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν’’ (ομηρική έκφραση) που σημαίνει : πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους (άμιλλα), να τιμάς το πατρικό γένος (έθνος) που ανήκεις.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ και με βαθιά εκτίμηση,
Νάξος, Ιούνιος 2025 – Κωνσταντίνος Σκαρβέλης
