Ο Χαρίλαος ανακαλύπτει την …μυρωδιά των ειδήσεων και σχολιάζει αναλόγως
– Καιρός κολλώδης. Νοτιαδούρα που δεν αντέχεται με τίποτα. Καταβάλω φιλότιμες προσπάθειες ο γάτος, αλλά δεν…
Και τουμπίτσες έκανα και στην ντουλάπα ανέβηκα και στο αμπέλι πήγα, τίποτα. Η ζέστη με ακολουθεί όπως το σκυλί την κόρη της κυρίας Στέλλας – με τον ωραίο καναπέ.
Κάτι βουίζει συνέχεια λίγο πιο κάτω και δεν ξέρω τι είναι. «Θάλασσα» άκουσα να το λένε. Το μόνο που ξέρω είναι πως βουίζει και γυαλίζει.
Και μυρίζει όμορφα.
– Αυτό που μυρίζει άσχημα είναι οι ειδήσεις. Ζέχνουν εξ αποστάσεως, πού να πλησιάσεις κιόλας. Έχω ακούσει απ’ την κόρη της κυρίας Στέλλας πολλές ειδήσεις. Δεν κατάλαβα ποτέ τι τους βρίσκει, να ήταν κονσερβάκι τόνου να πω, μάλιστα!
Τι να διαβάσω δηλαδή, πως ένας φόνος από μπάτσο δολοφόνο εναντίον δεκαπεντάχρονου παιδιού θεωρείται «αμελής και αντιδεοντολογική συμπεριφορά»; Κάτι σαν το «μια απλή ανθρωποκτονία έγινε και την κάνανε θέμα» του άλλου δολοφόνου, του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, που σκότωσε τον Φύσσα και να το λέει αυτό δικαστής; Και να συμφωνούν και οι ένορκοι;
Να λένε πως φταίει το νεκρό θύμα για ανάρμοστη συμπεριφορά; Δηλαδή αυτούς τους έχετε εκεί για να βρείτε το δίκιο σας, όταν το χάνετε;
Και δεν μιλάτε καθόλου;
Συγχαρητήρια!
– Ααα και cat the way που λέμε και στους Αμπελογκάρντεν, εσείς όλοι, που ήσασταν, όχι το 2008, το 2019; Πουθενά δεν ήσασταν, να σας πω εγώ.
Νευρίασα, πάω κάνω XXXXxxxxxxxx! σε κάνα ζουζούνι. Τρέφω έντομα συναισθήματα για πάρτη τους.
– Ησυχία δεν βρίσκω σήμερα. Πήγα στο αμπέλι να ρεμβάσω, να συλλογιστώ και να ηρεμήσω ο γάτης και αρχίσανε να μου πετάνε άγουρα σύκα οι σπουργίτες. Και σκαρφάλωσα στη συκιά και τους έδιωξα όλους. Να πάνε να κοιμηθούν στο αρμυρίκι, δεν θ’ αφήσουν σύκο για σύκο τα βλαμμένα.
– Χρρρ… χρρρ… χρρρ… έβαλε δροσούλα κι αυτό που λένε «θάλασσα» όλο βουίζει…
Αστέρι δεν έχω δει να πέφτει, εκτός από μένα που έπεσα μια φορά απ’ το κρεβάτι ενώ κοιμόμουν βαθιά και όπως ανέβαινα ξανά ζαλισμένος, η κόρη της κυρίας Στέλλας -με τον ωραίο καναπέ- μου είπε «Έπεσες αστέρι μου;»
Χτες πάντως πέρασε ένας αστερής… αστριδής… αστεροδείς, κάπως έτσι, ξυστά από τη γη, αλλά δεν έπεσε. Αν έπεφτε, σύμφωνα με όσα γράφετε στα social, θα είχατε σωθεί.
Αντί να πέσετε εσείς πάνω σ’ αυτούς που σας κοροϊδεύουν μεσ’ στα μούτρα σας να του αλλάξετε τα φώτα, παρακαλάτε να πέσει αυτός ο… αστερής…αστριδής.. αστεροδείς, κάπως έτσι, για να σωθείτε.
Ευτυχώς που εγώ είμαι ένας χαζός γάτος και σεις έξυπνα δίποδα και δεν πάθαμε τίποτα.
– Πάω να ξυπνήσω τους σπουργίτες!
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
