Γράφει ο Χαρίλαος και σταματημό δεν έχει. Ασχολείται με πρωτόκολλα, με divine estate, με ζαρτινιέρες και έμπλαστρα! Δεν ξέρω τι εχει μέσα στο κεφάλι του, αλλά σκέφτομαι και να τον ρωτήσω.Για να δούμε λοιπόν τι γράφει τόση ώρα, να σβήσει και το φως να κοιμηθούμε επιτέλους!
-Ως γάτος έχω πάντα πρόβλημα ν’ αρχίσω να σας γράφω.
Άμα ξεκινήσω όμως, δυσκολεύομαι να σταματήσω.
Ενδιαμέσως, βέβαια, μπορεί να γαϊδουροφωνάξει η ξινή εκείνο το εκνευριστικά στεντόρειο «Χαρίλααααεεε!» και να ξεκινήσω να γράφω κι αυτήν.
Πέρασε η βδομάδα, φεύγει κι ο Ιούνιος .
Τώρα αυτό καλό είναι, κακό, τι να σας πω… εμένα σαν γάτο δεν με απασχολεί καθόλου.
Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει την ξινή έξαλλη και με λέει αναισθητόγατο.
Κι εγω απ’ τη στενοχώρια μου, δε θα φάω κροκετίνια για βράδυ!
Θνιαααρρρ…
–Αν κάτι αυξάνεται και πληθύνεται σ’ αυτή τη χώρα είναι τα πρωτόκολλα.
Και όλα είναι πρωτόκολλα, δηλαδή όσα και να βγουν μετά, κανείς δεν τα λέει «δευτερόκολλα», «τριτόκολλα»… και η ουρά της γάτας.
Πρωτόκολλα για αεροδρόμια, πρωτόκολλα για ξενοδοχεία πολλών δωματίων, πρωτόκολλα για ξενοδοχεία λίγων δωματίων, πρωτόκολλα για εστιατόρια, για σινεμά, για σουπερ μάρκετ, για εκκλησίες, πρωτόκολλα για πρωτόκολλα, χαμός από πρωτόκολλα.
Φέτος τον τουρισμό δεν θα τον μετράνε με αφίξεις, αλλά με πρωτόκολλα.
Κι επειδή είναι δύσκολα τα πράγματα, δεν θέλω ν’ αστειευτώ σοβαρά μ’ αυτό το θέμα.
Το περίεργο είναι πως χωρίς αυτά δεν μπορεί να ζήσει κανείς με ασφάλεια, αλλά και που τα έχει είναι αμφίβολο αν είναι ασφαλές ότι θα επιβιώσει.
Πάντως δικαίως ο κηπουρός Τουρισμού μπορεί να συνοδεύεται απ’ το επίθετο «Πρωτοκολλάτος».
«Πρωτοκλασάτους» δεν έχει η κυβέρνηση αυτή, είναι όλοι τους άριστοι.
Γελάστε βρε!
-Αυτό το τελευταίο με την ασφάλεια, πρέπει να επηρέασε και κατά τόπους τα…ιερά κεφάλια της εκκλησίας και αποφάσισαν να αναζητήσουν πιο χειροπιαστά πράγματα.
Όπως το real estate για παράδειγμα.
Άλλωστε θα ήταν κρίμα να πάει χαμένο εκείνο το παλιό διαφημιστικό «Οικόπεδα με δόσεις-Ο Θεοδόσης» αφού και οικόπεδα βρίσκονται και δάση και βράχια, όλα δοσμένα απ’ το Θεό είναι.
Για παράδειγμα, η Εκκλησία θυμήθηκε μετά από 100 χρόνια, πως το Ασκληπιείο Βούλας είναι χτισμένο μέσα σε χώρο που ανήκε στην αφεντιά της.
Ε, και το ζήτησε πίσω.
Όχι εντελώς δηλαδή, γιατί μετά το κράξιμο είπαν πως η Εκκλησία έχει δικαίωμα να προστατευτεί νομικά, αυτό δε σημαίνει πως θα πάθει κακό το νοσοκομείο.
Και τι να το κάνετε εσείς το νοσοκομείο;
Έχει ο Θεός και άμα αυτός θέλει σώζεστε. Αν δεν θέλει, τσιμέντο να γίνετε.
-Κάπου εδώ βέβαια να σας ανακοινώσω και μια είδηση που διάβασα νωρίτερα κάτω απ’ το αρμυρίκι.
Τα Μετέωρα δεν είναι… μετέωρα πλέον, προσγειώθηκαν σ’ αυτό το…πως το λένε, στο Χρηματολόγιο και έγιναν ιδιοκτησία των μοναστηριών.
Πήραν τα βράχια, πήραν και τις γειτονικές δασικές εκτάσεις και την πλήρη οικονομική εκμετάλλευση κι από δω παν κι άλλοι.
Ποια UNESCO, ποια Natura… divine estate, έχει ο Θεός και δίνει.
Τα χρυσόβουλα είναι πλέον μπασκλασαρία.
-Γενικώς, όσοι αποκτήσουν γένια, αποκτούν και χτένια όπως κάθε εξουσία, έτσι και η κυβέρνηση.
Έτσι όπως βαδίζουν οι προηγούμενοι, έρχονται να βαδίσουν και οι επόμενοι, διότι χωρίς δοσοληψίες πώς να κυβερνήσεις ε;
«Έξινος και ξερός», που λέει και η ξινή με σαρδόνιο γέλιο.
Αυτό μου θύμισε εκείνο το «έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», φράση που μου θυμίζει έμπλαστρο.
-Φτάσατε στο σημείο σ’ αυτή τη χώρα να έχει μεγαλύτερη αξία μια λαμαρινένια ζαρτινιέρα και να κοστίζει περισσότερο κι απ’ το μηνιάτικό σας.
Κουτί από λαμαρίνα πάνω στην άσφαλτο, στο κέντρο της Αθήνας και μέσα λουλούδια.
Τ’ άκουσαν οι κολοκυθιές της ξινής και πάγωσε η χλωροφύλλη τους, απ’ την τρομάρα.
570 κουτιά λαμαρίνας 313.500 ευρώ.
Να μην σχολιάσω τα παγκάκια και το κόστος.
Κι όλα αυτά τα έξοδα, προχειροδούλικα, μέσα σε μια πρωτοφανή κρίση πανδημίας.
Είναι, λέει, από ειδικό υλικό, αντιστέκεται στη φθορά και στα γκράφιτι.
Μάλιστα.
Να το μάθουν οι Προστάτες του Χρυσοβιολίδη και να μην ξέρουν αν πρέπει να τις συλλάβουν, επειδή αντιστέκονται ή να κοπανήσουν κανένα πολίτη πάνω τους για δουν τις αντοχές τους.
Θνιχτιρρρ…
-Αρκετά όμως.
Αν γράψω και τα υπόλοιπα θα ξημερώσω. Πάω να χωθώ στην ντουλάπα, ανάμεσα στα ρούχα της ξινής, να της τα γεμίσω τρίχες.
Ένα ρούχο χωρίς τρίχες γάτας, δεν έχει ούτε αξία, ούτε γούστο.
Χνιαααρρρ, Χνιαααρρρ, Χνιαααρρρ…
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
Υ.Γ.
Ο τίτλος δανεισμένος από τοίχο της Αθήνας κι απ’ τον στίχο του Παύλου Φύσσα στο τραγούδι «Ζόρια»….
