Ο Αλέκος Αρβανιτάς παίρνει τη πένα του και μας σχολιάζει από τη δική του οπτική τι έγινε την εβδομάδα που πέρασε… Από τα γεγονότα στην Ουκρανία έως την Ελλάδα, τα ζητήματα ακρίβειας και την αντίδραση βουλευτή όταν του παραδόθηκε λογαριασμός ΔΕΗ από ηγούμενο μονής της εκλογικής του περιφέρειας
Αν βιώνεις καθημερινές εικόνες φρίκης από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αν τα τηλεοπτικά κανάλια φέρνουν στο σπίτι σου σκηνές από την εκταφή της μικρής στην Πάτρα. Αν προσπαθείς να διατηρήσεις σε υψηλό βαθμό την αίσθηση του χιούμορ, καθώς οι ΗΠΑ επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο. Αν η επιτελική αριστεία έχει υπογράψει… οκτάμηνη σύμβαση με τον κορονοϊό, λόγω τουρισμού. Αν ο κύριος Μαυρουδής -επί το λαϊκότερον- Μάκης ανησυχεί για την άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γαλλία και αλλαχού. Αν μετά τις γαλλικές εκλογές της Κυριακής βρίσκεσαι ανάμεσα στο δίλημμα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ποια να διαλέξεις. Αν ο κύριος Βαξεβάνης παλεύει να αποδείξει το αυτονόητο σκάνδαλο που ακούει στο όνομα Novartis. Αν ο καιρός της ακρίβειας δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο. Αν, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά σε μία εβδομάδα, τότε πώς μπορεί, άραγε, να θεωρηθεί καλό το επταήμερο που πέρασε; Ζαμέ που λένε και οι Γάλλοι φίλοι μας. Ζαμέ των… ζαμών. Ποτέ των ποτών το λένε τα δικά μας παιδιά της πιάτσας, αλλά η ουσία δεν αλλάζει…
* Τα ιδιωτικά κανάλια δεν ενδιαφέρονται για την ενημέρωση, αλλά πώς θα πουλήσουν. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι έστειλαν ανθρώπους τους στο νεκροταφείο της Πάτρας, προκειμένου να δείξουν πλάνα από την εκταφή της μικρής, στην υπόθεση που συγκλονίζει το πανελλήνιο. Ουδεμία έκπληξη στην ανθρωποφαγία. Ωστόσο, έκπληξη -και μάλιστα οδυνηρή- αποτέλεσε η στάση της δημόσιας τηλεόρασης, η οποία έπραξε ακριβώς το ίδιο. Μιλάμε για την τηλεόραση που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι και έχει συγκεκριμένο ρόλο στο καθημερινό γίγνεσθαι του τόπου. Σε άλλες εποχές, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν, θα είχαν πέσει κεφάλια υπευθύνων, θα είχε παρέμβει το Δ.Σ. για να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Τώρα, όμως, πλησιάζουμε στο Πάσχα, όλοι ασχολούνται με τον Ζελένσκι και η επιτελική διακυβέρνηση δεν έχει καιρό για χάσιμο. Όποιος διαμαρτύρεται, ας αλλάξει κανάλι. Το τελευταίο, σύντροφοι, είναι αστείο, γι’ αυτό μην τσιμπάτε…
* Στο μέτωπο του πολέμου, τώρα, ας διευκρινίσουμε κάποια πράγματα τα οποία θεωρούνται αυτονόητα, αλλά, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι δεν είναι και τόσο. Πρώτον: η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων δημιούργησε μια κατάσταση η οποία υφίσταται σε κάθε πολεμική σύγκρουση. Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες τραυματίες, εκατομμύρια ξεριζωμένοι, τεράστια καταστροφή δημόσιων υποδομών. Το γεγονός ότι κάποιοι θεωρούν πως οι άμαχοι δεν θίγονται, είναι πραγματικά θέμα που δεν χρειάζεται κανένα σχολιασμό. Είναι αυτονόητο ότι οι άμαχοι, ιδίως αυτοί, την πληρώνουν σε κάθε πόλεμο. Δεύτερον: σε έναν πόλεμο, η ενημέρωση πάει περίπατο. Τα λεγόμενα fake news αφορούν όχι μόνο την πλευρά του Πούτιν, αλλά και τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Τρίτον: το Διεθνές Δίκαιο μπορεί ενδεχομένως να είναι καλό, χρυσό, να ’χει τις χάρες όλες, ωστόσο, δεν γίνεται να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του, καθώς οι ισχυροί τις προσαρμόζουν στα μέτρα τους. Τέταρτον: το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν δικάζει εγκλήματα πολέμου. Δικάζει τα εγκλήματα των ηττημένων του πολέμου. Για παράδειγμα, ο Μιλόσεβιτς την πλήρωσε, αλλά ο Κλίντον που βομβάρδισε τη Σερβία και ο Μπους που επιτέθηκε στο Ιράκ, με ψευδή στοιχεία, για κατοχή χημικών όπλων εκ μέρους του Σαντάμ, την έβγαλαν καθαρή. Οπότε, όσοι εκ των ηγετών της Δύσης κραυγάζουν για τον εγκληματία πολέμου, Πούτιν, να είστε βέβαιοι ότι με τη λήξη του θα κάνουν μπίζνες μαζί του! Ναι, να σταματήσει ο πόλεμος. Όχι μόνο αυτός της Ουκρανίας, αλλά κάθε πόλεμος, είτε στη Συρία είτε σε οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο μέρος του πλανήτη… Αλλά δεν χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Έτσι;
* Αν πιστέψουμε τους απανταχού ανά τον κόσμο φιλελεύθερους -οι εγχώριοι φυσικά και δεν εξαιρούνται- θαρρείς πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας και μοναδικός. Νομίζεις ότι δεν έχουν γίνει ξανά πόλεμοι στον πλανήτη. Πράγμα, ασφαλώς, που συμβαίνει ανελλιπώς από καταβολής ανθρώπινου είδους. Βεβαίως, δεν τους καίγεται καρφάκι για τα συμπαρομαρτούντα: χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, εκατομμύρια ξεριζωμένοι πρόσφυγες, ανυπολόγιστες καταστροφές, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, βιασμοί. Για την Ουκρανία, όμως, έχουν χύσει τόνους δάκρυα. Μας λένε πόσο ανυπόφορος είναι ο δολοφόνος Πούτιν. Για τους υπόλοιπους, μούγκα στη στρούγκα. Μπορείς, λοιπόν, να τους πάρεις στα σοβαρά και να θεωρήσεις ότι διακατέχονται από ανθρώπινα συναισθήματα; Μόνο τη θέση τους αν αναλογιστείς σχετικά με τους Ουκρανούς πρόσφυγες και τη συγκρίνεις με τους υπόλοιπους ξεριζωμένους, καταλαβαίνεις πολλά. Δηλαδή, πάρα πολλά…
* Ελλάς – Ρωσία – Σερβία – Ορθοδοξία: Τάδε έφη η κυρία Ραχήλ Μακρή. Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα γι’ αυτό το κορίτσι. Τα υπόλοιπα τα αφήνω ασχολίαστα… Αν το κάνω, μάλλον θα ξεφύγω και δεν θέλω, όσο πλησιάζει η Ανάσταση του Κυρίου…
* Ο λατρευτός μας κύριος Μητσοτάκης δήλωσε σχετικά με το πρόβλημα της ανεργίας: «Οι άνεργοι δεν βρίσκουν δουλειές, παρόλο που δημιουργούνται στον κλάδο της τεχνολογίας αρκετές, γιατί οι υποψήφιοι δεν διαθέτουν βασικές δεξιότητες». Για να καταλήξει ο πρωθυπουργός της αριστείας: «Δεν θέλουμε μόνιμους επαγγελματίες ανέργους, οι οποίοι εξαρτώνται από το κράτος»! Πρόεδρε Κυριάκο, όταν λέτε ότι υπολείπονται σε δεξιότητες, τι ακριβώς εννοείται; Μήπως ότι δεν είναι τόσο πολύ δεξιοί για να προσληφθούν; Τι ρωτάω και εγώ ο άνθρωπος. Τι;
* Κάτι σουρεαλιστικό, απολύτως κατατοπιστικό και αρκούντως διασκεδαστικό. Οι ΗΠΑ, για το Ουκρανικό, επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο! Για όσους δεν το έπιασαν με την πρώτη, επαναλαμβάνω: οι ΗΠΑ θυμήθηκαν και κάνουν αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο! Αυτό και αν είναι σύντομο ανέκδοτο. Μπα σε καλό σας, χωρατατζήδες. Γελάσαμε πάλι με τα καμώματά σας. Γελάσαμε…
* Επιβεβαιώθηκα, όπως ήταν αναμενόμενο, σχετικά με τις προθέσεις της αριστείας, σε ό,τι αφορά στον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων. Από τις αρχές Μαΐου, οι απείθαρχοι θα κυκλοφορούν κανονικά, χωρίς να χρειάζεται να επιδείξουν είτε πιστοποιητικό νόσησης είτε rapid test. Πιο συγκεκριμένα, με εντολή Κυριάκου Μητσοτάκη, ο ιός COVID-19 διακόπτει την παρουσία του και τη δραστηριότητά του από την 1η Μαΐου έως την 31η Αυγούστου! Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, ο ιός θα επανέλθει ανανεωμένος και πιο κεφάτος, όταν τα… νούμερα θα έχουν φτάσει στον Θεό. Από Σεπτέμβρη και μετά. Εντάξει; Τα εξηγώ ωραία;
* Ο κύριος Νίκος Χατζηνικολάου ρωτά τον καλεσμένο του: «Φοβάστε πως η ακρίβεια και το μεταναστευτικό θα ανεβάσουν την Ακροδεξιά στην Ελλάδα, όπως στη Γαλλία;»… Και ο καλεσμένος απαντά ατάραχος: «Ναι, το φοβάμαι»… Ποιος εξέφρασε αυτήν την αγωνία, μήπως η χώρα μας την πατήσει όπως οι… πουρκουάδες; Δεν θα το βρείτε, δεν πάει το μυαλό σας. Ο υπουργός Εσωτερικών, κυρίες και κύριοι, Μάκης Βορίδης. Επαναλαμβάνω για όσους δεν το άρπαξαν με την πρώτη. Ο κύριος Μάκης Βορίδης εκφράζει την αγωνία του για την άνοδο της γαλλικής Ακροδεξιάς και τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή στη χώρα μας! Πάντως, ο αείμνηστος, Βασίλης Αυλωνίτης, τα εξηγούσε ωραία στην «Ωραία των Αθηνών». Η ατάκα του «Ρε, πού πάμε, ρε. Πού πάμε» έμεινε ιστορική. Αυτά, λοιπόν, με τα ανέκδοτα. Τα κεφάλια μέσα τώρα και πάμε στα σοβαρά, γιατί δεν αντέχω άλλο γέλιο. Θα πάθω τίποτα…
* «Αν έχεις την υπομονή να περιμένεις στην όχθη του ποταμού, θα δεις το πτώμα του εχθρού σου να περνά», λέει μια κινέζικη παροιμία. Εχθρός για μένα είναι ο φασισμός, η αγριότερη μορφή του καπιταλισμού. Γιατί τα λέω αυτά; Με αφορμή τον δεύτερο γύρο των εκλογών, στη Γαλλία, τίθεται ξανά και ξανά ένα αμείλικτο δίλημμα στους ψηφοφόρους κυρίως της Αριστεράς. Απλώς, αμπελοφιλοσοφώντας, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, έπλασα μια νοητική αφαίρεση και αναρωτιόμουν. Αν στον δεύτερο γύρο αντί του Μακρόν πέρναγε ο αριστερός Μελανσόν, τι θα έκαναν οι υποψήφιοι του ακραίου νεοφιλελεύθερου προέδρου; Για να μη ρωτήσω, πάλι αφαιρετικά, αν υπήρχε αντίστοιχο δίλημμα στην Ελλάδα, λέμε… αν, τι θα επέλεγαν οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δύσκολες ερωτήσεις, αλλά, ευτυχώς, δεν χρειάζεται να απαντηθούν, γιατί τα ερωτήματα αφορούν εμένα και προέκυψαν έπειτα από πολλές αφαιρέσεις και κάμποσα… αν. Γι’ αυτό, αφήστε το καλύτερα. Πού να προβληματιζόμαστε τώρα με τέτοια ανύπαρκτα ζητήματα; Πού;
* Κλέβω από τον φίλο και καλό συνάδελφο, Μανόλη Γρηγοράκη. Εννοείται ότι συμφωνώ μέχρι κεραίας με το σχόλιό του: «Οι αποκαλύψεις Βαξεβάνη για το σκάνδαλο Novartis και τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα έπαιξαν σε όλα τα κανάλια πλην MEGA, ALPHA, STAR, ΣΚΑΪ, ΑΝΤ1, ΕΡΤ, OPEN». Αυτά…
* Επειδή καθημερινά βιώνω την αγωνία γνωστών, φίλων, συγγενών, σχετικά με την ακρίβεια στους λογαριασμούς ρεύματος, νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά -τουλάχιστον για μένα- έστω και αν χαρακτηριστώ εξτρεμιστής. Εκείνο που πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δημιουργήσουμε είναι η οργάνωση ενός κινήματος αντίστασης και ανυπακοής. Να μην πληρώσουμε ως καταναλωτές κανένα λογαριασμό! Να δούμε τότε… Θα μαζευτούν πάροχοι και κυβέρνηση ή θα κόψουν απ’ όλους μας το ρεύμα; Αλλά το ερώτημα που τίθεται, βεβαίως, είναι το εξής: ποιος θα οργανώσει ένα τέτοιο κίνημα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευθύνεται και για την κατάσταση, στην αγορά ενέργειας, δεν λέει πολλά-πολλά, γιατί περιμένει η κυβέρνηση να πέσει σαν ώριμο φρούτο. Το δε ΚΚΕ στην καλύτερη περίπτωση να ετοιμάσει καμιά διαδήλωση και από κει πάνε και οι άλλοι. Πάντα, ασφαλώς, μόνο του, έτσι, μην τυχόν και μολυνθεί από ρεφορμιστικά και οπορτουνιστικά στοιχεία…
* Ακρίβεια (2). Το «ΒΗΜΑ» δημοσίευσε, εννοείται χωρίς ονόματα και διευθύνσεις, ότι ένας βουλευτής τόλμησε να πάει σε μεγάλο μοναστήρι της εκλογικής του περιφέρειας και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Μόλις τελείωσε η λειτουργία, ο ηγούμενος του παρέδωσε τον λογαριασμό του φυσικού αερίου της μονής, αξίας 10.000 ευρώ, λέγοντάς του: «Το μοναστήρι δεν μπορεί να τον ξοφλήσει. Κράτησέ τον και κάνε ό,τι νομίζεις». Αυτά έπαθε, λοιπόν, ο ηγούμενος και μάλλον τα ίδια και ο προηγούμενος…
* Ακρίβεια (3). Στα άλλα νέα της εβδομάδας, έχουμε και λέμε, λοιπόν. Τιμή μεγαβατώρας: Σουηδία 28 ευρώ, Δανία 32, Βουλγαρία 43, Ιταλία 67 και Ελλάδα 235! Τα φιλιά μου σε σας και την οικογένειά σας…
Η καθημερινότητα που έχει δημιουργηθεί είναι πολύ σύνθετη, τρομερά περίπλοκη και αφόρητα σκληρή, για να μην πω βάρβαρη. Αλλά και πότε δεν ήταν άσχημα τα πράγματα για τους «από κάτω» στην ιστορία της ανθρωπότητας; Ωστόσο, σήμερα, η κατάσταση έχει ξεφύγει, καθώς τα κέρδη των ολίγων ιεραρχούνται πολύ ψηλότερα σε σχέση με τις ανάγκες των πολλών. Γι’ αυτό αποτελεί αδήριτη απαίτηση η αλλαγή του status που βιώνουμε ως κοινωνία, ως εργαζόμενοι, ως άνθρωποι. Ο Καρλ Μαρξ, αυτή η τεράστια και συνάμα πολυσχιδής προσωπικότητα, έλεγε: «Οι φιλόσοφοι έχουν απλώς ερμηνεύσει τον κόσμο. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε». Καλή μας εβδομάδα…
