Ο Χαρίλαος πιστεύει στην ελληνοαμερικανική συνεργασία στην επιχειρηματικότητα, δίνει ιδέες για καινούργιες χρεώσεις στις τράπεζες και αναρωτιέται τι θα μπορούσε να του συμβεί, αν πήγαινε βόλτα με το μετρό μια μέρα στην Αθήνα. Μια είδηση της τελευταίας στιγμής , μάλλον θα τον απασχολήσει και τις επόμενες μέρες…
-Θνιααααρρρρρ…νομίζω η κόρη της κυρίας Στέλλας- με τον ωραίο καναπέ- δεν λειτουργεί καλά.
Χάλασε.
Κάνει έναν ήχο που επαναλαμβάνεται ανά μερικά δευτερόλεπτα και της κόβεται η φωνή, κάτι σαν χιιικ.
Έχει πλάκα έτσι όπως κάνει, αλλά μάλλον δεν έχει καθόλου χιούμορ γιατί τσαντίζεται και βρίζει.
Δε μιλά όμορφα και κάνει και χικ ενδιάμεσα.
Χάλια.
-Λοιπόν, εν αρχή ην οι τράπεζες.
Θα κάνουν ο,τι γουστάρουν και θα τις πληρώνετε, γιατί μπορούν και εσείς κοιμάστε ενώ η τύχη σας, σας δουλεύει.
Λέει ο τραπεζίτης «δε βγαίνω μάνα μ’, θες να χρεοκοπήσω;» και σου χρεώνει ακόμα και την ανάγνωση ωραρίου που έχει στην πόρτα.
Σε λίγο θα σας χρεώνουν και τη σκιά σας, γιατί ακούμπησε στο κατώφλι τους την ώρα που περνούσατε τυχαία απ’ έξω.
Σουρεμαλισμός και τραπεζικότητα.
Θα πηγαίνετε για συναλλαγή και μια πινακίδα στην έξοδο θα σας λέει «Να ζείτε, να μας πληρώνετε» και θα ρίχνετε και ένα ευρώ για ν’ ανοίξει η πόρτα και να βγείτε από το ευαγές ίδρυμα.
Λεφτομέρειες.
-Πάμε στην επιχειρηματικότητα τώρα.
Εταιρία στην Αμερική εγκλώβισε, λέει, νερό από τον Ιορδάνη ποταμό στη σόλα αθλητικών παπουτσιών, ώστε να μπορεί ο αγοραστής να περπατά πάνω στο νερό όπως ο Χριστός.
“Do it like Jesus” δηλαδή το σλογκανάκι;
2.500 ντόλαρς μόνο, συν σταυρουδάκι στα κορδόνια και κάτι με τον Πάπα που δεν κατάλαβα.
Νομίζω πως στο πλαίσιο της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων, θα έπρεπε να υπάρχει και ελληνική συμμετοχή σ’ αυτή την προσπάθεια.
Τα παπούτσια αυτά θα έπρεπε να συνοδεύονται απο… επιστολές του Ιησού, ως εγγύηση ή πιστοποιητικό γνησιότητας.
Δεν θα πρεπε;
Μια ιδέα είπα ο γατούλης, να συνεισφέρω κι εγώ στην καινοτομία.
-Σε άλλα νέα...ένας τσίφτης γάτος ο Bowie στην Ολλανδία πάει βόλτες με το τραμ και διαθέτει και κάρτα απεριόριστων διαδρομών καθώς είναι συχνός επιβάτης.
Δεν τον χτυπά κανείς, ούτε υστεριάζει όταν τον βλέπει.
Φανταστείτε τώρα εμένα να πηγαίνω βόλτα με το μετρό. Θα με κλάψει η ξινούλα μου από την πρώτη μέρα.
Ούτε τρίχα απ’ το μουστάκι μου δεν θα βρει να θάψει.
Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω γιατί, ε;
-Υπάρχουν πολλά και άσχημα νέα που μπορώ να σας πω.
Αλλά δεν θέλω.
Όχι σήμερα τουλάχιστον.
Άλλωστε η πραγματικότητα είναι γεμάτη από τέτοιες ειδήσεις και είναι καθημερινή, δυστυχώς.
Αν και θα προτιμούσα αύριο να μην υπάρχουν τέτοιες ειδήσεις και να μην έχω να σας πω τίποτα.
Ούτε καν για τον καιρό.
-Νομίζω πως πέρασε το χικ της ξινούλας. Πάω να δω τι φασαρία είναι αυτή που ακούγεται και θα γυρίσω, ε, σιγά μην σας πω και πότε θα γυρίσω.
Πάνω απ’ όλα είμαι γάτος και το κέφι μου θα κάνω.
Ωπ!
Χρρρρρνιάουουρρρ…Ο ωραίος καναπές της κυρίας Στέλλας είναι άδειος!
Πάω ν’ αράξω…
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
Υ.Γ.
Είδηση τελευταίας (σ)τιμής.
Η Όλγα Πέφτη…Τρέχτη, πως την λένε, επιστρέφει στην τηλεόραση και συγκεκριμένα στην ΕΡΤ να κάνει εκπομπή, μαθαίνω.
Λες;
Στην κόρη της κυρίας Στέλλας θα το πω με τρόπο.
Και θα ξαναπάθει χικ…χνιαρχνιαρχνιαρ
