Ο Γιάννης Τζανετής μεταφέρει την προσωπική του εμπειρία όσον αφορά την αναδιοργάνωση μεγάλης μονάδας υγείας της Ελλάδας όπου είχε ενεργό ρόλο και τονίζει ” η επιλογή διοικητών από την εκάστοτε κυβέρνηση είναι μόνο μία πλευρά του θέματος. Η συνολική εικόνα είναι αρκετά πιο περίπλοκλη και εκεί θα κριθεί η τελική επιτυχία ή αποτυχία των κυβερνητικών πολιτικών” Και εξηγεί γιατι… .
Μερικές σκέψεις με αφορμή τον διορισμό Διοικητών στα Ελληνικά Νοσοκομεία
Ήταν τα πρώτα χρόνια μετά το 2000.
Νέος σύμβουλος επιχειρήσεων είχα το προνόμιο να συμμετέχω σε ένα έργο αναδιοργάνωσης και υψηλών απαιτήσεων για μεγάλη μονάδα υγείας της χώρας.
Η αποστολή ήταν να απλοποιήσουμε τις διαδικασίες και να βελτιώσουμε την ταχύτητα αλλά και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους.
Με μια πρώτη ανάγνωση ακούγεται απλό όμως ήταν ένα από τα δυσκολότερα έργα αναδιοργάνωσης που μπορούσε να συλλάβει ανθρώπου νους.
Εκεί έμαθα καλά τι σημαίνει Ελληνικό νοσοκομείο. Βρεθήκαμε αίφνης «αντιμέτωποι» με ένα από τους πλέον δυσνόητους οργανισμούς με τρομακτική πολυπλοκότητα συχνά χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Ακόμα και η απλούστερη διεκπεραίωση γινόταν με ένα εξοργιστικά πολύπλοκο τρόπο κατάλοιπο δεκαετιών που ποτέ κανείς δεν μπήκε στον κόπο να βελτιώσει.
Οι γραφειοκρατίκές διαδικασίες είχαν παραμείνει στις δεκαετίες των 60’s – 80’s. Αν κάποιος ρομαντικός προσπαθούσε να απλοποιήσει κάτι ο σκόνταφτε σε ένα κυκεώνα νόμων ή κανονισμών και σε αντιδράσεις που πρακτικά κρατούσαν τα χέρια του δεμένα.
Για αξιολόγηση ας μη γίνει λόγος….
Προσθέστε τώρα το πλήθος των ειδικοτήτων (γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικό προσωπικό, οικονομικό προσωπικό, τεχνικοί, επιμελητεία, τροφοδοσία κτλ) το τεράστιο φάσμα τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται και την –απολύτως εύλογη- πίεση των φορολογούμενων για παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας.
Και ο Διοικητής πως έβρισκε άκρη σε αυτόν τον λαβύρινθο;
Αν είχε μακρά εμπειρεία σε διοίκηση (ιδιαίτερα σε φορείς υγείας) μπορούσε να βελτιώσει οριακά την λειτουργία του οργανισμού.
Αν όμως δεν είχε βαθειά γνώση του αντικειμένου ή στερούταν ικανοτήτων;
Τότε περνούν μήνες και ίσως χρόνια για να αντιληφθεί τη φύση της δουλειάς, πόσο μάλλον να διαπιστώσει τα προβλήματα και να τολμήσει μια πρώτη αντιμετώπισή τους. Η πιθανότερη κατάληξη του ρόλου του (και αυτό το είδαμε να επαναλαμβάνεται πολλές φορές) ήταν να υπογράφει μηχανικά προμήθειες και να ζητά την εξυπηρέτηση επιλεγμένων ασθενών κατόπιν παρεμβάσεων τρίτων….
Αλλάζει αυτή η παθογένεια δεκαετιών; Ναι αλλάζει!
Η ικανότητα και η εμπειρεία των Διοικήσεων είναι απόλυτο προαπαιτούμενο αλλά δεν αρκεί. Η απλοποίηση του νομικού πλαισίου και η απόδοση ελευθεριών δράσης στις Διοικήσεις είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη ενώ η στοχοθέτηση και αξιολόγηση είναι (και σε αυτή την περίπτωση!) ισχυρό εργαλείο βελτίωσης.
Εν κατακλείδι, η επιλογή των ατόμων, για τα οποία έγινε αρκετός θόρυβος, είναι μόνο μία πλευρά του θέματος. Η συνολική εικόνα είναι αρκετά πιο περίπλοκλη και εκεί θα κριθεί η τελική επιτυχία ή αποτυχία των κυβερνητικών πολιτικών.
