Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς σχολιάζει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τα καθημερινά δρώμενα και μας θυμίζει τη ρήση της Μελίνας Μερκούρη «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε, δεν είμαστε κανείς»
Η εβδομάδα που πέρασε είχε απ’ όλα. Στη διεθνή σκηνή κυριάρχησε το Παλαιστινιακό. Εννοείται πως η κυβέρνησή μας ακολουθεί κατά πόδας τους συμμάχους, γιατί η εξωτερική πολιτική των «Μένουμε Ευρώπη» είναι… πολυδιάστατη. Στα εντός έδρας, η φωτιά στην Κορινθία αποδεικνύει, για άλλη μία φορά, την ανεπάρκεια του… επιτελικού κράτους. Επιπλέον, το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ εκκενώθηκε και μετά την Ακρόπολη τσιμεντώθηκε κι αυτό. Τζαβάρας και Λοβέρδος, βουλευτές της Ν.Δ., πρωταγωνιστούν αυτήν την εβδομάδα, ο καθείς για τους λόγους του. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάς δείχνει για άλλη μία φορά πόσο η ντροπή μπορεί να κοκκινίσει μπροστά στην κυρία.
* Η Κορινθία ζει τον πύρινο εφιάλτη. Μέχρι αυτήν τη στιγμή, λίγο πάνω από 30.000 στρέμματα έχουν γίνει στάχτη. Και μιλάμε για Μάη μήνα. Τα κανάλια μετέδωσαν το γεγονός, αλλά μη φανταστείτε με πολύωρες συνδέσεις. Η ΕΡΤ ήταν πολύ απασχολημένη με τη Eurovision και όσο να ’ναι, ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Επίσης, ήταν φανερό ότι έλειψαν τα επιτόπου «ρεπορτάζ». Δεν είδαμε κατοίκους, αυτοδιοικητικούς παράγοντες, ιερωμένους να λένε «πού είναι το κράτος;» και «τι κάνει η κυβέρνηση;». Ξέρετε τώρα, για την προηγούμενη μιλάμε, όταν και αυτή έδειχνε την αδυναμία της στην αντιμετώπιση ανάλογων φαινομένων. Ελπίζουμε να λυθεί το πρόβλημα γρήγορα, αλλά, μεταξύ μας, αυτό λέμε κάθε χρόνο, επί πολλές δεκαετίες. Και εδώ οι κυβερνώντες οφείλουν να επενδύσουν τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε τεχνολογικό εξοπλισμό. Γιατί οι μόνες προσλήψεις που βλέπουμε εσχάτως αφορούν την Αστυνομία και για τα υπόλοιπα «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει»…
* Ακούμε, δεξιά και αριστερά, ότι το Ισραήλ έχει το νόμιμο δικαίωμα άσκησης άμυνας, λόγω της επίθεσης που δέχεται από την παλαιστινιακή πλευρά. Το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία αποδεικνύουν το αντίθετο, είναι μάλλον ψιλά γράμματα. Μέχρι το Σάββατο, από τους 120 νεκρούς οι 30 ήταν παιδιά! Το Ισραήλ, εκτός των άλλων, βομβάρδισε τα κτίρια που στεγάζονταν το Associated Press και η Al Jazeera, αλλά και την πρόχειρη κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Επίσης, εκατοντάδες συγκεντρώσεις συμπαράστασης στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό οργανώνονται σε όλο τον πλανήτη. Εκείνες που δημιουργούν αίσθηση, ωστόσο, είναι οι μεικτές διαδηλώσεις Ισραηλινών-Παλαιστινίων, απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών και την αναγνώριση οι τελευταίοι να έχουν πατρίδα. Αντιθέτως, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η ωμότητα, ο κυνισμός και ο… ρεαλισμός κάποιων συμπατριωτών μας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα βρίσκονται με την πλευρά της κυβέρνησης Νετανιάχου. Βεβαίως, να θυμίσουμε ότι κάποιοι άλλοι «πατριώτες», κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είχαν πρόβλημα να στηρίξουν τη ναζιστική Γερμανία, γιατί ταυτίζονταν τα συμφέροντά μας με αυτά του Χίτλερ. Επομένως, προς τι η έκπληξη; Προς τι;
* Για το Παλαιστινιακό, ο Νίκος Μπογιόπουλος έγραψε κάτι το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, είσαι με τους Παλαιστίνιους. Για τους ίδιους λόγους που τότε έπρεπε να είσαι με τους Εβραίους»…
* Η εικόνα της Προέδρου της Δημοκρατίας να στέκεται μπροστά στο φράκτη, που κατασκευάστηκε στον Έβρο, παραπέμπει σε εικόνες βγαλμένες από Ντόναλντ Τραμπ. Αυτός ο λαϊκισμός και το χάιδεμα όλου του ακροδεξιού συρφετού αποτελούν ντροπή για τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά. Ή, μάλλον, η ντροπή κοκκινίζει από ντροπή για τα ωραία της κυρίας Προέδρου…
* Το γεγονός ότι κάποιος κύριος, ονόματι Τζέιμς Καφετζής, παίκτης στο σκουπιδαριό «Survivor», έτυχε λαϊκής υποδοχής, στο αεροδρόμιο, όταν επέστρεφε στην πατρίδα του, Ρόδο, δεν μου προξενεί, πλέον, καμιά εντύπωση. Αυτοί είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δυστυχώς, ψηφίζουν και έχουν άποψη επί παντός επιστητού. Βεβαίως, αν τους πεις να κατέβουν σε μια διαδήλωση, για πράγματα της καθημερινότητάς τους -όχι για το Παλαιστινιακό, αλλά για την ανεργία, το 8ωρο που χάνεται, τους μισθούς πείνας- θα σε κοιτάζουν λες και είσαι εξωγήινος. Θα συμβιώσουμε και μ’ αυτούς. Και είναι πολλοί, πανάθεμά τους, πάρα πολλοί…
* Τζαβάρας (1). Ο πρώην υπουργός και βουλευτής Ηλείας της Ν.Δ., Κώστας Τζαβάρας, μιλώντας στον ΣΚΑΪ και τον Άρη Πορτοσάλτε, κατακεραύνωσε την κυβέρνηση, αναφερόμενος στο κλείσιμο πανεπιστημιακών σχολών στο νομό, χαρακτηρίζοντας «κωμωδία και γελοιότητα» την παρέμβαση άλλων «γαλάζιων» βουλευτών, προκειμένου να σώσουν τις εκλογικές τους περιφέρειες. Τόνισε δε ότι δεν είναι ούτε «πολιτικάντης» ούτε «παιδί του κομματικού σωλήνα». Να θυμίσουμε ότι φέτος υπάρχει μείωση εισακτέων 25.000-30.000 και κατάργηση σχολών και τμημάτων, κυρίως στην ελληνική περιφέρεια. Η επίσημη δικαιολογία, λοιπόν, είναι ότι δεν γίνεται να σπουδάζει κάποιος ο οποίος έχει περάσει σε μια σχολή με βαθμό 4, 5, 6. Βεβαίως, τα ίδια εμπόδια δεν τίθενται για τις ιδιωτικές σχολές, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία θα απορροφήσουν όλους αυτούς με τους αντίστοιχους βαθμούς! Τελικά, ας μιλήσουμε καθαρά. Η φασαρία γίνεται όχι για την αναβάθμιση των σπουδών, αλλά πώς οι ιδιώτες της εκπαίδευσης θα αποκτήσουν επιπλέον πελατεία και θα αυξήσουν τις τραπεζικές καταθέσεις τους. Απλά πράγματα, δεν νομίζετε;
* Τζαβάρας (2). Συνεχίζοντας, ο συγκεκριμένος κύριος επιτέθηκε στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, λέγοντας ότι για την αύξηση της εγκληματικότητας δεν ευθύνονται τόσο οι ποινές όσο η βεβαιότητα των εγκληματιών ότι δεν πρόκειται να συλληφθούν. Το κυβερνητικό αφήγημα «νόμος και τάξη» δεν βάλλεται μόνο από μας τους περίεργους μπιθουλαίους, αλλά δέχεται βολές εκ των έσω. Επί τη ευκαιρία, κύριε Χρυσοχοΐδη μας, έχουμε κανένα νέο τι γίνεται με αυτήν την ψυχή ονόματι Χρήστος Παππάς, η οποία έχει καταδικαστεί για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, αλλά περιέργως πώς η τύχη του αγνοείται πάνω από επτά μήνες και οι Αρχές σηκώνουν τους ώμους ψηλά, όταν ερωτώνται; Μην ταράζεστε. Λέμε κάνα αστείο χρονιάρες μέρες…
* Ξέρετε, οι άριστοι εμφανίζουν συχνά ένα πρόβλημα με τον πολιτισμό. Πολύ συχνά. Κάτι σαν τη γρίπη ένα πράγμα. Ενώ για παράδειγμα με την αστυνομική παρουσία, ενίοτε και με το ξυλοφόρτωμα, παίρνουν άριστα. Όχι πως κι εκεί έχουν να επιδείξουν μεγάλες επιτυχίες σε ό,τι αφορά την ασφάλειά μας από το έγκλημα, αλλά ας όψεται η ανέχεια. Οι ένστολοι του καπετάν Μιχάλη, λοιπόν, κατάφεραν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να μπουκάρουν στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και να το κλείσουν, σφραγίζοντάς το με τσιμεντόλιθους. Όχι που θα άφηναν κάτι… πειραγμένους καλλιτέχνες να ανεβάζουν στη σκηνή τα… περίεργα έργα τους. Πόσα ήταν αυτά; Σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών», «εκατοντάδες καλλιτέχνες παρουσίασαν αφιλοκερδώς και με ελεύθερη είσοδο 400 διαφορετικά θεατρικά έργα, σε περισσότερες από 2.000 παραστάσεις. Έγιναν συναυλίες 450 συγκροτημάτων, εκδηλώσεις ενίσχυσης αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, κινηματικών πρωτοβουλιών και καλλιτεχνικών ομάδων, πάνω από 300 ομιλίες και διαλέξεις για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας. Εκατοντάδες συνελεύσεις, εκθέσεις, φεστιβάλ ποίησης, λογοτεχνίας, εργαστήρια, μια θάλασσα συναντήσεων και δημιουργίας, μια ανάσα ελευθερίας και έκφρασης στο κέντρο της πόλης». Ε, δεν τα λες και λίγα. Ωστόσο, πολλά εξ αυτών -τι πολλά, δηλαδή, τα περισσότερα- εμφορούνται από εμφανείς κομμουνιστικές και αναρχικές ιδέες, άρα επικίνδυνες για τους νέους, κυρίως, ανθρώπους, οι οποίοι γέμιζαν το χώρο. Ζήσαμε να δούμε ένα παιδοβιαστή διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, το τσιμέντωμα της Ακρόπολης από την άριστη υπουργό κυρία Λίνα Μενδώνη και προσφάτως τη φωτογράφιση του κλαρινογαμπρού υπουργού στον Ιερό Βράχο. Όλα τα ανεχτήκαμε, αλλά όχι και αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο! Αυτό δεν τρώγεται με τίποτα. Να πεις διακίνηση ουσιών, μέρα μεσημέρι, άντε, να το καταπιείς. Θέατρο όμως όχι, βρε θέατρα. Ε, θέατρα…
* Το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια έχει διχάσει όχι μόνο το κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Ωστόσο, ο βουλευτής της Ν.Δ., Γιάννης Λοβέρδος, μιλώντας στο βήμα της Βουλής, είπε τα εξής ενδιαφέροντα: «Υπάρχουν περιπτώσεις που το διαζύγιο των γονέων καθιστά τα παιδιά μπαλάκι. Ένας άντρας, ο οποίος ενδεχομένως κακοποιεί τη γυναίκα του, δεν σημαίνει ότι είναι ένας κακός πατέρας και θα έπρεπε να έχει δικαίωμα στο παιδί»! Πάντως, ο έγκριτος μουσουλμάνος κοινωνιολόγος Αμπντ Αλ-Αζίζ Αλ-Καζράι Αλ Ανσάρι, από το Κατάρ, δημιούργησε ένα βίντεο, δίνοντας οδηγίες πώς πρέπει οι πιστοί να ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους, κύριε βουλευτά. Προέτρεπε, λοιπόν, άντρακλά μας, ο ξυλοδαρμός να είναι ελαφρύς και ανώδυνος. Απαγορεύεται δε να δέρνει τη γυναίκα του με γροθιές και καλό είναι να αποφεύγει χτυπήματα στο πρόσωπο. Ουφ, ευτυχώς που υπάρχουν χρήσιμες οδηγίες, αλλά μόνο για μουσουλμάνους, έτσι;
* Και λίγα λόγια για τη δημοσιογραφία. Την κανονική και όχι την εγχώρια… πετσωμένη, η οποία τα κάνει πλακάκια με τους ισχυρούς: πολιτικούς, επιχειρηματίες, παράγοντες της καθημερινότητας. Ο κύριος ονομάζεται John Dickerson και εργάζεται στο δίκτυο CBS. Απέναντί του είχε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, με σκοπό να τον «ανακρίνει». Και όταν λέμε να τον «ανακρίνει», το εννοούμε. Να του θέσει δύσκολες ερωτήσεις και όχι προηγουμένως να έχει πάρει χαρτάκι με εκείνες που θέλει ο φιλοξενούμενος να του υποβληθούν. Ξεκινάει, λοιπόν, με μια φυσιολογική δημοσιογραφική ερώτηση: «Κύριε Νετανιάχου, είστε υπό έρευνα για δωροδοκία, απάτη, παράβαση καθήκοντος, ενώ έχετε αποτύχει 4 φορές στο σχηματισμό κυβέρνησης. Μήπως αυτή η κατάχρηση βίας εναντίον των Παλαιστινίων είναι μια προσπάθεια να μείνετε στην εξουσία;». Αυτό ακριβώς σημαίνει δημοσιογραφία! Όπως για παράδειγμα η συνέντευξη του υπουργού Τουρισμού, Χάρη Θεοχάρη, στο BBC. Καμιά σχέση δηλαδή με ό,τι βιώνουμε στη χώρα των αρίστων, του ΣΚΑΪ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων…
Οι φιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι στον κόσμο που ζούμε δεν υφίσταται, δυστυχώς, χώρος για ιδεολογικές προσεγγίσεις, αλλά μόνο για ρεαλιστικές. Όπου ρεαλιστικές σημαίνει εκείνες που βλέπουν τα πράγματα στη βάση των αριθμών και των υλικών δεδομένων: κέρδη-ζημίες, έσοδα-έξοδα, συν-πλην. Η κυβέρνηση έχει αναγάγει αυτό το δόγμα σε επιστήμη. Δεν υπάρχουν ιερά πράγματα, όπως ο πολιτισμός, τα οποία επιβάλλεται να προστατεύουμε με κάθε κόστος. Το ΕΜΠΡΟΣ είναι το λιγότερο. Τα πάντα στη ζωή, όμως, δεν είναι χρήμα και συναλλαγή. Η τεράστια Μελίνα Μερκούρη έλεγε επί του θέματος: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε, δεν είμαστε κανείς». Καλή μας εβδομάδα…
