Εδώ και περίπου δέκα μέρες, ο πλανήτης βιώνει έναν ακήρυχτο πόλεμο: αυτόν ανάμεσα στο Ισραήλ και το Ιράν. Επειδή ακούμε και διαβάζουμε πολλά και αντιφατικά πράγματα, ας επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση με γνώμονα κυρίως την κοινή λογική:
– Το Ισραήλ δικαιούται να έχει στο οπλοστάσιό του πυρηνικές κεφαλές. Όλοι οι σοβαροί άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι τα διαθέτει για… ειρηνικούς σκοπούς και δεν υπάρχει περίπτωση να τα χρησιμοποιήσει! Άλλωστε, έχει δώσει, χρόνια τώρα, τις εξετάσεις του, καθότι το κράτος αυτό εμφορείται και διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές των πολιτών του από ουμανιστικές αρχές. Το Ιράν από την άλλη απαγορεύεται διά ροπάλου να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα. Ξέρετε, φαντάζομαι, τους κινδύνους, έτσι;
– Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να επιτεθεί πρώτο. Το κάνει για να προστατεύσει τους πολίτες του και τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη. Κυρίως αυτές. Το Ιράν εννοείται ότι δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Αν τολμήσει να προβεί πρώτο σε επιθετικές ενέργειες, με τη στάση του και μόνο αποδεικνύει πόσο επικίνδυνο γίνεται για την ανθρωπότητα.
– Το Ισραήλ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην άμυνα. Αν κάποιος το χτυπήσει, εννοείται ότι επιβάλλεται να του κόψει το χέρι από τη ρίζα! Το Ιράν από την άλλη δεν έχει κανένα τέτοιο δικαίωμα. Αν δεχτεί επίθεση, να κάτσει στα αβγά του και να προσέχει τη διεθνή συμπεριφορά του.
– Όσοι συσχετίζουν τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν με αυτόν ανάμεσα σε Ρωσία-Ουκρανία, μάλλον έχουν χάσει τον μπούσουλα. Τι σχέση, βρε αθεόφοβοι, έχουν αυτά τα δύο. Ε; Τι σχέση; Ήρεμα ρωτάω, προτού αρχίσω να εκνευρίζομαι.
– Το Ισραήλ μπορεί να έχει εις βάρος του τα περισσότερα καταδικαστικά ψηφίσματα από τον ΟΗΕ σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κράτος, ωστόσο, βρίσκεται, χρόνια τώρα, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Το Ιράν μπορεί να μην έχει τέτοια αλισβερίσια με τον ΟΗΕ, αλλά δυστυχώς ανήκει στον «άξονα του κακού».
– Ο ηγέτης του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, μπορεί να κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου, όμως, αυτά τα δικαστήρια έχουν κύρος μόνο όταν καταδικάζουν τον Μιλόσεβιτς και τους ομοίους του. Όχι όλους. Όσο για το Ιράν, όταν λήξει με το καλό η σύγκρουση αυτή, τότε να δούμε τι θα λέει ο ΟΗΕ και η Χάγη. Λίγη υπομονή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
– Το Ισραήλ ως γνωστόν είναι το πλέον δημοκρατικό καθεστώς του πλανήτη. Εκεί γίνονται αποδεκτές όλες οι αντίθετες φωνές. Στο έδαφός του ζουν… αρμονικά άπαντες. Αυτά που συμβαίνουν στη Γάζα δεν χρειάζονται μεγάλη ανάλυση. Τα ξένα ΜΜΕ τα φουσκώνουν, γιατί εχθρεύονται το περιούσιο κράτος του Θεού! Όσο για τη ανεξιθρησκία, μιλάμε για υπόδειγμα συμβίωσης διαφορετικών θρησκευτικών αντιλήψεων. Το Ιράν, από την άλλη, είναι ένα δικτατορικό θρησκευτικό καθεστώς, στο οποίο τα δημοκρατικά δικαιώματα αποτελούν άγνωστη λέξη. Οποιαδήποτε σύγκριση όμως με τη Σαουδική Αραβία δείχνει εμπάθεια και έλλειψη γνώσης. Σε ποιο μπλοκ ανήκει το καθεστώς του Ριάντ, γνωρίζετε; Εκεί παύει η συζήτηση.
– Το Ισραήλ, εκτός από τους πυρηνικούς στόχους, μπορεί, χωρίς συζήτηση, να βομβαρδίζει και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του εχθρού. Αυτό θα έχει επιπτώσεις στην οικονομία του Ιράν αλλά ουδόλως θα επηρεάσει τη διεθνή κοινότητα. Από την άλλη, το Ιράν δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Αν παρεμπιπτόντως κλείσει τα στενά του Ορμούζ, ξέρετε πόσο θα επηρεαστούν τα διεθνή χρηματιστήρια, πόσο θα ανέβει η τιμή του πετρελαίου και ποια προβλήματα θα δημιουργηθούν στην παγκόσμια παραγωγή; Πόσο θα τραυματιστούν οι πιο αδύνατες οικονομίες; Για παράδειγμα, πόσο νομίζετε ότι θα φτάσουν οι τιμές των προϊόντων στη χώρα μας; Και τι να σου κάνει και αυτή η έρμη κυβέρνησή μας; Ε; Τι;
– Το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του επιδιώκουν την ανατροπή του καθεστώτος της Τεχεράνης. Αυτό δεν θεωρείται εμπλοκή στα εσωτερικά ζητήματα ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά γίνεται για λόγους δημοκρατίας και σταθερότητας στην περιοχή. Το Ιράν από την άλλη απαγορεύεται να έχει άποψη -πολλώ δε μάλλον να επιχειρήσει να την επιβάλει- για τα συμβαίνοντα στη γειτονιά του και στον πλανήτη γενικότερα.
– Το Ισραήλ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας, να βομβαρδίζει περιοχές ενός ανεξάρτητου κράτους, γιατί ασκεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Πράγμα που προφανώς δεν έχει δικαίωμα το Ιράν, παρόλο που τα γεγονότα στα σύνορά του το αγγίζουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
– Η κυβέρνησή μας βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Δεν έχει σημασία ότι έσπευσε τάχιστα να πάρει θέση υπέρ της Ουκρανίας και του Ισραήλ στις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν. Σημασία δεν έχει ποιος επιτίθεται και ποιος αμύνεται, αλλά τι συμφέρει τους φίλους μας. Και στους φίλους δεν γυρνάς ποτέ την πλάτη, γιατί δεδομένα θα τους χρειαστείς, στις δύσκολες στιγμές, και αυτοί σίγουρα θα είναι εκεί, δίπλα σου.
Νομίζω ότι κατέβαλα σημαντική προσπάθεια ώστε να ξεδιαλύνουμε κάποια πράγματα. Για όσους, όμως, εξακολουθούν να κολλάνε σε ταμπέλες ποιος επιτίθεται και ποιος αμύνεται, ας ανατρέξουν στη ρήση του Ιούλιου Καίσαρα: «Si vis pacem, para bellum». Στα απλά ελληνικά: «Αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο». Τόσο απλά. Αν και πάλι δεν πειστήκατε, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Νισάφι, πια. Νισάφι…
