Καταδυτικά Πάρκα μία ακόμη ιστορία με… δάκρυα για την ελληνική οικονομία και τουρισμό – Η συναρμοδιότητα οκτώ υπουργείων ρίχνει άγκυρα (!!) στην επέκτασή τους – Προχωρεί μόνη της η Περιφέρεια Κρήτης
Καταδυτικά πάρκα… Μία εναλλακτική μορφή τουρισμού αλλά και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομίας που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, τα θαλάσσια και καταδυτικά πάρκα λειτουργούν ως σημείο αναφοράς για την αναβάθμιση του τουρισμού ενώ προσφέρουν και ένα δυνατό αποκούμπι στους ψαράδες που αναζητούν λύσεις στα προβλήματα της υπεραλίευσης… Στην Ελλάδα εκτός από τις Σποράδες δεν υπάρχουν οργανωμένες δράσεις και μάλιστα τον περασμένο Σεπτέμβριο είχαμε διαβάσει ένα σχετικό δελτίο από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου που μιλούσε για την προσπάθεια χρηματοδότησης μέσω προγράμματος για την δημιουργία καταδυτικών πάρκων σε Πάρο – Νάξο – Λέρο και Κάλυμνο και με τίτλο «ΑνΔιΚατ: Καταδυτικές Διαδρομές σε Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου -Ανάπτυξη Δικτύου Καταδυτικού Τουρισμού».
Από τότε δεν είχαμε κάποια εξέλιξη.. Και σήμερα διαβάζουμε στην ιστοσελίδα ypaithros.gr ότι ενδεχομένως να ρίξουν … άγκυρα τα καταδυτικά πάρκα στην Ελλάδα. Ο λόγος; Οπου μιλούν πολλοί, αργεί να ξημερώσει… Ας δούμε τι αναφέρει το σχετικό άρθρο που φέρει την υπογραφή της Αννας Στεργίου
«Στη βελτίωση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου για τα καταδυτικά πάρκα, ώστε να έχουν ένα επιπλέον εισόδημα και οι ψαράδες από τον θαλάσσιο τουρισμό, σε νησιά και παράκτιες περιοχές, προχωρά η κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο, έγιναν συναντήσεις με τον αρμόδιο υφυπουργό Ναυτιλίας, Νεκτάριο Σαντορινιό, αφού πρόκειται για έναν τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ και υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον. Το θέμα επανήλθε στο φως της δημοσιότητας, μετά την επίκαιρη ερώτηση, του βουλευτή Σάμου, Δημήτρη Σεβαστάκη, προς την υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου στη Βουλή, για την αξιοποίηση και των ενάλιων αρχαιοτήτων στους Φούρνους Κορσεών, οι οποίοι είναι σύμπλεγμα νησίδων, γύρω από την Ικαρία και τη Σάμο.
Τα καταδυτικά πάρκα στην Ελλάδα αφορούν δύο κατηγορίες: η μία συνδέεται με τις ενάλιες αρχαιότητες και η άλλη με την πόντιση πλοίων ή άλλων πλωτών οχημάτων, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σημαντικοί υγροβιότοποι, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, π.χ. στις ΗΠΑ. Το θέμα των καταδυτικών πάρκων έχει κολλήσει επανειλημμένα, παρά τις όποιες προσπάθειες με θεσμικές πρωτοβουλίες, που έχουν παρθεί, διότι:
1ον: Αντιδρούν σθεναρά οι αρχαιολόγοι, ειδικά για τις ενάλιες αρχαιότητες, καθώς φοβούνται ότι οι αρχαιοκάπηλοι θα αλωνίζουν.
2ον: Διαφωνούν οι ψαράδες, με βασικό σκεπτικό ότι μειώνονται οι ψαρότοποι και αυξάνονται οι έλεγχοι.
3ον: Διατυπώνονται επιφυλάξεις από τους στρατιωτικούς για το θέμα της άμυνας της χώρας.
4ον: Υπάρχουν προβλήματα έτσι κι αλλιώς στην πρόσληψη προσωπικού και στη μετάταξη εξειδικευμένου προσωπικού, για τη φύλαξη ενάλιων αρχαιοτήτων.
Η προσπάθεια που γίνεται τώρα αποσκοπεί και στο να αποκομίσουν και οι ψαράδες τουριστικό μερίδιο από την πίτα των καταδυτικών πάρκων, καθώς σε αυτά απαγορεύεται η αλιεία. Μόνο το κόστος εξοπλισμού καταδύσεων καλής ποιότητας και πιστοποίησης εκτιμάται σε πάνω από 1.000 δολάρια και αυτή η τουριστική αγορά, που είναι υψηλού βαλαντίου, διαρκώς αυξάνεται.
Το μοντέλο της Μάλτας
Ο νόμος 4296/2014 με το άρθρο 10, που, σύμφωνα με πληροφορίες, βασίστηκε στο μοντέλο της Μάλτας, η οποία έχει πολύ σημαντικό τουριστικό εισόδημα μέσω των καταδυτικών πάρκων, εκσυγχρόνισε τη νομοθεσία, για να μπορούν να αδειοδοτηθούν τέτοιου είδους δραστηριότητες, ωστόσο και πάλι σκόνταψε σε αρχαιολογικές επιφυλάξεις. Προβλέπει ότι το καταδυτικό πάρκο δεν μπορεί να είναι πάνω από 2 χιλιόμετρα και πρέπει να απέχει 3 ναυτικά μίλια από ενάλιες αρχαιότητες. Η βασική αντίρρηση, που θέτουν οι αρχαιολόγοι, είναι πως δεν προστατεύονται οι ενάλιες αρχαιότητες και ανοίγει η όρεξη σε κάθε λογής αρχαιοκάπηλους. Από την άλλη πλευρά, όμως, όσοι διαφωνούν αντιτείνουν ότι τα καταδυτικά πάρκα είναι σήμερα έτσι κι αλλιώς ξέφραγο αμπέλι και με τον τρόπο αυτόν θα προστατεύονται. Το δεύτερο σημείο είναι ότι διατυπώνονται επιφυλάξεις από πλευράς του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, καθώς κάθε θαλάσσια νησίδα είναι δυνάμει στρατιωτική ναυτική ζώνη, δηλαδή δεσμεύεται για ασκήσεις. «Εμπλέκονται πάνω από οκτώ υπουργεία», μας ανέφερε κυβερνητική πηγή, «τα οποία έχουν δικαίως λόγο και όχι προσχηματικά, μεταξύ των οποίων είναι και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, που έχει τους ψαράδες. Δεν θέλουμε να αποκλειστούν αυτοί οι άνθρωποι, ίσα-ίσα να βοηθήσουμε θέλουμε, ώστε τα καταδυτικά πάρκα να λειτουργήσουν ως πόλος ανάπτυξης, χωρίς όμως να υπάρξει κίνδυνος και για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς».
Προχωρά η Κρήτη
Στη δημιουργία καταδυτικών πάρκων οδεύει η Περιφέρεια Κρήτης και ήδη προχωρούν δήμοι στη δυτική και στην ανατολική πλευρά του νησιού, διά του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη Χωροταξίας και Περιβάλλοντος, Νίκου Καλογερή. Προχωρά η διαδικασία για καταδυτικό πάρκο προς την πλευρά του Αποκόρωνα, κοντά στη Γεωργιούπολη Χανίων, το οποίο δεν πρόκειται να είναι το μοναδικό. Αναζωπυρώνεται, όμως, πλέον και το ενδιαφέρον για καταδυτικά πάρκα και στην περιοχή της Πύλου Μεσσηνίας, στη νησίδα Σαπιέντζα, απέναντι από τη Μεθώνη και στον κόλπο του Ναυαρίνου, που διαθέτουν ναυάγια, λιβάδια ποσειδωνίας κ.ά. που το προηγούμενο διάστημα καταδυτικά πάρκα δεν αδειοδοτήθηκαν λόγω αντιρρήσεων για την προστασία ναυαγίων και θαλάσσιας χλωρίδας.
