Τους συναντήσαμε ξημερώματα Σαββάτου (09/03) γύρω στις 5.30. Για το Νικόλα ήταν ήδη αργά αφού η δουλειά του ξεκινάει κάθε μέρα από τις 11 το βράδυ. Άρμεγμα, μετά στο τυροκομείο, μετά για τάισμα, μετά ξανά άρμεγμα.. είναι πολλά τα «κορίτσια» του όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί τις αγελάδες…
Για τον Νικόλα όλο αυτό είναι ιεροτελεστία. Όπως ακριβώς είναι και για τη μητέρα του την κυρία Ανδριανή το τάισμα των «μωρών». Δεν υπάρχει περίπτωση να μη είναι εκεί κάθε πρωί. Άλλα με το κουβαδάκι, τα πιο μικρά με μπιμπερό. Και ο μικρός Μανώλης από κοντά. Και o Βελεντίνος και o Ανδρέας επίσης. Το παλιό και το καινούργιο. Το χθες και το σήμερα. Και ο συνδετικός κρίκος ο Νικόλας και η σύζυγός του.
Με πολύ δουλειά, με έρευνα για να τηρούνται οι προδιαγραφές, με βοήθεια από τα αδέλφια που έχουν την τεχνογνωσία, ο Νικόλας Πιτταράς έχει συνδέσει το όνομά του με την γεύση, την ποιότητα αλλά και τον τόπο του, τη Νάξο!!
Τα προϊόντα Πιτταράς, η γραβιέρα, το κεφαλοτύρι, η μυζήθρα , το ξυνοτύρι, γίνονται ανάρπαστα όπου διανέμονται. Το καλό προϊόν ξέρει ο κόσμος να το αναγνωρίζει.
Τα όνειρά του; Από τα συμφραζόμενα της κουβέντας μας, κατάλαβα τρία πράγματα. Αγαπά τη γη που τον γέννησε και τα ζώα του, θέλει τα προϊόντα του να είναι τα καλύτερα, επιθυμεί τα παιδιά του να κάνουν αυτό που θα αγαπήσουν για να είναι ευτυχισμένα.
Συμπεραίνω πως η γιαγιά και οι γονείς είναι τα καλά πρότυπα για τη συνέχεια της παράδοσης της οικογένειας Πιτταρά.
Σε δεύτερο μέρος της αναφοράς της ιστοσελίδας μας στο τυροκομείο Πιτταρά, ο ίδιος ο Νικόλας Πιτταράς μας μιλά για την μέχρι τώρα πορεία του, για τα σχέδιά του, για τα προβλήματα που ο κλάδος αντιμετωπίζει, για τη σημαντικότητα της διατήρησης των προϊόντων και της γαστρονομίας μας στο επίπεδο που μας αξίζει ως στοιχείο για την πρόοδο του τόπου αλλά και την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
