Ηταν Ιούνιος του 2021 όταν ο Δημήτρης Λιανός, Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, βρέθηκε στα γραφεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και δη του Υφυπουργού Γιώργου Αμυρά… Εκεί έπεσε στο τραπέζι η ανάπλαση της περιοχής στο Αλυκό. Με ένα ξενοδοχείο που έχει ξεμείνει από την εποχή της Δικτατορίας και καταρρέει μέρα με την ημέρα…
Ημέρα Περιβάλλοντος και ο Γιώργος Αμυράς λέει “ναι” στη πρόταση που του καταθέτει ο Δημήτρης Λιανός.. Ποια ήταν; Η απομάκρυνση των ερειπίων από το μοναδικού φυσικού κάλους κεδροδάσος του Αλυκού. Και η άμεση αποκατάσταση του φυσικού τοπίου”.
Σήμερα, έρχεται η “απάντηση” από το Υπουργείο. Ο Γιώργος Αμυράς ενημέρωσε τον Λιανό ότι το “στοίχημα” έγινε πραγματικότητα. Και όπως ενημερωθήκαμε ” Το Πράσινο Ταμείο αποφάσισε ομόφωνα την ένταξη του έργου κατεδάφισης κατά προτεραιότητα του ετοιμόρροπου Ξενοδοχείου στο Αλυκό Νάξου, προϋπολογισμού 540.000,00 €, στο Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα «Δράσεις Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» στον Άξονα Προτεραιότητας «Αστική Αναζωογόνηση & Λοιπές δράσεις Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου 2».
Η είδηση έγινε γνωστή από τον Δημήτρη Λιανό που βρέθηκε χθες στην Αθήνα. Και όπως διαβάζουμε ” Η κατεδάφιση του ερειπίων από το μοναδικού φυσικού κάλλους κεδροδάσος του Αλυκού είναι ένα ακόμα στοίχημα που κερδίδαμε! Το Πράσινο Ταμείο αποφάσισε ομόφωνα την ένταξη του έργου κατεδάφισης κατά προτεραιότητα του ετοιμόρροπου Ξενοδοχείου στο Αλυκό Νάξου, προϋπολογισμού 540.000,00 €, στο Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα «Δράσεις Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου» στον Άξονα Προτεραιότητας «Αστική Αναζωογόνηση & Λοιπές δράσεις Περιβαλλοντικού Ισοζυγίου 2».
Μίνι ιστορία
Στις 21 Οκτωβρίου 1968 η Επιτροπή Αιγιαλού και παραλίας (Έφορος, Λιμενάρχης, Μηχανικός Δημοσίου) με πρωτοβουλία του τότε Εφόρου Νάξου Ν. Ανδρουλιδάκη επεμβάνει και σταματάει την επένδυση των βέλγων επενδυτών, οι οποίοι είχαν αρχίσει να χτίζουν πάνω στη ζώνη του αιγιαλού, κτίριο που προοριζόταν για εστιατόριο, μαγειρείο κ.λπ. Συνολικά χτίστηκαν κτίρια 7.500 τ.μ. καθώς και τέσσερα ισόγεια διαμερίσματα (μπακαλόους).και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου τρείς μήνες)…
Κι από τότε τίποτα… Δικαστικοί αγώνες ο ένας μετά τον άλλο για να διαπιστωθεί ποιοι έχουν τους τίτλους ιδιοκτησίας (σ.σ. μία μάχη που ξεκίνησε όπως μας αναφέρει ο συγγραφέας Νίκος Λεβογιάννης σε άρθρο του με τίτλο “Αλυκό, ένα έγκλημα ζητάει δικαίωση” που δημοσιεύσαμε το 2015) από τα μέσα της δεκαετίας του 40 και μόλις την προηγούμενη δεκαετία έφτασε στο τέλος… Με την τελεσίδικη απόφαση 301/2004 του Εφετείου Αιγαίου το Αλυκό κηρύχτηκε δημόσια δασική έκταση. Ο δικαστικός μαραθώνιος για το Αλυκό, που κράτησε 65 χρόνια (1946 – 2010), έκλεισε οριστικά και τελεσίδικα με την 1417/2010 απόφαση του Γ΄ τμήματος (Πολιτικές αποφάσεις) του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης που υπέβαλαν οι καταπατητές (1.3.2006) εναντίον της απόφασης του Εφετείου Αιγαίου.
Δυστυχώς, οι αρμόδιοι της Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης στις Κυκλάδες και τη Νάξο, δεν έχουν πράξει μέχρι σήμερα (2020) το παραμικρό για την προστασία του, πολύ περισσότερο για την αποκατάσταση του τοπίου στην προ του 1969 κατάσταση. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2004 – 2010, που ξεκαθάρισε δικαστικά ότι το Αλυκό ανήκει στο δημόσιο, η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, ως η αρμόδια υπηρεσία δεν έπραξε το παραμικρό για την αποβολή των καταπατητών, για την κατεδάφιση των ερειπίων, για τη λήψη στοιχειωδών μέτρων προστασία του περιβάλλοντος. Και βέβαια ανάλογο μερίδιο ευθύνης βαραίνει και όλους τους άλλους φορείς, με το μοναδικής ομορφιάς κεδροδάσος (εκτείνεται ουσιαστικά έως την Πλάκα, καλύπτοντας όλη τη νοτιοδυτική ακτή του νησιού)
