Νάξος .. Μονή. Ενα χωριό που αρκετές φορές δείχνει ότι λειτουργεί ως το “γαλατικό χωριό” στα κόμικ του Αστερίξ. Προσπαθούν μέσα από συλλογικές δράσεις να καλύψουν κενά που υπάρχουν στην δημόσια διοίκηση και βέβαια δεν διστάζουν να βάλουν τα χέρια τους ώστε να φέρουν εις πέρας ακόμη και τις πιο δύσκολες αποστολές.
Πριν από μερικές ημέρες ανέλαβαν την πλακόστρωση του δρόμου μπροστά στην Αγία Φωτεινή. Ολοι μαζί συνεργάστηκαν και τα κατάφεραν. Από το Δήμο που έβαλε το όχημα μεταφοράς υλικών, έως τους τεχνίτες αλλά και τις γυναίκες που με τα κεράσματά τους έδιναν ενέργεια στους εργαζόμενους εθελοντές.
Το αποτέλεσμα βέβαια μοναδικό… Λίγο πριν το Πάσχα η είσοδος της Αγίας Φωτεινής άλλαξε και το χαμόγελο στο πρόσωπο όλων των εμπλεκόμενων μεγάλο.. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Μονή φημίζεται για τους πετράδες της και αυτές οι εργασίες μοιάζουν κερδισμένες από .. .χέρι. Οπως αναφέρει δε η σχετική ανακοίνωση “Ο δρόμος στην Αγία Φωτεινή δεν είναι απλώς ένα τεχνικό έργο. Είναι μια πράξη ταυτότητας και συνέχειας. Μας δείχνει πως μια κοινότητα μπορεί να αυτοοργανώνεται στη βάση της, να εμπνέεται από το παρελθόν, να στέκεται ενωμένη με τα δικά της μέσα και να συνεχίζει να γράφει τη δική της ιστορία”.
Η σχετική ανακοίνωση μέσα από τη σελίδα του Συλλόγου Μονιατών Νάξου “Η Τέχνη” αναφέρει:
Η πλακόστρωση του δρόμου της Αγίας Φωτεινής υλοποιήθηκε από τους ίδιους τους κατοίκους της Μονής, με προσωπική εργασία, εθελοντισμό και πνεύμα συνεργασίας. Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο λειτουργικό και αισθητικά άρτιο – είναι και βαθιά συμβολικό: κάθε πλάκα κουβαλά την ιστορία, την προσφορά και την αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους.
Η Τέχνη της Πέτρας στη Μονή: Μια Ζωντανή Παράδοση
Η Μονή έχει μακρά και σπουδαία παράδοση στην τέχνη της πέτρας. Οι Μονιάτες πετράδες άφησαν το αποτύπωμά τους σε ολόκληρη τη Νάξο, με έργα υψηλής τοπικής αρχιτεκτονικής και καλαισθησίας. Αυτή η γνώση, που περνούσε από γενιά σε γενιά δεν περιοριζόταν στην τεχνική – ήταν τρόπος ζωής, βαθιάς σύνδεσης με τον τόπο, την ύλη και την κοινότητα.
Η πέτρα, στα χέρια των Μονιατών, δεν είναι απλώς ένα δομικό υλικό. Είναι σύμβολο συνέχειας, δημιουργικότητας και επιβίωσης. Σήμερα, αυτή η κληρονομιά που έχει ιστορική και πολιτιστική αξία, συνεχίζει να εμπνέει, να καθοδηγεί και να ενώνει τις σύγχρονες προσπάθειες του χωριού.
Η Δύναμη της Συλλογικής Προσπάθειας
Η συμμετοχή στην πλακόστρωση υπήρξε συγκινητική. Άνθρωποι κάθε ηλικίας έβαλαν κυριολεκτικά το δικό τους λιθαράκι. Άλλοι με την τεχνική τους γνώση, άλλοι με υλικά, και πολλοί με απλή αλλά ουσιαστική χειρωνακτική εργασία. Αυτή η πράξη αποτελεί συνέχεια μιας μακράς ιστορίας συλλογικότητας, που έχει ρίζες βαθιές στον τόπο μας: από τα παλιά χρόνια που οι κάτοικοι του χωριού έστηναν μαζί εκκλησιές, στέρνες και μονοπάτια, μέχρι σήμερα που συνεχίζουν να ενώνουν δυνάμεις για το κοινό καλό.
Ο δρόμος στην Αγία Φωτεινή δεν είναι απλώς ένα τεχνικό έργο. Είναι μια πράξη ταυτότητας και συνέχειας. Μας δείχνει πως μια κοινότητα μπορεί να αυτοοργανώνεται στη βάση της, να εμπνέεται από το παρελθόν, να στέκεται ενωμένη με τα δικά της μέσα και να συνεχίζει να γράφει τη δική της ιστορία.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους όσοι συνέβαλαν στο έργο. Η προσφορά τους ήταν ανεκτίμητη και αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του τι μπορούμε να πετύχουμε όταν είμαστε ενωμένοι.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα:
# Τον Νίκο Μαγκανάρη, Πρόεδρο της Κοινότητας Μονής και έμπειρο τεχνίτη της πέτρας, για την ουσιαστική συμβολή του και την ενεργή παρουσία του σε όλα τα στάδια του έργου.
# Τον Πατέρα Χρυσόστομο και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Αγίας Φωτεινής για τη θερμή και έμπρακτη στήριξή τους.
# Τους Μιχάλη Κοντοπίδη, Γιάννη Χερουβείμ και Μάρκο Μαγκανάρη – πετράδες της Μονής με βαθιά γνώση και μεράκι – για τη σημαντική τεχνική τους συμβολή στο έργο.
# Τον Μανώλη Καπίρη, για την προσφορά πέτρας.
# Όλους τους συμπολίτες μας που στήριξαν το έργο είτε με την εργασία τους, είτε με την προσφορά υλικών και αγαθών: Δημήτρη Χαμηλοθώρη, Σταύρο Χαμηλοθώρη, Γρηγόρη Οικονόμου, Νίκο Καράλη, Κώστα Χερουβείμ (με το άλογό του τον Αλέκο), Δημήτρη Κοντοπίδη, Γιώργο Κοντοπίδη, Βασίλη Κονδύλη, Μανώλη Κοντοπίδη, Νίκο Καπίρη, Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλο και Ελένη Χαμηλοθώρη.
Και τις κυρίες Άννα Μαγκανάρη, Σοφία Μαγκανάρη, Ειρήνη Χαμηλοθώρη και Αλεξάνδρα Ρήγα για τα κεράσματα που προσέφεραν με την καρδιά τους.
Ξεχωριστή ήταν για τους νεότερους η προσφορά της Κυριακής Χερουβείμ που φρόντισε για την καθαριότητα του χώρου και του Κώστα Χερουβείμ που δούλεψε δίπλα στους νέους τεχνίτες, με χαμόγελο και μεράκι.
Επίσης, στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων συνέβαλε με τη διάθεση οχήματος για τη μεταφορά των πλακών και των άχρηστων υλικών.
Τέλος, ευχαριστούμε όλους εκείνους που προσέφεραν, ακόμη και σιωπηλά, με τον τρόπο τους: τον χρόνο, την παρουσία και την καλή τους διάθεση.
