Θλίψη σκόρπισε στο αναγνωστικό κοινό η είδηση πως την περασμένη Τετάρτη έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Παύλος Θωμόπουλος ή αλλιώς, γνωστός ως “Γελωτοποιός” σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Την είδηση έκανε γνωστή με ανάρτηση η επίσημη σελίδα του συγγραφέα, γράφοντας “Με βαθιά λύπη σας ανακοινώνουμε πως ο Παύλος μας ή αλλιώς “Γελωτοποιός” αποχώρησε χθες από τον πλανήτη Γη και ξεκίνησε για το μακρινό του ταξίδι. Σας στέλνει την μεγάλη του αγάπη και το απέραντο φως του. Η κηδεία του θα τελεσθεί σε κοντινό οικογενειακό κύκλο , όπως ήταν η επιθυμία του. Θέλει να τον θυμάστε γερό, δυνατό και χαμογελαστό έτσι όπως τον ξέρατε. Τη νύχτα αν κοιτάξετε στον ουρανό θα διακρίνετε το πιο λαμπρό αστέρι, εκεί κάπου βρίσκεται ο αγαπημένος μας τώρα πια… ΥΓ. Θα σας ενημερώσουμε για την τοποθεσία του μνήματος του εάν θελήσετε να το επισκεφτείτε.”
Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός και στη Νάξο. Βλέπετε ο Παύλος Θωμόπουλος πέρασε ουκ ολίγα καλοκαίρια στη Νάξο, δούλεψε με σημείο αναφοράς το “Ραντεβού” έκανε δυνατές φιλίες (σ.σ. βλέπε θαμώνες του jam bar) ενώ στα βιβλία του (βλ το τελευταίο “Ολα τα πήρε το καλοκαίρι”) η Νάξος και η οικογένεια Παπαδόπουλου είχε τη δικιά της …γωνία.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Γιάννης Παπαδόπουλος μέσα από τη προσωπική του σελίδα του λέει “αντίο” τονίζοντας στον επίλογο “Επέλεξα να σ αποχαιρετήσω με κάποιες φωτογραφίες από τότε . Να σε βλέπω να γελάς. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ . Χαιρετίσματα στους Νικόληδες (Παππά, Σαρρή και στη Δήμητρα θα τζαμάρετε μαζί στους κήπους του Παραδείσου) . Φιλιά στην Κυρά Σταμάτα – θα σου μαγειρεύει αυτά που σου άρεσαν . Καλό ταξίδι φίλε μου”.
Η ανάρτηση ..
“ΟΛΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ” ……και σένα μαζί.
Κι έρχονται εκείνες οι ώρες οι στενάχωρες οι πολύ ζόρικες. Τότε που χάνεις ένα αληθινό φίλο ένα πολύ δικό σου άνθρωπο, ένα στήριγμα του είναι σου, ένα κομμάτι ιδιαίτερο από το παζλ της ζωής σου. Τίποτε άλλο δεν ταιριάζει στη θέση του τίποτε άλλο δεν εφαρμόζει στη θέση του αν λείψει εκείνο.
Τότε που μετράς στο ταξίδι της ζωής σου πόσο σημαντικός ήταν ένας φάρος που συνάντησες. Πόσο φωτεινός ,τι μαγευτικές πολιτείες έκρυβε σε τι κόσμους σε οδήγησε.
Τότε που κοιτώντας τα δέντρα που αντίκρυσες στο δάσος που διάβηκες ανακάλυψες πως κάποια δέντρα ήταν πιο όμορφα με πολύ νόστιμους καρπούς και μεγάλη σκιά.
Προσπαθώ να μετρήσω το μέγεθος της αγάπης μου για σένα Παύλο και είναι αδύνατο. Ίσως το φοβερό μου κλάμα από την ώρα που πληροφορήθηκα το χαμό σου αν μπορούσε να μετρηθεί ,αν οι μνήμες ξαναζωντάνεψαν θα το φανέρωναν.
Πριν λίγο καιρό έλαβα ένα δέμα από τη Θεσσαλονίκη όπου ζούσες. Μου είχες στείλει το βιβλίο σου “ΟΛΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ” Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται στη Νάξο την εποχή εκείνη της νιότης μας με αναφορές εκτενείς σε πρόσωπα και πράγματα , σε τοπία . Τότε που ζούσες εδώ και δουλεύαμε μαζί. ,
Για σένα η εστίαση δεν ήταν δουλειά έτσι κι αλλιώς τα χρήματα δεν τα είχες σε υπόληψη πότε. Ήταν η ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους να αναλύσεις χαρακτήρες και συμπεριφορές να επικοινωνήσεις με τις ψυχές. Να επικοινωνήσεις διεισδύοντας στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων να ανακαλύψεις την ουσία των πραγμάτων. Οι ερωτήσεις σου καθήλωναν όποιον γνώριζες γρίφοι υπαρξιακοί κομμάτια ψυχανάλυσης.
Πήρα το βιβλίο στα χέρια μου. Πίσω από το εξώφυλλο η αφιέρωση: “με πολύ αγάπη για το Γιάννη. Τα χρόνια που πέρασα στο Ραντεβού ήταν από τα καλύτερα που έχω ζήσει. Και συνεχίζουμε . Πάμε γερά. Γελωτοποιός.” Ξέροντας να χρησιμοποιείς τέλεια τις λέξεις και να κλειδώνεις τις προτάσεις αδιάρρηκτα εσκεμμένα ξεκίνησες την πρόταση σου με μικρό γράμμα “με πολύ αγάπη για το Γιάννη” και όχι Με. Γιατί πολύ απλά δεν ήταν η αρχή της πρότασης αλλά η συνέχεια στην ιστορία της σχέσης μας που δεν διακόπηκε πότε από το 1998 .
Σε συνεχάρηκα για το βιβλίο σου ευχήθηκα “και νομπελίστας” -μπορούσες. Σου είπα θα κάνουμε παρουσίαση του βιβλίου στη Νάξο – δεν προλάβαμε.
Θα είσαι πάντα εδώ με το ανεξίτηλο πέρασμα σου με τη σοφία που σε διέκρινε με την αγάπη σου για τους ανθρώπους και τη ζωή. Τη ζωή που τη ρουφούσες με μανία στο τσιγάρο σου . Με πάθος χωρίς ενδοιασμούς χωρίς αναστολές πάντα για να ανακαλύψεις το συναίσθημα της στιγμής την αλήθεια.
Επέλεξα να σ αποχαιρετήσω με κάποιες φωτογραφίες από τότε . Να σε βλέπω να γελάς. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ . Χαιρετίσματα στους Νικόληδες (Παππά, Σαρρή και στη Δήμητρα θα τζαμάρετε μαζί στους κήπους του Παραδείσου) . Φιλιά στην Κυρά Σταμάτα – θα σου μαγειρεύει αυτά που σου άρεσαν . Καλό ταξίδι φίλε μου.
