Αθανασία (Σούλα) Χαραλαμπίδου – Βλησίδη…. Η δασκάλα μας, αγαπημένη. Εφυγε από τη ζωή πριν από δύο ημέρες σε ηλικία 78 ετών… Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει σήμερα Κυριακή 3 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής (Μητρόπολη) στη πόλη της Νάξου.
Ενα πρόσωπο που δεν μπορείς να ξεχάσεις όσα χρόνια κι εάν περάσουν. Είχα την τύχη να την έχω καθηγήτρια Μαθηματικών στη Β Γυμνασίου. Μοναδική εμπειρία. Και την ευχαριστώ για όσα όμορφα μου πρόσφερε… Κρατάω το χαμόγελό της, την αγάπη της για εμάς τους μαθητές και εύχομαι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να “αγκαλιάζει” με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο τους … άντρες της, τον κύριο Στέλιο (σύζυγος), τον Νίκο και τον Σωτήρη (παιδιά)… Και βέβαια όσους αγάπησε….
Φουτάκογλου: “Καλό ταξίδι αγαπημένη συνάδελφε”
Ο Στράτος Φουτάκογλου – εκπαιδευτικός – μέσα από τη σελίδα του στα social media την αποχαιρετά με τον δικό του τρόπο…
“Η Νάξος σήμερα αποχαιρετά ένα ξεχωριστό άνθρωπο, μια εκπαιδευτικό που στο διάβα της από το νησί της Νάξου, εδώ και πενήντα χρόνια, άφησε με φωτεινά γράμματα το αποτύπωμά της ως άνθρωπος, επιστήμονας και παιδαγωγός καθώς επίσης εξαίρετη σύζυγος και μητέρα. Αποχαιρετάμε την Αθανασία (Σούλα) Χαραλαμπίδου – Βλησίδου η οποία είχε καταγωγή από την Σάμο και διορίστηκε στα σχολεία της Νάξου στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Εκτοτε προσέφερε τις υπηρεσίες της ως μαθηματικός στα σχολεία της Τραγαίας και της Χώρας. Από το 1997 έως το 2003 διετέλεσε γυμνασιάρχης στο ενιαίο ημερήσιο Γυμνάσιο Νάξου και μετά τον διαχωρισμό του σε δύο Γυμνάσια συνέχισε ως διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου την περίοδο 2003-2007.
Διαδέχθηκε τον Ελευθέριο Σιδερή στις 31 Μαρτίου 1997 και άφησε σπουδαίο έργο τόσο παιδαγωγικό όσο και στην αποκατάσταση του ιστορικού κτιρίου αφού επι των ημερών της πραγματοποιήθηκε το μεγάλο έργο της αναστήλωσης και ανακαίνισης του.
Προσωπικά την αποχαιρετώ με βαθιά συναισθήματα αγάπης και σεβασμού και την ευχαριστώ για όσα μας προσέφερε εδώ στο νησί τα πενήντα αυτά χρόνια. Είχα την ευτυχία να την γνωρίσω σαν καθηγήτρια μου στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου και αργότερα ως συνάδελφο με την οποία δώσαμε μαζί κοινούς αγώνες για την προάσπιση του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού.
Συνεργάστηκα μαζί της και ζήτησα την βοήθεια της όταν ανέλαβα καθήκοντα διευθυντή στο 1ο Γυμνάσιο Νάξου. Οι συμβουλές της και η εμπειρία της στάθηκαν φάρος φωτεινός στα χρόνια που άσκησα τα καθήκοντα μου.
Καλό ταξίδι αγαπημένη συνάδελφε. Καλό ταξίδι ΚΥΡΙΑ Σούλα, θα σου είμαστε ευγνώμονες για όσα μας προσέφερες.
Τον Αύγουστο του 2021, στην εκδήλωση για τον εορτασμό των 100 χρόνων απο την ίδρυση του Γυμνασίου Νάξου, τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά της στο σχολείο (φωτογραφία)”
Ιωαν. Ποσάντζης: Μας «άφησε» και η Σούλα….”
Ανάλογη ανάρτηση για την Αθανασία (Σούλα) Χαραλαμπίδου – Βλησίδη έχουμε κι από τον δικηγόρο Ιωάννη Ποσάντζη… Τι αναφέρει;
“Εφυγε για τα ουράνια σκηνώματα η αγαπημένη μας εξαδέλφη Αθανασία (Σουλα) Χαραλαμπίδου-Βλασίδη, σύζυγος του συμβολαιογράφου Στέλιου Βλησίδη. Η Σούλα με καταγωγή από τη Σάμο, δέθηκε με το νησί μας όχι μόνο λόγω των δεσμών του γάμου της αλλά κυρίως λόγω της χαρισματικής προσωπικότητας της , στοιχείο που την ενσωμάτωσε ταχύτατα και αδιάρρηκτα με τη Ναξιακή κοινωνία.
Εξαίρετη εκπαιδευτικός άφησε άριστα και ανεξίτηλα παιδευτικά και όχι μόνο , στοιχεία στους μαθητές των Γυμνασίων Τραγαίας και Νάξου στα οποία υπηρέτησε ως καθηγήτρια. Προσωπικότητα με υπερχειλίζουσα κοινωνικότητα αγαπήθηκε όσο λίγοι από το σύνολο της Ναξιακης κοινωνίας.
Σ’ αυτό συνέτεινε και η ενεργός και παράλληλη «ενασχόληση» της και με “συμβολαιογραφικά καθήκοντα” στο γραφείο του συζύγου της. Έγινε ουσιαστικά μία τέλεια γνώστης των νομικών και γενικά των διαδικαστικών θεμάτων που οφείλει να γνωρίζει ένας συμβολαιογράφος, με αποτέλεσμα να συμβουλεύει με εγκυρότητα και υπευθυνότητα τους πολίτες και να συντάσσει τα προσχέδια των σχετικών εγγράφων, υποκαθιστώντας ουσιαστικά πλήρως τον πολυάσχολο σύζυγο της.
Θα μας λείψει το μόνιμο χαμόγελο της, ο διασκεδαστικός τρόπος που αντιμετώπιζε τις πληθωρικές και πάντοτε καλοπροαίρετες «συμπεριφορές» του Στέλιου, τις οποίες και η ίδια απολάμβανε!
Θα την θυμόμαστε πάντα γιατί μας αγάπησε όσο και εμείς την αγαπήσαμε, γιατί την νοιώθαμε σαν πραγματική συγγενή μας, όπως και εκείνη μας ένοιωθε. Κρίμα Σούλα, είχες ακόμη χρόνια !
Μας πλήγωσες αβάσταχτα. Καλή αντάμωση……..”
