Με το πενάκι του Αλέξανδρου Αρβανιτά κάνουμε ένα ταξίδι – το τελευταίο για το 2019 – σε όλα όσα μας άγγιξαν την εβδομάδα που μας πέρασε
Όπως και αν το δεις, ο χρόνος που φεύγει δεν ήταν και ο καλύτερος. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ τα αποτελέσματα των εκλογών. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, ενήλικες, άρα ψηφίζουμε ό,τι θεωρούμε καλύτερο για μας και τα παιδιά μας. Την τελευταία εβδομάδα, λοιπόν, έχουμε Αλέξη Τσίπρα. Μας τα εξηγεί ωραία με τις δηλώσεις του περί αστυνομικής βίας. Όμως, και Μαρινάκη εκνευρισμένο έχουμε. Τόσο εκνευρισμένο, που φοβάμαι μήπως εγκαταλείψει την κυβέρνηση. Αστυνομική… καλοπέραση είχαμε, σε γυναίκα ΑμεΑ. Η ΕΛ.ΑΣ. διενεργεί ΕΔΕ. Εικάζεται ότι τα αποτελέσματα θα δοθούν στη δημοσιότητα τον επόμενο χρόνο. Να είναι μονός χρόνος. Άλλωστε, το 2020 είναι δίσεκτο και η Αστυνομία μας κρατάει τις παραδόσεις περί γρουσούζικων ετών των δίσεκτων.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Δεν θα μπορούσε να λείψει η παρέμβαση του κυρίου Μπάμπη: του γνωστού κυρίου, ο οποίος είναι φανατικός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θυμήθηκα μια αδικία την οποία η ελληνική δικαιοσύνη φρόντισε να αποκαταστήσει. Αν ανησυχούσατε, στον κύριο Φλώρο επιστράφηκαν οι καταθέσεις και η Πόρσε του, προκειμένου το παλικάρι να έχει μια κάποια ρευστότητα, Τα πάρτι στη Μύκονο κοστίζουν. Αν συμμετέχει και ο Αντώνης Ρέμος, το… κοστούμι πάει πολύ ψηλά. Για να μην ανησυχείτε, και Άδωνι διαθέτουμε. Καθότι ο κύριος αντιπρόεδρος δίνει το καλό παράδειγμα στον υιό του με την εκμάθηση της γλώσσας των Αρχαίων Ελληνικών. Τα κάλαντα ήταν μόνο η αρχή. Απώλειες αυτή την εβδομάδα είχαμε: Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, η «κόρη» των Τρικάλων και της ξακουστής χορωδίας της. Σταύρος Χριστοδουλάκης, ο ακούραστος εργάτης του Τύπου. Καλό τους ταξίδι. Και τέλος, η νεανική καινοτομία η οποία αποτελεί ελπίδα για τον τόπο. Να ευχηθούμε, παρεμπιπτόντως, περαστικά στον Μανώλη Γλέζο. Είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρει, όπως μόνο αυτός ξέρει και μπορεί…
* «Και εμείς αδειάσαμε καταλήψεις, αλλά όχι με τέτοιο τρόπο. Δεν στήναμε σόου, δεν το κάναμε σε ζωντανή σύνδεση». Τάδε έφη ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση, για το χειρισμό της υπόθεσης στο Κουκάκι και την αντιμετώπιση που έτυχε ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Ινδαρές. Πάντως, δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά εν ολίγοις το αριστερό ξύλο είναι πιο γλυκό, πιο ζεστό, βρε παιδί μου. Και δεν περιείχε στοιχεία αναγκαστικότητας. Γιατί πάντα ήταν συναινετικό αυτό το ξύλο. Να αγιάσουν τα χέρια των ΜΑΤ. Προερχόταν από τον άνθρωπο, για τον άνθρωπο. Έτσι, για να δείτε τι είχαμε και τι χάσαμε. Πώς το έλεγε ο αείμνηστος, Κώστας Χατζηχρήστος: «Τ’ άκουσες, πολί μου; Αμ πώς;».
* «Το ποτήρι της ποδοσφαιρικής αλητείας και της βρομιάς του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεχείλισε. Δεν θα είμαι πλέον θεατής ούτε εγώ ούτε οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Τα ποδοσφαιρικά ”περιττώματα” που πρωταγωνιστούν, τύπου Σαββίδη, Καλπαζίδη, Πανόπουλου και Μπέου, και οι άνθρωποί τους δεν τηρούν καμία νομιμότητα, όπως ο Γραμμένος, ο Περέιρα και ο υπόλοιπος θίασός τους. Ο Ολυμπιακός δεν θα συμμετέχει πια σε αυτή την κωμωδία…». Αυτά δήλωσε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης. Δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις, όταν ακούς αυτά τα πράγματα. Για να κλείσουμε αυτό το ζήτημα. Στα 23 χρόνια, ο Ολυμπιακός κατέκτησε 19 πρωταθλήματα. Όταν διαμαρτύρονταν οι υπόλοιποι για διαιτητική εύνοια, ο κύριος Σάββας Θεοδωρίδης μάς έλεγε να μην ασχολούμαστε με τη διαιτησία και τα οφσάιντ, αλλά οι πρόεδροι να κάνουν επενδύσεις όπως οι πρόεδροι των «ερυθρολεύκων». Και για να τελειώνουμε. Ναι, ο Ολυμπιακός αδικήθηκε στον συγκεκριμένο αγώνα με τον Βόλο. Ασφαλώς και δεν πρέπει να επαναληφθούν -εις βάρος του- ό,τι γινόταν όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των υπολοίπων. Αλλά, προφανώς, πρέπει να ισχύουν τρία πράγματα, για όλες τις ομάδες. Πρώτον: Ο μικρός δικαιούται να κερδίσει τον μεγάλο. Γίνεται σε όλο τον κόσμο. Δεύτερον: Όλες οι ομάδες μπορούν να ευνοηθούν σε κάποιους αγώνες και να αδικηθούν σε κάποιους άλλους. Τρίτον: Πρέπει να σταματήσει το φαινόμενο, κατά το οποίο επί χρόνια ένας ήταν μονίμως ευνοημένος και ποτέ αδικημένος. Και για να πάμε στα σοβαρά. Αυτή η δικαστική εκκρεμότητα με το ναρκο-πλοίο «Noor 1» θα ολοκληρωθεί ποτέ ή θα το… ξενυχτήσουμε;
* Αστυνομικοί, του Τμήματος Ομονοίας, βασάνισαν γυναίκα ΑμεΑ, στις 20 Οκτωβρίου, σύμφωνα με βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας. Την κατέβρεχαν με μια μάνικα, ενώ πέρασαν χειροπέδες στο δικηγόρο, ο οποίος κατήγγειλε το γεγονός. Η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. έχει ανακοινώσει την έναρξη ΕΔΕ, προκειμένου να λάμψει η αλήθεια. Το ερώτημα που πλανάται είναι τι στο καλό κάνουν δύο μήνες, προκειμένου να βγάλουν το πόρισμά τους, τα σαΐνια της Αστυνομίας και η ηγεσία τους. Ελπίζουμε να μην πάει μακριά η βαλίτσα και οι ένοχοι να τιμωρηθούν βαρύτατα για τον εξευτελισμό συμπολίτισσάς μας, γιατί έχουμε καεί απ’ αυτές τις ΕΔΕ που διενεργεί το ελληνικό κράτος. Άντε να δούμε, όμως, πότε θα σταματήσει η αστυνομική βία και πότε επιτέλους θα αντιληφθούν τα όργανα της τάξης ότι πρέπει να προσφέρουν ασφάλεια στους πολίτες και όχι ανασφάλεια και φόβο…
* «Οι μπαχαλάκηδες πρέπει να ξεβρακώνονται», δήλωσε ο γνωστός, πλέον, κύριος Μπάμπης, σε τηλεοπτική εμφάνισή του. Να το σχολιάσεις; Δεν αξίζει τον κόπο. Όμως, και να το αφήσεις ασχολίαστο δεν… λέει. Απλώς, αναρωτιέμαι πώς μπορούν οι αστυνομικοί να διακρίνουν ποιοι από τους συλληφθέντες είναι μπαχαλάκηδες και ποιοι όχι; Ή τους ξεβρακώνουμε όλους και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει; Μάλλον ο κύριος Μπάμπης δεν έχει ακουστά ότι για όλους τους πολίτες πρέπει να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, όποιες και αν είναι οι πράξεις τους. Αξιόποινες ή μη. Άλλωστε, αυτές θα κριθούν από τα δικαστήρια και όχι από τον κύριο Μπάμπη και τους Μπάμπηδες αυτού του τόπου…
* Αφού μιλήσαμε για δικαστήρια και κατ’ επέκταση δικαιοσύνη, να αναφέρουμε άλλον ένα θρίαμβο της Θέμιδος. Με απόφαση των δικαστηρίων επανορθώθηκε μια μεγάλη αδικία. Και ως γνωστόν οι αδικίες δεν είναι καλό πράγμα. Ύστερα από την πρόσφατη απόφαση, λοιπόν, τα 72 εκατομμύρια τα οποία κρίθηκαν υπεξαιρεθέντα, παραμένουν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μέχρι οι δήμοι και το Δημόσιο να τα εισπράξουν. Η καινοτομία της απόφασης έγκειται στο γεγονός ότι το δικαστήριο απάλλαξε τον κατηγορούμενο -τον κύριο Φλώρο, παρακαλώ- για το αδίκημα της υπεξαίρεσης εις βάρος των ΛΑΓΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ, επειδή, αν και αποτελούν χρήματα των φορολογουμένων, θεωρούνται ιδιωτικές εταιρίες και οι κατηγορούμενοι μπορούν να κρατήσουν τα χρήματα. Έτσι, λοιπόν, επιστρέφονται οι καταθέσεις, η Πόρσε και ο κύριος Φλώρος αλλά και ο έτερος κύριος Μηλιώνης παραδίδονται άσπιλοι, αμόλυντοι και φραγκάτοι στην κοινωνία. Πόσο μας είχαν λείψει τα πάρτι του ωραίου αυτού παιδιού με νεαρές μοντέλες στη Μύκονο; Πόσο, όμως; Στοιχείο της λαϊκής μας διασκέδασης και του πολιτισμού μας. Στην υγειά των κορόιδων, βεβαίως-βεβαίως. Στην υγειά τους, λοιπόν…
* Η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου άνοιξε τα φτερά της για το πέρασμα στην αιωνιότητα. Στη γειτονιά των αγγέλων. Σε ηλικία 91 χρόνων «έφυγε» από κοντά μας, αλλά μας άφησε πίσω της πράγματα όμορφα, υπέροχα, διαχρονικά. Υπήρξε η δημιουργός της Χορωδίας Τρικάλων, μιας χορωδίας που έγινε γνωστή έξω από τα στενά όρια της χώρας και ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη. Η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου έβαλε το δικό της λιθαράκι σε ό,τι αποκαλούμε πλέον ελληνικό πολιτισμό. Ο Δήμος Τρικκαίων με μια λιτή ανακοίνωση αποχαιρετά ένα δικό του παιδί: «Τα Τρίκαλα τιμούν την Τερψιχόρη της μουσικής, της χορωδίας, της προσφοράς». Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει…
* Την αγάπη του Άδωνι Γεωργιάδη για τα Αρχαία Ελληνικά τη γνωρίζαμε. Εκείνο που μάθαμε προσφάτως ήταν πως ο γιος του κυρίου αντιπροέδρου, με συμμαθητές του, τραγούδησε τα κάλαντα στη γλώσσα των αρχαίων ημών προγόνων. Ας είναι και έτσι. Μαθαίνει πράγματα κανείς τη σήμερον ημέρα. Τίποτα δεν πάει χαμένο…
* Ο συνδικαλιστής τεχνικός Τύπου, Σταύρος Χριστοδουλάκης, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας όντως τον κλάδο φτωχότερο. Γιατί, σε τόσο σκληρές στιγμές, όπως είναι αυτές που ζούμε την τελευταία δεκαετία, είναι πολύ δύσκολο να εκπροσωπείς τους συναδέλφους σου και να περπατάς με το κεφάλι ψηλά. Και ο Σταύρος είχε αυτό το χάρισμα. Να περπατά με το κεφάλι ψηλά. Να μην έχει εχθρούς. Ακόμη και οι αντίπαλοί του τον σέβονταν απεριόριστα και τον εκτιμούσαν. Περιττό να πω ότι θα μας λείψει.
* Ας κλείσουμε με κάτι ευχάριστο και ελπιδοφόρο. Αντιγράφω από το σάιτ της καλής συναδέλφου και φίλης, Μαρίας Κοτζακόλιου, το Agrovoice, μια είδηση που γεννά ελπίδα και δείχνει ότι το μέλλον της χώρας βρίσκεται στα χέρια της νέας γενιάς: «Τρεις νέοι φοιτητές, αδέρφια, η Ελένη Μαντά, η Μαρία Μαντά και ο Παναγιώτης Μαντάς, παρουσίασαν στις Σέρρες, 1-2 Νοεμβρίου, στο συνέδριο για νέες καινοτόμες ιδέες, ένα ηλεκτρονικό κολάρο για μεγαλόσωμα ζώα και έλαβαν την πρώτη θέση στο διαγωνισμό… Το ηλεκτρονικό κολάρο βοηθά τους ιδιοκτήτες να έχουν τον πλήρη έλεγχο όσον αφορά στην υγεία τους και στην ασφάλεια των ζώων τους, με απόλυτο σεβασμό προς αυτά. Έχουν φτιάξει με λίγα λόγια ένα κολάρο, το οποίο έχει GPS και αισθητήρες παλμών και οξυγόνου, το οποίο συλλέγει στοιχεία. Ο κτηνοτρόφος μπορεί να δει αυτά τα στοιχεία από οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή, δηλαδή από το κινητό, το λάπτοπ ή το τάμπλετ. Έτσι, μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο και να παίρνει αποφάσεις άμεσα, για την καλύτερη παραγωγικότητα και μακροζωία του κοπαδιού. Επίσης, βοηθούνται οι δήμοι να ελέγχουν τα αδέσποτα που βρίσκονται στα όρια της περιοχής ευθύνης τους».
Εύχομαι τα καλύτερα σε όλους τους αναγνώστες μας, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς καμιά διάκριση. Με υγεία και κοινωνική προκοπή. Με λιγότερες αδικίες στην καθημερινότητά μας. Με περισσότερες καλές ειδήσεις από ό,τι κακές. Και, κυρίως, με ελκυστικότερο, πιο ελπιδοφόρο μέλλον για τη νέα γενιά, τους νέους ανθρώπους, τα παιδιά μας. Το 2020 που έρχεται μακάρι να μείνει στη μνήμη μας για θετικά πράγματα και για όμορφες, ξεχωριστές στιγμές, στη χώρα μας και τον πλανήτη. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ… ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ…
