Με τίτλο “Ολα είναι ατμός” ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς σχολιάζει γεγονότα και πρόσωπα με επίκεντρο την εβδομάδα που μας πέρασε ….
Για να πούμε τη μαύρη αλήθεια, τη λες και ρεζίλι την εικόνα της κομματικής δημοσιογραφίας, την οποία παρατηρούμε καθημερινά στους τηλεοπτικούς δέκτες. Σποτάκια και υποκλοπές έχουν την τιμητική τους. Αλλά και συντάκτες, οι οποίοι υποτίθεται ότι ενημερώνουν τους πολίτες, να ξεκατινιάζονται σαν τους πολιτικούς για το ποιο κόμμα την έχει… πιο μεγάλη: την ευθύνη για την κατάντια μας, να εξηγούμαστε. Ούτε είναι ωραίο η Εκκλησία της Ελλάδος να διεκδικεί τη μισή έκταση του Ασκληπιείου Βούλας, έπειτα από 100 χρόνια.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Ο αθλητισμός υποτίθεται ότι στέλνει μήνυμα συναδέλφωσης, ανεκτικότητας και συλλογικότητας. Δυστυχώς, όχι πάντα. Οι ανακριτές της υπόθεσης «Noor 1» την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Γιατί ξέρουν ότι, λόγω της εμπνεύσεως του δημάρχου για τον «Μεγάλο Περίπατο», οι οδηγοί είναι εκνευρισμένοι και τρέχουν σαν τρελοί. Και ανακριτές και εισαγγελείς κινδυνεύουν να βρεθούν κάτω από τη ρόδα κάποιου τρελού και μετά, άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Ακόμη-ακόμη, συμπονούμε την κυβέρνηση, η οποία σκοπεύει να νεκραναστήσει χουντικές διατάξεις, προκειμένου να μην ενοχλούν οι φωνασκούντες όλους εμάς, με τα μπανάλ πράγματα τη σήμερον ημέρα: απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες και τα υπόλοιπα κομμουνιστικά, τα οποία και έκρινε η Ιστορία. Εννοείται, βεβαίως, ότι συμπάσχουμε για το δράμα της κυρίας Μαρίνας. Φταίει η Πανσέληνος, ο ανάδρομος Ερμής, ο κακός μας ο καιρός. Πάντως, κάτι φταίει. Αυτό είναι σίγουρο…
* Πολλή κουβέντα έγινε για το διαφημιστικό του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη χρηματοδότηση των ΜΜΕ από την κυβέρνηση. Δεν θα μπω στη συζήτηση αν ήταν καλό ή κακό. Αν ήταν λογικό ή παράλογο. Αν υπήρξε προσβλητικό για τον δημοσιογραφικό κόσμο ή όχι. Το γεγονός ότι επενέβη η ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να… νουθετήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως άνθρωπο του κλάδου με αφήνει παγερά αδιάφορο. Γιατί, όταν μιλάμε για ΕΣΗΕΑ, αναφερόμαστε στο συντομότερο συνδικαλιστικό ανέκδοτο της εποχής μας. Ωστόσο, με τη σύμφωνη γνώμη κυβέρνησης και μερίδας δημοσιογράφων, η συζήτηση ξέφυγε από την ουσία του προβλήματος. Αυτό που το σποτάκι -ενδεχομένως με όχι καθαρό τρόπο- επεδίωξε να αναδείξει. Δηλαδή τη χρηματοδότηση, για να μην πω την ευγενή χορηγία, κάποιων Μέσων με χιλιάδες ευρώ. Ειπώθηκαν πολλά, ενδεχομένως και ακραία πράγματα. Ωστόσο, τα χρήματα δεν ανήκουν ούτε στον κύριο Πέτσα ούτε στον πρωθυπουργό. Ανήκουν στον ελληνικό λαό, χωρίς ναι μεν, αλλά. Άρα, χθες, η κυβέρνηση όφειλε να αναρτήσει τη λίστα με τη χρηματοδότηση και αναλυτικά να μας εξηγήσει πού δόθηκαν τα χρήματα, σε ποιον και κυρίως με βάση ποια κριτήρια; Και αφού μάθουμε και εμείς οι αδαείς τα ποσά, καλό είναι κυβέρνηση και ΕΣΗΕΑ να μας ενημερώσουν για κάποια απλά… πραγματάκια. Για παράδειγμα: Όσοι ενισχύθηκαν -γιατί δεν ενισχύθηκαν όλοι- οφείλουν μισθούς και πόσους στους εργαζόμενους που απασχολούν; Χρωστάνε στα Ταμεία και στους κρατικούς οργανισμούς; Διατηρούν τις θέσεις εργασίας ή οι απολύσεις πάνε σύννεφο; Πόσους εργαζόμενους απασχολούν, πόσοι απ’ αυτούς βρίσκονται στο μισθολόγιο, με ποιους όρους και κάτω από ποιες συνθήκες; Και, τέλος, ποιο είναι το κομμάτι στην αγορά που καταλαμβάνουν; Ασχολείται το κοινό μαζί τους ή αυτά αφορούν μόνο συγγενείς και φίλους (επισκεψιμότητα ιστοσελίδων, πωλήσεις εντύπων, ποσοστά τηλεθέασης); Περιμένουμε απαντήσεις κρυστάλλινες και άμεσες. Και αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι απάντηση να πούμε «Ναι, αλλά οι προηγούμενοι τι έκαναν;». Καθαρά πράγματα, έτσι;
* Προσωπικά, αγαπώ πολύ τον αθλητισμό. Όπως φαντάζομαι εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Εκτός από την οικουμενικότητα που εκπέμπει, στρέφει χιλιάδες νέους και νέες στην άσκηση. Τους μαθαίνει τη δύναμη του ατόμου και την ανάληψη ευθυνών. Κυρίως, όμως, τους εντάσσει στη λογική του συνόλου. Κανείς δεν κερδίζει μόνος, αλλά με τη βοήθεια των συμπαικτών του. Αυτό ισχύει -σε μικρότερο, ασφαλώς, βαθμό- και για τα ατομικά αθλήματα. Οι αθλητές, ακόμη και οι παλαίμαχοι, αποτελούν τα είδωλα στα μάτια των παιδιών μας. Έτσι, οι ενέργειές τους δεν περνάνε απαρατήρητες. Δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς στην κοινωνία μας. Θλίβομαι, λοιπόν, όταν διαβάζω ότι ο άλλοτε σπουδαίος μπασκετμπολίστας, Στηβ Γιατζόγλου, εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη. Στους υποστηρικτές όλων αυτών που κατέσφαξαν τους παππούδες μας. Που τέλεσαν τις φρικαλεότητες στη Δηματσάνα, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στη Βιάννο. Ολοκαυτώματα στην κυριολεξία. Επίσης, θυμώνω με τα ακροδεξιά ξεσπάσματα του σπουδαίου μπαλαδόρου και πρωταθλητή Ευρώπης το 2004, Βασίλη Τσιάρτα. Η ομοφοβική ανάρτησή του για το διαφημιστικό μήνυμα των σούπερ μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα, αποτελεί άλλη μια συνέχεια της μισαλλόδοξης, ακραίας και ρατσιστικής συμπεριφοράς τού εν λόγω κυρίου. Κρίμα και για τους δύο. Πολύ κρίμα, όμως…
* Υποκρισίας το ανάγνωσμα, στον λατρεμένο κόσμο πολιτικής και δημοσιογραφίας. Η ηχογράφηση συνεδριάσεων του Eurogroup από τον κύριο Βαρουφάκη είναι πράξη καταδικαστέα και προσβάλλει τον πολιτισμό μας. Η δημοσιοποίηση του… διαλόγου Πολλάκη-Στουρνάρα είναι προϊόν υποκλοπής και συνιστά ποινικό αδίκημα. Το φωνητικό ωστόσο Μινωή-Παππά αποτελεί… δημοσιογραφική επιτυχία και σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά υποκλοπή. Άλλο παράδειγμα: Η γνωστή… βιτριολίστρια έπαιξε στα media κάμποσο καιρό. Ε, πώς να γίνει; Το βιτριόλι είναι επικίνδυνο πράγμα. Όχι κάθε βιτριόλι, όμως. Γιατί αυτό που δέχτηκε στο πρόσωπο η καθαρίστρια, Κωνσταντίνα Κούνεβα, από μπράβους της εργοδοσίας, δεν απασχόλησε πάνω από δέκα λεπτά τους καλούς συναδέλφους. Πώς το λέει όλο αυτό ο λαός μας; «Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω»…
* Στα υπόλοιπα της καθημερινότητάς μας ξεχωρίζει αυτή η είδηση: «Μετάθεση ζήτησε ο τρίτος ανακριτής για τη γνωστή υπόθεση του ναρκοπλοίου ”Noor 1”». Πρέπει να έχουμε σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ μεταθέσεων και παραιτήσεων ανακριτών και εισαγγελέων. Το ίδιο, πάνω-κάτω, ισχύει και με τις… αυτοκτονίες μαρτύρων. Δεν είμαι σίγουρος τι συμβαίνει μόνο στην Κολομβία. Αλλά και πίσω να είμαστε, κάνουμε αποφασιστικά βήματα, προκειμένου να καλύψουμε το χαμένο έδαφος…
* Για να δείτε τι τραβάει ο κόσμος και σεις διαμαρτύρεστε για πεζά, ανούσια και ποταπά πράγματα. Η κυρία Μαρίνα Πατούλη εξέθεσε το πρόβλημά της, στον τηλεοπτικό σταθμό, STAR: «Από το πολύ αντισηπτικό, έχουν σκάσει τα χέρια μου και με δυσκολεύει το ξεκλείδωμα του κινητού με fingerprint». Σε νιώθουμε και μεις οι μπιθουλαίοι, κύρια Μαρίνα μας. Ζείτε μεγάλο δράμα η ολόμαυρη, αλλά δεν ξέρουμε πώς να σας βοηθήσουμε; Πείτε καμιά ιδέα και σεις, madame Patouli, please, please…
* Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», «Επαναφέρονται σε ισχύ αυτούσιες οι χουντικές διατάξεις για μόνιμη και καθολική απαγόρευση των δημόσιων συγκεντρώσεων στα αστικά κέντρα της χώρας. Τη νομοθεσία, δηλαδή, βάσει της οποίας πνίγηκε, το 1973, στο αίμα η αντιδικτατορική εξέγερση του Πολυτεχνείου και η οποία, ως εξόφθαλμα αντισυνταγματική, έπαψε αυτοδίκαια να ισχύει μετά την κατάρρευση της δικτατορίας». Για να ξέρετε, λοιπόν. Από τούδε και στο εξής δεν θα επιτρέπονται πορείες, διαδηλώσεις, φωνές, κακό και πανδαιμόνιο. Θα γίνουμε Ευρωπαίοι. Και οι απεργίες δεν χρειάζονται, όπως αντιλαμβάνεστε. Θα επιτρέπονται μόνο εγκαίνια, όπως αυτά της πλατείας Ομονοίας, χειροκροτήματα για τον «Μεγάλο Περίπατο» του… Μεγάλου Τιμονιέρη και άλλα ωραία και ευρωπαϊκά. Όχι, πάντως, απολίτιστα και βάρβαρα πράγματα. Θα πρότεινα δε στους συνδικαλιστές να βρουν τρόπους να διατυπώνουν τα αιτήματά τους μέσω e-mail, facebook ή έστω τηλεδιασκέψεων με τους αρμόδιους παράγοντες. Όλα καλά και μην ταράζεστε. Οι άριστοι και το επιτελικό κράτος φροντίζουν επ’ αγαθώ της κοινωνίας, βεβαίως-βεβαίως….
* Την ανάκληση της υφισταμένης, από το 1925, απαλλοτρίωσης για τμήμα της έκτασης, στην οποία ανεγέρθηκε, στεγάζεται και λειτουργεί το Ασκληπιείο Βούλας, ζητά έπειτα από σχεδόν 100 χρόνια η διοίκηση του Νομικού Προσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος! Ειδικότερα, η Εκκλησία ζητά την άρση της απαλλοτρίωσης 46 στρεμμάτων, δηλαδή τη μισή έκταση στην οποία φιλοξενείται το νοσοκομείο. Επιδιώκει να την πάρει πίσω, να την εκποιήσει ή να λάβει από το Ελληνικό Δημόσιο 80 εκατ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στην αξία της συγκεκριμένης περιοχής. Δεν πιστεύω να θέλετε σχόλιο, γιατί η Αγία Εκκλησία κρύβει μέσα της έναν αγνό επιχειρηματία, με τεράστια υπομονή και με στροφή προς το real estate; Γιατί σχόλιο δεν έχει, όσο και αν επιμένετε.
Δύσκολη και ζόρικη εβδομάδα, έτσι; Θα μου πείτε, σάμπως έχουμε βιώσει εύκολες εβδομάδες; Σωστό και αυτό. Πριν, όμως, απογοητευτείτε εντελώς και πάρετε τα βουνά, καλό είναι να θυμηθείτε δύο νόμους του Μέρφι: Βοηθάνε να καθαρίσει το μυαλό: «Είναι αδύνατον να προφυλάξεις κάτι από τη βλακεία, διότι οι βλάκες είναι ικανότατοι», αλλά χαλαρώστε, γιατί: «Τίποτα δεν είναι τόσο κακό, ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο». Καλή μας εβδομάδα…
