Ελληνας πολίτης σε Δημόσια υπηρεσία, πρωί Πέμπτης… Είκοσι λεπτά για μία αίτηση πέντε λεπτών και έχοντας απέναντί του έναν αγενέστατο τύπο που δεν ήξερε ούτε να πληκτρολογήσει σωστά το όνομά του στο κομπιούτερ – Την ίδια ώρα, Ελληνας σε Ολλανδική υπηρεσία νιώθει ως εξωγήινος γιατί του είπαν “καλημέρα”, τον κέρασαν πορτοκαλάδα και τον εξυπηρέτησαν πριν καν πει … Καλημέρα
Ημέρα δύσκολη.. Είχα να κάνω δουλειές στο Δημόσιο. Ελλάδα 2018. Και βέβαια πήγα νωρίς νωρίς στην υπηρεσία που έπρεπε. Εξι υπάλληλοι, ένα γραφείο … ελεύθερο στο χώρο της υπηρεσίας (δεν λέμε ονόματα για να μην θίξουμε τα παλικάρια) και δύο μαζί με εμένα στην ουρά… Οσο περίμενα, πρόσεχα ότι ο ένας εκ των έξι υπαλλήλων έκανε δουλειά που έπρεπε να κάνει εκτός ωραρίου, ο άλλος μιλούσε με τον διπλανό του για την ΑΕΚ και τον αγώνα με την Μπάγερν, ο τέταρτος μιλούσε στο τηλέφωνο με φίλη του γιατί είχε και τα σχετικά δυνατά σχόλια και ο πέμπτος ετοίμαζα τα χαρτιά του (εν έτη 2018 με κομπιούτερ μπροστά του) για να ανοίξει το δεύτερο γραφείο… Μετά από πέντε λεπτά αναμονής, ήρθε η σειρά μου. Χαμογελαστός, καθότι πρωί ακόμη, δίνω τα χαρτιά μου και ακούω τον υπάλληλο να μου λέει “τι θες εσύ τώρα πρωι πρωί…” Κόκκαλο.
Πριν προλάβω, εμφανίστηκε ο ένας από τη παρέα της … ΑΕΚ και άρχισε να τον απασχολεί για θέματα που είχαν να κάνουν με το ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, αύριο στο μπάσκετ για την Euroleague. και όταν επέστρεψε προς εμένα, μου απέδειξε ότι είχε τις ικανότητες για τη θέση του δημοσίου υπαλλήλου. Πληκτρολογούσε την αίτηση με ρυθμό …χελώνας. Ενα δάκτυλο, ένα πλήκτρο στο κομπιούτερ. Και είχε απορία για κάτι αγγλικές λέξεις… Μετά από 20 λεπτά αναμονής για υπόθεση ούτε πέντε λεπτών έφυγα..
Γιατί τα λέω; Γιατί βρήκα στο διαδίκτυο ανάρτηση (στην σελίδα της lia lappa) από φίλο που είχε μοναδική εμπειρία και δη τραυματική όπως αναφέρει ο ίδιος όταν επισκέφθηκε τον Ολλανδικό ΟΑΕΔ… Διαβάστε τι έγινε…
“Σήμερα πήγα στον UWV (ΟΑΕΔ της Ολλανδίας για τους μη γνωρίζοντες). Η εμπειρία ήταν το λιγότερο τραυματική… Τα σημάδια φάνηκαν από την αρχή, όταν πήγα στην υπάλληλο υποδοχής της υπηρεσίας η οποία με χαμόγελο μου είπε καλημέρα. Όπα λέω, τι πράγματα είναι αυτά; Δε φτάνει που έχουν υποδοχή, μου λέει και καλημέρα. Τι λες κυρά μου, αλλιώς ξέρω εγώ τις συναλλαγές μου με το δημόσιο. Αλλά δεδομένου ότι ήθελα να κάνω την δουλειά μου, το κατάπια, την καλημέρισα και της είπα τι χρειάζομαι. Εκεί και άρχισε η κόλαση μου.
Με κατεύθυνε, με σαφείς οδηγίες σε ποιο γραφείο να πάω (ω να σου γαμ..). Οκ σκέφτομαι, δεν γαμιέται, ας μη κάνω σκηνή. Πάω στο εν λόγω γραφείο όπου εκεί μια άλλη κυρία, αφού με καλημερίζει χαμογελαστά ΚΑΙ αυτή, της εξηγώ αναλυτικότερα τι θέλω. Εκεί ξεκινάνε τα ανήκουστα… Μου δίνει έναν αριθμό και με ρωτάει όλο ευγένεια “μήπως θέλετε κάτι να πιείτε ενώ περιμένετε;”. … εκείνη τη στιγμή ένιωσα το αίμα μου να βράζει από την οργή. Σε ποιον νομίζεις μωρή ότι μιλάς και μου προσφέρεις και κάτι να πιω; Μήπως να σου κάτσω κιόλας;
Καθότι όμως προέρχομαι και από ένα πολιτισμό μερικών χιλιάδων ετών, σε αντίθεση με την κότα που είχα απέναντι μου, αρνήθηκα ευγενικά και έκατσα σε κάτι αναπαυτικές και καθαρές (τι είναι αυτά ρε;) πολυθρόνες. ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ρε φίλε.
Αφού περίμενα περίπου 3 λεπτά (ούτε καν να ανοίξω το chrome δεν πρόλαβα, πόσο μάλλον να διαβάσω εξι εφτά τυχαία άρθρα για να περάσει η ώρα, αν είναι δυνατόν) έρχεται η σειρά μου. Πάω προς το γραφείο που ήταν η υπάλληλος που με είχε αναλάβει. Και τι κάνει η τελευταία; Δεν αρκέστηκε στο τερατώδες τελετουργικό του χαμόγελου και της καλημέρας. Όοοοχι. Σηκώθηκε απο την θέση της και μου έδωσε το χέρι. Ναι ναι, και όμως. Χωρίς καμιά ντροπή. Και αφου το είχε φτάσει εκεί, άρχισε να το ξεσκίζει το ζήτημα. Δηλαδή; Μου είπε “καθίστε”. Με γλένταγε η τύπισσα! Και περίμενε να κάτσω πρώτα, πριν κάτσει αυτή.
Και μετά συνέχισε δίχως έλεος. Με άκουσε προσεκτικά. Σημείωσε ΟΛΑ όσα της είπα. Καταχώρισε τα στοιχεία μου στο σύστημα. Και το επιστέγασμα; Απάντησε σε ΟΛΕΣ τις ερωτήσεις μου. Α! Μάλιστα σε κάποια φάση, είχε κολλήσει το σύστημα και αναθάρρησα σκεπτόμενος ότι κάτι πάει καλά επιτέλους. Αλλά δε με άφησε να το χαρώ. Γιατί; ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ! Ε άντε και γαμήσου. Βάρβαρη.
Κατάλαβες φίλε μου; Εκεί που έχεις συνηθίσει, έχεις βρεί ένα κώδικα επικοινωνίας με τον δημόσιο τομέα, έρχεται η κάθε βλαχάρα και σου ταράζει την ψυχική σου υγεία.
Α στα διάλα πια.
*Μια μικρή σημείωση, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: Όποιος κατάλαβε το ύφος μου καλώς. Για τους υπόλοιπους ούτε μπορώ, ούτε θέλω να κάνω κάτι.”
