Έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί σε ηλικία 75 ετών ο δημοσιογράφος Αντώνης Πυλιαρός, ο άνθρωπος που σφράγισε με τη φωνή του τη μετάδοση των στρατιωτικών παρελάσεων. – Διαβάστε τι είχε πει για τα μικρά και μεγάλα μυστικά των παρελάσεων αλλά και για τη σχέση του με τον Μικρό Ηρωα του Κελαηδόνη (video)
Θλίψη στον δημοσιογραφικό κόσμο, σκόρπισε η είδηση για τον θάνατο του Αντώνη Πυλιαρού. Ο εκλιπών, που άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Σωτηρία» μετά από «μάχη» με τον καρκίνο, σε ηλικία 75 ετών, συνέδεσε την… φωνή του με την μετάδοση των στραιωτικών παρελάσεων, αλλά και πληθώρα αθλητικών γεγονότων.
Ο Πυλιαρός, γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1944 στη Χίο, εκεί όπου έκανε τα πρώτα του δημοσιογραφικά… βήματα όντας μαθητής, με τις πρώτες δημοσιεύσεις στην εφημερίδα «Χιακός Λαός». Εισήχθη στην ΑΣΟΕΕ, την οποία γρήγορα εγκατέλειψε γιατί είχε ήδη «ερωτευθεί» το μικρόφωνο του ραδιοφώνου. Εμεινε στα ερτζιανά κύμματα για 42 χρόνια μέσα από το ΕΙΡ, την ΕΙΡΤ και την ΕΡΤ, εκφωνόντας δελτία ειδήσεων και μεταδίδοντας αγώνων ποδοσφαίρου και παρελάσεις, τις οποίες «σφράγισε» με τη φωνή του για 35 χρόνια.
Εργάσθηκε μεταξύ άλλων, στον Sport fm, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, στο Κανάλι 1 (Δημοτική Ραδιοφωνία Πειραιά), στο τηλεοπτικό κανάλι Magic και στον ΣΚΑΪ, διδάσκοντας παράλληλα ραδιόφωνο σε σπουδαστές σχολών δημοσιογραφίας. Σημείο αναφοράς της διαδρομής του, αποτέλεσε η εκπομπή «Γράμμα από την πατρίδα», που μεταδιδόταν από τα ερτζιανά ελληνόφωνων σταθμών της Αμερικής για 10 χρόνια. Τον Οκτώβριο του 2016, βραβεύτηκε από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας με τον «Αστέρα Αξίας και Tιμής» για τα 35 χρόνια των ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων των στρατιωτικών παρελάσεων.
Μικρά και μεγάλα μυστικά από τις παρελάσεις
Ο Αντώνης Πυλιαρός τον Οκτώβριο του 2016 μίλησε στην ιστοσελίδα newsbeast.gr για τα μυστικά των μεταδόσεων και τα απρόοπτα που τις συνόδευαν ” Από τη Μεταπολίτευση και μετά, ο τότε διευθυντής ειδήσεων ραδιοφωνίας Ευθύμιος Λέκκας μού ανέθεσε να μεταδώσω τη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου είναι και το επίκεντρο των εορτασμών. Θεωρούσε ότι το μέταλλο της φωνής μου θα έδινε τον αναγκαίο παλμό. Μη γνωρίζοντας τη σημασία του ραδιοφωνικού χρόνου, θεώρησα ότι η παρέλαση θα ήταν οι λίγες σημειώσεις μου και το πρόγραμμα της διέλευσης των πεζοπόρων και μηχανοκίνητων τμημάτων. Οποία απογοήτευσις όταν οι σημειώσεις μου δεν επαρκούσαν ούτε για πέντε λεπτά μετάδοσης! Κι έτσι από το ραδιόφωνο ακούγονταν τα εμβατήρια και τα χειροκροτήματα των δεκάδων χιλιάδων θεατών. Κατά τη διάρκεια της μετάδοσης είσαι υποχρεωμένος να μεταδίδεις την εικόνα που σου δίνει ο σκηνοθέτης. Αν αυτός θεωρεί ότι πρέπει να κάνει πολλά και ποικίλα πλάνα, η ζωή σου αυτομάτως γίνεται κόλαση. Αν είναι δυνατόν να μεταδίδεις την εικόνα του τεθωρακισμένου που βλεπεις μπροστά σου, σε κλάσματα δευτερολέπτου η κάμερα να μεταφέρεται στην εξέδρα των επισήμων και σε μερικά δευτερόλεπτα να βλέπεις τα Απάτσι πάνω από το χώρο της παρέλασης! Αφήνω που αν σταμπάρει μια ωραία κοπέλα, πρέπει να της κάνει κοντινό πλάνο!”
Μιλώντας για απρόοπτα είχε πει “ Στις καλές εποχές η βραδινή έξοδος του Σαββάτου ήταν απαραίτητη. Μια από αυτές ήταν παραμονή 25ης Μαρτίου, με ωραία παρέα και ξενύχτι που έφερε το μεθύσι. Τέσσερις τα ξημερώματα επιστροφή σε κακή κατάσταση στο σπίτι και οκτώ το πρωί η αγωνία της γυναίκας μου, Ζωής, να με σηκώσει από το κρεβάτι για να πάω στο Σύνταγμα να μεταδόσω την παρέλαση. Με διπλό σκέτο καφέ και σερνόμενος, άρχισα τη μετάδοση και με την επιστροφή μου στο σπίτι, δέχτηκα τα συγχαρητήρια της συντρόφου μου και πολλά τηλεφωνήματα που επιδοκίμαζαν τη συγκεκριμένη μετάδοση.”
Ενώ για τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του ανέφερε ” Ευτύχησα να ζήσω από κοντά ανεπανάληπτες στιγμές από την πολιτική, αθλητική και οικονομική ζωή του τόπου. Το «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά την καταδίκη σε θάνατο των πραξικομηματιών στο αεροπλάνο της επιστροφής μας από τη στρατιωτική άσκηση «Πτολεμαίος» το 1975, παρουσία εφτά ατόμων, μεταξύ των οποίων και εγώ. Η πρώτη μεταδικτατορική μετάδοση από τη Βουλή, σε απόσταση αναπνοής από τα ιερά τέρατα Κωνσταντίνο Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και Ηλία Ηλιού. Στιγμές από αθλητικές μεταδόσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες: η πρόκριση της Εθνικής Ελλάδος στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980, όταν ούρλιαζα στο καθοριστικό γκολ του Νικολούδη στον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση στη Λεωφόρο, η μεγάλη νίκη-πρόκριση του Ολυμπιακού (μας) στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1983 στο ΟΑΚΑ με πανηγυρισμούς τύπου Πορτογαλία 2004, οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Στίβου του 1983 με τη φοβερή νίκη στον ακοντισμό της Άννας Βερούλη στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, είναι ελάχιστα δείγματα από μια πορεία σαρανταδύο χρόνων στα Μέσα Ενημέρωσης”.
Και η πιο σημαντική αποκάλυψη; «Το 1984 με τον Λουκιανό Κηλαδόνη τραγουδήσαμε τον “Μικρό Ήρωα” σε πρώτη εκτέλεση. Εγώ ήμουν ο Γιώργος Θαλάσσης. Ήξερε τη φωνή μου και την ήθελε να πλαισιώσει το τραγούδι»
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου από τον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία στην Αγία Παρασκευή στις 15:00.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
