Τετάρτη, 6 Αυγούστου, 2025
ΑρχικήΜΜΕΔημοσιογραφία στην Ελλάδα: Βρε άει στο διάολο ...

Δημοσιογραφία στην Ελλάδα: Βρε άει στο διάολο …

|

Η σημερινή εικόνα του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) στην Ελλάδα – Μέσα από τα μάτια και την ψυχή της Ειρήνης Μητροπούλου, μίας δημοσιογράφου που εργάστηκε 25 χρόνια σε μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες (ομίλους) της Ελλάδας αλλά στο τέλος πολύ απλά την πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα… Το “άει στο διάολο” μάλλον είναι λίγο …  

Την απόλυση την περίμενα εδώ και πολύ καιρό, σίγουρα μετά την χρεοκοπία της εφημερίδας μου, τον Δεκέμβριο του 2016. Εχουν «αποχωρήσει» δεκάδες συνάδελφοι, με ή χωρίς αποζημίωση, και είχα μάθει να ζω με ένα μόνιμο άγχος ότι θα χάσω και εγώ τη δουλειά μου, από τις 25 Νοεμβρίου του 2010, όταν έκλεισε η ημερήσια έκδοση. 

Της Ειρήνης Μητροπούλου (από τη προσωπική της ιστοσελίδα στο facebook) 

Αλλά την απόλυσή μου δεν την περίμενα ούτε έτσι, ούτε τώρα. Με χτύπησε ξαφνικά, στις 31 Ιουλίου 2018, λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, αφού είχα καλύψει γράφοντας επί τρεις εβδομάδες άδειες συναδέλφων με σκληρή δουλειά (υπολογίζω βασίμως ότι δούλεψα όσο τρεις συντάκτες τις 3 τελευταίες εβδομάδες αυτού του απαίσιου μήνα Ιουλίου με τον ακούνητο καύσωνα και την τρομερή τραγωδία στο Μάτι).

Εβαζα την τελευταία τελεία σε κομμάτι 700 λέξεων και περίμενα, επιτέλους, να αρχίσει η άδειά μου, μετά αποδοχών, την 1η Αυγούστου για να πάω στο νησί μου. (Η άδειά μου ήταν μέχρι τις 27 Αυγούστου, αλλά με συνεννόηση να ξαναστείλω δουλειά με e-mail τις τέσσερις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας του Δεκαπενταύγουστου. από το ορεινό και δροσερό χωριό από όπου κατάγομαι, στο νησί της Παναγίας).

Όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο νόμισα ότι με ήθελαν για κάτι διαδικαστικό. Είχαμε μείνει μόνο δύο στο τμήμα στην εφημερίδα μου (όπου εργάζονταν το 2010 τουλάχιστον 13 συντάκτες και ανταποκριτές) και είχα πιστέψει τον νέο εκδότη όταν δεσμεύθηκε, σε εορταστική εκδήλωση, στις αρχές του 2018 για νέα, καλύτερη εποχή, με την δουλειά μας ίδια, και απαράλλακτη, χωρίς παρεμβάσεις, και με γενική χρηματοδότηση (άφησε να εννοηθεί), εξόρμηση, και ανάπτυξη.

Πέρυσι πάλι τέτοια εποχή, στις 9 Αυγούστου, είχα απολυθεί, ξανά, μαζί με όλους τους δεκάδες εργαζομένους στον ιστορικό οργανισμό του Τύπου. Ημουν και πάλι στην Τήνο, και έγραφα κάθε ημέρα, από τις 23 Ιουλίου μέχρι τις 9 Αυγούστου, από εδώ. Άλλο ψυχόδραμα εκείνο, όταν απολυθήκαμε περί τους 600 και κράτησαν μόνο 140 από τους συναδέλφους.

Τεράστιο πάλι το άγχος, και η αγωνία, πέρυσι τον Αύγουστο για το αν θα με κρατήσουν στη δουλειά που κάνω εντίμως και αξιοπρεπώς τα τελευταία 20 χρόνια. Τηλέφωνα σε συναδέλφους για να μάθω τι γίνεται στην Αθήνα, όπου ο διαχειριστής τους είχε στήσει στην ουρά, μέσα στον καύσωνα, για να μας απολύσει όλους, χωρίς να δώσει ούτε καν τους 2,5 μισθούς που μας όφειλε, με την δικαστική απόφαση. Για τις χαμένες αποζημιώσεις ετών, δεν το συζητάμε. Αυτό το ξέραμε, παρά τις διαβεβαιώσεις που κυκλοφορούσαν ότι με την απόλυση θα παίρναμε τα λίγα που μας αναλογούσαν από το εκπλειστηρίασμα.

Μετά, άλλο ψυχόδραμα. Θα με κρατήσουν στη δουλειά μου; Δεν το άντεχα άλλο και πήρα μόνη μου στο τηλέφωνο τον διευθυντή για να τελειώσει επιτέλους το άγχος, για να μάθω αν θα έχω εργασία, και βιοπορισμό, με τη νέα ιδιοκτησία. Είπε ναι, και το ποσό του νέου μισθού (την τρίτη περικοπή από το 2012). Είχαμε χάσει όλοι την αποζημίωση ετών, ήμασταν μέσα 8,5 μισθούς και δουλεύαμε, γιατί είμαστε επαγγελματίες, και πιστέψαμε ότι έτσι σώζουμε δύο ιστορικά φύλλα – για την ελευθεροτυπία και τον πλουραλισμό της ενημέρωσης. Γιατί αγαπήσαμε και τιμήσαμε όλοι την δουλειά μας για τους αναγνώστες μας, αν και απλήρωτοι από την επιχείρηση.

Η χαρά μου για την νέα πρόσληψη ήταν μεγάλη. Και η αίσθηση της ηθικής δικαίωσης. Καθώς ήμουν και πέρυσι τέτοιες ημέρες, Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο, και μιλούσα τηλεφωνικώς με συναδέλφους, έμαθα σιγά σιγά ότι δεν προσλήφθηκαν ξανά άνθρωποι που είχαν μείνει μέχρι τέλους να εργάζονται απλήρωτοι, από πεποίθηση, παλεύοντας στα σκοτεινά με τα κύματα της αγωνίας για την δουλειά τους, για τον αν θα κρατήσουν την εργασία, τον βιοπορισμό, και την αξιοπρέπειά τους.

Δεν θα μιλήσω για την προσωπική μου περιπέτεια, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον έπαθα λίγα σε σχέση με άλλους συναδέλφους. Αλλά αναγκάστηκα να κλείσω το σπίτι μου, ενώ δούλευα συνεχώς, απλήρωτη και χωρίς να ξέρω τι μας ξημερώνει. Ζούσα μόνη μου επί 25 χρόνια, με μόνο πόρο την εργασία μου στην εφημερίδα, και δεν μπορούσα πια να πληρώνω νοίκι, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΟΤΕ, μετακινήσεις, φαγητό και λοιπά, ενώ μου χρωστούσαν 8 μήνες δεδουλευμένων.

Αλλά πίστεψα στη «νεα εποχή». Και εργάστηκα το 2018 για 11 μήνες, ακόμα περισσότερο, για την εφημερίδα μου που την έβλεπα να γίνεται διαφορετική. Αλλά θέλω πολύ να είμαι εκεί το 2022 όταν θα κλείσει, με δίκαιη υπερηφάνεια, τα 100 χρόνια της ιστορικής και λόγιας παρουσίας της στον ελληνικό Τύπο. Θα είμαι πάντα πολύ υπερήφανη που δούλεψα για 20 χρόνια εκεί.

Η ανώμαλη προσγείωση άρχισε τον Μάιο με την απόλυση ενός συναδέλφου. Θυμάμαι ακόμα να λένε ότι ήταν «επιλεκτική», πολιτική, και επιτελική. Αλλά δεν το πίστεψα, γιατί αν και νόμιμη ήταν ανήθικη προτού κλείσουμε χρόνο στην νέα επιχείρηση. Σκέφτηκα αμέσως ότι είμαστε πια φτηνοί και αναλώσιμοι, εντελώς απροστάτευτοι, ότι αυτή είναι μια φάμπρικα για να μας διώχνουν εύκολα και χωρίς αποζημίωση. Τότε έμαθα ότι έφευγε κόσμος από τον Δεκέμβριο, αλλά κάπως σιωπηλά. Είχα συνηθίσει πια να γράφω από το σπίτι και έστελνα δουλειά από εκεί, κυρίως για να γλιτώνω τα χρήματα της μετακίνησης, και να κάνω κάποια οικονομία μετά από τόση χασούρα. Πίστευα όμως ότι η θέση μου ήταν ασφαλής.

Υπολόγιζα ότι τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές θα μας κρατούσαν, ότι θα έπαιρνα τον μισθό μου για κάποιους μήνες ακόμα, και ήλπιζα ότι η εφημερίδα μου θα γνώριζε μια αναγέννηση με τον νέο εκδότη, που έχει λεφτά και θα έβαζε χρήματα για σοβαρή εξόρμηση. Οτι θα προσλάμβανε κόσμο για τις εφημερίδες, αντί να απολύει.

Τον Ιούνιο, απέλυσαν ομαδικά 7 συναδέλφους. Με κριτήρια που παραμένουν ακατανόητα. Είμαστε όλοι πολύ επαρκείς και άξιοι επαγγελματίες. Είναι σαν να έκατσε κάπου, τυχαία, η μπίλια στη ρουλέτα, σαν να σήκωσαν ένα χαρτί στην τσόχα και είπαν εσύ θα φύγεις– έχουν απολύσει νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία, με παιδιά και χωρίς παιδιά, υγιείς και με προβλήματα ασθενείας, συναδέλφους που έπαιρναν 1.000 ευρώ και άλλους με λιγότερα. Είναι το κόστος για τον εργοδότη που δεν θέλει να μπαίνει μέσα ούτε ένα ευρώ, είναι οι ενοποιήσεις των τμημάτων, είναι κάτι άλλο που δεν το ξέρω, ούτε μπορώ να το φανταστώ;

Μήπως φταίω εγώ;
Στη δική μου απόλυση, άκουσα ότι είναι οι περικοπές γιατί δεν βγαίνει το business plan.
Πρώτα ήταν το σοκ. Οσο και αν το περιμένεις, και νομίζεις ότι μέσα σου είσαι έτοιμος, εκείνη η στιγμή που χάνεις επισήμως τη δουλειά σου, είναι φοβερή. Είναι αυτό που έτρεμες, χρόνια τώρα. Μετά είναι η θλίψη, κάπως σαν συντριβή, σαν να μένεις αδέσποτο, σαν να σου έχει κλείσει την πόρτα του σπιτιού σου η οικογένειά σου, σαν να σε έχουν στύψει και να σε έχουν πετάξει έξω, γιατί με κάποιον τρόπο δεν αξίζεις, ενώ οι άλλοι συνεχίζουν.
Υστερα ο θυμός. Γιατί δεν σε άφησαν να κλείσεις χρόνο και να πάρεις τουλάχιστον έναν μισθό αποζημίωση, ενώ έχεις χάσει την αποζημίωση τόσων ετών και μισθούς μηνών, που τους δούλεψες. Μετά η οργή γιατί δεν σου έδωσαν ούτε ένα μηνιάτικο ακόμα (της αδείας σου μετά αποδοχών που την έχεις εργαστεί, του μηνός Αυγούστου).

Σε αυτή την άσχημη κατάσταση πέρασα πάλι εφέτος τον Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο. Δεν ήθελα να κατέβω στη Χώρα για την Παναγία. Δεν έχω όρεξη να κάνω μπάνια με τα ξαδέλφια μου που με αγαπάνε και μου φωνάζουν κάθε μέρα να πάω στη θάλασσα μαζί τους. Δεν κοιμάμαι καλά, ούτε έχω διάθεση να φάω, να πιώ και να γελάσω, παρά τους τόσους συγγενείς και φίλους εδώ. Με στήριξαν όλοι, αλλά προς το παρόν ακούω τα λόγια της ενθάρρυνσης και της αισιοδοξίας σαν παρηγοριά στον άρρωστο. Εχω χάσει την χαρά και το γέλιο μου, που το έχω συνήθως εύκολο.

Νομίζω ότι με λυπούνται – δεν με αφήνουν να πληρώσω, εκείνοι με κερνάνε όπως πάντα, και εγώ νιώθω ότι δεν είμαι πια εγώ, ότι δεν είμαι τίποτα, ότι έχω χάσει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά μου. Καμιά φορά κλαίω ακόμα. Προσπαθώ να ξεχαστώ, αλλά σκέφτομαι πολύ συχνά ότι θα γυρίσω στην Αθήνα, και για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια δεν θα έχω δουλειά, δεν θα έχω κάτι να γράψω για την δουλειά μου όπως κάθε μέρα.

Στις 13 Αυγούστου έκαναν και άλλες 10 απολύσεις. Ανάμεσα στους άλλους συναδέλφους έφυγαν 2 που δεν τους εκτιμώ απλώς γιατί είναι πανάξιοι, αλλά είναι φίλοι της καρδιάς.

Σκέφτομαι συνέχεια ότι μακάρι να σταματήσουν εδώ οι απολύσεις, και μακάρι να γιορτάσει η εφημερίδα μου τα 100 χρόνια της μεγάλης ιστορίας της. Οσο για το εφετινό ψυχόδραμά μου του 15Αύγουστου τελειώνει κάπου εδώ, με ανάμικτα συναισθήματα.

Δύο κυριαρχούν τώρα. Ένα «Αει στο Διάολο» που το λέω σχεδόν συνέχεια ακόμα από μέσα μου, και συχνά απέξω μου δυνατά (και γελάνε γονείς, θείοι, ξαδέλφια και ανήψια μου εδώ στην Τήνο). Το λέω χωρίς να ξέρω σε ποιόν, και γιατί ακριβώς βρίζω. Και ένα «κρίμα κρίμα κρίμα» για τον κόπο, την προσπάθεια, για την δουλειά μου που την έχασα, και για την πίστη μου, για κάτι καλύτερο, για την εφημερίδα μου.
Μακάρι να παγώσουν εδώ οι απολύσεις. Μακάρι να βρω και εγώ μια άλλη δουλειά όταν γυρίσω στην Αθήνα. Ξέρω ότι τίποτα δεν θα είναι εύκολο, ούτε ίδιο, για αρκετό καιρό. Ξέρω ότι έχω φθείρει με αυτό το ψυχόδραμα τον εαυτό μου, και τους ανθρώπους που με αγαπάνε, και με στηρίζουν. Τους έχω κουράσει, και σε μερικούς, δικούς μου, έχω επιτεθεί πολύ, και αδίκως, από τη στενοχώρια, την αϋπνία, τον θυμό και τα νεύρα μου.

Ζω ακόμα σε εσωτερική σύγχυση και εξωτερική χάωση γιατί θα είναι δύσκολο να ξαναβρώ μια τόσο ωραία δουλειά σαν αυτή που έχασα, με τέτοια ανεργία και απληρωσία στο επάγγελμά μας. Πιστεύω ακόμα ότι είναι το ωραιότερο του κόσμου, και θα ήθελα πολύ να μπορέσω να ξανακάνω όσα έχω μάθει τόσα χρόνια στην εφημερίδα μου, και όσα αγαπάω

Το διαβάσαμε στις typologies.gr 


Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από τις σελίδες του Naxos Press - τώρα και στο Google News

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Τελευταία νέα
Δημοφιλή

Πανελλαδικές 2025 – ΓΕΛ Κυκλάδων: Ποσοστά επιτυχίας, βαθμολογίες και το… ρεκόρ της Αμοργού (πίνακες)

62% των υποψηφίων των ΓΕΛ Κυκλάδων πέτυχαν την εισαγωγή τους – Ποιοι αρίστευσαν, πού πέρασαν και ποια σχολεία ξεχώρισαν

Περί Πορτάρας και… ενότητας

Θα ήθελα να δω τη Νάξο να αναλαμβάνει, με υπευθυνότητα, την πρωτοβουλία για το καλό της Πορτάρας.

Αλλαγή πλοίου στη γραμμή Πειραιάς–Πάρος–Νάξος–Κουφονήσια–Κατάπολα για 6 & 13 Αυγούστου

Το “HIGHSPEED 4” θα εκτελέσει τα δρομολόγια του “HELLENIC HIGHSPEED” – Δείτε τις ώρες αναχώρησης και άφιξης

Βασιλική Κατερίνη: «Όταν τραγουδάω στο νησί μου, αυτό χτυπάει στην καρδιά!» (video)

Μια ειλικρινής συζήτηση για την οικογένεια, τη μουσική, τις ρίζες και το μέλλον μέσα από τη συχνότητα της Ραδιοφωνίας Κυκλάδων 101,3.

ΥΠΑ: Σε εξέλιξη οι αναβαθμίσεις σε αεροδρόμια Σύρου, Κυθήρων και Ιωαννίνων

Επιθεωρήσεις από τη Διοίκηση της ΥΠΑ σε κρίσιμες υποδομές της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδας – Στόχος η αναβάθμιση λειτουργίας, αισθητικής και τουριστικής διασύνδεσης

Γ. Πολυχρονάκος: «Η Δημόσια Υγεία στις Κυκλάδες είναι ο μεγάλος ασθενής»

Καταγγελία από τον Τομεάρχη Νησιωτικής Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ. για τεράστια κενά σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα νησιά – Προειδοποίηση για επιδείνωση το φθινόπωρο

Νάξος – Ο Γιάννης Κασιδάκης στα «Φανάρια»: Ενίσχυση με φόντο το μέλλον

Ο ΑΠ.Α.Σ. Νάξου υποδέχεται τον 20χρονο forward με εμπειρία και φιλοδοξίες – Χτίζει ομάδα που παίζει, διεκδικεί και εμπνέει!

Συρματόπλεγμα στην Πορτάρα: «Έκνομη ενέργεια» λέει ο Δήμαρχος Νάξου Δ. Λιανός (video)

Αντιδράσεις για την πρόχειρη περίφραξη στο εμβληματικό μνημείο – Τι είπε ο Δήμαρχος στην εκπομπή του OPEN και ποια μέτρα ζητά να ληφθούν άμεσα. (video)

Επίκαιρο ερώτημα αφελούς πολίτη: Ο τουρίστας βεβήλωσε την Πορτάρα; ή, οι αρχαιολόγοι την βεβηλώνουν διαχρονικά;

Εμείς βλέπουμε να εξαφανίζεται όλο  και πιο πολύ, από την αιολική ενέργεια, το κονίαμα της λιθοδομής θεμελίωσης. Μπορεί να μας διαβεβαιώσει η αρχαιολογική υπηρεσία ότι αδίκως ανησυχούμε;

«Νότες του Καλοκαιριού» στο Σαγκρί – Μουσικές διακοπές για παιδιά απόψε στα Δημήτρια

Διαδραστική μουσική εκδήλωση στο πλαίσιο των Θερινών Εργαστηρίων Μουσικής Νάξος 2025 – Από τις κατασκευές μέχρι τα τραγούδια και τα θαλασσινά παιχνίδια!

«Γκαζιά στο χωριό, προσγείωση στον στύλο – Ένα ακόμα crash test στους δρόμους της Νάξου»

Όταν η τουριστική ταχύτητα συναντά την επαρχιακή… στενότητα: Τροχαίο έξω από το Γαλανάδο υπενθυμίζει τι σημαίνει "δρόμοι made in 1965".

Έκτακτο: Συλλήψεις υπευθύνων αρχαιολόγων και μελών της Εφορείας Κυκλάδων για τα πλέγματα στην Πορτάρα

Ραγδαίες εξελίξεις στην υπόθεση προστασίας του μνημείου – Αντιδράσεις και επόμενες κινήσεις της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων

Ο Tom Hanks στη Νάξο: Στιγμές απλότητας, χαμόγελα και μια σέλφι στην Απείρανθο

Ο χολιγουντιανός σταρ επισκέφθηκε τη Νάξο την Τετάρτη 30 Ιουλίου, ανακαλύπτοντας τη μαγεία του Σαγκρίου και της Απειράνθου – Ένα γεύμα, μια σέλφι και πολλές όμορφες αναμνήσεις

Κυκλάδες: Γυρίζουν την πλάτη στα «χρυσά» νησιά, “χαμένη” και η Αμοργός, σταθερή η Νάξος

Υψηλές τιμές και οικονομική πίεση στρέφουν Έλληνες και ξένους σε εναλλακτικούς, οικονομικότερους προορισμούς

Hellenic Highspeed: Επιχείρηση ανάσυρσης του καταπέλτη με εκσκαφέα στα Κατάπολα

Από το απόγευμα του Σαββάτου παραμένει ακινητοποιημένο το πλοίο – Επιχείρηση ανάσυρσης του καταπέλτη με εκσκαφέα στα Κατάπολα

Τρεις Καπετάνιοι, μία θάλασσα, μία φωτογραφία από τα Κουφονήσια που λέει όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ

Μια ξεχωριστή στιγμή στα Κουφονήσια με φόντο το Αιγαίο και την αθόρυβη καθημερινή ηρωικότητα τριών αυθεντικών ναυτικών, που έγιναν συνώνυμα με την ασφάλεια, τη συνέχεια και το φιλότιμο στα νησιά μας.

Προς Πώληση: Παραδοσιακή Κατοικία – Ανεμόμυλος στον Άγιο Αρσένιο Νάξου

Χαρακτηριστική κατοικία σε μοναδική τοποθεσία, με ανεξάρτητο ξενώνα, άμεση πρόσβαση σε παραλίες και εντυπωσιακή θέα προς θάλασσα και Χώρα Νάξου.

Η αλήθεια πίσω από μία φωτογραφία – Όταν το χιούμορ δεν φτάνει στην καρδιά της ιστορίας

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις… αλλά μερικές φορές οι πιο σημαντικές λέξεις είναι αυτές που δεν ειπώθηκαν.

Κλαυδία και Oge: Ρομαντική βόλτα στα σοκάκια της Νάξου (foto instagram)

Το αγαπημένο ζευγάρι της ελληνικής showbiz απολαμβάνει καλοκαιρινές διακοπές στο κυκλαδονήσι – Πιασμένοι χέρι-χέρι στη βραδινή τους βόλτα

Νάξος – Λιμεναρχείο: Περιορισμοί στη διέλευση οχημάτων στη Χώρα Νάξου, τι αλλάζει 2 και 3 Αυγούστου

Ανακοίνωση του Λιμεναρχείου Νάξου για κυκλοφοριακές ρυθμίσεις λόγω αυξημένης επιβατικής κίνησης – Ποιοι εξαιρούνται