Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς σχολιάζει την εβδομάδα που έφυγε και η οποία είχε και πορείες… και ΚΚΕ … και αντιδράσεις πολιτικών αλλά και κλινικαρχών – Και όπως μας λέει “Στερνή μου γνώση…”
Όπως είναι φυσικό, τα ζητήματα της υγειονομικής κρίσης και τα συμπαρομαρτούντα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Όταν μιλάμε για… συμπαρομαρτούντα, ασφαλώς και εννοούμε τις κυβερνητικές προσπάθειες να αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία του πολιτεύματος. Οι ξυλοδαρμοί πολιτών, οι αντισυνταγματικές διατάξεις, ο απύθμενος τσαμπουκάς ενστόλων και κυβερνητικών παραγόντων παίρνουν απρόβλεπτες διαστάσεις.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Η πανδημία αποτελεί ένα υπαρκτό δεδομένο. Ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η κατάσταση ξεφεύγει καθημερινά, με την κυβέρνηση να παρακολουθεί αμήχανη όσα διαδραματίζονται. Δικό της το καρπούζι, δικό της και το μαχαίρι. Όπως τα κατάφερε, ας βρει λύσεις! Μόνο που βλέπουμε ότι για το επιτελικό κράτος ισχύει η παροιμία «βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ’ έξι». Το ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση. Αυτή κάνει τη δουλειά της. Ό,τι ξέρει χρόνια τώρα. Βουρδουλιές, νομοθετικά τερατουργήματα, αντισυνταγματικές παρεμβάσεις! Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: «Θα τους αφήσουμε;»…
* Τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση ενέτεινε την αυταρχική λογική της, με σειρά μέτρων που αφορούσαν τις συναθροίσεις άνω των 4 ατόμων, καθώς και την απαγόρευση συγκεντρώσεων -ειδικά του εορτασμού του Πολυτεχνείου. Το γεγονός ότι αυτή ανακοινώθηκε με εντολή του αρχηγού της Αστυνομίας λέει πολλά. Η κυβέρνηση απέφυγε να αναλάβει το κόστος αυτής της πρωτοφανούς και αντισυνταγματικής ενέργειας. Ακόμη και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ένα συντηρητικό σώμα, απεφάνθη για το παράνομο της συγκεκριμένης ενέργειας. Υποθέτω ότι, βλέποντας να ξεφεύγουν τα πράγματα, θέλει να ρίξει αλλού τις δικές της ευθύνες, την ολιγωρία της, τις πράξεις ή παραλείψεις της. Μια καλή συνάδελφος και φίλη, η Ερατώ, έγραψε στον προσωπικό λογαριασμό της κάτι που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: «Αυτονόητο ότι η υγεία προηγείται και οφείλουμε να δείξουμε σεβασμό και αλληλεγγύη. Μερικοί, όμως, έχετε επιλεκτική ευαισθησία. Για τα ΜΜΜ μούγκα. Για τα σχολεία μούγκα. Για τα νοσοκομεία μούγκα. Για τις εκκλησίες μούγκα. Για τον τουρισμό μούγκα. Μόλις ακούτε πορεία, διαμαρτυρία, σας πιάνει ο πόνος για το συνάνθρωπό σας; Να το κοιτάξετε»…
* Διμοιρία αστυνομικών μετέβαινε στην Αθήνα από τη Λαμία. Πολυτεχνείο γαρ και τα παιδιά με τα ρόπαλα χρειάζονταν στο κλεινόν άστυ. Καθ’ οδόν, που λέτε, το όχημα αναγκάστηκε να επιστρέψει, εσπευσμένα, καθώς υπήρξε πληροφορία ότι αστυνομικός που επέβαινε σ’ αυτό αποτελούσε στενή επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα στο Α.Τ. Δομοκού. Ο ίδιος στο τεστ στο οποίο υποβλήθηκε βρέθηκε αρνητικός, όμως, συνάδελφός του διαγνώστηκε θετικός, όταν το έκανε για προληπτικούς λόγους! Λίαν προσφάτως είδε το φως της δημοσιότητας μια φωτογραφία, στην οποία φαίνονται καμιά δεκαριά ένστολοι νοματαίοι να τρώνε και να πίνουν εντός του οχήματος -επί το λαϊκότερον «κλούβας». Επίσης, το πρωί της Τρίτης είδαμε μπροστά στην είσοδο του Πολυτεχνείου δυνάμεις των ΜΑΤ, ο ένας δίπλα στον άλλον σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι. Μην εκπλήσσεσθε, όμως. Ο κορονοϊός αποφεύγει τα ΜΑΤ. Άλλωστε, το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο και φροντίζουν να μας το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία…
* Είπαμε ότι στα ΜΑΤ δεν κολλάει. Ούτε, όμως, στις εκκλησίες. Ο πρώην μητροπολίτης Καλαβρύτων-Αιγιαλείας, Αμβρόσιος, διεγνώσθη με κορονοϊό. Ωστόσο, επέμεινε και με δική του ευθύνη βγήκε από το νοσοκομείο. Παραμένει, βεβαίως, τόσο εμμονικός και ιδεοληπτικός, ώστε προτίμησε να ρισκάρει τη ζωή του αντί να νοσηλευτεί. Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί τον άφησαν να φύγει. Αν αυτός έρθει σε επαφή με τους πιστούς, οι οποίοι κουβαλάνε τα ίδια μυαλά με το μητροπολίτη, ποιος θα φταίει; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τη ζωή του Αμβρόσιου. Στο κάτω-κάτω, δική του είναι και ας την κάνει ό,τι θέλει. Στα ζητήματα, όμως, της ασφάλειας των πολλών, δεν θα έπρεπε το κράτος να είναι αυστηρότερο, έστω και αν οι Αμβρόσιοι αυτού του κόσμου ζουν στην… κοσμάρα τους;
* Εκείνοι που ευθύνονται, σίγουρα, πάντως, είναι οι νέοι με τις εξαλλοσύνες τους. Αφήστε που κάνουν σεξ χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις. Σεξ χωρίς μάσκα δεν λέει. Αν χρειαστεί, θα το επιβεβαιώσουν δύο εξαίρετες κυρίες, προσηλωμένες στην επιστήμη τους αλλά και με άποψη για τα θεολογικά ζητήματα: Γιαμαρέλλου και Λινού. Ό,τι είναι η κυρία Κεραμέως για την εκπαίδευση των Ελληνόπουλων, είναι αυτές οι κυρίες για την πανδημία. Μέχρι και ο κορονοϊός τα έχει χρειαστεί και τις αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι! Με αυτές τις δύο, πάντως, αισθάνομαι ασφαλής και πού θα πάει, ο συνδυασμός επιστήμης-θρησκείας θα αποβεί μοιραίος για τον ιό.
* ΚΚΕ δεν υπήρξα ποτέ. Ούτε φίλος ούτε μέλος ούτε καν ψηφοφόρος του. Του ασκούσα και εξακολουθώ να του ασκώ κριτική -θεωρώ καλόπιστη, έντιμη και συντροφική- για τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα, πώς οργανώνει τους αγώνες, τι πιστεύει για τις συμμαχίες, την άποψή του εν γένει για το σοσιαλισμό. Ωστόσο, το ζήτημα του εορτασμού του Πολυτεχνείου το χειρίστηκε με απίστευτη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και συνέπεια. Όσοι άνθρωποί του κινητοποιήθηκαν, τηρούσαν τις αποστάσεις. Όλοι φορούσαν μάσκα, μηδέ του Κουτσούμπα εξαιρουμένου. Το ΚΚΕ έσπασε όλη αυτήν την προσπάθεια επιβολής φόβου και έστειλε σαφές μήνυμα. Το λαϊκό κίνημα είναι εδώ και δεν θα δεχτεί σε καμιά περίπτωση η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού να ισοπεδώσει κατακτήσεις οι οποίες κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα. Θα ήταν μικροψυχία εκ μέρους μας να μην το επισημάνουμε. Όσα ακολούθησαν αποτελούν ντροπή και μόνο ντροπή. Ή, μάλλον, και η ντροπή ακόμη κοκκινίζει από ντροπή για τις σκηνές απείρου κάλλους που έζησε η πρωτεύουσα. Καλό είναι ο υπουργός να κατανοήσει μια για πάντα ότι εν ονόματι της πανδημίας δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά τα κυβερνητικά σχέδια για επιπλέον καταστολή και άρση κατοχυρωμένων συνταγματικών δικαιωμάτων μας. Γιατί θα μας βρίσκει μπροστά του. Τόσο απλά.
* Η κυρία Αλεξία Έβερτ, κόρη του Μιλτιάδη Έβερτ, αναφερόμενη στους διαδηλωτές του ΚΚΕ, άρχισε τις… φιλοφρονήσεις, αποκαλώντας τους «κατσαρίδες και τρωκτικά». Μιλάμε για την κυρία αντιδήμαρχο, της οποίας η οικογένεια έχει λαμπρές σελίδες δόξας στα… πεδία των μαχών. Ο παππούς της Άγγελος Έβερτ, κατοχικός διοικητής της Αστυνομίας, διέταξε την εκτέλεση διαδηλωτών στις 3/12/44! Ο μπαμπάς Μιλτιάδης, όταν ήταν νέος, ως επικεφαλής της διαβόητης ΕΚΟΦ, έμπαινε στα πανεπιστήμια και πού σε πονεί και πού σε σφάζει.. Η κυρία αντιδήμαρχος, ύστερα από το ξεφωνητό, παραιτήθηκε ή την… παραίτησε ο κύριος Μπακογιάννης. Ωστόσο, μια δημόσια συγγνώμη δεν θα έβλαπτε. Όχι γιατί την έχει κανείς ανάγκη, αλλά για τους τύπους, βρε παιδί μου. Και ως γνωστόν, η καλή κοινωνία είναι πολύ των τύπων και του φαίνεσθαι. Μη χαλάσει το προφίλ της κύριας. Γόνος εκλεκτής οικογένειας, βλέπετε. Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον.
* Η οικογένεια Κατή δέχτηκε τις… περιποιήσεις αστυνομικών, οι οποίοι επιμένουν ότι έχουν σχέση με το ανθρώπινο είδος. Γροθιές στο κεφάλι στην κόρη, τυφλά χτυπήματα στους υπόλοιπους και σαν να μην έφτανε αυτό, τους τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί και έχουμε αυτόφωρη διαδικασία. Αρχίζουν να αχνοφαίνονται άλλες… όμορφες εποχές. Όταν κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοικτά, γιατί υπήρχε πολλή… ελευθερία και δημοκρατία. Ο υπουργός που δεν προλαβαίνει να διαβάσει τα κείμενα για τα μνημόνια, ασχέτως αν τα ψηφίζει -για το καλό μας πάντα- είναι επικίνδυνος για τον τόπο και τη δημοκρατία. Ο αείμνηστος Μπάλκος -στις… χρυσές εποχές του «εθνάρχη»- μοιάζει ασπιρίνη μπροστά στον συγκεκριμένο κύριο. Ασπιρίνη, μην πω και γλυκό του κουταλιού…
* Από Δευτέρα επεκτάθηκε η τηλεκπαίδευση σε δημοτικά και νηπιαγωγεία. Το ότι υπάρχουν οικογένειες οι οποίες δεν διαθέτουν πρόσβαση στο Internet, δεν έχουν ούτε ένα p/c σπίτι, μάλλον δεν απασχόλησε την κυβέρνηση. Επίσης, το ότι υπάρχουν σε μια οικογένεια περισσότερα μέλη (γονείς και μαθητές) από όσα τα p/c, μάλλον είναι ψιλά γράμματα για το επιτελικό κράτος. Ακόμη, ότι απαιτείται η γονική συμμετοχή και φροντίδα στα πεντάχρονα, προκειμένου να συμμετάσχουν στη διαδικασία τηλεκπαίδευσης, προφανώς δεν ίδρωσε το αυτί κανενός από τους επιτελικούς φωστήρες. Κυβέρνηση για τα μπάζα δεν τη λες. Γιατί τα μπάζα έχουν μια κάποια σχέση με την πραγματικότητα της παραγωγής…
* ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΜΕΡΑ25 και άλλες μικρές οργανώσεις (ΛΑΕ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ κ.λπ.) συνυπέγραψαν κείμενο στο οποίο καταγγέλλουν τις πρόσφατες κυβερνητικές αυθαιρεσίες. Η κυβέρνηση κατάφερε και αυτό. Στο ίδιο κείμενο να υπάρχει η υπογραφή του Περισσού και της Κουμουνδούρου! Γιατί, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μετά το… διαζύγιο στον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, οι δυο τους δεν πρέπει να συμφώνησαν πουθενά. Ούτε από πού ανατέλλει ο ήλιος. Ποιος έλειπε από την αντιπολίτευση; Μα ποιος άλλος; Το καλό μας το ΚΙΝΑΛ. Δεν κλήθηκε; Πώς, κλήθηκε, αλλά η «Πασιονάρια» Φώφη κατακεραύνωσε άπαντες, λέγοντας ότι παίζουν το παιχνίδι του Μητσοτάκη! Η αμήχανη στιγμή που αναρωτιέσαι αν η κυρία είναι όντως κόρη του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά. Σκέφτεσαι μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος στο μαιευτήριο! Πορεύεται και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Μπορείς, άραγε, να κρατήσεις δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη; Όχι, γιατί κάποιο θα πέσει και θα ανοίξει σαν παντζάρι…
* Ένα σχόλιο του φίλου και συναδέλφου, Δημήτρη Σούλτα, το οποίο εννοείται ότι προσυπογράφω: «Πραγματική όαση ελπίδας για το τι μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο οι κλινικάρχες, με την ανακοίνωση – ουμανιστικό μανιφέστο. Τα «δεν έχω ούτε τις υποδομές ούτε την εμπειρία για την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων» και «τα λεφτά μπροστά, γιατί δεν βγαίνω, καρδιά μου» θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας ως πρότυπα αυτογνωσίας και προσφοράς.
Είναι καιρός νομίζω να θυμηθούμε την πρόταση του Άρη και του Μπάμπη να αρχίσουμε να γκρεμίζουμε δημόσια νοσοκομεία και στη θέση τους να οικοδομήσουμε -με δικά μας έξοδα- νέους ναούς της ιδιωτικής ευθύνης.
Η εβδομάδα που πέρασε τα είχε όλα. Υγειονομική βόμβα σε μη επιτρεπτά όρια. Διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, απαγορεύσεις και επιτελικές ροπαλιές. Η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι είναι άτρωτη, επιχειρεί να περάσει διά της βίας τη δική της ατζέντα. Τα θέλει όλα, μονά-ζυγά δικά της. Θα το πετύχει; Δύσκολο, καθότι ο μήνας του μέλιτος με την κοινωνία τελειώνει. Ο Ινδός ακτιβιστής, Μαχάτμα Γκάντι, έλεγε: «Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό. Το καλό αυτό, όμως, είναι προσωρινό, ενώ το κακό μόνιμο». Καλή μας εβδομάδα…
