Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς για μία ακόμη εβδομάδα κάνει έναν μίνι απολογισμό των όσων είδαμε, ακούσαμε ή σκεφτήκαμε… Εντός κι εκτός συνόρων.. Τίτλος των δικών του σκέψεων; “Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα” και δεν έχει άδικο
Ας υποθέσουμε ότι ακούτε στις ειδήσεις ότι έκλεψαν την τοστιέρα της Λίτσας Πατέρα, στο εξοχικό της. Στο καπάκι μαθαίνατε τα κυβερνητικά μέτρα για τους οίκους ανοχής. Ύστερα βιώνατε τις πρωτοποριακές ιδέες του κυρίου Μπακογιάννη στον «Μεγάλο Περίπατο», αλλά και το μήνυμα της οικογένειας Μητσοτάκη για το αύριο του τόπου.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Στη συνέχεια, ενημερωνόσασταν γιατί η κυρία Κεραμέως παραμένει τόσο… προχώ, καθώς καταργεί τα άχρηστα πράγματα. Τέλος, στα διεθνή, διαβάζατε τις δηλώσεις Μπολσονάρου ότι η Βραζιλία είναι ελεύθερη και την είδηση ότι ο εθνικός αερομεταφορέας της Γερμανίας θα… σωθεί από χρήματα των φορολογουμένων αλλά οι απολύσεις απολύσεις. Αλήθεια, τώρα, τι θα κάνατε; Θα καταφεύγατε γρήγορα στον ψυχίατρό σας για άμεση ιατρική υποστήριξη; Θα λύνατε το πρόβλημα, συζητώντας με έτερόν σας ήμισυ; Θα απευθυνόσασταν στον πνευματικό σας; Πάντως, κάτι θα κάνατε. Μη μου πείτε «τίποτα», γιατί δεν θα σας πιστέψω…
* Σοκαριστικές οι ειδήσεις, κυρίως, για τα νεαρά αγόρια. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της έγκυρης «Καθημερινής», περνάμε σε νέα εποχή και στους οίκους ανοχής. Συγκεκριμένα, το υγειονομικό πρωτόκολλο, λόγω κορονοϊού, προβλέπει τα εξής: 1) Παροχή υπηρεσιών μέχρι 15 λεπτά μόνο. Μετά; Ξου-ξου, ξου-ξου, ξου-ξου και… ξεπαρεού. 2) Υποχρεωτική χρήση μάσκας από πελάτες και εργαζομένους. 3) Ό,τι γίνεται, να το ξέρετε, μόνο με ανοιχτά παράθυρα. Θα μου πείτε ότι κάποιοι γείτονες ίσως παίρνουν μάτι. Ε, τι να γίνει; Η απόλαυση θέλει τις θυσίες της. 4) Απαραίτητη η εφαρμογή γαντιών μίας χρήσης και η αποφυγή χειραψίας. 5) Κατά τη σεξουαλική επαφή πρέπει να εφαρμόζονται στάσεις που εξασφαλίζουν απόσταση και όχι πρόσωπο με πρόσωπο. Φαντάζομαι ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μέγεθος του αντρικού μορίου παίζει το ρόλο του. 6) Η πληρωμή θα γίνεται όχι σε μετρητά αλλά με πλαστική κάρτα. Η κυβέρνηση των αρίστων έβαλε το χεράκι της. Είναι λίγο ελαστική σε ό,τι αφορά τον εισαγόμενο τουρισμό, αλλά στα σεξουαλικά ζητήματα, παραμένει αμείλικτη. Να δείτε που σε λίγο θα μας πουν να κάνουμε έρωτα μόνοι μας. Αλλά τι λέω; Και οι επιχειρήσεις σεξουαλικής ικανοποίησης τι θα κάνουν; Θα κλείσουν; Έλα μου, ντε…
* Για όσους δεν γνωρίζετε, ο κύριος Κώστας Μπακογιάννης ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του ως δήμαρχος Καρπενησίου. Εν συνεχεία εκλέχτηκε περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος, για να καταλήξει «πρώτος πολίτης» της Αθήνας. Έχει τα… ένσημά του. Όχι, βεβαίως, στην παραγωγή. Αυτά τα πεζά αφορούν την πλέμπα. Το επόμενο βήμα δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς: Κοινοβούλιο λέγεται. Στην αρχή, δειλά-δειλά, ως βουλευτής. Μετά υπουργός και κατόπιν πρωθυπουργός. Απλό, απλούστατο. Λέγεται Μπακογιάννης και ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των Μητσοτάκηδων. Στις τρεις οικογένειες της χώρας, οι οποίες -ευτυχώς για τον τόπο- διαθέτουν χρυσές εφεδρείες και για τα δισέγγονά μας. Ο νεαρός κύριος, ωστόσο, κάνει τα πειράματά του, τα παιχνίδια του. Μετά τα… εγκαίνια της πλατείας Ομονοίας -με το συνωστισμό των αρίστων να χτυπά κόκκινο- είχαμε την ποδηλατάδα στο κέντρο της πόλης. Το απίστευτο μποτιλιάρισμα στην Πανεπιστημίου ουδόλως τον απασχόλησε. Γιατί, πώς να γίνει η βόλτα με το ποδήλατο, όταν δεν διαθέτεις τους κατάλληλους και επαρκείς ποδηλατοδρόμους που απαιτούνται; Πώς; Αν είσαι γιος της Ντόρας και ανιψιός του Κυριάκου, όλα γίνονται. Αν, όμως, κατεβαίνουν διαδηλωτές και αναρχοάπλυτοι στο κέντρο, τότε «Οι λίγοι ταλαιπωρούν τους πολλούς, δημιουργώντας κυκλοφοριακό χάος», «Ο λαϊκισμός καταστρέφει την ανάπτυξη», «Πρέπει, επιτέλους, θεσμικά να περιοριστούν οι διαδηλώσεις». Το άλλο, βεβαίως, είναι αλλιώς: «Αλλάζει η εικόνα της Αθήνας», «Γίναμε, επιτέλους, Ευρώπη», «Σταματήστε να γκρινιάζετε και να λαϊκίζετε». Έτσι ακριβώς συμβαίνει. Αλλά τι σας λέω εσάς τους αφόρητους μπιθουλαίους. Πώς να σας βάλω στον ίσιο δρόμο; Ευτυχώς, ο δήμαρχος έχει σπουδάσει στα… εξωτερικά και δεν καταλαβαίνει από εκβιασμούς των φωνασκούντων. Ευτυχώς…
* Μπακογιάννης (2). Ο «Μεγάλος Περίπατος» και η ανάπλαση της πρωτεύουσας συνεχίζονται. Ο κύριος δήμαρχος εγκατέστησε πέντε περιμετρικά παγκάκια, επί της Πανεπιστημίου, κόστους 5.700 ευρώ έκαστο. Δηλαδή, 28.500 ευρώ το σύνολο. Μόνο για τα παγκάκια, έτσι; Γιατί αν πω και τα υπόλοιπα, φοβάμαι ότι θα με χαρακτηρίσετε λαϊκιστή. Μιλάμε για μια σπουδαία… επένδυση, από έναν καινοτόμο πολιτικό. Άντε, και εις ανώτερα. Σε λίγο, βρε γκρινιάρηδες, δεν θα αναγνωρίζετε την πόλη. Δίπλα στις μεγάλες προσωπικότητές της -Περικλής, Καραμανλής ο πρεσβύτερος, Αβραμόπουλος- θα τοποθετηθεί και ο νέος δήμαρχός μας. Έτσι χτίζονται οι πολιτικές καριέρες. Απαιτούνται τρία στοιχεία, τα οποία είναι αδιαπραγμάτευτα: δουλειά, δουλειά, δουλειά…
* Στο επίσημο γεύμα που παρέθεσε η οικογένεια Νετανιάχου, στον Έλληνα πρωθυπουργό, εκτός της συζύγου Μαρέβα το παρών έδωσε και ο 22χρονος γιος του Κυριάκου Μητσοτάκη, Κωνσταντίνος. Ο συμβολισμός υπήρξε σαφής και το μήνυμα εστάλη με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Η χώρα έχει συνέχεια και η οικογένεια -η original, έτσι;- επίσης. Όπως καταλαβαίνετε, στα επόμενα 200 χρόνια όλο και κάποιος Μητσοτάκης θα μας κυβερνάει…
* Και τώρα τα δυσάρεστα. Διέρρηξαν το εξοχικό της αστρολόγου Λίτσας Πατέρα και της πήραν μια τοστιέρα. Την προηγούμενη βδομάδα η αλεπού μπήκε στο κοτέτσι της Κάτιας και του Σάκη και δεν άφησε κότα για κότα. Ευτυχώς, η αποκαλυπτική, ερευνητική και ανθρώπινη δημοσιογραφία ήταν στις επάλξεις, προκειμένου να μας ενημερώσει. Τελικά, πόση παλιανθρωπιά υπάρχει γύρω μας και πόσος ανθρώπινος πόνος; Συμπάσχουμε στο πρόβλημα της κυρίας Λίτσας και θα πρότεινα να καταθέσουμε τον οβολό μας στην τράπεζα, για να αντικατασταθεί η τοστιέρα της. Αν και μεταξύ μας, κυρία Λίτσα, έπρεπε να το έχετε δει στα άστρα και να λάβετε τα μέτρα σας. Μα τίποτα πια δεν λειτουργεί σωστά σ’ αυτόν τον τόπο; Τίποτα;
* Ο κορονοϊός χτυπά σκληρά τη Λατινική Αμερική. Ωστόσο, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου, φωνάζει: «Η Βραζιλία θα μείνει ελεύθερη. Δεν θα γίνει Βενεζουέλα». Παρεμπιπτόντως, η Βενεζουέλα έχει 50 νεκρούς στην πανδημία και η Βραζιλία 50.000. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Άλλωστε, η ελευθερία έχει το τίμημά της, πώς να το κάνουμε…
* Οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πληρώσουν 9 δισ. ευρώ για τη διάσωση της Lufthansa. Την ίδια στιγμή, η εταιρία ετοιμάζει 22.000 απολύσεις, Τα έσοδά της το 2019 ανήλθαν σε 36,4 δισ. ευρώ και τα καθαρά κέρδη σε 1,2 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι αυτά τα μοιράστηκαν οι μέτοχοι. Και ξανά εννοείται ότι αυτά πήγαν στο παντελόνι τους. Ουδεμία σκέψη να τα ρίξουν στην εταιρία, προκειμένου να καλύψουν τη ζημιά που προήλθε από μια… άτυχη σεζόν. Σάμπως δεν το ζήσαμε εδώ με την Aegean; Τα πράγματα είναι απλά. Τα κέρδη δικά μας και οι ζημιές δικές σας. Παντού, σε όλο τον πλανήτη, το ληστρικό καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Παντού. Στην υγειά των κορόιδων δηλαδή και πάμε γι’ άλλα.
* Α, όλα κι όλα. Το σωστό πρέπει να επισημαίνεται και να επαινείται. Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, κατάργησε τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα Λύκεια. Τι χρειαζόμαστε τη μουσική και τα υπόλοιπα συναφή, αλήθεια, βρε παιδιά; Θα πρότεινα στο κενό να προσθέσουμε ώρες για το μάθημα των Θρησκευτικών. Και αν είναι εφικτό -είπα, αν- το μάθημα να εξετάζεται στις Πανελλήνιες, σε όλες τις δέσμες. Κάτι σαν την Έκθεση, για παράδειγμα. Αν βεβαίως ξεσηκωθούν οι γνωστοί κύκλοι της αθεΐας και δημιουργήσουν προβλήματα, υπάρχει λύση. Να μπει το μάθημα της Επιχειρηματικότητας στα σχολεία. Είναι ευκαιρία οι αυριανοί πολίτες να μάθουν από πρώτο χέρι πώς μοιράζεται η κρατική διαφήμιση στα ΜΜΕ. Ή, έστω, πώς ενισχύονται οι επιχειρήσεις στον καιρό του κορονοϊού. Ευκαιρία να διαπιστώσουν ακόμη οι νέοι άνθρωποι πώς λειτουργεί το επιτελικό κράτος. Αυτές είναι προτάσεις που ήρθαν προχείρως στο νου μου. Αν έχετε κάτι καλύτερο, να το συζητήσουμε. Τι, όλα εγώ θα τα σκεφτώ;
Τώρα, αν έχετε τον Θεό σας, προσπαθείτε να απαντήσετε στους δικούς μου προβληματισμούς; Γιατί τα σωστά ερωτήματα τίθενται ως εξής: Υπάρχει σοβαρό κράτος, το οποίο τον 21ο αιώνα θα εμπιστευόταν το υπουργείο Παιδείας στην κυρία Κεραμέως; Σε ποια στοιχειωδώς σοβαρή χώρα έχουμε τέτοια… ενημέρωση, η οποία ασχολείται με τα προβλήματα της κυρίας Πατέρα και του κυρίου Σάκη; Υπάρχει σοβαρός πολίτης αυτής της χώρας, ο οποίος δεν διαπιστώνει ότι ο δήμαρχος Αθηναίων λειτουργεί σαν τη Μαρία Αντουανέτα; Αμφιβάλλει κανείς ότι η οικογένεια είναι εδώ, με τα άξια τέκνα της;
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν ότι ο Μπολσονάρου δεν αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για τη… δημόσια υγεία, το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βραζιλία; Νομίζετε ότι μόνο στη χώρα μας εμείς οι… μαύροι καλούμαστε να σώσουμε τις ιδιωτικές εταιρίες, με τον οβολό μας, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα; Άφησα για το τέλος τους οίκους ανοχής. Θυμάστε το ποδοσφαιρικό σύνθημα «Ένα μπ…λο είσαστε»; Ε, ταιριάζει γάντι στη σουρεαλιστική εποχή που ζούμε και στη χώρα η οποία δεν μας εκπλήσσει ποτέ και για τίποτα. Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι οι απαντήσεις, για όλα αυτά, είναι αυτονόητες. Τα παραπάνω δεν θα συνέβαιναν σε μια άλλη κοινωνία: ιδεατή. Μόνο που αυτή η κοινωνία υπάρχει στα βιβλία. Γι’ αυτό, ας μη στενοχωριόμαστε.
Ας είμαστε, τουλάχιστον, αισιόδοξοι και ας αγωνιζόμαστε να παραμείνουμε άνθρωποι. Αποτελεί την πολυτιμότερη συνεισφορά στις μελλοντικές γενιές, στο αύριο του πλανήτη. Καλή μας εβδομάδα…
